Vandaag vertrekken we voor een eerste tocht langs
verschillende dorpjes. We vertrekken rond 11.00 en rijden eerst naar
Châtillon-en-Diois. Dit dorpje wordt omschreven als middeleeuws en botanisch.
Dat middeleeuwse hebben we gezien, dat botanische uit zich vooral in het
weelderige onkruid dat welig tierde. Het karakteristieke van Châtillon zijn de
viols, typische kleine straatjes. Heel leuk. Wat heel welkom is, zijn de
fonteintjes die je ook her en der tegenkomt. Verder bereidt het dorpje zich
voor op het Festival des arts et des vins: in de straatjes bevinden zich
talrijke galeries, waar de kunstenaars waarschijnlijk aan het werk zullen
zijn. Er is ook een marktje aan de gang, van potterie. geen spek voor onze bek.
We vinden wel enkele mooie bloembakken, pareltjes zoals die van de voorbije
dagen (Ahum). Ondertussen brandt de zon op onze hoofden, met temperaturen tot
30°. Aan mooi weer ontbreekt het ons geenszins in de Drôme. Van daaruit trekken
we naar Archiane, een eindje verderop, met le Rocher dArchiane (1664 m). We
maken daar een wandeling, althans de mannen. De vrouwen beslissen na een goede
20 minuten rechtsomkeert te maken en nestelen zich aan het riviertje, waar even
later een paar wandelaars met hun honden zich komen verfrissen. En die laatste
worden natuurlijk Estées vrienden. Ondertussen zwoegen Tristan en papa verder
op de wandeling Carnets dArchiane, met als decor een cirkel van kliffen
(cirque de falaises). Het eerste half uur is doorbijten, met de loodzware hitte
en een serieus stijgingspercentage op een pad van grote keien en stenen, maar
eenmaal de Belvédère bereikt (1070m) gaat het door het bos en brengt de schaduw
enige verfrissing. Tristan wil kapituleren (en zeuren, OMG), maar papa sleurt
hem erdoor en samen bereiken ze terug het dorp. Daar nuttigen mama en Estée een
drankje, Estée is omgeven door haar vrienden (de 3 honden). De thermometer in
de auto geeft 31° aan: een bakoven dus. We besluiten om nog naar Luc-en-Diois
te rijden en houden halt aan de site du Claps, een rotsmassa met aan de voet
een baadplaats. Estée (die zelfs in badpak stijlvol blijft met haar
muisjesschoenen) en papa wagen het erop, maar het water is heel koud en de
zwempartij duurt dan ook niet lang. Tristan merkt er niks van, die is zijn
nieuwste record op zijn Nintendo aan het breken. We keren dan ook terug langs
de wegen door le Pays Diois met zijn vele huisjes met lavendelkleurige ramen.
s Avonds staan er mosselen op het menu, maar eerst is er de obligate duik in
het zwembad. Estée moet ook de poes nog even knuffelen (een half uur). Dan nog
wat spelletjes (mama en Estée) en dan naar bed (23.30).
't is zomer, 't is vakantie en we leven op een ietsje trager ritme. En met het supermooie weer hier blijft de PC onaangeroerd en kan het dat het blognieuws ietsje later zal komen dit jaar. Maar de eerste drie dagen staan er nu toch op, eerste dag staat onderaan, dus best eerst die lezen.
We hebben ons gsm-abonnement donderdag veranderd, zondag is ons contract met Proximus afgelopen, maar Telenet is een beetje traag, dus voorlopig zijn we niet bereikbaar. Dus als je eventueel al een sms'je zou gestuurd hebben, we hebben het nog niet kunnen lezen.
We hebben niet echt een zware planning, dus het is nog
een beetje koffiedik kijken.We staan
laat op (gisteren pas om middernacht in bed), ontbijten (papa gaat brood halen in Le
Touron, het restaurant in het dorp waar je je brood kan bestellen. Mama gelooft
niet dat hij te voet is geweest, want hij is te snel terug) en gaan nog eens
inkopen doen naar Intermarché. Bij terugkomst nodigt het zwembad ons opnieuw
uit en we slaan niet af. We eten laat, maar haasten ons dan naar le Col du
Rousset, in de winter gastheer voor menig skiër, waar we met de stoeltjeslift
naar het hogergelegen plateau gaan om van daar de descente te beginnen met
een Trottinherbe, een soort uit de kluiten gewassen step: papa en Tristan,
mama en Estée, dat zijn de duos. Maar die wisselen nu en dan, en dat heeft
vooral te maken met het gebrek aan durf bij de vrouwen. De afdaling valt wel in
de smaak bij de mannelijke helft van het gezin en een tweede afdaling dringt
zich op. We beslissen wel om eerst een wandeling te maken op het plateau, naar
le Collet du Sapiau, waar we een prachtig uitzicht hebben op de omringende cols
en bergflanken (oa de Montagne de Glandasse, die ons van s morgens tot s
avonds toelacht). 2 vautours fauves (gieren) komen ons gedag zeggen. Dan
vatten Tristan en papa de tweede afdaling aan (en de snelheid ligt hoger dan de
eerste keer), Estée en mama houden het rustiger op de stoeltjeslift. We
nuttigen nog een drankje en keren dan huiswaarts. We nemen nog een plons in het zwembad en met een BBQ en Uno ronden we de dag af.
Het weer laat ons alleszins niet in de steek vandaag.
Het wordt heel warm, tot 30°. We staan laat op, omstreeks 09.30. We ontbijten,
waarbij het probleem van de vliegen zich stelt: die zetten zich bij, ze zijn met
veel en zijn heel vervelend als ze voortdurend op je eten, gezicht, benen, enz
zitten. We gebruiken de vliegenmepper (= water naar de zee dragen), zwaaien met de armen en hangen ook een
vliegenvanger. Daarna gaan we naar Die (gelieve niet op zijn Engels uit te spreken), het stadje vlakbij (6.5km naar
beneden): plan was om naar office de tourisme te gaan en dan inkopen te doen,
maar aangezien de eerste ook deze namiddag open is, besluiten we eerst inkopen
te doen. We gaan terug, verorberen ons middageten met onze trouwe tafelgenoten (de
vliegen en een nieuwe vriend, de hagedis) en duiken dan het zwembad in: Pipo, die we gemakshalveTristan
noemen en Estée duiken de Gogos op, het is stralend weer, dus een frisse duik is meer
dan welkom. Daarna etenstijd en op naar Die: tweede poging bij de Office du
Tourisme. We verzamelen traditiegetrouw onze info en verkennen Die aan de hand
van een wandeling. Het is een leuk stadje. Er was precies een samenscholing van
landlopers, maar we hebben die links laten liggen. We hebben onze wandeling
afgesloten op het gezellige terras van de Irish Pub. Terug aan het huis het avondeten, nog wat spelletjes en om middernacht naar bed!!
Deze morgen vertrekken we vol goede verwachtingen
zuidwaarts. Het goede weer wenkt, de vooruitzichten op twee weken ontspanning
stemmen ons welgezind. We klokken af op 07.30 als we van onze oprit rijden met
bestemming De zon. We hopen met dit late vertrekuur na de files te komen,
dit weekend staat immers als heel druk gecatalogeerd. Wanneer we in Kortrijk
de E19 richting Lille nemen, bevinden we ons plots tussen veel Nederlanders en
denken we dat ons plan in het water zal vallen, maar nee: de reis verloopt heel
voorspoedig, we ondervinden geen enkele hinder. We vrezen enkele keren voor een
Quillan-scenario (aankomen in de regen, want in Palais idéal, op een goede
100km, zijn we uitgeregend), maar het is integendeel heel warm wanneer we onze
auto aan Les Portes du Vercors parkeren. Er staat een handige kar om onze
bagage te vervoeren. Wipo, die we hier voor de handigheid Estée noemen, raakt al onmiddellijk bevriend met de poes. Het is
een ruime gîte, maar een kleine reorganisatie dringt zich al snel op. We laten
de kinderen beneden slapen in plaats van op hun kamer (te warm en de trap is te
steil als ze s nachts naar het toilet moeten). Mama en papas bed is net te
klein, papas voeten hangen uit het bed. Maar voor de rest is alles naar onze zin!!! We gaan er een leuke week van maken.
Net als verleden jaar willen we jullie op de eerste rij plaatsen en laten meegenieten van onze reisverhalen en -foto's, vooral die van Pipo en Wipo. Zet je schrap, want vanaf zondag kan je hun wedervaren volgen!! De eerste week bevinden ze zich in de "Portes du Vercors" in Chamaloc (Drôme), de tweede week verhuizen ze naar "Le Bosquet" in St Didier S/Aubenas (Ardêche). Enjoy!
