Na een rustige nacht en een lekker ontbijt
trokken we even het stadje Alet-les-Bains in voor een kleine verkenning.
Gisteravond hadden we al een indrukwekkend klooster gezien, dat smeekte om een
nadere verkenning. Wie zijn wij om dat te weigeren? Het
bleek een subliem gebouw te zijn (geweest), met machtige muren, schitterende
ramen en indrukwekkende afmetingen; voorwaar een mooie start van onze eerste
échte kastelendag.
Toch eerst heel even een kleine start in
mineur onze mobilhome bleek diesel te lekken, dus een stop bij een garage was
onvermijdelijk. Daar konden we pas na de middag terecht, dus hebben we eerst
een kleine shopping georganiseerd bij Leclerq, een bekende Franse keten. Er
werden een short, enkele t-shirts en een zonnebril voor elk gekocht. Modieus
gaan we dus de Kathaarstreek in!
De garage bleek een groot museum te zijn,
met wrakken van de laatste dertig jaar, overal onderdelen, radios, pcs maar
Gonzalez was een vakman, en (net als wij in dit geval) een liefhebber van
kleine prijsjes!
Op pad dus, de autostrade achter ons
gelaten en via heerlijke kleine wegen het binnenland verkennen. Een uurtje door
een schitterende streek bracht ons bij Termes. De weg was een avontuur op zich:
net breed genoeg voor onze mobilhome, dus toen we een tractor tegenkwamen was
het bést wel even spannend. Termes ligt midden tussen onbewoonde cols in een
hele mooie bergachtige streek.
Het kasteel zelf is, zoals zovelen in deze
omgeving, een ruïne, maar er waren nog meer dan genoeg restanten bewaard om er
een onvergetelijke indruk van op te doen. Een verbluffend panorama, een intieme
kapel, en dan flink wat fantasie mannen blijven jongens!Flink klimmen, steil omhoog, om dan te
genieten van de tastbare geschiedenis we love it!
Leuk was ook dat we een
Katharenroutepaspoort hebben, waarbij we de bezochte sites kunnen laten afstempelen,
wat een sterke herinnering naar vorig jaar met zich meebrengt.
Maar niet getreuzeld; we hebben wat tijd in
te halen, en Villerouges-Termenès ligt op een klein uurtje op ons te wachten.
Het stadje is leuk, heel mooi en schilderachtig, en het kasteel oogt ook zo aan
de buitenzijde. Jammer genoeg zwaar gerestaureerd, zodat van de oorspronkelijke
gebouwen weinig te zien is. De helft is overigens sowieso niet te bezoeken, en
dat viel wat tegen. Er is een museum in gebouwd, hoofdzakelijk rond de figuur
van Guillaume de Bélibaste, de laatste Kathaar die hier levend verbrand werd.
Met een audiotoestel hebben we het bezocht, maar de algemene indruk was er één
van teleurstelling. Hier valt veel meer mee te doen
En weg waren we weer! Ons laatste reisdoel
was het kasteel van Aguilar, gelegen op een mooie heuvel, net buiten het dorpje
Tuchan. Een (bijzonder!!!!) steile klim bracht ons aan de voet van het kasteel,
waar we vrolijk gingen wildkamperen in een wijngaard. Een eenvoudige maar
lekkere spaghetti werd bereid, en met zicht op het kasteel verorberd. Maar wij
wilden meer Welke jongen droomt er niet van om eens in een écht kasteel te
overnachten?! En zoals eerder gesteld mannen blijven jongens, dus die droom
wilden we waarmaken.Een sympathiek
Duits koppel beloofde over onze mobilhome te waken, en toen de beiaard tien en
een half sloeg trokken we op pad. De rugzak op de rug, de zaklamp in de hand
trokken we naar ons doel. De wachtposten werden fluks verschalkt (eigenlijk was
de balie gewoon gesloten maar dat klinkt niet zo goed) en na een korte maar
felle klim waren we aangekomen. Als echte kasteelheren verkenden we eerst onze
verovering (best spooky in het donker) en we besloten, zoals het heren van
standing betaamt, om de nacht door te brengen in de donjon. Daar was een grote
open ruimte met gras en struiken, en daar sloegen we ons kamp op. Een fles
wijn werd ontkurkt, matjes en slaapzakken uitgerold, en bij het licht van een
meegebrachte lamp speelden we op deze uiterst bijzondere locatie Rummikub! Uiteindelijk
gingen we slapen, met bliksems die de hemel verlichtten en enkele mooie
donderslagen, gedragen op een stevig windje.
Bij het ontwaken stelden we vast dat we
eigenlijk gewoon op een parking stonden, dat de andere mobilhome blijkbaar al
heel lang verlaten was en dat de bakker net naast ons héél goede zaken deed ;-)
Na een stevig ontbijt met heerlijke koffie
verlieten we Prissé voor een kort traject tot in Cluny. In deze
moederkloosterkerk werd in duistere tijden immers opgeroepen om ten strijde te
trekken tegen de ketters in Europa, en hier werd het bevel gegeven voor de
eerste Albigenzische kruistocht een plaats die we niet mochten overslaan dus!
En het was de moeite eerst even een koffie
terwijl we wachtten tot de deuren open gingen, en dan vol verwachting binnen
stappen. Spotgoedkoop zouden we de inkom niet noemen, maar je kreeg wel heel
wat in de plaats! Eerst een boeiende 3D film over het (grotendeels verwoeste)
klooster, een boeiende tijdlijn, mooie maquettes en dan (tromgeroffel) een bezoek aan de intact
gebleven transeptgebouwen van de Ecclesia Mayor. Onvoorstelbaar hoe mebnsen
duizend jaar geleden een dergelijke bouwijver aan de dag legden, hoe hele
families generaties lang bouwden aan een gebouw dat ze bij leven nooit voltooid
wisten versierd tot hoog boven de tongewelven. Kapitelen, door meesterhanden bewerkt,
tonen niet altijd even stichtelijke taferelen De geloofskracht van die mensen
beklijft, tot ruim duizend jaar na datum nog steeds.
Aan de andere kant deze kerk (of toch de
restanten ervan) is bijzonder goed opgekuist, misschien iets té goed heel clean
en sec, terwijl wij eerder houden van de ongebeitelde kracht van een verlaten
ruïne, van de romantiek die ook ruimte laat aan de verbeelding, net één van de
menselijke verworvenheden die onze soort zo typeren maar het wàs mooi, het wàs
de moeite, en het blijft ontzettend spijtig dat de Franse Revolutie ook hier
zoveel verwoest heeft
Maar tijdens deze reis willen we vooral ook
wandelen, en in Cluny hebben we een knappe wandeling kunnen maken! Een
bijzonder charmant stadje ontvouwde zich voor ons, met kleine, klimmende en
dalende wegen, langs fijne historische gebouwen en stadspoorten, maar ook door
(kleine) stukjes natuur. De zon stond intussen hoog aan het zwerk, en het werd
tijd om weer vooruit te kijken
En weg waren we weer tot voorbij Carcassonne
bleek alles volzet leerden we uit enkele telefoontjes, dus onsreisdoel voor de dag werd verplaatst naar
Limoux, waar we een alleraardigste camping vonden, net voorbij een abdij die
steun gegeven had in Kathaarse tijden helemaal in het grote thema van onze
reis. We volgden dan ook de route die de kruisvaarders bijna duizend jaar voor
ons volgden; van Cluny naar Lyon, en vandaar naar Béziers. Daar werd het eerste
grote bloedbad aangericht in Gods naam en de woorden van de (bege)leidende
aartsbisschop blijven nazinderen: doodt ze allen, God zal de zijnen
herkennen
Intussen trotseerden we twee (rot)files,
een broeierige zon en (andermaal) verschillende péages. Een vorm van hedendaags
terrorisme wat ons betreft ;-) Ergens onderweg hebben werd ook nog de
innerlijke mens versterkt de tonnen voedsel en drank (water) die we meegenomen
hebben verminderen slechts langzaam van honger zullen we zeker niet omkomen.
En zo zitten wij hier nu, na een alweer
smakelijk avondmaal met bijbehorend druivennat, bij de gezelligheid van enkele
kaarsjes en langzaam intredende nacht smachtend naar wat morgen ons brengen
zal .
Zondag 4 augustus omstreeks het middaguur
kwamen Dos Santos Pedros samen in Wijnegem om te vertrekken op een nieuwe
queeste! De mobilhome werd ingeladen, een dronk op de goede afloop werd
genuttigd en weg waren wij!
Een heel andere reis dan vorig jaar; toen
zaten we in een volle bus gedurende 24 uur, nu gewoon gezellig met zn tweetjes
cruisen naar het zuiden! Om de twee uur namen we een pauze en werd er gewisseld
van chauffeur, op de achtergrond klonk fijne muziek, soms heel rustig, soms
iets minder.Intussengingen de gesprekken over de Katharen, de
Albigenzische kruistochten en al het moois dat ons te wachten staat! De reis
verliep voorspoedig, met zo nu en dan een tankbeurt en (veel te vaak) een
péagestop. Het Middeleeuwse gebruik om tol te heffen is hier duidelijk nog niet
verdwenen je zou voor minder ketter
worden!
Het plan was om tot Cluny te rijden, maar
intussen begon het steeds donkerder te worden en een alternatief diende gezocht
te worden. De mobilhomeplaats konden we niet vinden, en dus hebben we ons naast
de weg bij een (blijkbaar slapende) soortgenoot gezet. Intussen was het na 22
uur en echt wel donker. Maar schrikt zoiets ons af? No way, dus wij maakten het
gezellig met een lampje, een tafel en twee stoelen en verorberden de rest van
Lenes feestmaaltijd. De pastasalade lieten we ons bijzonder goed smaken, in
het (minder fijne) gezelschap van enkele zwermen kleine vliegjes. Gelukkig
waren de vleermuizen ons goedgezind en werd het aantal zoemende medeschepsels
snel uitgedund. Nog even nakaarten en vooruitblikken en we gingen slapen.
gisteren doorgestoken naar Spanje. We zijn nu in Ainsa, net over de pyreneeën. 37 graden, stralende zon. Net gewandeld en gezwommen in bergriviertje. Geen zonneslag. We steken nu terug door naar frankrijk, richting Mirepoix. Het is een schitterende reis!
nog steeds geen mogelijkheid om onze verslagen te posten waar we dagelijks aan werken:( veel leeswerk zal het zijn als het lukt:) gisteren bezochten we queribus en peyrepertuse om af te sluiten met een mooie zwempartij in een heerlijk riviertje. Vandaag waren we in puilaurens, rennes le chateau en Puivert. Hele mooie en boeiende dagen met fijn wandelweer!
snel een berichtje via gsm:( internet voor laptop werkt hier niet... De reis verloopt super, morgen beginnen we aan de eerste kastelen. Cluny was top, de sfeer en het weer uitstekend. Zo snel mogelijk posten we ons verslag!
De grote verplaatsingen doen we met de mobilhome, iedere morgen vertrekken we lekker vroeg voor een dagtocht (of tweedaagse met overnachting in de open lucht) te voet.
Vorig jaar hebben we samen een flink stuk van de Camino afgestapt, dit jaar hebben we niet gek lang moeten nadenken over een nieuwe uitdaging. Allebei zijn we geboeid door spirituele, vreemde, onverwachte en vergeten stukjes geschiedenis. De Katharen zijn natuurlijk zeker niet vergeten, al hebben de leiders van de Albigenzische kruistochten dat wel proberen te bereiken...
Wij gaan deze zomer in het spoor van deze 'ketters' naar het diepe zuiden van Frankrijk. Iedere dag enkele kastelen bezoeken, stevige staptochten maken, overnachten in ruïnes... het klinkt zalig!
Zondag 4 augustus vertrekken we, tegen 15 augustus hopen we opnieuw voet op Wijnegemse en Zoerselse bodem te zetten. Wie wil kan ons volgen via deze blog die we zo vaak als mogelijk zullen updaten.
