Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Piopette
Over vanalles en nog wat (:
20-06-2010
Over Susie, China en België en Frans.
Heey mensen! Ik ben het, LL. Morgen is het weer school. Geen zin. Susie zit de hele tijd irritant te doen. Soms heb ik zó een zin om haar te slaan. Maar dan gaat ze nog erger doen en dat wil ik ook niet. Dus roep ik mama, maar die vindt dat we het zélf moeten oplossen. Tot ik zeg dat ik zo niet kan studeren. Best wel grappig eigenlijk. Ze doet niks tot je iets zegt over studies of je o zo onzekere toekomt.
Mijn vader is naar China, heb ik dat al verteld? Hij is het hier weer kotsbeu. Eigenlijk zou ik hem moeten schrijven. Mischien later... Hij heeft een nieuw huis, daar in China. Het is zó mooi. Hij verblijft daar samen met een Zweeds koppel. Volgens mij zijn ze best wel sympathique. Ik snap niet wat ze zoeken in China. Ik zou België echt verschrikkelijk missen als ik daar zou wonen. En de mottige regen. Ja, zelfs dat. Ik was al mega depri toen ik daar een máánd moest blijven. In het begin is dat natuurlijk heel leuk en zo. Maar na een tijdje wil je terug. Weer thuis. Dat was vorig jaar. Het ergste is als je daar vastzit bij de familie en ik kán niet eens Chinees. Je bent super asso dan. En ze verwennen je daar zot, waardoor je je schuldig begint te voelen. Een tante heeft zelfs eens haar halve maandloon via papa aan mij gegeven. Ik was toen enorm boos. Dat hij dat aannam! Maar hij had gezegd dat hij niet wist dat ze zoveel had meegegeven. Ik hou het geld wel en later geef ik het hen terug.
Morgen heb ik Frans. Bah. Ik háát Frans. Verschillende redenen: 1) ik kan het niet 2) leerkrachten voor Frans zijn altijd mega saai 3)soms klinkt het zo mooi, dat ik bijna moet huilen (dát is pas erg) 4)mijn ouders verwachten dat ik het goed ga doen 5) mijn ouders vinden Frans belangerijk Jaja, ik mag nu echt niet mislukken. Ik heb denk ik wel redelijk goed gestudeerd. Dus ja, we zullen zien.
Dat was het voor vandaag! Tot de volgende keer, LL
Heey mensen! Ik ben het, LL. Vandaag was een lekkere luie dag. Een beetje gestudeert en zo, niets speciaals. Om toch maar iets te schrijven zijn hier een paar gedichtjes die ik onlangs heb geschreven:
Wildeharen Wildeharen, is de naam Waar komt u toch vandaan? zegt ze: Ik kom uit bloed en vlees vraagt ze me, wat ik nu toch vrees Zeg ik, moet u nu toch weten k ben bang van mensen die Wildeharen heten Plots nam ze daar de schaar en zij, hupsa: zo weer klaar Lange haren op de grond twas geen zicht, hoe ze daar stond Piekjes op haar kale kop T zit er op! Tis nuPiekenfijn, want nu is mijn haar muizeklein.
Lach hun gelach schelt bomen, vlinders velt armen in de lucht vreugde op de vlucht Haar harteke klein Wil jij mijn liefste zijn?
Je wangen Als k me verveel Hangt alles me uit de keel Kwil niet spelen Kwil niet eten Kwil niet zwemmen Kwil niet rennen Der is iets wat k heel graag wil iets waardoor ik tril Kzou zo graag je wangen strelen Maar ik doe het niet K ga mij nog liever gaan vervelen
Omdat ik je zeg Moet jij ook doen, Wat ik zeg Anders ga ik niet doen Wat jij me zegt Snap je?
Over lopen en vrijheid, in slaap vallen en spelling.
Heey mensen! Ik ben het, LL.
Ik loop. Ik hou ervan mijn spieren te spannen en ontspannen. Alle remmen los. Je laten gaan. Mijn hartslag slaat dan altijd op hol, maar dat merk ik pas later. Later, als ik gestopt ben. Lopen geeft mij vrijheid. Als ik begin laat ik alles achter op de plek waar ik ben gestart en pas als ik weer stop komt alles weer terug. Lopen is de tijd doen stilstaan en vergeten wie je bent.
De kuisvrouw zit boven wat te rommelen en ik lig hier op mijn gemakske. De bomen in de tuin lijken te fonkelen door het zonlicht. Het beneemt me de adem als ik het zie. Het is veel te mooi. Ik staar, droom... En val godverdemme in slaap! Jongenstoch! Dat is weeral iets typisch voor mij. Ik ben ooit ook al eens in slaap gevallen in een museum, niet dat het sáái was ofzo, ik vond het gewoon mega mooi en bleef er maar naar staren. Toen ik mijn ogen weer opendeed lag ik in de auto. Ik had meer dan de helft van de rondleiding gemist. Mijn ouders waren superboos geweest! Alsof ík er iets aan kan doen... Pff...
Eén dingske... als je schrijffouten vind, mijn nederige excuses hé... Ik ben niet zo goed in spelling. Trouwens, wat maakt het eigenlijk uit? Zolang de mensen elkaar kunnen begrijpen is het toch goed zeker?
Heey mensen! Ik ben het, LL. Sommige leerkrachten zijn zo KAK! Met hoofdletters. Priemende, snijdende, harde hoofdletters. Als jij je eens eindelijk wil concentreren op een toets beginnen ze luidkeels te praten over het weer of lopen ze rond met tikkende hakken of komen ze naast je zitten, kijken naar je toets en hebben zo een blik van: Jaja, dat is niet juist, hé!, maar zéggen ze niet wat er fout is. KAK, zeg ik je. Dan heb je ook nog de leerlingen die opeens -alsof er een teken wordt gegeven dat ik niet begrijp- beginnen te praten, zomaar. Probeer dan maar een te bedenken hoeveel 10375 maal 674 is. Jezus... En dan kom je thuis en merk je dat de chocolade op is, ga je mopperend naar boven, zie je dat de kuisvrouw je kamer heeft overgeslaan. Sla je je cusus open, mis je een paar bladeren... Examens, examens... Wie komt er in mijn plaats?
Mischien ben ik ook een beetje verwend, op dat vlak. Alles moet altijd perfect gaan tijdens zo een periode of ik schiet uit mijn vel. Mischien zit het zelfs in mijn genen, mijn vader heeft dat namelijk constant. Mijn moeder niet, die zou in de zetel gaan zitten, in haar agenda kijken en zeggen: Huh? Examens? Morgen? Serieus? Eerst nog even eten klaar maken, kleren wassen, mischien ook strijken... euhhm. Tja, mijn echtgenoot helpt namelijk nooit, weet je. Daar word ik soms zo moe van... Nu ik eigenlijk nadenk... ik denk dat hij mischien, ha, nee, toch niet. Ik sta er gewoon helemaal alleen voor. En natuurlijk vindt hij dat doodnormaal. En ja, het is een hij. Ik ben niet lesbisch, niet dat ik iets tegenlesbis héb ofzo... begrijp me niet verkeerd. Heb ik al verteld dat... BLALAblablabla...
Heey mensen! Ik ben het, LL. Ik ben vandaag in mijn slome toestand. Ik heb namelijk examens, daar word ik altijd zo sloom van. Ik snap ook niet waarom. Mijn hersenen hebben het al moeilijk genoeg om al die informatie te verwerken, ik vergeef het ze wel... Ooit. Mijn zus ligt in mijn kamer haar woordjes Frans te blokken. Om de minuut lijdt ze me af. Soms probeer ik haar te negeren en dat lukt niet. Ik stuur haar ook niet weg, dat is te veel van het goede. Ik heb vandaag haar haar al tien keer opnieuw moeten doen. Ze vindt dat ik dat zo goed kan, de schat. Ze is elf. Te jong om mijn vriendin te kunnen zijn, te oud om mijn kleine zusje te zijn. Nu zit ze zogezegd te blijten omdat ze het woordje 'gestorven' moet leren. Ik moet haar echt eens laten nakijken... Raar meisje... Enfin... Heb ik al gezegd dat mijn ouders op het punt staan te scheiden? Ik ga helemaal akkoord. Het is ook niet dat ik sta te trapelen ofzo, hoor... Ze houden gewoon niet meer van elkaar en maken veel te veel ruzie en als scheiden hun gelukkiger maakt, is dat hun probleem. Vroeger verstopte ik me altijd onder de tafel als ze ruzie maakten. Mijn zus volgde me dan, ze huilde. Ik probeerde altijd niet te huilen, vaak had ik ook niet de behoefte om te huilen. Ik wou eerder dingen kapot gooien ofzo... Ik ben eigenlijk nogal slecht bezig, dit is mijn eerste bericht en ik stel me niet eens voor. Dus, mijn naam is Sara. Ik heb een zusje, Susanne-ik noem haar altijd Susie. Susie heeft de mooiste lach van de hele wereld en sluik, bruin haar. Ik heb bruine, amandelvormige ogen en krulletjes. Ik zit in het tweede middelbaar. Ik ben dat meisje dat iedereen kent, omdat ik zo een opvallend gezicht heb. Een gezicht om over te liggen piekeren. Ik heb iets Aziatisch, ook Europees. Trekjes, zegt mijn leerkracht toneel. Mijn vader komt van China. Mijn moeder van België. Ik hou van België, mijn vader niet. Hij haat het en hij gaat terug naar China als mijn ouders gescheiden zijn. Af en toe zal hij eens terug keren en ik zal hem maar heel weinig zien. Ik vind het niet erg, niet echt. Het is leuk om even van die brompot in huis verlost te zijn. Niet dat mijn moeder beter is. Ze zaagt de hele tijd. Alsof ik er iets aan kan doen. Ze troost me ook, maar dat heb ik niet nodig, helemaal niet. Eigenlijk troost ze me, omdat dat haar troost. Maar ja, ik hou van mijn ouders. Naast mijn ouders heb je ook mijn vrienden. Mijn beste vriendin heet Celine. Ik kan haar alles zeggen en zij mij.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam LL.
Ik ben een vrouw en woon in Ergens op de hoek van de straat. (België) en mijn beroep is dat zullen we wel zien..
Ik ben geboren op 16/05/1996 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven natuurlijk, sprinten voor vijf minuutjes en dan een ijsje eten en toneel spelen :)).
