Heey mensen!
Ik ben het, LL.
Ik ben vandaag in mijn slome toestand. Ik heb namelijk examens, daar word ik altijd zo sloom van. Ik snap ook niet waarom. Mijn hersenen hebben het al moeilijk genoeg om al die informatie te verwerken, ik vergeef het ze wel... Ooit.
Mijn zus ligt in mijn kamer haar woordjes Frans te blokken. Om de minuut lijdt ze me af. Soms probeer ik haar te negeren en dat lukt niet. Ik stuur haar ook niet weg, dat is te veel van het goede. Ik heb vandaag haar haar al tien keer opnieuw moeten doen. Ze vindt dat ik dat zo goed kan, de schat. Ze is elf. Te jong om mijn vriendin te kunnen zijn, te oud om mijn kleine zusje te zijn. 
Nu zit ze zogezegd te blijten omdat ze het woordje 'gestorven' moet leren. Ik moet haar echt eens laten nakijken... Raar meisje... 
Enfin... 
Heb ik al gezegd dat mijn ouders op het punt staan te scheiden? Ik ga helemaal akkoord. Het is ook niet dat ik sta te trapelen ofzo, hoor... Ze houden gewoon niet meer van elkaar en maken veel te veel ruzie en als scheiden hun gelukkiger maakt, is dat hun probleem. Vroeger verstopte ik me altijd onder de tafel als ze ruzie maakten. Mijn zus volgde me dan, ze huilde. Ik probeerde altijd niet te huilen, vaak had ik ook niet de behoefte om te huilen. Ik wou eerder dingen kapot gooien ofzo...
Ik ben eigenlijk nogal slecht bezig, dit is mijn eerste bericht en ik stel me niet eens voor.
Dus, mijn naam is Sara. Ik heb een zusje, Susanne-ik noem haar altijd Susie. Susie heeft de mooiste lach van de hele wereld en sluik, bruin haar. Ik heb bruine, amandelvormige ogen en krulletjes. Ik zit in het tweede middelbaar. Ik ben dat meisje dat iedereen kent, omdat ik zo een opvallend gezicht heb. Een gezicht om over te liggen piekeren. Ik heb iets Aziatisch, ook Europees. Trekjes, zegt mijn leerkracht toneel. Mijn vader komt van China. Mijn moeder van België. Ik hou van België, mijn vader niet. Hij haat het en hij gaat terug naar China als mijn ouders gescheiden zijn. Af en toe zal hij eens terug keren en ik zal hem maar heel weinig zien. Ik vind het niet erg, niet echt. Het is leuk om even van die brompot in huis verlost te zijn. Niet dat mijn moeder beter is. Ze zaagt de hele tijd. Alsof ik er iets aan kan doen. Ze troost me ook, maar dat heb ik niet nodig, helemaal niet. Eigenlijk troost ze me, omdat dat haar troost.
Maar ja, ik hou van mijn ouders.
Naast mijn ouders heb je ook mijn vrienden. Mijn beste vriendin heet Celine. Ik kan haar alles zeggen en zij mij.

Dat was het zo een beetje.
Tot de volgende!
 LL

15-06-2010 om 00:00 geschreven door LL