de lucht is betrokken maar het is nog best aangenaam buiten, het is net zeven uur geweest ('s avonds) en het zwembadje zit vol met koters. lekker warm water, veel gejoel en gelach... het zijn van die dingen, die een mens een beetje tot rust doen komen en die je laten inzien dat kleine mensjes zo kunnen genieten van het leven.
het is nu zes maanden en enkele dagen geleden dat de jongste dochter (nu 8) geopereerd is van een hersentumor. volgende week moet ze terug op controle en de zenuwen beginnen de kop op de steken. want, weg is die tumor niet. dat weten we. we moeten leven van controle tot controle. en stilletjes hopen op goed nieuws. het is een laaggradige tumor, maar hij zit aan de hersenstam, en enkele worteltjes zitten in de hersenstam. en, net die worteltjes hebben ze niet kunnen verwijderen. de kleine meid beseft het god-zij-dank zelf niet. ze dwarrelt zorgeloos door het leven. alhoewel... die controles vindt ze toch maar eigenaardig. "het balletje is toch uit mijn hoofd..." zie ik haar denken. Op een donkere dag zal ik haar moeten vertellen dat het balletje terug is. terug een operatie ? chemo ? radiotherapie ? ze zal zich hopeloos verraden voelen, vrees ik. alles was toch goed !?
maar, als ik haar nu zie, spelend in het water, met de kindjes van de straat, een stralend snoetje met sproetjes en grote zeegroene oogjes ... dan probeer ik dat beeld zo goed mogelijk op te slaan. want, nu is ze aan het genieten in haar nieuwe bikini'tje. Pret maken, plezier hebben en zich goed voelen, dat moet je zoveel mogelijk meegeven met een kind.
ik schuif haar extra rekenoefeningen aan de kant. vandaag mag ze ze eens overslaan. morgen komt er nog een dag.
