De belevenissen van onze kids in het Zuiden van Frankrijk
09-08-2012
Woensdag 8 augustus
De Gorges de lArdèche: die staan vandaag op het programma.
We staan om 09.30 op, maar ontbijten pas om 11.00. Op de middag zijn we er klaar
voor. Eerst reserveren we nog 2 kanos voor morgen in Voguë (descente 12 km van
juist voor Balazuc tot Ruoms) en dan rijden we door naar Vallon-Pont-dArc,
waar we in vertraagd verkeer geraken. We beginnen al te vrezen voor
rampscenarios (horden Hollanders in de Gorges), maar het valt mee. We kunnen
vanaf de Pont dArc vlot rijden, daar is het immers heel druk en er is weinig
plaats om te parkeren. We rijden de Gorges af tot St Martin dArdèche, met
natuurlijk stops aan de BVds en Balcons om kiekjes te nemen (Tristan en Estée
stappen alleen uit als ze echt moeten). Het is beter om eerst de Gorges de lArdèche
te doen en dan pas die van de Verdon, want hoewel het mooi was, zijnde Gorges de Verdon toch veel indrukwekkender
(veel steiler, veel hoger) en als we vergelijken, tja. Op de Ardèche zien we de
kayakkers zich als mieren voortbewegen (in rijtjes) en het zijn er heel veel.
Als we het laatste stuk rijden, zien we zowaar de Mont Ventoux in de verte
opdoemen. We settelen ons weer aan een place de Baignade, ditmaal in St Martin
dArdèche. Eerst eten we en dan het sop in (verfrissend want het is weer een
droge 30°). Papa neemt Tristan en Estée met de zwemband mee naar de overkant
(rostwand), waar er enkelen van de rots naar beneden duiken/springen.
Natuurlijk gaan ze dit ook proberen: papa van het hoogste punt, Tristan en Estée
daarna van een lager punt (toch nog een meter of 2/3). Tristan durft iets
minder (meer laten vallen met gebogen knieën), Estée bezorgt papa bij haar
derde sprong bijna een hartaanval, want miss springt niet met de beentjes
eerst, maar duikt (en duiken bij miss is plat op de buik). Nu, ze is zelf onder
de indruk en doet het niet meer. We hebben een prachtig zicht op (wat we later
zullen weten) het chateau van Aiguèze. Omstreeks 20.00 verlaten we de plage
(aan het water liggen er keien, maar ernaast is er zand) en beslissen om naar
Aiguèze te rijden. Opa had dit immers
aangeraden en dat was in ons achterhoofd (toch dat van mama) blijven hangen.
Aiguèze, in département Gard, is ook een juweeltje: heel authentiek, mooi, met
een typisch dorpspleintje, leuke straatjes, prachtig zicht van de chateau op de
Ardèche en bij uitbreiding de omgeving (met de Ventoux). We eten er en keren
pas om 22.30 terug naar huis (aankomst 23.40). En de deur is ditmaal open!
Vandaag willen we enkele dorpjes bezoeken, Tristan en
Estée zijn dus allerminst gelukkig. We zouden vroeg vertrekken, maar ja,
opstaan lukt nog altijd niet zo goed de kinderen nemen eerst nog een frisse
duik in het zwembad, we eten en dan zijn we klaar voor onze tocht. Het eerste
dorp is er één in de rij van un des plus beaux villages en village
charactère : Voguë. Inderdaad een heel pittoresk, mooi en proper dorp, zalig
om in rond te lopen met de vele kleine straatjes, steegjes, bogen, echt de
moeite waard. Het chateau domineert het dorp en kijkt uit op de Ardèche, waar
vele mensen aan het water baden en zwemmen. Tweede stop is Balazuc, een eindje
verderop, eveneens met dezelfde labels. Toch waren we meer door Voguë
gecharmeerd. In Balazuc is het ook veel drukker en is het toerisme prominenter
aanwezig (lees: veel winkeltje en bars). Derde stop is Ruoms: we maken daar
geen wandeling, maar zoeken een place de baignade. De kinderen krijgen zo een
tegenprestatie voor de eerdere wandelingen in de dorpen: de gekende attributen
worden bovengehaald (zwemband). Papa had zijn zwembroek nog aan het droogrek
gehangen, maar is die natuurlijk vergeten mee te nemen. Zwemmen met de short
dus. Een tweetal uurtjes later eten we. Daarna rijden we door naar
Vallon-Pont-dArc (en passeren Sampzon, waar Callant geweest is) waar er marché
nocturne is. We zien al bij aankomst dat het druk zal zijn en ons vermoeden wordt
bewaarheid: immens druk, ook niet moeilijk, want het is de grootste markt waar
we totnogtoe geweest zijn. Gezelligheid vinden we er bijgevolg minder.Vlamingen
des te meer, tussen nog altijd een troep Hollanders. En papa moet dan nog de
hele markt met een natte broek rondlopen (volgende keer zwembroek niet
vergeten!!). Estée heeft een gat tussen haar tanden, maar ook in haar hand en
ze rollen: een horloge, een barette (zo heet dat volgens mama), een halsketting
met haar naam op. Ze is weer gepind! Tristan van zijn kant houdt de knip erop:
enkel een paar polsbandjes kunnen hem verleiden (papa, sorry dak et zegge, moar
k zie da geirne). We breien er om 23.45 een eind aan (aangekomen om 21.00) en
zijn pas om 00.20 terug thuis. De deur is al gesloten (we hebben nog een
gemeenschappelijke deur nodig), maar gelukkig is de eigenaar nog wakker
Een maandag kan toch mooi zijn, zeker als je op
vakantie bent, ondanks het aanvankelijk slechte weer. Want deze morgen regent
het opnieuw, en geen klein beetje.We
vertrekken tegen de middag naar Aubenas en dan is het al terug opgeklaard.
Aubenas is gezellig, je kan er wel in rondkuieren, maar we hebben al beter
gezien. We volgens ons ritueel en stoppen eerst bij Office du Tourisme om
vervolgens een wandeling door de binnenstad te maken. Het oorspronkelijk plan
was om dan terug te keren, maar we besluiten om in Aubenas te eten. Daarna
rijden we door naar Vals-les-Bains, bekend voor zijn bronnen en natuurlijk zijn
mineraalwater (Vals). Het is ondertussen heel warm, we maken opnieuw een
wandeling. We gaan niet ver, want we willen de ongetwijfeld grote uitbarsting
van de source intermittente niet missen, een bron die op gezette tijdstippen
spuit door de gasophoping onder de grond (zo heb ik het toch begrepen). Om
17.30 is de volgende show, om 17.10 staan we met vele anderen al paraat, want
er is niet veel plaats om op de eerste rij te staan. Driewerf helaas, de
uitbarsting beperkt zich tot wat opborreling en verdwijnt al even snel als ze
gekomen is. Aan de overkant blijft een Anderlechtsupporter ongelovig wachten op
iets dat niet komt, een goede voorbereiding voor het komende seizoen. We bekijken
nog even enkele petanquespelers, de komende dagen gaat hier een groot tornooi
door en er zijn veel velden aangelegd (met tribune!). Om 18.30 zijn we thuis,
om 19.00 worden we op de apéro verwacht, die ons door de eigenaars wordt
aangeboden. Niet slecht: eten en drinken, dit hadden we niet verwacht. Estée
waagt zich dan nog aan een plons in het zwembad (om 20.30!), tristan heeft 2
kompanen gevonden voor de voetbaltafel. We missen de 4x400 m (TV werkt niet),
maar niet getreurd: mama en de kinderen spelen nog spelletjes tot 00.30.
Vandaag is onze eerste officiële dag in de Ardèche en
het regent!! We besluiten dan maar eerst onze inkopen te doen, want veel is er
niet meer. We nemen een taartje mee, het is zondag natuurlijk. Na onze koffie
met taart zoeken we het zwembad op (15.30), het is ondertussen een heldere
hemel, maar het wordt geen 30°: het water is troebel, duiken zal er deze week
niet bij zijn. Maar dit is geen domper: Tristan en Estée amuseren zich
niettemin. Pas om 18.30 gaan we ons douchen en klaarmaken voor een
avondwandeling naar de rivier Ardèche. We zoeken een plekje zoals aan de Drôme
om met de zwemband te kunnen varen, maar vinden dit vooralsnog niet. We
wandelen wel op de keitjes en doen een wedstrijdje keien gooien. Daarbij
verliest Tristan zijn horloge, maar we zien die liggen en papa haalt die uit
het water: oef, gered. We keren terug
langs de kiwiplantages en eten nog een hapje. We pikken nog de finale van de
100m mee (lightning Bolt!) en gaan dan slapen.
Vandaag laten we Chamaloc en Drôme en Vercors achter
ons, we verhuizen naar de Ardèche, een goede 100 km rijden. We staan naar onze
gewoonte heel vroeg op (08.00) en ruimen op en laden. We nemen afscheid van de
eigenaars en komen ondertussen te weten wat al die mensen in hun duikpak komen
doen aan de kant van de weg (want we zien geen water). Maar dat is er dus wel, en het zijn er die
canyoning doen. Gisteren hebben we trouwens op onze weg wel een 20-tal gieren
boven onze hoofden zien cirkelen, een mooi schouwspel. We rijden eerst naar
caveau de Jaillance, Clairette de Die proeven. Daarna zetten we ons op route naar onze nieuwe bestemming. Eenmaal
in Crest laten we de (mooie) bergen achter ons. Crest is een leuk stadje, met
de grootste donjon van Europa. Eerst eten we een hapje , daarna naar de office
du tourisme om vervolgens een wandeling door het centrum te beginnen. We
passeren vanzelfsprekend de donjon en bezoeken die. Het is inderdaad de moeite:
enkele verdiepingen, 52 m hoog, deed dienst als verdediging en gevangenis.
Boven heb je een prachtig uitzicht op de omgeving, de Drôme aan de ene kant, de
Ardèche aan de andere kant. We eten nog een ijsje, want ook vandaag is het
broeierig heet, drinken iets en vertrekken dan definitief naar de Ardèche. Die
bereiken we via Privas en de Col lEscrinet (veel draaien en keren). We zien
onmiddellijk een bordje Le Bosquet, maar op het einde van de straat is er
geen meer. We rijden een beetje rond op goed geluk, legen zelfs de koffer (papa
heeft immers de papieren met het adres helemaal onderaan gestopt, fool) en
vragen het dan aan iemand die juist vertrekt. Hij stelt voor om te volgen, het
is immers niet ver. Le Bosquet is groot, niet te vergelijken met ons
vakantiegîte in Chamaloc. Er zijn verschillende gîtes, een winkeltje, een groot
terras, een speelzaal, volleyveld, zwembad met ligzetels, bibliotheek, dieren,
enz en het domein zelf is tamelijk groot. We krijgen een rondleiding van onze
gastheer. Onze gîte zelf is waarschijnlijk de nieuwste, het lijken allemaal
nieuwe meubels (van Ikea), maar het is heel mooi en proper. We zijn voorlopig
minder onder de indruk van het natuurdecor, dat was in de Drôme toch anders,
maar we zijn hier natuurlijk pas. Papa en Estée gaan nog eens kijken hoe ver de
rivier nu van onze verblijfplaats is en onderweg praten ze niet met elkaar, ze
zingen, precies een musical. s Avonds eten we hotdogs, ons
overlevingspakket voor als er geen winkels meer open zijn. En hoewel het hier
ook blijkbaar een hele tijd geleden is dat het geregend heeft, is het vanavond
toch van dattum: een onweer! is dat ons welkomstgeschenk?
Volledige domein met rechtsonder zwembad, links (half) boulodrome en het huisje ( waarvan onze gite aan de andere kant is). In achtergrond rechts Montagne de Glandasse
In Jaillance, Clairette proeven
In de straatjes van Crest, op weg naar de Ardèche
Met al die straatjes omhoog en die hitte, het begint lastig te worden...
Vandaag biedt zich aan als een rustdag en dat wordt
het ook, ten dele. We staan laat op en verfrissen ons in het zwembad. De zon is
immers weer genereus met haar warmte. De kinderen doen wat ze al heel de week
doen: duiken, duiken en nog eens duiken. Vooral Estée bevestigt haar reputatie
als waterrat. Tristan is soms wat terughoudend. Voor papa staat vandaag de
wandeling naar Croix de Justin op het programma, een kruis dat uitkijkt op Die
en bij uitbreiding de vallei van de Drôme en die we iedere dag zien als we van
Chamaloc naar beneden rijden. De kinderen willen van geen wandeling meer weten,
maar mama wil van het uitzicht kunnen genieten en wil ook de beklimming
trotseren. Bijgevolg moeten Tristan en Estée ook de hort op. We klokken af op
16u bij het begin van de wandeling aan de Pont Rompu (alt 400m): het is niet zo
steil als het eerste deel van Archiane, we wandelen grotendeels in de schaduw,
maar het is wel een eindje.En
ondertussen lacht het kruis ons toe van op zijn rots. Mama ziet serieus af,
Estée zeurt wel een beetje, maar allemaal bereiken we de bestemming na een uur
of 2. Het is inderdaad een prachtig zicht op de omgeving en we genieten ten
volle. We nemen enkele obligate groepsfotos (bewijs van prestatie) en vatten
de terugweg aan. mamas voeten beginnen haar parten te spelen, maar na een goed
uurtje bereiken we het startpunt. We baden nog even in de Drôme en rijden dan
naar huis, met het vooruitzicht op een lekkere BBQ. Maar de wind steekt op en
papa krijgt het vuur niet aan. Alles in de pan dus. Het smaakt alleszins niet
minder. We praten na en kruipen dan in ons bed.
Vandaag staan we laat op, de wandeling naar de Croix
zit in ons benen. Om 11.00 belanden we al in Die, want we willen ons
vannamiddag verfrissen in de Drôme. Eerst nog een zwemband voor elk (dat hebben
ze gisteren gezien), watersandalen voor mama en papa en off we go. Het is
werkelijk zalig: met een prachtig decor op de achtergrond genieten we van deze
gratis wellnessbeurt in het water van de Drôme. We zitten op een plaats waar er
een lichte stroomversnelling is, een ideaal parcours voor onze Tristan en Estée
met hun zwemband. Bij de eerste poging gaat Estée ondersteboven en kopje onder,
ze is een beetje terughoudend de volgende keer, maar eenmaal ze de smaak te
pakken heeft, gaat ze er volledig voor. Ze verliest enkele malen een crock,
roept de hele meute samen want zelf gaat ze er niet achter en dan mogen
Tristan, papa of mama stroomafwaarts madame haar schoeisel halen. Tristan is
niet meer ontspannen nadat hij met zijn achterwerk een rots heeft getoucheerd,
maar amuseert zich niettemin. Mama ook, op haar manier, want zij heeft een
rotsje gevonden om te zonnebaden. Ten slotte springen Tristan en Estée vanop
een trede in hun zwemband, een voorbeeld dat enkele andere aanwezigen volgen.
Om 16.00 trekken we huiswaarts, maar de waterpret is niet over: Tristan en
Estée gaan verder in het zwembad: in de zwemband, duiken, zwemmen, enz.
Ondertussen beginnen mama en papa al op te ruimen voor de dag erop en zich
klaar te maken voor een avondje uit, want op vrijdag zijn er de vendredis de
Die, waar er op verschillende plaatsen in de stad evenementen zijn. Eerst is
er acrobatie/theater aan de kathedraal, daarna gaan we een hapje eten een
straat verderop (papa droge frieten met entrecote zonder saus!!, mama ravioles
met zalm, hét plaatselijke gerecht). de landlopers passeren er, en ze zijn
werkelijk in vol ornaat en dronken. Daarna gaan we terug naar de kathedraal
waar om 22.00 een modedéfilé loopt, maar het verveelt ons al snel. We lopen verder naar de Place st Marcel, daar
is een optreden aan de gang en sommige omstaanders gaan uit de bol (dansen en
dansen): ook Estée en mama dansen, maar dan wordt Estée moe. We besluiten nog
iets te drinken aan de Irish Pub en trekken dan huiswaarts.
Traditiegetrouw pikken we een marktje mee en die staat
vandaag op het programma. De hemel is niet zo blauw als andere dagen, maar het
is daarom niet minder warm. Het is niet zon grote markt, maar het is er wel op
de koppen lopen aan de kathedraal. Veel kraampjes met voeding, niet zo typisch
provencaals als we gewoon zijn. Beiden willen een armbandje, Tristan moet
natuurlijk een paar worsten hebben en Estée, die laat zich een nieuwe coupe
aanmeten. Ondertussen maken de wolken plaats voor zonnestralen en loopt de
temperatuur op tot boven de 30°. We drinken nog iets in de winkelstraat en keren
dan huiswaarts. s namiddags willen we op de Drôme kayakken, maar bij de 2
startplaatsen vangen we bot: ofwel zijn we te laat, of moet je reserveren. Dan
maar plan B: een avonturenpark. We belanden even voor Châtillon in Menglon, in
Arbo Magic: een Accroparc, op maat van de kleintjes: te makkelijk voor Tristan,
maar Estée heeft zich moeten inspannen. Maar ze doet het goed. Tristan legt het
parcours 3x af, want de eerste keer had hij pech: een kleintje was niet zon
durver en hield de hele hoop, Tristan incluis, op. Ze hebben hem (die kleine)
er uiteindelijk afgehaald. Daarna luieren we nog een beetje in de hangmatten
(waar Tristan bij de eerste poging uit dondert natuurlijk) en dan terug naar
huis. Een duik in het frisse nat, eten en naar bed.
Noot: We zitten dicht bij de Drôme en dat betekent
campings en dat betekent op zijn beurt veel Nederlanders. Overal duiken ze
op, met of zonder caravan. En in hun beste Frans! en als dat niet lukt, in
hun beste Nederlands, die Fransen begrijpen dat wel. Het gaat zelfs zover dat
Estée nu en dan Hollands tegen ons praat; Miljaar.
Vandaag vertrekken we voor een eerste tocht langs
verschillende dorpjes. We vertrekken rond 11.00 en rijden eerst naar
Châtillon-en-Diois. Dit dorpje wordt omschreven als middeleeuws en botanisch.
Dat middeleeuwse hebben we gezien, dat botanische uit zich vooral in het
weelderige onkruid dat welig tierde. Het karakteristieke van Châtillon zijn de
viols, typische kleine straatjes. Heel leuk. Wat heel welkom is, zijn de
fonteintjes die je ook her en der tegenkomt. Verder bereidt het dorpje zich
voor op het Festival des arts et des vins: in de straatjes bevinden zich
talrijke galeries, waar de kunstenaars waarschijnlijk aan het werk zullen
zijn. Er is ook een marktje aan de gang, van potterie. geen spek voor onze bek.
We vinden wel enkele mooie bloembakken, pareltjes zoals die van de voorbije
dagen (Ahum). Ondertussen brandt de zon op onze hoofden, met temperaturen tot
30°. Aan mooi weer ontbreekt het ons geenszins in de Drôme. Van daaruit trekken
we naar Archiane, een eindje verderop, met le Rocher dArchiane (1664 m). We
maken daar een wandeling, althans de mannen. De vrouwen beslissen na een goede
20 minuten rechtsomkeert te maken en nestelen zich aan het riviertje, waar even
later een paar wandelaars met hun honden zich komen verfrissen. En die laatste
worden natuurlijk Estées vrienden. Ondertussen zwoegen Tristan en papa verder
op de wandeling Carnets dArchiane, met als decor een cirkel van kliffen
(cirque de falaises). Het eerste half uur is doorbijten, met de loodzware hitte
en een serieus stijgingspercentage op een pad van grote keien en stenen, maar
eenmaal de Belvédère bereikt (1070m) gaat het door het bos en brengt de schaduw
enige verfrissing. Tristan wil kapituleren (en zeuren, OMG), maar papa sleurt
hem erdoor en samen bereiken ze terug het dorp. Daar nuttigen mama en Estée een
drankje, Estée is omgeven door haar vrienden (de 3 honden). De thermometer in
de auto geeft 31° aan: een bakoven dus. We besluiten om nog naar Luc-en-Diois
te rijden en houden halt aan de site du Claps, een rotsmassa met aan de voet
een baadplaats. Estée (die zelfs in badpak stijlvol blijft met haar
muisjesschoenen) en papa wagen het erop, maar het water is heel koud en de
zwempartij duurt dan ook niet lang. Tristan merkt er niks van, die is zijn
nieuwste record op zijn Nintendo aan het breken. We keren dan ook terug langs
de wegen door le Pays Diois met zijn vele huisjes met lavendelkleurige ramen.
s Avonds staan er mosselen op het menu, maar eerst is er de obligate duik in
het zwembad. Estée moet ook de poes nog even knuffelen (een half uur). Dan nog
wat spelletjes (mama en Estée) en dan naar bed (23.30).
't is zomer, 't is vakantie en we leven op een ietsje trager ritme. En met het supermooie weer hier blijft de PC onaangeroerd en kan het dat het blognieuws ietsje later zal komen dit jaar. Maar de eerste drie dagen staan er nu toch op, eerste dag staat onderaan, dus best eerst die lezen.
