De Franse politie maakt jacht op een man die verdacht wordt van de verkrachting en aanranding van zeker vijf meisjes op campings in de Ardèche. De dader drong telkens de tent van zijn slachtoffers binnen om hen te misbruiken.
De meest recente feiten werden gepleegd in de nacht van dinsdag op woensdag op een camping in Saint-Didier-sous-Aubenas. De verkrachter drong daar een tent binnen waar twee meisjes van 11 lagen te slapen. Hij verkrachtte een van hen. De man sloeg op de vlucht toen de meisjes om hulp riepen en wist ongehinderd te ontkomen.
Sinds eind juni werden op campings in de Ardèche op dezelfde manier drie andere meisjes aangerand of verkracht. De slachtoffers waren tussen de 7 en 12 jaar. Volgens Franse media had een van hen de Nederlandse nationaliteit.
Vice-procureur Franck Alzingre wil voorlopig nog niet spreken van een serieverkrachter. 'Vooralsnog is geen andere verkrachting bewezen. Er is ook geen verband aangetoond met andere zaken en we houden in het onderzoek elke mogelijkheid open', klinkt het.
De verdachte zou een veertiger zijn. Als gevolg van de verkrachtingen hebben verschillende campings in de streek al nachtwakers in dienst genomen.
donderdag 09 augustus: kanodag:descente de lArdèche
Al enkele dagen waren de 2 kids aan het zeuren om toch
zeker maar met de kano te gaan varen en vandaag is de grote dag aangebroken. We
kiezen voor het traject van net voor Balazuc tot over de brug in Ruoms, zon 12
km. Afspraak is in Voguë, vanwaar ze ons met de bus naar Balazuc voeren. We
krijgen eerst een kort overzicht van de route, wanneer we best waar moeten
zijn. Het is immers een volledige dag, je doet het op eigen tempo, met
pick-nick en een plons in het water: enige deadline is om 17.00 in Ruoms
aankomen, want daar pikt de bus ons op om ons terug te voeren naar Voguë. Zoals
we de dag ervoor gezien hadden, kan het druk zijn op de Ardèche en dat is het
ook. De eerste kms zijn er enkele stroomversnellingen en daar versmalt het
of is het water ondiep. Gevolg: iedereen uit de kano met opstoppingen
allerhande. Maar even verder verbreedt de rivier en wordt het probleem van de
opstoppingen minder. Er zitten trouwens heel leuke stroomversnellingen in, maar
Tristan en Estée zijn van geen kleintje vervaard en doorstaan die moeiteloos.
We kantelen zelfs geen enkele keer. Ze hadden ons gezegd dat we zeker 1 liter
pp water moesten meehebben, maar eigenlijk valt het wel mee. Een plons in het
water brengt tijdig verfrissing. De duos wisselen ook eens: mama en Estée en
papa en Tristan wordt dan papa en Estée en mama en Tristan. Het kader is ook
mooi. Aan de brug in Balazuc stoppen we eens, op de helft (voor Pradons) besluiten
we te pick-nicken. We varen op ons tempo door, maar zijn uiteindelijk wel blij
als we de derde brug bij Ruoms zien, want het begint door te wegen. Het einde
heeft ook nog iets leuks in petto: net over de derde brug is er een klein
hoogteverschil met een (over de hele breedte) waterval. Daar kunnen we dus niet
door. Helemaal rechts is er dan ook een soort glijbaan, waar kano per kano naar
beneden kan glijden: superleuk. Bij de terugweg naar Voguë valt Estée in
slaap en voelt iedereen zich moe, maar het was de moeite waard: een superdag in
het water. Bij terugkomst gaan we naar de Casino, want vanavond staat BBQ op
het menu. en het smaakt!! We slaan de voorziene avondmarkt in Vals over (trop
is te veel) en kruipen iets vroeger in bed (lees een half uur vroeger dan
normaal), want we zijn allemaal moe (maar voldaan).
De Gorges de lArdèche: die staan vandaag op het programma.
We staan om 09.30 op, maar ontbijten pas om 11.00. Op de middag zijn we er klaar
voor. Eerst reserveren we nog 2 kanos voor morgen in Voguë (descente 12 km van
juist voor Balazuc tot Ruoms) en dan rijden we door naar Vallon-Pont-dArc,
waar we in vertraagd verkeer geraken. We beginnen al te vrezen voor
rampscenarios (horden Hollanders in de Gorges), maar het valt mee. We kunnen
vanaf de Pont dArc vlot rijden, daar is het immers heel druk en er is weinig
plaats om te parkeren. We rijden de Gorges af tot St Martin dArdèche, met
natuurlijk stops aan de BVds en Balcons om kiekjes te nemen (Tristan en Estée
stappen alleen uit als ze echt moeten). Het is beter om eerst de Gorges de lArdèche
te doen en dan pas die van de Verdon, want hoewel het mooi was, zijnde Gorges de Verdon toch veel indrukwekkender
(veel steiler, veel hoger) en als we vergelijken, tja. Op de Ardèche zien we de
kayakkers zich als mieren voortbewegen (in rijtjes) en het zijn er heel veel.
Als we het laatste stuk rijden, zien we zowaar de Mont Ventoux in de verte
opdoemen. We settelen ons weer aan een place de Baignade, ditmaal in St Martin
dArdèche. Eerst eten we en dan het sop in (verfrissend want het is weer een
droge 30°). Papa neemt Tristan en Estée met de zwemband mee naar de overkant
(rostwand), waar er enkelen van de rots naar beneden duiken/springen.
Natuurlijk gaan ze dit ook proberen: papa van het hoogste punt, Tristan en Estée
daarna van een lager punt (toch nog een meter of 2/3). Tristan durft iets
minder (meer laten vallen met gebogen knieën), Estée bezorgt papa bij haar
derde sprong bijna een hartaanval, want miss springt niet met de beentjes
eerst, maar duikt (en duiken bij miss is plat op de buik). Nu, ze is zelf onder
de indruk en doet het niet meer. We hebben een prachtig zicht op (wat we later
zullen weten) het chateau van Aiguèze. Omstreeks 20.00 verlaten we de plage
(aan het water liggen er keien, maar ernaast is er zand) en beslissen om naar
Aiguèze te rijden. Opa had dit immers
aangeraden en dat was in ons achterhoofd (toch dat van mama) blijven hangen.
Aiguèze, in département Gard, is ook een juweeltje: heel authentiek, mooi, met
een typisch dorpspleintje, leuke straatjes, prachtig zicht van de chateau op de
Ardèche en bij uitbreiding de omgeving (met de Ventoux). We eten er en keren
pas om 22.30 terug naar huis (aankomst 23.40). En de deur is ditmaal open!
Vandaag willen we enkele dorpjes bezoeken, Tristan en
Estée zijn dus allerminst gelukkig. We zouden vroeg vertrekken, maar ja,
opstaan lukt nog altijd niet zo goed de kinderen nemen eerst nog een frisse
duik in het zwembad, we eten en dan zijn we klaar voor onze tocht. Het eerste
dorp is er één in de rij van un des plus beaux villages en village
charactère : Voguë. Inderdaad een heel pittoresk, mooi en proper dorp, zalig
om in rond te lopen met de vele kleine straatjes, steegjes, bogen, echt de
moeite waard. Het chateau domineert het dorp en kijkt uit op de Ardèche, waar
vele mensen aan het water baden en zwemmen. Tweede stop is Balazuc, een eindje
verderop, eveneens met dezelfde labels. Toch waren we meer door Voguë
gecharmeerd. In Balazuc is het ook veel drukker en is het toerisme prominenter
aanwezig (lees: veel winkeltje en bars). Derde stop is Ruoms: we maken daar
geen wandeling, maar zoeken een place de baignade. De kinderen krijgen zo een
tegenprestatie voor de eerdere wandelingen in de dorpen: de gekende attributen
worden bovengehaald (zwemband). Papa had zijn zwembroek nog aan het droogrek
gehangen, maar is die natuurlijk vergeten mee te nemen. Zwemmen met de short
dus. Een tweetal uurtjes later eten we. Daarna rijden we door naar
Vallon-Pont-dArc (en passeren Sampzon, waar Callant geweest is) waar er marché
nocturne is. We zien al bij aankomst dat het druk zal zijn en ons vermoeden wordt
bewaarheid: immens druk, ook niet moeilijk, want het is de grootste markt waar
we totnogtoe geweest zijn. Gezelligheid vinden we er bijgevolg minder.Vlamingen
des te meer, tussen nog altijd een troep Hollanders. En papa moet dan nog de
hele markt met een natte broek rondlopen (volgende keer zwembroek niet
vergeten!!). Estée heeft een gat tussen haar tanden, maar ook in haar hand en
ze rollen: een horloge, een barette (zo heet dat volgens mama), een halsketting
met haar naam op. Ze is weer gepind! Tristan van zijn kant houdt de knip erop:
enkel een paar polsbandjes kunnen hem verleiden (papa, sorry dak et zegge, moar
k zie da geirne). We breien er om 23.45 een eind aan (aangekomen om 21.00) en
zijn pas om 00.20 terug thuis. De deur is al gesloten (we hebben nog een
gemeenschappelijke deur nodig), maar gelukkig is de eigenaar nog wakker
Een maandag kan toch mooi zijn, zeker als je op
vakantie bent, ondanks het aanvankelijk slechte weer. Want deze morgen regent
het opnieuw, en geen klein beetje.We
vertrekken tegen de middag naar Aubenas en dan is het al terug opgeklaard.
Aubenas is gezellig, je kan er wel in rondkuieren, maar we hebben al beter
gezien. We volgens ons ritueel en stoppen eerst bij Office du Tourisme om
vervolgens een wandeling door de binnenstad te maken. Het oorspronkelijk plan
was om dan terug te keren, maar we besluiten om in Aubenas te eten. Daarna
rijden we door naar Vals-les-Bains, bekend voor zijn bronnen en natuurlijk zijn
mineraalwater (Vals). Het is ondertussen heel warm, we maken opnieuw een
wandeling. We gaan niet ver, want we willen de ongetwijfeld grote uitbarsting
van de source intermittente niet missen, een bron die op gezette tijdstippen
spuit door de gasophoping onder de grond (zo heb ik het toch begrepen). Om
17.30 is de volgende show, om 17.10 staan we met vele anderen al paraat, want
er is niet veel plaats om op de eerste rij te staan. Driewerf helaas, de
uitbarsting beperkt zich tot wat opborreling en verdwijnt al even snel als ze
gekomen is. Aan de overkant blijft een Anderlechtsupporter ongelovig wachten op
iets dat niet komt, een goede voorbereiding voor het komende seizoen. We bekijken
nog even enkele petanquespelers, de komende dagen gaat hier een groot tornooi
door en er zijn veel velden aangelegd (met tribune!). Om 18.30 zijn we thuis,
om 19.00 worden we op de apéro verwacht, die ons door de eigenaars wordt
aangeboden. Niet slecht: eten en drinken, dit hadden we niet verwacht. Estée
waagt zich dan nog aan een plons in het zwembad (om 20.30!), tristan heeft 2
kompanen gevonden voor de voetbaltafel. We missen de 4x400 m (TV werkt niet),
maar niet getreurd: mama en de kinderen spelen nog spelletjes tot 00.30.
Vandaag is onze eerste officiële dag in de Ardèche en
het regent!! We besluiten dan maar eerst onze inkopen te doen, want veel is er
niet meer. We nemen een taartje mee, het is zondag natuurlijk. Na onze koffie
met taart zoeken we het zwembad op (15.30), het is ondertussen een heldere
hemel, maar het wordt geen 30°: het water is troebel, duiken zal er deze week
niet bij zijn. Maar dit is geen domper: Tristan en Estée amuseren zich
niettemin. Pas om 18.30 gaan we ons douchen en klaarmaken voor een
avondwandeling naar de rivier Ardèche. We zoeken een plekje zoals aan de Drôme
om met de zwemband te kunnen varen, maar vinden dit vooralsnog niet. We
wandelen wel op de keitjes en doen een wedstrijdje keien gooien. Daarbij
verliest Tristan zijn horloge, maar we zien die liggen en papa haalt die uit
het water: oef, gered. We keren terug
langs de kiwiplantages en eten nog een hapje. We pikken nog de finale van de
100m mee (lightning Bolt!) en gaan dan slapen.
Vandaag laten we Chamaloc en Drôme en Vercors achter
ons, we verhuizen naar de Ardèche, een goede 100 km rijden. We staan naar onze
gewoonte heel vroeg op (08.00) en ruimen op en laden. We nemen afscheid van de
eigenaars en komen ondertussen te weten wat al die mensen in hun duikpak komen
doen aan de kant van de weg (want we zien geen water). Maar dat is er dus wel, en het zijn er die
canyoning doen. Gisteren hebben we trouwens op onze weg wel een 20-tal gieren
boven onze hoofden zien cirkelen, een mooi schouwspel. We rijden eerst naar
caveau de Jaillance, Clairette de Die proeven. Daarna zetten we ons op route naar onze nieuwe bestemming. Eenmaal
in Crest laten we de (mooie) bergen achter ons. Crest is een leuk stadje, met
de grootste donjon van Europa. Eerst eten we een hapje , daarna naar de office
du tourisme om vervolgens een wandeling door het centrum te beginnen. We
passeren vanzelfsprekend de donjon en bezoeken die. Het is inderdaad de moeite:
enkele verdiepingen, 52 m hoog, deed dienst als verdediging en gevangenis.
Boven heb je een prachtig uitzicht op de omgeving, de Drôme aan de ene kant, de
Ardèche aan de andere kant. We eten nog een ijsje, want ook vandaag is het
broeierig heet, drinken iets en vertrekken dan definitief naar de Ardèche. Die
bereiken we via Privas en de Col lEscrinet (veel draaien en keren). We zien
onmiddellijk een bordje Le Bosquet, maar op het einde van de straat is er
geen meer. We rijden een beetje rond op goed geluk, legen zelfs de koffer (papa
heeft immers de papieren met het adres helemaal onderaan gestopt, fool) en
vragen het dan aan iemand die juist vertrekt. Hij stelt voor om te volgen, het
is immers niet ver. Le Bosquet is groot, niet te vergelijken met ons
vakantiegîte in Chamaloc. Er zijn verschillende gîtes, een winkeltje, een groot
terras, een speelzaal, volleyveld, zwembad met ligzetels, bibliotheek, dieren,
enz en het domein zelf is tamelijk groot. We krijgen een rondleiding van onze
gastheer. Onze gîte zelf is waarschijnlijk de nieuwste, het lijken allemaal
nieuwe meubels (van Ikea), maar het is heel mooi en proper. We zijn voorlopig
minder onder de indruk van het natuurdecor, dat was in de Drôme toch anders,
maar we zijn hier natuurlijk pas. Papa en Estée gaan nog eens kijken hoe ver de
rivier nu van onze verblijfplaats is en onderweg praten ze niet met elkaar, ze
zingen, precies een musical. s Avonds eten we hotdogs, ons
overlevingspakket voor als er geen winkels meer open zijn. En hoewel het hier
ook blijkbaar een hele tijd geleden is dat het geregend heeft, is het vanavond
toch van dattum: een onweer! is dat ons welkomstgeschenk?
Volledige domein met rechtsonder zwembad, links (half) boulodrome en het huisje ( waarvan onze gite aan de andere kant is). In achtergrond rechts Montagne de Glandasse
In Jaillance, Clairette proeven
In de straatjes van Crest, op weg naar de Ardèche
Met al die straatjes omhoog en die hitte, het begint lastig te worden...
