verslag verrassingsreis barmannen en -vrouwen zondag 28 maart 2010
Het was vroeg, heel vroeg die zondagochtend toen iedereen bij mondjesmaat arriveerden in het station van Waregem. Enkel hadden "Walter & Rosanne" het zomeruur bijna verkeerd ingeschat. Onze dag verliep zoals de legendarische stiptheid van de NMBS.:roll:
Bijna alle barvrouwen en -mannen verkeerden in prima conditie wat niet kon gezegd worden van een paar babyborrel-genodigden:-8)
De verscheidenheid aan hoofddeksels gaf de groep een extra dimensie ! Op de trein kreeg iederen een gelegenheidsnaam : Zulma, sef, madeleine, maria... Met een stipte aankomst in Zuid-Brussel en de zon kon de dag niet meer stuk. Onze gids 'Georges' (echte naam?) stond ons aan de hoofdingang op te wachten. Dat hij z'n westvlaamse roots niet vergeten is kon je direct horen. Hij loodste ons door de Zuidmarkt (in de schaduw van de Zuidertoren) waar een allegaartje aan nationaliteiten hun beste waar aan de man brengen.
Onder de spoorwegbrug door van de Noord-Zuid verbinding ging het richting Hallepoort.(Deze stadspoort uit 1357-1373 maakte deel uit van de tweede stadsomwalling van Brussel. Ze is de laatste overgebleven Brusselse stadspoort) Na het trappenwerk ; met tussenstops in de historische zalen, werden we beloond met een adembenemend panorama van Brussel : Atonium, Koekelberg, Dexia.....
Na een streepje cultuur-geschiedenis dient een mens z'n dorst te lessen ! Café Renard ; op de hoek van de Hoogstraat en het Vossenplein. Voor de deur het karretje van Marie-Caricole" Ze is een echt begrip in de Marollen. Ze is er geboren en getogen, als dochter van foorkramers. Ze spreekt nog het echte, sappige Marollendialect. En vooral ze maakt de lekkerste 'caricollen' van het land!
De Vossenstraat bracht ons naar het Vossenplein alwaar elke dag een authentieke rommelmarkt te vinden is. Helaas staat dit op een keerpunt. De rasechte Marolliens raken stilaan in de minderheid. Een meer welgesteld publiek, maar ook migranten hebben hun intrede gedaan.
Verzamelpunt na bezoek aan de rommelmarkt was café Chez Marcel. Op het Vossenplein is Café Chez Marcel een begrip. Het is één van de weinig overgebleven authentieke cafés waar nog echte Brusselaars over de vloer komen. Het personeel is intussen vervangen maar de ambiance is nog steeds verzekerd.
Vaste bezoeker aan café Chez Marcel is Bob Stoof. Bob Stoof was ook; naast Marie-Caricolede ; de lieveling van de kijkers van "het leven zoals is ". Hoewel hij eigenlijk al lang op pensioen had moeten zijn, baat hij een stovenwinkel uit, zoals je er alleen in de Marollen een kan vinden. Voor het geld hoeft hij het niet meer te doen, maar hij komt graag onder de mensen en kan het zaken doen niet laten.
Van al dat stappen krijgt men honger. En waar kan men beter terecht dan bij 'centro cabraliego' Hoogstraat 171. Daar werden we verrast met allerlei tapas (kippeboutjes, sardines , gebakken spek, serrano hesp, inktvis, manchego met lekker brood) en de nodige flesen rode Nereida-Ribeiro en witte Monte Ducay wijn...
Na het eetfestijn begaf de al iets luidruchtiger bende zich naar de Grote Zavel. Dit zeer fraaie architecturale geheel omvat huizen uit de periode van de 16de tot de 19de eeuw. U vindt er voornamelijk kwaliteitsantiek, typische restaurants en chocoladewinkels (chocolade ei van 150/stuk!)
Alweer de hoogste tijd voor het nuttigen van een drankje in "HET GOUDBLOMMEKE IN PAPIER" Cellebroerstraat 55, Dit café heeft een beroemd verleden. Hier vonden de boegbeelden van het Brusselse surrealisme elkaar, zoals René Magritte, Louis Scutenaire, Hugo Claus, Marcel Mariën... Ook later kwamen kunstenaars en schrijvens er regelmatig over de vloer. In dit café ontstond de Cobra-beweging. Het café is nog steeds een artistiek en literair trefpunt. Hier bracht onze Carlos 'picasso' zijn eigen versie van vrolijke vrienden. Hier kregen ook de 'surrealistische' hoeden van Marika en AnneMie de hoofdprijs namelijk een doos 'Goudblommeke-praline' Deze bestaat uit echte Belgische chocolade met een vulling op basis van kriek Girardin. Beide dames waren zo lief om de lekkernij uit te delen!
Na een bezoekje aan Manneke Pis (Een legende verhaalt over een jongetje dat de stad gered had door vlammen of een brandende lont te blussen door erop te plassen) hebben Luc en Ann ons getrakteerd in "saint jacques" ter gelegenheid van hun 29st huwelijksverjaardag! Santé
Vandaar over de Grote Markt naar een eerder luguber café. De aangepaste muziek en lijkkisten aan het plafond alsook de prijslijst zorgde voor een korte pauze.
Rue des Bouchers bracht ons bij 'jeanneke pis' (standbeeld van een plassend meisje, geplaatst in 1987 op initiatief van de lokale handelaars, met de bedoeling om meer volk te lokken)
Na een laatste sanitaire stop ging het richting centraal station - overstap gent st pieters - waregem.
Met als laatste verrassing ne boterham met een skelle kaas, hespe en ne doef gekapt bij Wieze te b.-Leie.
maar van harte bedankt vo de supergezellige dag,zeker voor herhaling vatbaar.
Carine en Pol