Ons belastingssysteem is gegroeid en in de loop van decennia bijgepast volgens de noodwendigheden en werd regelmatig getoetst aan de regels van rechtvaardigheid en noodzakelijke solidariteit. Daaruit groeide een algemene consensus van een evenwichtige belastingsgraad naar "draagkracht en vermogen". Nu is deze peiler van onze samenleving gedegradeerd tot een electoraal thema of demagogische melkkoe om impulsieve kiezers te verleiden. De vlaktaks is daarin een vernieuwend kiesproject gericht naar individualistisch ingestelde kansrijken. Het is een verzachtende term voor de in die kringen vaak gehoorde roep naar de afschaffing van de sociale zekerheid, het aan banden leggen van vakbondsrechten, een apartheidsregime voor hun financiële elite, een afbouw van hun maatschappelijke plichten en verruiming van hun buitenissige rechten.  

Het belastingsthema was een beetje afgezaagd en een normaal denkende burger weet ook dat slechts een kleine elite van grootverdieners en witteboordcriminelen daarvan heeft kunnen profiteren, terwijl de 90 tot 95 % minder fortuinrijken met de kater zit om de toch verhoogde globale belastingsdruk te moeten ophoesten en hen nog de factuur wacht van het desastreus financiëel beleid van de laatste 8 jaren. Paars(groen) schafte in 2000 al de hoogste belastingsschalen af ten gunste van de 5 % graaiverdieners.

Het is duidelijk dat die vlaktaks er voor zou zorgen dat het onevenwicht nog groter wordt, of terecht gezegd : "de rijken moeten rijker worden, de armen moeten nog armer worden". Is dat de maatschappij, waarnaar de voorstanders van de vlaktaks streven ? Het legt een onaangename hypotheek op de leefbaarheid van onze maatschappij in de toekomst.

02-06-2007, 11:53 geschreven door Koen