ik heb dit beloofd in de vorige termijn, ik zou een woordje placeren over het typisch gedrag in het verkeer in Korea. Welnu, om met de deur in huis te vallen.... je mag hier door het 'rood' rijden!! Zowaar! Als je naar rechts wil en je hindert het andere verkeer niet, dan is dit toegestaan. Op die manier heb ik dat auto-ongeluk gehad, weet u nog, vorige semester. Die vrouw in kwestie nam het niet zo nauw met deze regel.... en als je op een drievaksbaan rechts wacht om rechtdoor te rijden, duwen ze (de Koreanen die rechts willen gaan) je er echt af! Dus best in het middel parkeren en lekker de middenvakrijder uithangen! Hier is dat allemaal toegestaan! Trouwens, zie bijgevoegde foto's -> zeer ruime drievaksbanen met aangepaste voetpaden én fietspaden (!!!) Goed... waar was ik? O ja, het verkeer in Korea en de verkeerslichten.. Er zijn verkeerslichten met 3 signalisaties (rood, oranje en groen). Deze werken zoals bij ons: groen = doorrijden voor iedereen (rechtdoor en linksaf; herinner u: rechtsaf speelt geen rol). Er zijn ook lichten met vier signalisaties: groen, oranje, groene pijl en rood. Als dit licht op groen springt, dan kan je enkel rechtdoor rijden. Als je naar links wil, dien je te wachten op de groene pijl. 't Geestige is, als het 's avonds donker is, dan zie je niet hoeveel lichtbollen er hangen en dat kan voor de nodige verwarring zorgen, beste lezer! Verder wordt er aangegeven voor de voetgangers hoeveel seconden je nog hebt om over te steken, zeer praktisch!
In Korea mag je ook rechts inhalen! Dat is, opnieuw, zeer praktisch! Verder is het gebruik van de vier richtingsaanwijzers zeer interessant: als je deze opzet, dan ben je voor de Koreaan 'invisible', betekent dus dat je in 'onzichtbaarheidsmodus' staat. Er zijn bijvoorbeeld drievaksbanen waar er regelmatig iemand op de rechter rijstrook geparkeerd staat en olijk op zijn smartphoe aan het tokkelen is! Geen probleem als je vier 'pinkers' opstaan hier! Niet dat ze hiervoor parkeren hoor! Ze rijden hier met de smartphone in de aanslag! Soms wel grappig: ze zijn aan het rijden, drinken een ijskoffie én zijn aan het tokkelen! Hoe doen ze het toch, die Koreanen!!?
Ook is alles hier bezaaid met ondergrondse parkings (overigens meestal gratis en goed geaccomodeerd) en de parkeerplaatsen op de begane grond zijn zeer schaars! Weliswaar parkeert iedereen zich op straat, op de rechtse rijvakken of eender waar er een plekske over is. Op zich geen probleem, hier zijn gee parkeerwachters, maar somtijds rijdt de Koreaanse politie rond met een camera, die alle nummerplaten registreert. De volgende dag (zo snel gaat dit hier) krijg je een vriendelijk briefje met de melding dat de Koreaanse staat een beetje geld wil (30-40 euro). Maar niemand trekt er zich iets van aan! De frequentie van rondrijden is (nog) niet zo dramatisch groot, dus.... den boer hij ploegde voort en betaalt van tijd tot tijd een rekening....
De lichten staan trouwens ook aan den overkant van het kruispunt (zie bijgevoegde foto's)! Dit verhindert dat we, zoals in Vlaanderen, ons moeten kromtrekken om te kunnen zien of het nu groen is of niet als we onzen eersten staan! Zeeeer handig en confortabel! Merk de campusgebouwen waar we wonen op in de foto's met de drie lichtsignalisaties.
Zo, bij deze een udpate over het verkeersleven in Korea! Dus, beste lezer, bij een bezoek aan dit prachtige land, wees er u van bewust dat er 'speciale' regeltjes zijn hier!
Zo, ik ga nog een beetje werken en de komende dagen vertel ik verder!!!
zoals u weet maak ik er een gewoonte van om met de oude schoolmakkers telkens ik op Vlaamse bodem ben een kleine reünie te houden. Deze keer, begin juli, zijn we afgezakt naar Buggenhout (volgens Rob van oudenhove de meest gemiddelde Vlaamse gemeente in Vlaanderen), meerbepaald naar de Poort van Cyriel. Cyriel zelf was niet thuis, maar het was er wel zeer tof! Goed gegeten, lekker bijgebabbeld en 'iets' gedronken (lol).... Het blijft toch geestig om je oude makkers terug te zien! Het leven gaat verder in Vlaanderen en iedereen timmert aan zijn/haar/hun geluk! Den dezen timmert er ook lustig op los in Korea, hier zijn ze toch alles aan het opbouwen en de betonmolens en opleggers zijn hier schering en inslag!
time flies when you are having all the fun!! Ik ben hier reeds twee weken en ik heb niet stil gezeten! Ik heb zojuist een projectvoorstel ingediend (slorpt al je tijd op, geloof me, beste lezer) en het academiejaar is uitstekend gestart! Nu nog enkele vergaderingen met de collega's en de vicerector en het eerste 'echte' weekend kan beginnen!!
Vooreerst zal ik enkele remarkabele momenten uit de vakantie delen met u op deze blog.
de laatste dagen is het
hier volop zomer aan het worden! Amai mijn voeten ze! Staalblauwe hemel en
overdag een dikke 25 °C! In de burelen staat den airco nog niet aan en het is
puffen! Hier is namelijk de luchtvochtigheid ietske hoger dan in mijn geliefde
Vlaanderenland Maar we klagen niet en we nemen de gelegenheid te baat om
onze studenten een picnic te laten organiseren... (kwestie van delegeren he
) Hiervan enkele afbeeldingen toegevoegd (blijkbaar zegt de computer nu 'no', ik zal deze later toevoegen). Deze zijn geschoten door mijn Chinese
medewerker Dr. Gang Zhang (Gang is de voornaam) met een redelijk goed
fototoestel (made in China denk ik...). De locatie is de campus zelf in de
zogenaamde 'Sunken Circle' te midden van de campus. Dit ligt feitelijk een
verdiep lager ('-1', in Korea noemen ze dit 'B1', van 'basement 1', n.v.d.r.),
maar het lijkt alsof er uit de begane grond een cirkel is uitgezaagd. Het was
een zeer leuke bijeenkomst van de collega's, professoren, academisch
assisterend personeel, administratief personeel én studenten. Er waren broodjes
en drankjes (cola en water, beste lezer, het is nog overdag, vergis u niet...)
en voor iedereen een unieke Ghent Campus Korea pullover. Niet te dragen
overdag, hetzij je een gratis ambulante sauna wenst, maar 's avonds kan het
hier goed afkoelen, dus dan is dat hebbedingetje wel handig. Ook 's ochtends
handig tegen fluitende vogeltjes (lol)....
Dit weekend heb ik een blind date in Itaewon (이태원), in
Seoul, (spannend!!) en maandag vertrek ik naar China voor 3 dagen! Het leven
bruist hier van verassingen en werk! Goede combinatie als u het mij vraagt!
Hartelijke groeten en u ook het goede weer wensend,
Even vermelden
dat onze President, Prof. Jozef Vercruysse, enkele dagen geleden op bezoek was
in Napels om les te geven. Dit is misschien een merkwaardig bericht op mijn
blog, maar het zal U rap dagen waarom ik dit meld. Het gegeven wil nu dat Jozef
(hij is parasitoloog en gespecialiseerd in veterinaire aangelegenheden) enkele
jaren geleden in Italië was en hij kreeg de vraag hoe (ik ben géén specialist
hierin) vee kon worden behandeld, zonder dat deze een maand in quarantaine
moesten blijven voor wat betreft het leveren van melk. Jozef had hiervoor een
splendide idee, namelijk het gebruik van ander middel dat niet geëxcreteerd
wordt in de melk. Dit vonden de Italiaanse melkboeren zó speciaal dat hij nu
elk jaar ettelijke kilos mozzarella krijgt. En nu komt het punt van mijn kleine
verhaaltje... We hadden vorige week dus een typische italiaanse avond na de terugkeer van onze President, met direct van Italië uitgevoerde
mozzarella (zo vers en lekker heb ik m nog nooit gegeten), typische lookbroodjes,
olijven, tonijn, noem maar op (zie foto)!! En als afsluiter hadden we allemaal een
glaasje helderrode sinaasappeljenever van het Dreupelkot in Gent, keilekker! Imported
goodies!! Beetje Gentse sfeer hier in Korea, de max!
Zowat twee weken
geleden, wanneer ik allang in mijn bedje had moeten liggen (!), in den ochtend
van 1 mei, besloten mijn partner-in-crime () en ik om ne ke zot te doen! (@ Brenda: Doe ke
zot!) We besloten in de vroege ochtenduurtjes om voor drie dagen naar Japan te
gaan en, zo gezegd zo gedaan, we boekten onze vlucht. Waar Cinder bar allemaal
niet goed voor is!
En dus, beste
lezer, de week daarna (7 mei), maakten we ons klaar om te vertrekken naar
Osaka, Japan. Dit liep niet zoals verwacht... Omstreeks 11 uur bedacht ik mij
dat ik nog even naar de winkel moest gaan. Mijn phone was redelijk plat en ik
liet deze achter in mijn buro om op te laden; ten andere, wat kon er gebeuren?
Die rit heb ik al honderd keer gedaan! Wat wil het toeval, ik sta aan het
kruispunt vlakbij de winkel, ik heb groen licht (over de verkeersregels zal ik
later iets posten deze regels zijn ietwat anders dan bij ons in België
vergis U niet als U Korea bezoekt) en rijd rustig den afslag naar links in. Tegelijktijd
komt er van den andere kant een wagen ingevoegd (het was rood voor hen, maar
invoegen naar rechts kan altijd, dus ook als je rood hebt, als je het
reglementaire verkeer niet hindert). Er zijn drie rijstroken per rijrichting
(inderdaad, beste lezer, de Koreaan is voorzien op verkeer is wat anders dan
in België!!). Ok, ik voeg in en houd me op de meest linkse rijstrook, omdat ik
weet, uit ervaring, dat sommige chaufffeurs daar twee rijstroken nodig hebben.
Meestal zijn ze bezig op hun phone en verliezen ze de baan uit het oog. Welnu,
die dag had ik contact met een Koreaanse (t was wel een schone, maar dát
contact had ik liever vermeden hoor!). Ze was namelijk bezig mét haar telefoon
én hare kleinen op de achterbank en... gevolg.... dit type had drie rijstroken
nodig!! Hoeft geen betoog dat ik niet meer verder naar links kon (ik reed al
uiterst links) en voor en achter mij waren wagens. Ergo, collisie was een feit!
Mijn eerste auto accident in Korea (en hopelijk mijn laatste). Goed, gedane zaken
nemen geen keer en ik stap uit... De vrouw vraagt aan mij:Korean? en toen
wist ik dat ik serieus gesjareld was, want, herinner U, mijn phone lag op het
werk. In Korea u verplaatsen zonder phone is evengoed als E605 drinken en
denken dat het een lekker tonicsken is, not done dus! Nu goed, na een half uur
kon ik haar phone gebruiken en haalde ergens uit mijn zakken een nummer van een
collega. Die gebeld en ze gingen afkomen. Ik dacht dat de vrouw het op mij zou
steken (zoals in België allicht wel zou gebeuren). Plots stonden daar verschillende
wagens rond ons en afgevaardigden van beide verzekeringsmaatschappijen met ipad
en toestanden. Direct werd een een schets gemaakt, er werd geluisterd naar
beide partijen en op een bijkomend half uur was de zaak geklonken in een
sneltempo! In België kunnen deze papieren weken tot maanden duren; hier in
Korea is het dit! Afgehandeld en opgeruimd! Dit is pas efficiëntie en
anti-burocratische bedrijfsvoering! Ik was dus, voor Uw aller zekerheid beste
lezer, 100% in mijn recht en ze heeft het niet afgestreden. Koreanen zijn
doodeerlijke mensen, dit moet U weten. De wagen teruggereden (hij was nog
doenbaar) naar de campus en aan het bekomen van het voorval, realiseerde ik me
dat ik nog naar de winkel moest gaan! J Heb dan maar een fiets van iemand geleend en me met
alle voorzichtigheid opnieuw aan dat kruispunt gewaagd. Als fietser is dit
handiger, want er zijn keibrede stroken voor fietsers én vootgangers, opnieuw
een infrastructurele aanbeveling van Korea!
Nu goed, achter
deze passage, de valies verder gemaakt en om 17 uur zijn we vertrokken! Op de
luchthaven verliep alles zeer vlottekes en gesmeerd, naar Koreaanse normen.
Onze maatschappij was Peach, met hun typische kleur... Alles in het roze...
Ik kan U verzekeren dat je het leven bij hun door een roze bril ziet, amai! J Na een goede vlucht, zijn we goed geland in Osaka in
de late avond.
Het was nog een
heel zoekstandje om ons hotel te vinden! Ook de voorafgaande te nemen bussen
was wat zoeken... Na drie maanden Koreaanse lettertekens gewoon te zijn was het
Japans een hele andere ervaring! Te meer omdat in Japan om 12 uur s nachts de
treinen ophouden te rijden. U kan dit letterlijk nemen, beste lezer: 12 uur en
in het volgend station (eender waar!) is het Eruit De Cock!. Dus we waren
ietske later in ons hotel dan verwacht, maar kom, alle leute erbij genomen was
dit niet zo heel erg! Ons hotel trouwens.... iets bizar... de kamer had gene
sleutel! Dus dan weet U alras in wat type hotel we zaten (bij boeken op Google
niets van te merken). Het was hilarisch!! Accomodatie voor dergelijke
activiteiten hadden we nog nooit gezien! Muziek, licht en al de rest was
regelbaar vanuit het bed... Man man man... In wa voor ne wereld leven wij! (@
Cois J) Maar kom, de aanwezige honger oversteeg onze
bedwelming van het verschieten en wijlen, hop, naar een lokale noedelboer.
Keilekkere noedels met een fris pintje bij, kan deugd doen, beste lezer! Daarna
nog een leuk cafeetje tegengekomen en wijlen daar binnen... Het was leeg, maar
op de pancarte stond open till 5 am, en dit hebben wa dan maar letterlijk
genomen! :-p Na een nacht van veel te weinig slaap (J) reisden we verder naar Kyoto, eens gaan kijken hoe
het ginder met de normen gesteld zou zijn! J Japans vervoer is super! Alles is op tijd en loopt
gesmeerd! Wel moet ik zeggen dat de concentratie niet-Japanners in Japan
kleiner is dan de concentratie niet-Koreanen in Korea (of toch het gedeelte
waar ik verblijf). Dit maakt communicatie er niet altijd gemakkelijk op. Aan
den andere kant, de weinige mensen die je dan aanspreekt zijn even avontuurlijk
als jezelf en je komt de gekste verhalen tegen van over de ganse wereld! Ieren,
Amerikanen, Scandinavieërs, noem het op, we komen ze allemaal tegen! Maar we
hebben goed onze plan getrokken, met uitbeeldende armen en benen geraakt ne
mens al heel ver!
In Kyoto
aangekomen zijn we, recht van ons hotel na inchecken, naar een sushibar gegaan.
Amper 1 dollar voor een schotelke, ne mens kan daarvoor niet sukkelen! Het was
zo een bar waar de schotelkes uwe neus voorbij komen om de lopende band (gelijk
als in de film). Keilekkere vis, man man! Heb zelfs wasabi geprobeerd (In België
moet ik dat niet hebben, maar hier in combinatie met overheerlijke vis = de
max!). Beetje rondgewandeld, beetje de lokale horeca gesponsord (@ Billie) en
dan iets gaan eten. U raadt het al... noedels op zn Japans... ze blijven
keilekker! Het werd avond en, nachtuilen als we zijn, begonnen we ietske meer
leven in ons te krijgen. We hebben de sfeer gesnoven door enkele pintjes in ne
winkel te gaan kopen en op ons gemakske aan de boord van de rivier Kamo te
nestelen. Supertoffe sfeer en de sterrekes weerspiegelden in het kabbelende
water! Spijtig dat het gras waarop we zaten kunstgras was (echt waar!)... Mijne
compagnon had zich een ureke daarvoor nen typische Japanse kimono gekocht (zo
met ne strik achter op de rug en in van die stijve stof zo), echt heel schoon!
Ze had besloten deze aan te houden tijdens ons avondje uit! Had wel iets... Leuke
uitgaansbuurt gevonden en zo omstreeks 2 uur dachten we dat we het gezien
hadden en het tijd was om hotelwaarts te schrijden... Ja, gij niet zenne, toen
kwamen we Zaza-pub tegen in Kyoto! Ambiance (zie één van de fotos)! Goede
muziek en companie bestond uit 1 Japanner, 1 Schot, 1 Amerikaanse (mijne
sidekick... euhm... chick), 2 Fransen en nog enkele Filipijnse meisjes. U ziet,
Ghent global campus doet er alles aan om global te gaan, nietwaar?! :-p Na
weer een dolle nacht was het weer veel te vroeg ochtend... Wijlen ons hotel uit
en een gans dagje in Kyoto enkele tempels, Boeddhas en begraafplaatsen
bezocht. Indrukwekkend moet ik U zeggen. Begraafplaatsen ín de stad zijn er
niet. Deze liggen allemaal in de periferie en meestal in de heuvels (of
bergen). Zo zijn de geesten dichter bij de hemel, zo zegt men. In Korea hebben
ze dezelfde gewoonte van geloof.
Van Kyoto zijn
we dan weer naar Osaka gereisd om de dag erna onze vlucht terug te hebben. Geen
sinecure als U het mij vraagt. We hadden een route uitgestippeld die ons op
hooguit 1 kilometer van onze vestemming zou brengen. Hoop doet leven, maar
errare humanum est! Mijne collega () had zich miskeken en we stapten uit om halftwaalf in
een hol van Pluto in Japan en we wisten dat onze vlucht 7 uur later zou
opstijgen. Twee opties waren ons deel: paniek of nemen gelijk het komt. In
Vlaanderen was ik allang dwars door het dak gegaan (en verder..., U kent mij
een beetje allicht) en had ik al drie valia genomen. Koreaanse mentaliteit
heeft me ietwat veranderd en het heeft me geleerd dat je alles (of toch veel)
moet nemen zoals het komt en we hadden nog nooit zo gelachen (zo ook het geval
met het auto ongeluk ik bleef warempel kalm en genoot van het stralende
Koreaanse zonnetje op mijn aangezicht terwijl we aan het wachten waren op de
collegas en de verzekeringsmensen, strange, but true)! Ook al wisten we in de
verste verte niet waar we waren! We hebben wel een app op onze smartphone die
ons zei waar we waren, maar veel waren we daar niet mee... Tijdje rondgelopen
in het stilgevallen een doodgebloed Japan, mét bagage, op zoek naar nen taxi.
Eindelijk ene gevonden, maar die wist niet waar we moesten zijn (bij het lezen
van het adres van ons hotel)... Dan maar besloten om hotel over te slaan en
rechtstreeks naar de luchthaven te gaan... Lange rit.... dure rit... Maar we
waren op de goede weg. Eens we er bijna waren, zagen we waar we waren en
behielpen we ons door de taxichauffeur met handen en voeten uit te leggen waar
ons hotel was. Eindelijk daar geraakt en na 3 uur slaap, wijlen richting
luchthaven! Alles liep smooth en vlotjes!
Na een goede
vlucht van zowat anderhalf uur en opnieuw briefkes ingevuld te hebben dat je
geen drugs, porno of andere zaken vervoert terwijl je Korea binnenkomt, is het
o-zo-roze vliegtuig veilig en goed geland. Nen bus, nen anderen bus én nen taxi
later waren we weer op campus en ik kon gezwind naar mijn appartement gaan!
Geen tijd te verliezen, want op maandag had ik les!
Vele groeten,
Uw levenslustige
wereldreiziger met de phone steeds op zak en weeral een ervaring rijker, Veters
na het lekkere taartje had ik weinig tijd om er ten volle van te genieten, want een half uurtje later kreeg onze Universiteit een bezoekje van een Koreaanse meisjesschool. Potentiële (evenals huidige) studenten moeten verzorgd worden, nietwaar! Ik had voorgesteld om een kleine proef te doen in de laboratoria en één van mijn collega's ging net hetzelfde doen. Alles opgesteld, alles voorbereid, we waren er klaar voor! Ik moet U bekennen, beste lezer, nu weet ik hoe Justin Bieber zich moet voelen... Ik kwam uit mijn laboratorium gestapt richting de groep en deze ging volledig wild! (the crowd went bananas!) Ongelooflijk! Uitzinnig waren ze... Ik had nochthans niet mijnen 'ej-schatje-gaan-wis-botsen' plastrong aan! (https://www.youtube.com/watch?v=PXQ-7kYViHs) Die hou ik voor 's avonds! (lol) Niet te doen... en achteraf wilden ze allemaal een naamkaartje van mij! Dringend ne manager nodig! hahaha Dan maar met een gedeelte van hen buiten op de foto gegaan, en ze waren zo gelukkig.... Ocharme de dutskes!
eergisteren was het in Korea 'teacher's day'. De studenten hadden voor de professoren taart gekocht. Ik moet u melden dat de Koreaanse patisserie meer dan meevalt. Proper afgewerkt en goed van smaak! Eens in onze lounge bar, U weet dat we die hebben, beste lezer, aangekomen met het oog op een lekker stuk (taart ) bleken de vorken en messen op te zijn. Dit is uiteraard no problemo voor VJ Tony! (inclusief gegesticuleer!) Gezwind nam ik stokjes en at het op met deze stokjes! Nog nooit gedaan, maar het lukte heel goed en ik vind het praktischer dan mes en vork, als U het mij vraagt. Het was een lekker stukje taart.
U gelooft het niet, maar ik heb sinds kort een bijnaam gekregen! Sommigen onder U zullen verbaasd zijn dat het zolang geduurd heeft! De Amerikaanse studenten van Utah University noemen mij 'Macklemore'. Ik had daar natuurlijk nog nooit van gehoord! Een chopin-adept met een vleugje pure Vlaamse trancemuziek kent de rap niet uit Amerika (de man aan de machine... die kent dat niet @ Raf). Na even gegoogeld te hebben begreep ik het... (http://en.wikipedia.org/wiki/Macklemore) Nu ja, beide kapsels hebben een gelijkenis, kwestie dat hij het niet zo strak kamt. Zijn 'stagename' is Professor Macklemore, dus een betere gelijkenis.
Ik kon een slechtere bijnaam getroffen hebben, nietwaar beste lezer? Echter, aan het rappen ga ik mijn niet wagen (bij mij gaat het meestal ietske trager lol)
Als je naar rechts wil en je hindert het andere verkeer niet, dan is dit toegestaan. Op die manier heb ik dat auto-ongeluk gehad, weet u nog, vorige semester. Die vrouw in kwestie nam het niet zo nauw met deze regel.... en als je op een drievaksbaan rechts wacht om rechtdoor te rijden, duwen ze (de Koreanen die rechts willen gaan) je er echt af! Dus best in het middel parkeren en lekker de middenvakrijder uithangen! Hier is dat allemaal toegestaan! Trouwens, zie bijgevoegde foto's -> zeer ruime drievaksbanen met aangepaste voetpaden én fietspaden (!!!) Goed... waar was ik? O ja, het verkeer in Korea en de verkeerslichten.. Er zijn verkeerslichten met 3 signalisaties (rood, oranje en groen). Deze werken zoals bij ons: groen = doorrijden voor iedereen (rechtdoor en linksaf; herinner u: rechtsaf speelt geen rol). Er zijn ook lichten met vier signalisaties: groen, oranje, groene pijl en rood. Als dit licht op groen springt, dan kan je enkel rechtdoor rijden. Als je naar links wil, dien je te wachten op de groene pijl. 't Geestige is, als het 's avonds donker is, dan zie je niet hoeveel lichtbollen er hangen en dat kan voor de nodige verwarring zorgen, beste lezer! Verder wordt er aangegeven voor de voetgangers hoeveel seconden je nog hebt om over te steken, zeer praktisch! 
Beste lezer, 
