De ochtendstond heeft bijzonder veel goud
in de mond, dat is bekend. Onder een mooi ochtendzonnetje dronken we onze
koffie en verorberden we een stevig ontbijt met spek en eieren; een pittige dag
lag voor ons! Terwijl onze Franse buren ontwaakten met een minder prettig
katertje waren wij alweer en route. Even de lokale economie versterken door een
bezoek aan de groentewinkel, en weg waren we alweer! Via de Col St Louis kregen
we het kasteel van Puilaurens in de smiezen. Schitterend gelegen in het
prachtige bergachtige landschap torent het hoog boven alles uit. En hoog, dat
hebben we geweten! Een lange en pittige wandeling bracht ons op onze bestemming
en deed onze mond openvallen! Dit kasteel is bijzonder goed bewaard,met machtige muren, stoere torens en vooral
een adembenemende donjon!!!! Heerlijke doorkijkjes, verborgen plekjes, de Tour
de la Dame Blanche (geen ijstent) dit kasteel heeft het allemaal!!! Subliem is
het meest gepaste woord hiervoor!
Rennes-le-Chateau was onze volgende stop
op zoek naar de beroemde schat van de omhooggevallen priester. De legende zorgt
vandaag nog steeds voor een enorme toeloop, en samen met honderden andere
toeristen betraden we het schilderachtige dorpje (na, hoe kan het anders, een
mooi klimmetje). De kerk is inderdaad de moeite; verrassend weelderig voor zon
dorpje, en ook het optrekje van de pastoor mocht er zijn. We hebben dit
allemaal even doorgespoeld op een terrasje en zijn weer vertrokken.
Even tanken en wat andere boodschappen
doen, en we trokken naar onze laatste stop voor vandaag. Het kasteel van
Puivert is niet op een hoge rots gebouwd, maar de wandeling ernaartoe blijft
pittig bijten in de kuiten. Goed bewaard, met nog enkele charmante ruïnes, is
hier de donjon de grote trekpleister. Drie zalen boven elkaar geven een heel
mooi beeld van het leven en wonen in vroegere tijden. In de Salle des Gardes
hebben we kunnen zien waar het garnizoen verbleef, met een gepaste meubilering.
Maar het was vooral de zaal daarboven die bij zal blijven! De Salle des
Musiciens heeft een krankzinnig groot en hoog kruisribgewelf, met schitterend
bewerkte consoles (inde vorm van muzikanten) en hele mooie raamomlijstingen. Op
het dak is een enorm platform gebouwd, van waaruit een schitterend panorama te
bewonderen valt! Na de afdaling maakten we kennis met enkele oude mannetjes,
die ons op de hoogte brachten van de laatste roddels uit het dorp en vooral
over de uitbater/eigenaar van het kasteel! Jullie moesten eens weten ;-)
Een beetje moe maar voldaan zijn we nu
aangekomen aan de voet van Montségur, dat morgen aan de beurt is wat een
heerlijke reis!!
Voor zeven uur waren we wakker; Peter had
redelijk goed geslapen, Peter een beetje minder, en met een tikkeltje stijve
spieren pakten we alles in. Enkele mooie fotos later daalden we af, en keken
met een superfijn gevoel naar ons kasteel. Snel de berg afdalen nu, voor het
opkomend verkeer ons dat onmogelijk zou maken, en we reden weer verder.
Onderweg naar Queribus, een stevig
hoogtepunt op onze tocht, zagen we plots een uiterst pittoresk kasteel op een
heuvel liggen. Het was nog vroeg, dus we besloten even een mooie wandeling te
maken om het ontbijt te verteren. Padern is een leuk dorpje met vele
toeristische mogelijkheden maar blijkt dat niet te beseffen. De tocht naar het
kasteel, dat natuurlijk op een hoge rots ligt, was bijzonder pittig. Maar toen
we aankwamen bleek he er erg druk; de plaatselijke heemkundige kring hadvandaag uitgekozen om het opgeschoten groen
in de ruïne een onderhoudsbeurt te geven. Tussen de knippende en zagende mensen
door hebben we deze kleine site kunnen bezoeken. Spectaculair hoog, mooie
fragmenten, enkele redelijk goed bewaarde kamers, maar het geheel gaf niet echt
een heel stabiele indruk Maar het was zonder twijfel een schitterende plek!
Na de afdaling trokken we verder, en al
heel snel zagen we Queribus opdoemen. Dit is pas een kasteel, lieve vrienden!
Onmogelijk hoog gelegen op een rotskam die recht omhoog gaat. Een wandeling van
anderhalf uur (steil omhoog) bracht ons in vervoering! Dit kasteel is
onmogelijk mooi; gebouwd in verschillende lagen, met goed bewaarde
woonvertrekken en beschermd door machtige muren is dit een quasi onneembaar
arendsnest! De twee sterren in de Michelingids zijn zonder meer oververdiend!!
Het uitzicht is te mooi om te beschrijven, en alles ademt nog steeds de sfeer
van vervlogen tijden
Duizelend van zoveel schoonheid daalden we
af, om verder te trekken naar Peyrepertuse, een kasteel dat zo mogelijk nog
mooier zou moeten zijn (drie sterren). We hadden op voorhand al gelezen dat
daar net n u een middeleeuws festival bezig is, en zulks kunnen en willen wij
niet missen! Aan de voet van het kasteel ligt Duilhac, een leuk dorpje waar een
middeleeuwse markt gehouden werd. Nog heel rustig, iets te rustig voor ons, en
we besloten een hapje te gaan eten. Wat stond daar op de kaart?! Belgische
bieren! Duvel, Westmalle, Hoegaarden wie ons kent weet dat wij aan dergelijke
wereldlijke verleidingen probleemloos weerstaan ;-) dus het werd tijd om naar
hét kasteel te gaan. Van de parking naar navettes die ons naar boven brachten.
Nu ja, boven er was nog een heel stuk te klimmen, en dat met een enorme massa
volk het maakt er niet gemakkelijker/aantrekkelijker op.Aangekomen waren we heel even écht in de
middeleeuwen; een heel mooi en goed groepje muzikanten en danseressen, een
oprecht betoverende show met valkeniers én als toemaatje een duel met het
blanke zwaard!! De ruïnes zelf waren bijzonder indrukwekkend; een enorm
kasteel, dat zich over meerdere honderden (!!) meters uitstrekte en een
beklijvend uitzicht. Het had alles om een enorm hoogtepunt te zijn, maar de
vele duizenden mensen maakten het beeld een beetje stuk dat was het enige
minpuntje aan deze schitterende locatie.
Nog één puntje op ons verlanglijstje voor
vandaag: de Gorges de Galamus. Een wondermooi landschap in een schitterende
kloof, ingeslepen door een klein riviertje. Ver geraakten we echter niet;
voertuigen van meer dan twee meter hoog en breed mochten vanaf een bepaald punt
niet verder. Veel tijd om te treuren hebben we niet genomen; er was een rivier,
in een schitterend landschap, mét een prachtig zonnetje zwemmen dus!!! Een
flinke wasbeurt kon sowieso geen kwaad, en helemaal opgefrist trokken we op
zoek naar een slaapplaats. Zeventien uitgelaten Fransen wezen ons de weg, en
even later genoten we van een flinke pastasalade met scampis. God in Frankrijk
zeggen ze toch? Wij begrijpen het helemaal!! De avond werd afgesloten met een
fikse stortbui, Risk en Rummikub.
Na een rustige nacht en een lekker ontbijt
trokken we even het stadje Alet-les-Bains in voor een kleine verkenning.
Gisteravond hadden we al een indrukwekkend klooster gezien, dat smeekte om een
nadere verkenning. Wie zijn wij om dat te weigeren? Het
bleek een subliem gebouw te zijn (geweest), met machtige muren, schitterende
ramen en indrukwekkende afmetingen; voorwaar een mooie start van onze eerste
échte kastelendag.
Toch eerst heel even een kleine start in
mineur onze mobilhome bleek diesel te lekken, dus een stop bij een garage was
onvermijdelijk. Daar konden we pas na de middag terecht, dus hebben we eerst
een kleine shopping georganiseerd bij Leclerq, een bekende Franse keten. Er
werden een short, enkele t-shirts en een zonnebril voor elk gekocht. Modieus
gaan we dus de Kathaarstreek in!
De garage bleek een groot museum te zijn,
met wrakken van de laatste dertig jaar, overal onderdelen, radios, pcs maar
Gonzalez was een vakman, en (net als wij in dit geval) een liefhebber van
kleine prijsjes!
Op pad dus, de autostrade achter ons
gelaten en via heerlijke kleine wegen het binnenland verkennen. Een uurtje door
een schitterende streek bracht ons bij Termes. De weg was een avontuur op zich:
net breed genoeg voor onze mobilhome, dus toen we een tractor tegenkwamen was
het bést wel even spannend. Termes ligt midden tussen onbewoonde cols in een
hele mooie bergachtige streek.
Het kasteel zelf is, zoals zovelen in deze
omgeving, een ruïne, maar er waren nog meer dan genoeg restanten bewaard om er
een onvergetelijke indruk van op te doen. Een verbluffend panorama, een intieme
kapel, en dan flink wat fantasie mannen blijven jongens!Flink klimmen, steil omhoog, om dan te
genieten van de tastbare geschiedenis we love it!
Leuk was ook dat we een
Katharenroutepaspoort hebben, waarbij we de bezochte sites kunnen laten afstempelen,
wat een sterke herinnering naar vorig jaar met zich meebrengt.
Maar niet getreuzeld; we hebben wat tijd in
te halen, en Villerouges-Termenès ligt op een klein uurtje op ons te wachten.
Het stadje is leuk, heel mooi en schilderachtig, en het kasteel oogt ook zo aan
de buitenzijde. Jammer genoeg zwaar gerestaureerd, zodat van de oorspronkelijke
gebouwen weinig te zien is. De helft is overigens sowieso niet te bezoeken, en
dat viel wat tegen. Er is een museum in gebouwd, hoofdzakelijk rond de figuur
van Guillaume de Bélibaste, de laatste Kathaar die hier levend verbrand werd.
Met een audiotoestel hebben we het bezocht, maar de algemene indruk was er één
van teleurstelling. Hier valt veel meer mee te doen
En weg waren we weer! Ons laatste reisdoel
was het kasteel van Aguilar, gelegen op een mooie heuvel, net buiten het dorpje
Tuchan. Een (bijzonder!!!!) steile klim bracht ons aan de voet van het kasteel,
waar we vrolijk gingen wildkamperen in een wijngaard. Een eenvoudige maar
lekkere spaghetti werd bereid, en met zicht op het kasteel verorberd. Maar wij
wilden meer Welke jongen droomt er niet van om eens in een écht kasteel te
overnachten?! En zoals eerder gesteld mannen blijven jongens, dus die droom
wilden we waarmaken.Een sympathiek
Duits koppel beloofde over onze mobilhome te waken, en toen de beiaard tien en
een half sloeg trokken we op pad. De rugzak op de rug, de zaklamp in de hand
trokken we naar ons doel. De wachtposten werden fluks verschalkt (eigenlijk was
de balie gewoon gesloten maar dat klinkt niet zo goed) en na een korte maar
felle klim waren we aangekomen. Als echte kasteelheren verkenden we eerst onze
verovering (best spooky in het donker) en we besloten, zoals het heren van
standing betaamt, om de nacht door te brengen in de donjon. Daar was een grote
open ruimte met gras en struiken, en daar sloegen we ons kamp op. Een fles
wijn werd ontkurkt, matjes en slaapzakken uitgerold, en bij het licht van een
meegebrachte lamp speelden we op deze uiterst bijzondere locatie Rummikub! Uiteindelijk
gingen we slapen, met bliksems die de hemel verlichtten en enkele mooie
donderslagen, gedragen op een stevig windje.
Bij het ontwaken stelden we vast dat we
eigenlijk gewoon op een parking stonden, dat de andere mobilhome blijkbaar al
heel lang verlaten was en dat de bakker net naast ons héél goede zaken deed ;-)
Na een stevig ontbijt met heerlijke koffie
verlieten we Prissé voor een kort traject tot in Cluny. In deze
moederkloosterkerk werd in duistere tijden immers opgeroepen om ten strijde te
trekken tegen de ketters in Europa, en hier werd het bevel gegeven voor de
eerste Albigenzische kruistocht een plaats die we niet mochten overslaan dus!
En het was de moeite eerst even een koffie
terwijl we wachtten tot de deuren open gingen, en dan vol verwachting binnen
stappen. Spotgoedkoop zouden we de inkom niet noemen, maar je kreeg wel heel
wat in de plaats! Eerst een boeiende 3D film over het (grotendeels verwoeste)
klooster, een boeiende tijdlijn, mooie maquettes en dan (tromgeroffel) een bezoek aan de intact
gebleven transeptgebouwen van de Ecclesia Mayor. Onvoorstelbaar hoe mebnsen
duizend jaar geleden een dergelijke bouwijver aan de dag legden, hoe hele
families generaties lang bouwden aan een gebouw dat ze bij leven nooit voltooid
wisten versierd tot hoog boven de tongewelven. Kapitelen, door meesterhanden bewerkt,
tonen niet altijd even stichtelijke taferelen De geloofskracht van die mensen
beklijft, tot ruim duizend jaar na datum nog steeds.
Aan de andere kant deze kerk (of toch de
restanten ervan) is bijzonder goed opgekuist, misschien iets té goed heel clean
en sec, terwijl wij eerder houden van de ongebeitelde kracht van een verlaten
ruïne, van de romantiek die ook ruimte laat aan de verbeelding, net één van de
menselijke verworvenheden die onze soort zo typeren maar het wàs mooi, het wàs
de moeite, en het blijft ontzettend spijtig dat de Franse Revolutie ook hier
zoveel verwoest heeft
Maar tijdens deze reis willen we vooral ook
wandelen, en in Cluny hebben we een knappe wandeling kunnen maken! Een
bijzonder charmant stadje ontvouwde zich voor ons, met kleine, klimmende en
dalende wegen, langs fijne historische gebouwen en stadspoorten, maar ook door
(kleine) stukjes natuur. De zon stond intussen hoog aan het zwerk, en het werd
tijd om weer vooruit te kijken
En weg waren we weer tot voorbij Carcassonne
bleek alles volzet leerden we uit enkele telefoontjes, dus onsreisdoel voor de dag werd verplaatst naar
Limoux, waar we een alleraardigste camping vonden, net voorbij een abdij die
steun gegeven had in Kathaarse tijden helemaal in het grote thema van onze
reis. We volgden dan ook de route die de kruisvaarders bijna duizend jaar voor
ons volgden; van Cluny naar Lyon, en vandaar naar Béziers. Daar werd het eerste
grote bloedbad aangericht in Gods naam en de woorden van de (bege)leidende
aartsbisschop blijven nazinderen: doodt ze allen, God zal de zijnen
herkennen
Intussen trotseerden we twee (rot)files,
een broeierige zon en (andermaal) verschillende péages. Een vorm van hedendaags
terrorisme wat ons betreft ;-) Ergens onderweg hebben werd ook nog de
innerlijke mens versterkt de tonnen voedsel en drank (water) die we meegenomen
hebben verminderen slechts langzaam van honger zullen we zeker niet omkomen.
En zo zitten wij hier nu, na een alweer
smakelijk avondmaal met bijbehorend druivennat, bij de gezelligheid van enkele
kaarsjes en langzaam intredende nacht smachtend naar wat morgen ons brengen
zal .
Zondag 4 augustus omstreeks het middaguur
kwamen Dos Santos Pedros samen in Wijnegem om te vertrekken op een nieuwe
queeste! De mobilhome werd ingeladen, een dronk op de goede afloop werd
genuttigd en weg waren wij!
Een heel andere reis dan vorig jaar; toen
zaten we in een volle bus gedurende 24 uur, nu gewoon gezellig met zn tweetjes
cruisen naar het zuiden! Om de twee uur namen we een pauze en werd er gewisseld
van chauffeur, op de achtergrond klonk fijne muziek, soms heel rustig, soms
iets minder.Intussengingen de gesprekken over de Katharen, de
Albigenzische kruistochten en al het moois dat ons te wachten staat! De reis
verliep voorspoedig, met zo nu en dan een tankbeurt en (veel te vaak) een
péagestop. Het Middeleeuwse gebruik om tol te heffen is hier duidelijk nog niet
verdwenen je zou voor minder ketter
worden!
Het plan was om tot Cluny te rijden, maar
intussen begon het steeds donkerder te worden en een alternatief diende gezocht
te worden. De mobilhomeplaats konden we niet vinden, en dus hebben we ons naast
de weg bij een (blijkbaar slapende) soortgenoot gezet. Intussen was het na 22
uur en echt wel donker. Maar schrikt zoiets ons af? No way, dus wij maakten het
gezellig met een lampje, een tafel en twee stoelen en verorberden de rest van
Lenes feestmaaltijd. De pastasalade lieten we ons bijzonder goed smaken, in
het (minder fijne) gezelschap van enkele zwermen kleine vliegjes. Gelukkig
waren de vleermuizen ons goedgezind en werd het aantal zoemende medeschepsels
snel uitgedund. Nog even nakaarten en vooruitblikken en we gingen slapen.
gisteren doorgestoken naar Spanje. We zijn nu in Ainsa, net over de pyreneeën. 37 graden, stralende zon. Net gewandeld en gezwommen in bergriviertje. Geen zonneslag. We steken nu terug door naar frankrijk, richting Mirepoix. Het is een schitterende reis!
nog steeds geen mogelijkheid om onze verslagen te posten waar we dagelijks aan werken:( veel leeswerk zal het zijn als het lukt:) gisteren bezochten we queribus en peyrepertuse om af te sluiten met een mooie zwempartij in een heerlijk riviertje. Vandaag waren we in puilaurens, rennes le chateau en Puivert. Hele mooie en boeiende dagen met fijn wandelweer!
snel een berichtje via gsm:( internet voor laptop werkt hier niet... De reis verloopt super, morgen beginnen we aan de eerste kastelen. Cluny was top, de sfeer en het weer uitstekend. Zo snel mogelijk posten we ons verslag!
De grote verplaatsingen doen we met de mobilhome, iedere morgen vertrekken we lekker vroeg voor een dagtocht (of tweedaagse met overnachting in de open lucht) te voet.
Vorig jaar hebben we samen een flink stuk van de Camino afgestapt, dit jaar hebben we niet gek lang moeten nadenken over een nieuwe uitdaging. Allebei zijn we geboeid door spirituele, vreemde, onverwachte en vergeten stukjes geschiedenis. De Katharen zijn natuurlijk zeker niet vergeten, al hebben de leiders van de Albigenzische kruistochten dat wel proberen te bereiken...
Wij gaan deze zomer in het spoor van deze 'ketters' naar het diepe zuiden van Frankrijk. Iedere dag enkele kastelen bezoeken, stevige staptochten maken, overnachten in ruïnes... het klinkt zalig!
Zondag 4 augustus vertrekken we, tegen 15 augustus hopen we opnieuw voet op Wijnegemse en Zoerselse bodem te zetten. Wie wil kan ons volgen via deze blog die we zo vaak als mogelijk zullen updaten.
