Doorheen de stad, langs de grote boulevards, richting de Belgische ambassade. Onze inschrijving is noodzakelijk, alhoewel... onze dochter stond na 4 jaar nog steeds in het verkeerde land genoteerd. Diplomatie, geen commentaar. We volgen met de auto een vriendin van de huurder van ons huis, ze weet de weg. Of toch niet ; gelukkig is er nog iemand die meubels wil overnemen en straatje na straatje de heuvel opklimt.We volgen nu haar. We zitten boven 2600m. De lucht is ijl, onze ademhaling kort en vlug, zelfs zonder inspanning. Hier is minder vervuiling, dat ruik je dadelijk. Bij het huis horen twee wakers een poetsvrouw en.. drie honden. Ik word begroet door een zalige glimlach en een tuin met een Kerstroos zo groot als een boom. Zicht op Addis in de verte. Twee openhaarden en een sauna. We nemen het! Zich inschrijven in een highschool is blijkbaar een ander probleem. Een test in het Frans voor het Frans lyceum, uitslag pas na 10 dagen. Test voor de internationale school : persoon is ziek, dus wachten maar. Ondertussen gaan de lessen door en heeft Camille een steeds grotere achterstand. Zéér pedagogisch verantwoord.
Het is de tweede dag. Regen, regen, regen. We staan voor het immens Frans lyceum, 1500 leerlingen. Onze dochter heeft vandaag haar test. 442 Bir, ik bekijk het geld. Vuile, oude, versleten briefjes. Briefjes met geschiedenis. We glijden over de flintstones van de speelplaats, op de hellende, drukke en brede boulevard heeft er zich een beek gevormd. Een vrouw stapt uit een auto en verliest haar schoen. Weg, weg met het water.
