voorzitter, contacten sportdienst en pers = Marc Desloovere Algemene secretaris en webmaster = AnneMie Malfait Penningmeester = Lut Vandorpe Catering : Marika Decabooter en Jean Pierre Lams Ledenwerving en postbode : Geert Dejonckere Terreinverzorger = Paul Lecluyse Leden bestuur = Dominique Magherman, Marleen Devos, Jean Pierre Uyttenhove
zie meer foto's in bijlage (klik linksonderaan dit bericht)
Het was weer een fantastisch hete dag, daar in de Ricard! Voor de zoveelste keer was het tijd voor het jaarlijkse officieuze Wereldkampioenschap Petanque. We zien 10 juli 2010 op de kalender, we hebben 20 bonnetjes in ons handen en de thermometer wijst 30 graden aan.
Reeds van in het vroege voorjaar is het gros van de leden aan het oefenen geslagen om op deze dag een goed figuur te slaan. Velen hadden al +1000 worpen op de teller staan. Sommigen lieten reeds in hun kaarten kijken tijdens dat andere toptornooi: het DK Verenigingen in juni 2010, anderen hadden zich nog geen enkele keer op het veld laten zien. Insinuaties van verdoken trainingen op andere velden deed de discussie over de where-abouts weer oplaaien. Vooral het gerucht over elders opgemerkte ptqers volledig in het zwart gekleed, was niet van de lucht. Zelf verkeer ik in de mening dat zij gewoon in het chalet waren te vinden.
Maar eerst tijd om te aperitieven en te eten. Consternatie alom toen algauw bleek dat alle bronwater op was. Gelukkig kunnen we tegen een stootje en werd de matchvoorbereiding hierdoor niet verstoord. Zo kwamen de eerste wedstrijden op gang en vielen er weinig verrassingen te noteren in de eerste ronde. In die zin moest ik alles op de 2e voorronde zetten en maakten we zowaar een walk-over met 11-1. Opdracht geslaagd, zelfs al gingen Filip De Meester en ik eruit in de volgende ronde. Mijn seizoen zit er weer op.
Niet iedereen was in dat geval, zeker niet Lukas Dejonckere die doorstootte tot in de jeugdfinale en daar Emma met 13 - 6 het nakijken gaf . Iedereen was er van overtuigd dat het tout court een hoogstaand jongerentornooi was geweest. Het is duidelijk dat binnen enkele jaren meerderen van hen zullen figureren op de hoofdtabellen van het WK.
'Ladies First' en hier moet weer worden gezegd dat ze stuk voor stuk dicht bij de internationale doorbraak staat. Een eerste invitatie voor de nationale ploeg kan niet lang meer uitblijven. Het was uiteindelijk Ria Vanrobaeys die met enkele afstandsraketten zichzelf tot koningin kroonde.Ze volgt Lut Vandorpeop.Van de eerste naar de tweede plaats want Lut werd eredame.
Bij de mannen ging de naam van Geert Duchy al de hele dag over de tongen. Hitte noch stress leken hem te deren, terwijl meerdere tegenstanders het moeilijk kregen in het chalet. Het was hier dat Filip Uyttenhove het sluw speelde. Constant in de luwte gebleven, schakelde hij favoriet na favoriet uit. Slechts nadat ook Geert Duchi er moest aan geloven, stopte hij met winnen. Logisch want hij had de hoofdvogel te pakken en mag zich Koning PTQ 2010 noemen. Hij neemt de scepter over van Yves Degrande. Zoals je ziet op de foto was er toen weerom bronwater gehaald. Met een papiertje errond altijd een mooie prijs!
Proficiat aan alle spelers en supporters en een nog grotere proficiat voor de Ricard-equipe die er jaar in jaar uit in slaagt een fantastische club uit te baten: De Petanque. Dank!
Zaterdag : Tijdens het weekend behouden we de warme en licht onstabiele weersomstandigheden. Voornamelijk in het oosten zullen enkele onweerachtige buien mogelijk zijn.
op zaterdag 10 juli vanaf 11.45h gaat ons 16de ledenkampioenschap door rondom de coorensmeete
Na het aperitief volgt er een BBQ met 4 soorten vlees, groentjes en frietjes dit voor 20 (incl. 10bons)= volwassenen kinderen jonger dan 12 j (°98) betalen 10 (incl. 5bons)
Na de BBQ start het tornooi Er wordt tevens een apart tornooi georganiseerd voor de -16jarigen
rond 19h kan je een broodje verkrijgen met worst mosterd/ketchup/gebakken uiringen.
Inschrijven kan enkel en alleen bij Geert Dejonckere, Driesheide 14 desselgem of in de Coorensmeete en dit tot maandag 5 juli
Wie worden de opvolgers van Karel (jeugd), Lut de koningin en Yves koning
ps iedereen die wil kan gedurende de bbq ook bar doen - de lijst hangt uit in het lokaal - dank
Als voorzitter wil ik graag alle medewerkers bedanken voor de goede organisatie van het 19de kampioenschap van Desselgem. Proficiat aan alle deelnemers voor jullie sportiviteit en voor het brengen van unieke spektakelmatchen. uitslag: 1. Oldies Jakkedoe (Carlos, Luc en Willy) 2.Casa 3.Delabie 4.Collyboys 5.Desselgemse wielertoeristen 6.EYEN 7.Leikant 8. White Star 9.Zoutpark 10.B.H.tje's 11.Kasteelstraete 12.Entre-Nous 13.Wijwaterput 14.The Bi's 15.Bombers 16.Bobby's 17.Sportidee 18.Poelstraete 19.UNIZO 20 Gemeentehuis 21.Golden River Schutters 22.Coorenblomme 23.Cauties 24.Vissers 25.Special Olympic 26.Sente 27 Klauwaert 28.Pere total 29.Roodgeel 98 30.Honkebal 31.MVC 32 Handbal 33.Chiro 34.Lady's 35. MVC jeugd 36.Havana 37.Jakkedoe 38.Waregemstraete 39.Spriete 40.Dries 41.Insekenwijk 42.White Star jeugd 43.Ballng 44. Vroonstal 45. Tienbunder
Veel volk opnieuw voor de 16de uitgave van het petanquetornooi. Veel volk, veel mooi volk ook, maar vooral veel gezellig volk! Geen (of weinig) muggenzifters, beroepszagen of azijnpiessers, maar hoofdzakelijk leutige mensen, die weten wat leven is! Gezelligheid troef!!
Natuurlijk moet er gespeeld worden, en dat gebeurt met ambitie: winst en verlies zijn bepalend voor het verdere verloop. Overleven of eruitvliegen, daar komt het ballengegooi op neer! Het verschil is soms heel erg klein en kan te wijten zijn aan wat geluk, of ongeluk, of aan een klein steentje dat de in gedachten winnende worp doet afbuigen tot een catastrofale perte totale. Doorgaans wordt op de openingsavond het kaf van het koren gescheiden. Alhoewel. Echt goede teams kunnen de eerste dag onderuit gaan en roemloos verdwijnen: het kan verkeren, dat wist dichter Bredero al een paar honderd jaar geleden. Maar toch: zeg er maar donder op dat een platte pannenkoekenteam het tornooi niet wint! Winnen is alleen weggelegd voor een echt goed team: toevallig super die twee dagen, het kan, of gewoon altijd goed, en altijd op post, het is meestal zo.
Het was bij de editie 2010 niet anders. Er werd gegooid, gerold, gebold, geschoten, erop of ernaast! De petanqueballen werden gewikt, gewogen, gelanceerd en daarna vooral bekeken. Van dichtbij (bij een precisie worp), of vanop een verre afstand (bij een fosse queue). Ook de toeschouwers spelen hierbij een belangrijke rol. Zij aan zij geposteerd staan zij op de aangelegde boordstenen, die zeer stabiel zijn (dat kan niet anders, gezien het reeds getorste gewicht in al die edities). Het publiek is altijd talrijk: meestal in jeans (dresscode?), al dan niet lang tot op de sportschoen, of short tot aan de knie (als het heel warm is), en dan wel met aangepast schoeisel (short met daaronder zwarte, witte of bruine kousen plus laqué platte schoenen zijn zeldzaam). En er is een standaardhouding op de boordsteen: de ene hand gaat in de broekzak, de andere hand is nodig voor het vasthouden van het bijhorende drankje: een pilsje is gebruikelijk, net zoals de ricard, door sommige trouwe deelnemers pomme leau genoemd.
Het publiek gromt (toch zo niet!! en twa kweet nie oeveel plekke dernaast!!), of knikt goedkeurend (zeker da, tgaapte lik nen oven!!). Nu en dan is er een enthousiasteling(skoone biele!!) Soms ontstaat er twijfel en dan komt de kreet: Pollie, kunde keer komn meetn en dan komt de scheids, of het nu Pollie is of één van de andere bewonderenswaardige arbiters. Want dan staat veel op het spel! In het heetst van de strijd is iedereen gespannen. De scheids schrijdt naderbij en moet de toestand eerst overschouwen. Daarna moet hij in hurkhouding, met de ene knie op de grond, netjes tussen de betwiste ballen, en vervolgens plooit of rolt hij zelfverzekerd de meter uit. Elke beweging van de scheids wordt nauwlettend gevolgd. Een uitschuiver van de scheids is een drama! De ballen mogen niet getoucheerd worden! De meter moet goed worden bewogen, tussen cochonnetje en de betrokken ballen, en dan moet een duidelijk en onbetwistbaar oordeel worden uitgesproken: die bal is het dichtst!!. Hulde hierbij aan alle arbiters, die zich al die keren staande wisten te houden!
Vrijdagavond laat (= zaterdagmorgen vroeg) komt dan de onverbiddelijke uitslag. De beste 24 gaan door. Het nieuwe berekeningssysteem via de moyenne zorgt hier en daar voor een kleine ver(r)assing, maar er zijn geen echte surprises. De werkelijke toppers blijven op post en het is voor iedere aanwezige in de keet op dat gezegende uur duidelijk dat de strijd hard zal zijn. Er wordt nog even geklonken en gelachen, links en rechts wordt gevraagd zij dr nog bij?en dan is het tijd om vol verwachting en toch enigszins geladen de bedstonde op te zoeken. Nog een pufje (van die laatste pint) en een zucht (wegens de vermoeidheid) en dan tevreden even het kopje leggen, in de wetenschap: binnen de 24 uur kennen we de winnaar! Slaapwel!!
De zaterdag brengt in de vooravond geen onverwachte wendingen. De Classics geven niets prijs en wijzen hun tegenstanders in de eerste ronde de weg naar de bar, waar zij hun verlies kunnen wegspoelen, dankzij de sublieme inzet van de barmannen en barvrouwen, die het hele weekend lang honderden mensen met veel sympathie blijven bedienen: ook hier is eentussentijdse hulde op zijn plaats!
Hoe kleiner het deelnemersveld, hoe groter de spanning. Want dan moeten de Groten der petanque in Desselgem tegen elkaar het veld in. Oldies botste in de kwartfinale tegen Dries-Eyen, dat op vrijdagavond voor de eerste opmerkelijke uitslag had gezorgd door de doorwinterde Oldies met 11 tegen 10 te kloppen. Dat was een luide klop op de deur van de Classics om tot het gild der Groten toe te treden en zie, in de kwartfinale staan beide teams weer tegenover elkaar, nu op plein vijf, met een ticket halve finale als inzet en met een stijgende spanning, dankzij de aangroeiende schare kijklustigen. Het spektakel groeit uit tot een zij-aan-zij, nipt gewonnen door de Oldies.
Aan de andere kant van de tabel kan de opmars van de Casa-teams niet aan banden worden gelegd. De samenstelling van de halve finales liegt niet: halve finale één is Casa tegen Casa, zij het onder een afwijkende naam. Halve finale twee gaat tussen de Oldies en de Colleboys, een drietal viriele en frivole jongeren, met strakke witte polos en een uitermate modieuze blauwe pet, die nooit afging. Die hele ploeg ging trouwens niet af, niet op vrijdagavond tijdens de selecties, niet tijdens de afterparty waar ze ambiance blijven maken, zingend, springend, armen en de hele body in de lucht, dat maakt indruk en levert sympathie. Maar dan moeten ze in de halve finale wel tegen de Oldies om dan in de finale één van de twee Casas te viseren. Het team witte polo-blauwe klak gaat onverstoord op zijn elan door: wie houdt ons tegen?. De gerenommeerde Oldies worden aanvankelijk weggeblazen! Het ene punt na het andere komt op de tabel en Willy, Carlos en Luc, het trio Onverstoorbaren moet even inhaleren en vooral incasseren. Jezus Christus: 11-1 voor de Colleboys en niets laat vermoeden dat de storm zal gaan liggen. Het publiek is daar, met sympathie voor de Oldies, die plots als reddende engelen tegen de Casa-orkaan worden gezien, want ook de witte polos worden door velen in het Casa-kamp gesitueerd. Het onverhoopte gebeurt: de wedstrijd kantelt en beetje per beetje, puntje bij puntje, komen de Oldies dichterbij. Het naderingsproces is kenmerkend voor een echte Oldie: kalm beginnen, rustig blijven als het niet onmiddellijk lukt , en eenmaal de motor aanslaat gestadig doorgaan, tot het uiteindelijke doel wordt bereikt: de uitschakeling van de onverwoestbare tegenstander, een feit dat door Willy, outstanding in die wedstrijd, met een ongeziene dansronde wordt gevierd.
En dan is daar de langverwachte finale!! Er is even een klein uitstel, veroorzaakt door de weergoden, die duidelijk even van de emoties moeten bekomen. Gevolg een regenbui die het publiek onder de tenten en in de bar duwt. Tijd voor commentaar: Ei da al ooit gezien, zo ne match, en dan diene dans, jawadde, peisje da ze de Casa kunn klopn? En dan volgen verschillende reacties, niemand die het weet, nog een pintje, of wat drink je?, geef maar ne ricard!!, en dan plots klaart het op, de stoelen worden langs de baan geschoven, op de tweede rij rechtstaand de kijkers die nog even over en weer naar de bar willen kunnen Gij ook nog eenn?, maar de rest zit op de inderhaast bijgeschoven stoelen, met de blik op Central Court, en op de finalisten: aan de ene kant Lieven (Averill), Berrie en Frederik DHollander (Man, dien kan skieten!!) tegen Old Stars de Oldies met Lukie (Vandorpe), Carlos met de mysterieuse blik en fantastische snor, en Good Old Willy, boegbeeld van de Oldies, onverzettelijk en verkwikkend ambitieus, met sigaar en veel zin om te winnen.
Let the beast go!! De finale gaat op en af: dan eens de Casa wat weg, niet veel, niet genoeg om onrust te zaaien bij de Oldies, die met de minuut groeien; DHollander skiet inderdaad fantastisch (het is ook een mooie en vriendelijke man), maar aan de andere kant heeft ook Willy zijn kanon op scherp gesteld. Het is een mooi spel!! Zenuwen gespannen tot op het bot. Concentratie ten top. Topconcentratie leidt tot verwarring. Een voorbeeld: de Oldies zijn aan zet, Willy knikt naar Carlos, Carlos knikt terug, neemt het cochonnetje (zwijntje), knipoogt nog even naar Lukie, de andere placeur van de Oldies (Willy is de skieter, placeert indien nodig). Iedereen leest in de knipoog van Carlos: ik zal het cochonnetje mooi naar ons spel placeren, iets dat het publiek trouwens gewoon is van Carlos. Groot is de verbazing bij alle omstaanders als Carlos niet het cochonnetje maar wel zijn eerste bal op het terrein placeert! Mooi en sportief dat de Casa hartelijk met deze verstrooidheid kan meelachenen geen andere eisen stelt.
De wedstrijd gaat over en weer en opnieuw is er commentaar met de megafoon van een ongelooflijke sexy Madame met een even zwoele stem, volgens mij is ze wel een beetje voor de Casa maar haar voorkomen pardonneert dat tenvolle. De Oldies plooien niet onder dat sexy geweld: echte mannen weten waarom en dat waarom is de zege, die trofee, die ze na een spannende wedstrijd in de wacht slepen. De ontlading is terecht en heel mooi, met een euforische Willy en meegenietende Lukie, Carlos en supporters. Maar vooral ook heel mooi door de sportieve houding van de Casa-Group, die met spelers, supporters en de sexy Madame fantastisch meevieren met de winnaars en publiek.
Hartverwarmend zijn zon bijeenkomsten in dit België, dat verstart door een levensbedreigende verzuring. Op het Petanquetornooi (met welgemeende hoofdletter) is dit het tegenovergestelde: geen verzuring maar verzoeting van het leven, geen azijnpiesserij maar vreugde, geen gezaag, geen gebonk, geen geklop, alleen maar goedbedoelde schouderkloppen, veel leute en hartverwarmende gesprekken.
Daarom een welgemeend woord van dank en erkenning aan de initiatiefnemers en aan alle medewerkers. Jullie organisatie bezorgt heel veel mensen uren plezier. Echt waar: jullie tornooi is een zegenvoor Desselgem. Proficiat!!! Keep up the good work!!!
Deze voormiddag blijft het overal droog met echter veel lage wolkenvelden en maar een paar lokale opklaringen. Over het zuiden van de Ardennen en in Belgisch Lotharingen blijft het wel vaak zonnig. Rond de middag schommelt het kwik tussen 13 en 16 graden in Laag- en Midden-België en tussen 17 en 21 graden in het uiterste zuiden van het land
Weersverwachting voor morgen zaterdag
Zaterdag is het wisselvallig en fris, met enkele opklaringen maar dikwijls veel bewolking en soms buien. De maxima schommelen tussen 11 graden in Hoog-België en 15 graden elders. De noordnoordwestenwind waait matig, in het noordwesten matig tot vrij krachtig en aan zee zelfs soms krachtig, met rukwinden tot 55 km/u.
De nacht van zaterdag op zondag zijn er opklaringen en wolken en nog enkele buien. Minima tussen 5 en 12 graden. De wind waait matig, aan zee vrij krachtig tot krachtig, uit noord tot noordwest.
Op donderdag 17 juni vanaf 18.30u is iedereen welkom om een handje toe te steken. Het clublokaal moet gereorganiseerd worden, plaatsen van de geluidsinstallatie, lossen van tafels en stoelen, plaatsen en vullen van de frigocel, opvullen frigo's, opzetten van twee tenten, plaatsen en aansluiten van den tap...
Opkuis op zondagavond vanaf 18u stapelen en laden van stoelen en tafels, in clublokaal weer alles op z'n plaats zetten, frigocel ledigen, tenten wegbergen... tap leeg drinken...
Na sportief beraad werd het reglement als volgt aangepast :
Iedereen speelt op vrijdag 2 matchen tot 11 punten. De winnaars van vorig ttz. 'Casa el vid' zijn 'reserve' op vrijdag. De 10 beste ploegen gaan door en hoeven op zaterdag de eerste ronde niet te spelen. De eerste ronde op zaterdag wordt gespeeld door de ploegen die geëindigd zijn op de 11 tot de 22ste plaats. Hiervan gaan de 6 beste ploegen door naar de 1/8 finale.
Vanaf de kwartfinale wordt er gespeeld tot 13 punten.
Vrijdag 21 en zondag 23 mei waren de eerste data voor inschrijvingen voor het tornooi. Het is nogmaals duidelijk dat het tornooi nog altijd iets is waar verenigingen naar uitkijken want na vrijdagavond waren er nog 3 plaatsen vrij. Deze 3 laatste plaatsen werden zondag vlot ingevuld.
Volgende week maandagavond 31 mei om 20u komen we nogmaals samen om de laatste afspraken te maken omtrent een aangepast reglement van hoeveel en wie doorgaat naar de volgende ronde.
Dus hou de blog in de gaten voor de laatste details.
Voor de 'zoveelste - 'k ben de tel kwijt' zijn we ; met al wie het zag zitten ; van 13 tot en met 16 mei op weekend geweest naar Lombardsijde.
Deze keer waren we met 26 petanquers verdeeld over 7 huisjes. Gedurende het weekend kwam Lut, Dorine en Rudy op bezoek.
Voor donderdagavond had Raf zn muziekquiz bij die al was opgemaakt voor het weekend te Oudenaarde (2006)! Deze quiz kon toen niet doorgaan omwille van de barre weersomstandigheden. De strenge jury heeft na kort beraad beslist dat JeanPierre, Paul en Annemie de winnaars waren. Zij gingen lopen met de hoofdprijs zijnde elk 3 drankbonnetjes.
Op vrijdagvond hadden we gereserveerd in t Fermetje. Na een lekker vispannetje, Irish steak, ribbekes om de vingers van af te likken, garnaalkroketten, keerde iedereen met een rond buikje terug naar de camping. Diegene die het nog zagen zitten konden genieten in de cafetaria van wereldmuziek. Diegene die het dan nog zagen zitten dronken nog ne duvel zonder citroenjenever en beschermden een collega petanqster voor een 15 jaar jongere brandweerman
Marc en Paul hebben de finale van het petanquetornooi op zaterdagavond gespeeld. Na een 0-6 stand ten voordele van Marc, kwam Paul op zn sokken terug tot gelijkspel ! Uiteindelijk won Marc : een weekend in de lombarde! Een prijs die zn vrouw de eerste avond is gaan vragen aan de receptie .. Heeft Magda een glazen bol ; kon zij toen al in de sterren zien dat haar man zou winnen? Toch nog even navragen!
Bij ne pistolet met worst, ketchup en/of mosterd zag iedereen dat het weer goed was geweest.
Een weekend van plezier, fietsen, wandelen, nu en dan een droogje en natje en vooral véééééél zon
Na een spannend (nou ja spannend) duel van Daan en Luc Vandorpe tegen JeanPierre Lams en Geert Dejonckere werden de billen van onze fanny voor de eerste maal "opgepoetst" Proficiat aan :
verslag verrassingsreis barmannen en -vrouwen zondag 28 maart 2010
Het was vroeg, heel vroeg die zondagochtend toen iedereen bij mondjesmaat arriveerden in het station van Waregem. Enkel hadden "Walter & Rosanne" het zomeruur bijna verkeerd ingeschat. Onze dag verliep zoals de legendarische stiptheid van de NMBS.
Bijna alle barvrouwen en -mannen verkeerden in prima conditie wat niet kon gezegd worden van een paar babyborrel-genodigden
De verscheidenheid aan hoofddeksels gaf de groep een extra dimensie ! Op de trein kreeg iederen een gelegenheidsnaam : Zulma, sef, madeleine, maria... Met een stipte aankomst in Zuid-Brussel en de zon kon de dag niet meer stuk. Onze gids 'Georges' (echte naam?) stond ons aan de hoofdingang op te wachten. Dat hij z'n westvlaamse roots niet vergeten is kon je direct horen. Hij loodste ons door de Zuidmarkt (in de schaduw van de Zuidertoren) waar een allegaartje aan nationaliteiten hun beste waar aan de man brengen.
Onder de spoorwegbrug door van de Noord-Zuid verbinding ging het richting Hallepoort.(Deze stadspoort uit 1357-1373 maakte deel uit van de tweede stadsomwalling van Brussel. Ze is de laatste overgebleven Brusselse stadspoort) Na het trappenwerk ; met tussenstops in de historische zalen, werden we beloond met een adembenemend panorama van Brussel : Atonium, Koekelberg, Dexia.....
Na een streepje cultuur-geschiedenis dient een mens z'n dorst te lessen ! Café Renard ; op de hoek van de Hoogstraat en het Vossenplein. Voor de deur het karretje van Marie-Caricole" Ze is een echt begrip in de Marollen. Ze is er geboren en getogen, als dochter van foorkramers. Ze spreekt nog het echte, sappige Marollendialect. En vooral ze maakt de lekkerste 'caricollen' van het land!
De Vossenstraat bracht ons naar het Vossenplein alwaar elke dag een authentieke rommelmarkt te vinden is. Helaas staat dit op een keerpunt. De rasechte Marolliens raken stilaan in de minderheid. Een meer welgesteld publiek, maar ook migranten hebben hun intrede gedaan.
Verzamelpunt na bezoek aan de rommelmarkt was café Chez Marcel. Op het Vossenplein is Café Chez Marcel een begrip. Het is één van de weinig overgebleven authentieke cafés waar nog echte Brusselaars over de vloer komen. Het personeel is intussen vervangen maar de ambiance is nog steeds verzekerd.
Vaste bezoeker aan café Chez Marcel is Bob Stoof. Bob Stoof was ook; naast Marie-Caricolede ; de lieveling van de kijkers van "het leven zoals is ". Hoewel hij eigenlijk al lang op pensioen had moeten zijn, baat hij een stovenwinkel uit, zoals je er alleen in de Marollen een kan vinden. Voor het geld hoeft hij het niet meer te doen, maar hij komt graag onder de mensen en kan het zaken doen niet laten.
Van al dat stappen krijgt men honger. En waar kan men beter terecht dan bij 'centro cabraliego' Hoogstraat 171. Daar werden we verrast met allerlei tapas (kippeboutjes, sardines , gebakken spek, serrano hesp, inktvis, manchego met lekker brood) en de nodige flesen rode Nereida-Ribeiro en witte Monte Ducay wijn...
Na het eetfestijn begaf de al iets luidruchtiger bende zich naar de Grote Zavel. Dit zeer fraaie architecturale geheel omvat huizen uit de periode van de 16de tot de 19de eeuw. U vindt er voornamelijk kwaliteitsantiek, typische restaurants en chocoladewinkels (chocolade ei van 150/stuk!)
Alweer de hoogste tijd voor het nuttigen van een drankje in "HET GOUDBLOMMEKE IN PAPIER" Cellebroerstraat 55, Dit café heeft een beroemd verleden. Hier vonden de boegbeelden van het Brusselse surrealisme elkaar, zoals René Magritte, Louis Scutenaire, Hugo Claus, Marcel Mariën... Ook later kwamen kunstenaars en schrijvens er regelmatig over de vloer. In dit café ontstond de Cobra-beweging. Het café is nog steeds een artistiek en literair trefpunt. Hier bracht onze Carlos 'picasso' zijn eigen versie van vrolijke vrienden. Hier kregen ook de 'surrealistische' hoeden van Marika en AnneMie de hoofdprijs namelijk een doos 'Goudblommeke-praline' Deze bestaat uit echte Belgische chocolade met een vulling op basis van kriek Girardin. Beide dames waren zo lief om de lekkernij uit te delen!
Na een bezoekje aan Manneke Pis (Een legende verhaalt over een jongetje dat de stad gered had door vlammen of een brandende lont te blussen door erop te plassen) hebben Luc en Ann ons getrakteerd in "saint jacques" ter gelegenheid van hun 29st huwelijksverjaardag! Santé
Vandaar over de Grote Markt naar een eerder luguber café. De aangepaste muziek en lijkkisten aan het plafond alsook de prijslijst zorgde voor een korte pauze.
Rue des Bouchers bracht ons bij 'jeanneke pis' (standbeeld van een plassend meisje, geplaatst in 1987 op initiatief van de lokale handelaars, met de bedoeling om meer volk te lokken)
Na een laatste sanitaire stop ging het richting centraal station - overstap gent st pieters - waregem.
Met als laatste verrassing ne boterham met een skelle kaas, hespe en ne doef gekapt bij Wieze te b.-Leie.
Dankzij Stad Waregem en onze locale terreinverzorger Paul zullen onze pleinen in optimale staat liggen om op maandag 5 april vanaf 18.30u het petanque seizoen officieel in te "gooien".
Iedereen, die weliswaar lid is, kan een bardienst verzorgen. Dit houdt in : tijdig aanwezig zijn, frigo's aanvullen, kas bijhouden, bar proper achterlaten en veilig afsluiten. Bij ons wordt er niet aan tafel geserveerd en reken we erop dat iedereen z'n lege glazen terug binnen brengt. Gezien deze bardienst 'vrijwillig' is ; willen wij deze mensen 'in de bloemekes' zetten. Dit jaar organiseren een aantal mensen een verrassingsreis op 28 maart 2010. Een verslag met enkele foto's volgt volgende week...
Iedereen die de petanqueballen ter hand neemt zal vroeg of laat geconfronteerd worden met een situatie waarbij de tegenstanders of omstanders op z'n minst breed glimlachend reageren. Iemand verliest met 0-13. "Dat wordt Fanny kussen" wordt er geroepen. één van de tegenspelers loopt naar het clubhuis en haalt de plaquette waarop een wulpse dame is afgebeeld die twee bolle billen toont. De plaquette wordt de verliezer voorgehouden en deze zal zich dan verplicht zien, omringd door de overwinnaars, een kus te geven op beide fraaie billen. Een folkloristische traditie die onze club in ere houdt.
en een klein wolkje.....
JEANPIERRE 
Dankzij Stad Waregem en onze locale terreinverzorger Paul zullen onze pleinen in optimale staat liggen om op maandag 5 april vanaf 18.30u het petanque seizoen officieel in te "gooien".
Een folkloristische traditie die onze club in ere houdt.
