Vandaag zou ik naar Granada gaan. Niet wetend of ik er zou geraken vertrok ik in 'stijl' naar beneden. De beentjes hadden de Sierra redelijk goed verteerd leek me. De wegen glooide op en neer. De ene wat steiler dan de andere, maar toch, er waren die zalige baantjes om te fietsen waar je weinig of niemand tegen komt. Genieten maar. Eens je aankomt te Gaudix is het drukker. Veel toeristen die hun dag daar kwamen passeren maar ook een meisje die haar communie ging doen. Je moet maar eens kijken naar de foto's. Het zijn echt kleine trouwers. Man man man wat moet dat zijn als die trouwen? Een hele mooie stad om eens te bezoeken. Mooie kathedraal. Als ik net voorbij het dorpje purullena zag ik twee mensen zitten. Met stevige fietsen die goed beladen waren, die stonden voor hen, en ik dacht dat dat nederlanders waren. Inderdaad, toen ik goeiedag zei kreeg ik meteen in de nederlandse taal een goeiedag terug. Fijn om eens met mensen te praten in je eigen taal. Ik ging dan een gesprek zeker niet uit de weg. Hun doel was om met de fiets huiswaarts terug te keren. Daar ging mijn petje voor af. Straf wat ze deden. Respect mensen. Een veilige rit en zorg voor mekaar. Even bekomen van de gesprekken, en ook van de dame die interesse had in mijn kar. Ze wou ook iets aanschaffen om reizen mee te doen samen met de kinderen, die nu reeds oud genoeg waren om zelf te fietsen. Allé, ik zette mijn tocht verder richting Granada. Langs mooie dorpjes en een heel mooi meer (wat bleek een stuwmeer te zijn) kwam ik aan net voor de stad Granada, waar ik ook slapen vond. Peter.
Wat stond er mij vandaag te wachten? We zullen wel zien. Was ik vastberaden om de Sierra Nevada over te steken? Neen, we zullen wel zien. Eens vertrokken na een koffie met een broodje met tomaat 'pure' en een groot glas vers geperst fruitsap, jammie. Ik liet op me afkomen wat kwam. Mijn route was geprogrammeerd en weg waren we. Man was ik blij dat ik hier gisteren getopt was. Zo was ik weer opgeladen voor vandaag. Van in het begin (met de zon) ging het in stijgende lijn. Ik nam ongeacht de tijd of waar ik was, een pauze. Om iets te drinken, eten en te rusten. Genieten was het. Zou mijn vrouwtje dit aankunnen? Ik denk het wel. Het zou in alle geval dubbel genieten zijn ;-) Ik kwam in het dorpje 'Fondon' waar ik mijn middagmaal zou nemen. De uitbater van de bar leidde me naar goede banen om naar boven te fietsen, ook de kortste en mooiste weg. Als fietser zou ik ook voor deze weg kiezen. Ook gaf hij mij een kaart mee waar ik van het ene dorpje naar het andere kon fietsen. Leuk en heel aangenaam. Ik moet zeggen dat ik er van genoten heb. Kijk maar naar de foto's. Je kan ze ook op de kaart bekijken. Zo heb je een beeld waar de foto's genomen zijn. Proberen maar. DE Sierra Nevada, wat is dat? Ik wist het niet. Ik had wel eens gekeken op 'street view' maar toch, je hebt die warmte, geluiden, stiltes hellingen, enz , niet. En ja hoor, Langzaam maar zeker kwamen we boven aan de top. Allé, een echte top was het niet. Niet zoals ik 'een top' ken van in de Frankrijk, neen, het was zalig om boven te komen. Meestal ging het geleidelijk aan naar boven. Boven gekomen op een hoogte van 2123 m. Niet niks he voor zo'n klein manneke uit Bredene. Wat heb je nodig om er over te gaan? Een grote hoeveelheid humor, luisteren naar wat je niet hoort (doordenkertje), ik bedoel echt he, de stiltes, fauna en flora, de wind, de bijen en vliegen. Het gekraak van de bomen, zie je wat ik bedoel? Veel positieve energie. Vanwaar haal je dat? Uit vorige alinea, uit de mensen. De mensen geven je die energie. En natuurlijk je voeding. Regelmatig eten en drinken. Weeral, je komt hier weinig of niets tegen in die bijna 30km. Opletten dus. Nu ben ik aangekomenen in ' La Calahorra ' , het is hier mooi verpozen. En dat ga ik ook doen. Voor mij is het bed tijd. Slaapwel iedereen. Peter.
Ik heb nog iets recht te zetten van gisteren. Hoe ik slapen heb gevonden. Man man man, gewoon in de gps ingetikt 'hotels' in de buurt, en ja hoor, enkele op 2 km afstand. Maar allemaal 4 sterren. Ai ai ai, wat gaat me dat hier kosten. Met een klein hartje ging ik naar het eerste en ja hoor, er was nog plaats, veel plaats. En nu de prijs.........45,90 Amaai dat ging nog. En na enkele Spaanse woorden in mijn richting verstond ik dat het all inn was. Dit kan toch niet ai ai ai. Ik meende dat er vier koppels waren in zo'n groot hotel, vol luxe, jammie genieten voor me. Vandaag ging het meteen richting bergen. Gedaan met het vlakke. Controle houden over hartslag en eten en drinken was de boodschap. Mooie 'plaatjes' gezien. En een vrouw 'op de bank', daar heb ik een half uur gepraat. In het Spaans. Wat bleek? Zij is geboren in Bédar, waar ik vertrokken ben voor een 'tour' van je leven bij Luc en Iris. Een hotel, logeren bij belgen. La casa Las Yesereras als ik het mij nog goed herinner. De naam van la casa hé. Luc en Iris liggen in mijn hartje ;-) Dus, vandaag even afgeweken van de grote banen en meteen kom je in kleine dorpjes. Waar soms niet veel te zien is maar toch, de stilte, de natuur, de dieren en natuurlijk de warmte. Die was ook van de partij. Slapen heb ik gevonden in het dorp 'Instincion'. Een hotel met toch enkele kamers in het thema van de streek. Marokkaans getint. Genieten maar ;-) Peter.
Een nacht met veel lawaai van een groep volwassen kinderen hebben me tot 2 uur waker gehouden. Ik ben dan maar eens aan de deur geweest bij hen en vriendelijk gevraagd of het een beetje minder kon. En ja hoor in mijn beste spaans 'via internet' Puede ser un poco más tranquilo? Ikke blij, de oordoppen in en snurken maar tot 9uur bijna ;-). Zaaaalig. Het 'pover' ontbijt en weg was ik. Op zoek naar een voedingswinkel in de buurt. Goed geladen, en widder weg. Ik wist niet wat me te wachten stond maar zo'n redelijke zware rit of gisteren, dat wou ik niet. Neen, mochten de benen en het hart op hol slaan stond mij maar één ding te doen, stoppen. Maar wonder bij wonder ging het veel beter of gisteren. Het was iets warmer maar dat lade me op. Goed gelet op de hartslag en ook, mocht het niet meer gaan, een hotel in de buurt. Maar zo ver kwam het niet. Zelf berg op en wind tegen (en dat is wat mag ik zeggen) kwamen steeds de doelen in zicht. Onderweg ben ik niet zo veel tegen gekomen, ook kwa winkels of bakkers. Een geluk dat mijn timing goed uitkwam dat ik in 'Nijar' flink gegeten heb en gedronken. Wel 2 l aquarius. En dan nog 1,5l water, maar die heb ik aan het karretje gehangen. Bij deze rit moeten fietsers (en dat moet je altijd) eten en drinken genoeg bij hebben. Beter te veel of te weinig. Er was zelf een baantje dat bijna 25 km kronkelde langs mooie bergjes. En op die weg is geen, maar dan ook gaan café, laat staan een winkel om je te bevoorraden. En wat op die 25 km baantje betreft ben ik 4 wagens, 2 bussen en 1 vrachtwagentje tegen gekomen. Je komt soms meer dode beesten tegen langs de kant dan mensen. Ik heb slangen, vossen en ook skeletten gezien. Een geluk voor mij dat die dood waren, aja, zie je al een skelet achter me aanhollen? Dat wil je niet dromen hahaha.
Aja, er waren vandaag twee mensen die de Belgische vlag herkende. Was ik fier ;-) Zo, ik hoop dat je naar de foto's kijkt (daar twijfel ik niet aan) want die zeggen soms meer dan de tekst. Genieten maar. Peter.
De dag van de verkenning, aja, aan t'zeetje zijn geen bergen zoals in Andalusië hé. Maar eerst een lekker ontbijt met alles er op en aan. Je merkt dat Luc zijn thuis een bakkerij was. Zelf gemaakt brood (bruin, wit, met zon gedroogde tomaat olijf en oregano ) en lekkere mini koffiekoeken, vers versneden fruit, vlees, kaas en ook zelfgemaakte jam. Man man man, ik kijk reeds uit naar het ontbijt van morgen ;-). Aja, een eitje of spek met eitjes, je vraagt het maar. Daarna kleding aan en de baan op. Bangelijke mooie ver zichten. Achter iedere draai komt er nieuwe verrassing op je af. Even de benen en het hart testen. Ik vertrok met een goed gevoel, en dat was zo over de ganse lijn. Dankzij Jeroen (mijn persoonlijke trainer) zat alles op zijn plaats in het hoofd, hart en benen. Waarvoor dank Jeroen. De zon deed haar best maar met de nodige zonnecréme en de heerlijke wind ( die soms van katoen gaf) liet ik me mee golven langst de weg. Morgen vertrek ik met fiets en kar. Niet te verwarren met paard en kar hé hahaha. Bekijk ook de foto's van de dag. Groetjes.
Vandaag, zondag 20 april ben ik aangekomen in de mooie Casa, Casa Las Yeseras te Bédar in Andalusië. Er was een hartelijk ontvangst van Luc en Iris. Het deed me deugd na een lange reis. Een smakelijke pint en wat hapjes stonden reeds naar me te lonken. Ook het avond eten was niet gewoon. Allé, kortom het mag gezegd worden dat ik me hier meteen thuis voelde. Al mis ik wel mijn echte thuis. En ook de kinderen. Een ruime kamer waar je met vier op terecht kunt, en dit alleen voor mij, mmmm wees maar jaloers ;-) Surf maar eens naar 'La Casa Yeseras' en je zal zien ..... Ikke nu dodo doen. Morgen, ..we zullen wel zien.
Een ziekte, een operatie, een belofte, een genezing en dan de uitdaging. Lang leve de wetenschap en de positiviteit, vriendschap en goede gezondheid.
De start is gegeven, morgen, vrijdag vertrek ik. Duimen maar en genieten met de glimlach.
Groetjes van de zeewolf hihi.
Ga gerust je gang op ' de blog ', geef gerust je reactie zowel goed als minder goed.
Het is niet de eerste maal dat ik 'een Tour van je leven' onderneem. En misschien val ik voor sommigen in herhaling, maar denk er aan dat 'je' leven telkens opnieuw begint en daarom niet steeds met hetzelfde weer begint.
