Deze dagen raken steeds meer verhalen bekend van onverantwoorde loonverschillen in bedrijven, ook bij de overheid. Belgacom-baas Didier Bellens verdient ruim twee miljoen euro per jaar, een opzegvergoeding van 5,8 miljoen euro en mocht vorige week nog fier vertellen dat hij 4 miljoen euro had bijverdiend door de verkoop van overheidsaandelen. Ook de mededeling dat hij daar bovenop nog eens voor 4 miljoen euro aandelen bezit, is voor onze paarse excellenties-ministers en politici een “privé zaak”.

In 2004 heeft Bellens voor zes miljoen euro aandelen van Belgacom gekocht voor een gunstprijsje. Volgens de financiële krant De Tijd werd de regeling op basis waarvan Bellens zoveel aandelen (met korting) kon kopen, overeengekomen in het Verloningscomité van Belgacom. Met het akkoord van Martine Durez, een vertrouweling van PS-voorzitter Di Rupo. En dat gebeurde op een tijdstip dat Belgacom nog onder de bevoegdheid viel van de minister van Overheidsbedrijven, destijds een zekere… Johan Vande Lanotte. Met Paars zijn de lonen van de overheidsmanagers uit de pan gerezen en de begunstigden kwamen bovendien veelal uit de paarse ministeriële kabinetten. Waarom kunnen we SP.a niet geloven als ze bij gelegenheid van verkiezingen soms uitkramen dat er dringend paal en perk moet worden gesteld aan de toplonen van de topmanagers?

Moeten we nog respect opbrengen voor managers, waarvan de monsterlonen moeten betaald worden door overdreven besparingsmaatregelen bij de arbeiders van hun tijdelijk bedrijf. Bij Belgacom moest het personeel in één jaar 20 miljoen euro besparen en werden steeds meer jobs geschrapt, terwijl de directie 970.000 euro meer kreeg. Het VBO heeft de mond vol over loonnormen en loonbesparingen, dat terwijl de lonen van hun CEO’s jaarlijks gemiddeld met ruim tien procent stijgen. De vakbonden, die erop wijzen dat de welvaart voor een belangrijk deel te danken is aan de arbeiders en daarvoor graag een miniem deel van de bereikte winst als tegemoetkoming vragen, worden steeds meer geridiculiseerd en de rechten van de loontrekkenden werden met Paars naar Amerikaans model teruggeschroefd. De samenleving zal dit niet langer aanvaarden.  Werknemers moeten zich houden aan de loonnorm zodat onze concurrentiekracht niet verloren gaat, terwijl CEO’s hen schokkeren met hun toplonen en andere uitspattingen.

Albert Frère (Electrabel) verdiende vorig jaar  5,5 miljoen euro, Jean-Paul Votron (Fortis) 4,4 miljoen euro, Carlos Brito (Inbev) 3,9 miljoen euro, Axel Miller (Dexia) 1,74 miljoen euro + 120.000 aandelen, Leif Johansson (Volvo) 3,6 miljoen euro, Gerard Mestrallet (Suez) 2,7 miljoen euro. Deze lonen staan buiten alle proportie. Al meer dan tien jaar sukkelen de lonen van de werknemers met één procentje per jaar vooruit, terwijl de managerslonen jaarlijks met minstens 10 procent stijgen. Tegelijk zagen de aandeelhouders van de grootste Belgische bedrijven (BEL-20) hun dividend de laatste vijf jaar gemiddeld met 10 procent per jaar stijgen. Nog voor de zomer zullen 95 Belgische beursgenoteerde bedrijven in totaal 8,2 miljard euro dividenden uitkeren aan hun aandeelhouders. Dan is 17% meer dan vorig jaar. De nettowinst van de Belgische beursgenoteerde bedrijven steeg in 2006 met 29 procent. De vier grootste Belgische banken - Dexia, Fortis, ING en KBC - scoren samen een nettowinst van 11,5 miljard euro. Dat is vier keer meer dan vier jaar geleden. De nettowinst van alle Belgische bedrijven samen is opgelopen tot een absoluut record van 40 miljard euro. Dat is een stijging met 56% op één jaar tijd.

De superwinsten van de bedrijven hebben meer dan 65.000 Belgen een fortuin bezorgd van meer dan 1 miljoen euro. Het aantal ‘euromiljonairs’ is in België op vijf jaar tijd met de helft gestegen. Aan de andere kant blijft het inkomen van 3,4 miljoen werknemers ter plaatse trappelen. Het aantal werkloze gezinnen stijgt in België al vijf jaar aan één stuk. Ook de armoede neemt toe. Niet minder dan 15% van de Belgen leeft in pure armoede. Eén op vijf gepensioneerden is arm, bij de éénoudergezinnen is dat één op drie.  De kloof loopt in België niet tussen Noord en Zuid, maar tussen rijk en arm. Het gemiddelde loon van een topmanager was twintig jaar geleden twintig keer dat van de modale werknemer, nu is dat al 110 keer zoveel.

Terwijl de laatste jaren de armoedebestrijding werd verwaarloosd, met alle gevolgen van dien, werd ons belastingssysteem zowel inzake belastingsschalen als inzake controle bijzonder gunstig voor kapitaalkrachtigen en witteboordcriminelen. De holdings van Albert Frère betalen minder belastingen dan een eenvoudige arbeider. De miljardair van Charleroi betaald voor zijn holding CNP slechts 2.880 euro belasting of 0,0002 % op een winst van 1,48 miljard euro. Niet alleen de grote fortuinen worden hier met rust gelaten, België is ook een van de weinige landen die geen belasting heffen op de meerwaarde op aandelen. In 2006 deed die andere belangrijke holding van Frère, GBL, nog beter: 3,056 miljard euro winst voor belastingen en daarop betaalt hij geen belastingen, maar krijgt nog 18 miljoen euro van fiscale regularisatie. Dat maakt een nettowinst van 3,074 euro. Als die winst werd belast tegen een normale aanslag voor bedrijven, zou de staatskas een miljard euro rijker zijn. Ter vergelijking: dat is tweeënhalf keer de som die nodig is om treinverkeer voor reizigers helemaal gratis te maken.

22-04-2007, 01:34 geschreven door Koen