Vanmorgen lekker lui geweest. De winkels waren toch maar open om 10.00u dus er was geen haast bij. Eerst nog even langs geweest bij het toeristenbureau om een plattegrond en weg waren wr. Althans dat dachten we want na 5 minuten liep ik Claudia tegen het lijf en dat was al een tijdje geleden. Dus eerst maar eens een terrasje met als gevolg dat we uiteindelijk geluncht hebben en dat de winkels inmiddels weer gesloten waren. Na een korte siësta ben ik om 5u30 naar een gigantische supermarkt geweest en heb ik mijn inkopen kunnen doen. Vanavond zouden we met een groepje gaan eten maar ik heb ze niet gevonden. Dan maar alleen gaan eten. Misschien is dat maar goed geweest want morgen is het vroeg dag. De wekker staat op 6.00 u en dat zal nodig zijn wil ik morgenavond een bed hebben want de mogelijkheden worden steeds schaarser.
Of ik een bed heb of een pak stroo dat hoor je morgen dan wel, in ieder geval morgen gaan we naar mijn favoriete omgeving, weliswaar lastig maar mooi.
Vandaag hebben we de meseta vaarwel gezegd. Al bij al viel het wel mee met al die prachtige fauna en flora en het was nog te doen van de hitte. Hoe dan ook ik ben blij dat ik in Leon ben aangekomen. Vanmiddag eerst alles in orde gesteld en dan met Carlos een terrasje gedaan. 's Avonds vroeg in bed gekropen. Morgenvoormiddag gaan we eerst wat shoppen en na de middag misschien nog een kort tripje doen kwestie van het ritme aan te houden. Al bij dus een makkelijk dagje zonder veel uitschieters. We zullen zien wat morgen brengt want ik durf geen plannen meer te maken.
Gisterenavond lekker getafeld met twee zussen uit Tilburg. Toen ik op de kamer kwam was het zowat 25 graden denk ik. Ze hadden de palletkachel aangestoken en dat op een piepkleine slaapkamer met 5 mensen. Blijkbaar vinden die Spanjaarden het nogal frisjes. Niet de beste omstandigheden dus om te slapen. Ik ben dan om 00.06 u maar vertrokken richting keuken zoals gewoonlijk. Om 7.00 u vertrokken met een heerlijk zonnetje voor de laatste kilometers van de meseta. In Mansilla aangekomen om iets te eten in een prachtige albergue heb ik een collega pelgrim ontmoet uit Izegem. Hij bleef daar overnachten. Uiteindelijk was dat geen slecht idee gezien de hitte. Ik ben daar dan ook maar gebleven temeer daar ik een kamer kreeg voor mij alleen, dinner en breakfast inbegrepen voor een prikje. We hebben met ons tweeën lekker gekuierd op het terras en morgen gaan we verder naar Leon weliswaar een dagje later maar wat kan het ons deren. Al bij al dus een makkelijk dagje.
Vanmorgen na een rustige maar slapeloze nacht ben ik als laatste vertrokken in een toch wel gezellige albergue. Ik had tijd want ik zou toch maar tot in Sahagun gaan. Ik was daar al om
10 uur en om daar nog een hele dag rond te dopperen dat zag ik niet zitten dus toch maar naar Bercianos met het risico dat ik geen bed zou hebben. Mijn vermoeden werd bevestigd dus verder naar El Burgo Ranero. Onderweg nog de twee hollandse meiden ontmoet waarmee ik gisteren gegeten heb. Ze zagen het niet meer zitten en wilden naar huis gaan. Ik kan dat begrijpen want de meseta is moordend en zeker met zulk weer. Uiteindelijk heb ik ze toch kunnen overtuigen om door te gaan. Aangekomen in El Burgo kreeg ik in de laatste heel smerige alberque nog een bed aangeboden
Ik heb het maar aangenomen want anders moest ik nog 18 km verder voor een eventueel bed en dat zag ik niet meer zitten. Ik zal me maar insmeren tegen de insecten en proberen om mijn zinnen ergens anders op te richten
Ik ga in ieder geval vroeg vertrekken om
het restant van die meseta (31 km) in 1 keer af te werken.
Carrion de los condes - San Nicolas del real camlno 29 km
De nachtrust was zoals verwacht een ramp. Om een verhaal kort te maken ik wil geen koreanen meer op
mijn kamer. Na 2 uur slapen in de keuken ben ik uiteindelijk vertrokken voor een 16 km lange eentonige weg.
Ik was van plan om te stoppen in Ledigos (na 16 km) maar zoals je weet in de camino
kan je niks plannen. Aangekomen in Ledigos alles vol dus maar naar Terradillos 3 km verder. Daar aangekomen alles vol dus 6 km verder. Eerste drie albergue allemaal vol uiteindelijk toch een verblijf gevonden aan het uiteinde van het dorpje. Gelukkig maar want anders was het nog eens 10 km. Het is een heel gezellig verblijf en ze zijn enorm vriendelijk en gedienstig. Het is Italiaans getint dus het eten is niet zo mijn smaak maar we zien wel. Desnoods is er nog altijd een restaurantje in de buurt. Voor de rest gaat het vootreffelijk en is het weer ons goed gezind. Morgen word het een kort ritje denk ik, 8 km naar Sahagun en daar ga ik een halve snipperdag nemen en wat boodschappen doen. Tot morgen
Vertrokken met een heerlijk zonnetje voor een vermoedelijk saaie trip. Na 6 km heb ik Bart aangetroffen, koffietijd gedronken en een goed gesprek gehad. Hij heeft me de coordinaten gegeven van zijn broer. Hij is professor aan de universiteit van utrecht en Kopenhagen en doet onderzoek in medicijnen voor spychofrenie. Ik moet hem maar eens contacteren om naar onze vereniging te komen. Heel interessant. Bart bleef in Fromista want moest heel zijn huishouden eens in orde brengen. Ik had dat gisteren gedaan, zodoende ben ik verder gegaan maar ik zie hem nog wel. Onderweg kwam ik een heel rustig en gezellig boerderijtje tegen. Ik wou er overnachten maar ze hadden geen wifi dus ben ik maar weer verder gegaan. Ik heb er wel enkele nieuwe camino vrienden gemaakt (zie foto).
Uiteindelijk in Carrion de los Condes beland waar ik in een klooster ga slapen samen met 2 Koreanen. Leuk verblijf maar Koreanen staan bekend als snurkers dus tis weer prijs denk ik. Ik ga zo meteen even kijken of er hier of daar een plekje is voor het geval dat
Vanmorgen na een erbarmelijke nacht uiteindelijk om 6.00 u opgestaan op weg naar de gevreesde meseta. Eerst nog een colletje 1050 mtr en 12 procent stijgingspercentage verwerken. Tijdens deze klim het gezelschap gehad van een Amerikaanse student die me de knepen van het bergbeklimmen wou uitleggen. Na verloop van tijd had hij het door dat ik er niks van verstond waarop hij over schakelde naar zijn reddingsactie van zijn vader maar ook daar begreep ik niks van. Uiteindelijk is hij het dan maar afgetrapt. Aangekomen op de top van de ligt de Meseta daar voor onze voeten. In eerste instantie oogt het deze keer heel mooi vanwege het vele groen maar het blijft een eindeloos lange eentonige weg tot in Leon. Gelukkig heb ik met een Koreaan collega de stilte kunen doorbreken en door onze conversatie de weg even doen vergeten. Vanavond in een albergue die ik al kende een bed gevonden en een kamer met uitsluitend duitse pelgrims. Ze snurken niet zeggen ze dus dat beloofd. Zonet samen met Bart gegeten en morgen gaan we de Meseta verslinden.
Gisteren nog even om een massage geweest en op aanraden van de masseur nog een heerlijke maaltijd gehad in een goed restaurant. Het alarm stond op 06u30 ingesteld maar het regende wel zo hard, ik dacht ik ga mij nog even draaien. Niet voor lang echter want om 07u00 ging er een processie door de straten van Burgos gevolg door een massa volk en een omroeper. Ik dus uit mijn bed en de stoet gevolgd die uiteraard eindigde in de kathedraal. De mis nog even meegevolgd en dan vertrokken in de regen. Op papier een makkelijle trip maar gezien de vele regen was het af en toe ploeteren door het slijk. Onderweg kennis gemaakt met Alicia uit Australie en met een wel heel bijzondere wereldreiziger (zie foto). Aangekomen in Hontanas eerst een pot(tje) bier gedronken met Bart,vervolgens de broodnodige was, lekkere pelgrimsmenu en dan tijd om te Skype en te bloggen. Maar in de camino kan je beter
niet teveel plannen. Zo bleek alweer, we hadden wel WiFi maar veel te zwak (we trekken stilaan de meseta in natuurlijk en het zal er dus niet op verbeteren). Dan maar gaan slapen maar dat was dan wel zonder de boomzagers gerekend. Welgeteld 4 van de 8 kamergenoten waren snurkers. Dus dan maar opgestaan, zodoende zit ik hier in een piepklein keukentje om 2 uur snachts maar wat huiswerk te maken. Morgen zowat dezelfde rit als vandaag hopelijk zijn de wegen inmiddels een beetje opgedroogd. Dat hoor je morgen (hoop ik)
Gisterenavond grote opschudding in Villafranca want de municipal (goed voor 100 bedden bleek gesloten). Waar ze allemaal geslapen hebben ik weet het niet. Naar verluidt zit het op de plaatsen naar Burgos ook al allemaal vol, net in Ages zijn er nog 54 bedden blijkt maar daar kan je niet reserveren. Het word dus koers vandaag. Ik heb het mij niet aangetrokken en ben dus weer vroeg vertrokken weliswaar in de regen en in mijn eentje. Voorlopig geen gezelschap en dat zal zo wel blijven denk ik. Maar eerlijk gezegd voor het ogenblik heb ik niet veel behoefte aan gezelschap.
Gisterenavond lekker gegeten in een gezellige auberge. De auberge was ondergebracht in een toren van een kerk, heel bijzonder was dat. Later was er nog wat muziek maar dat mocht voor mij wel iets vroeger ophouden want ik had ontzettend veel slaap. Uiteindelijk ben ik om 22u30 op mijn matras terecht gekomen deze keer geen bedden dus. Vanmorgen zelfde verhaal vroeg vertrokken naar Villafranca. Dat was maar goed ook ik heb het laatste bed gevonden in een goed hostel maar voor morgen ziet het er echt niet goed uit. Alles zit vol muv de plaatsen waar je niet kan reserveren maar dat gaat maar over 50 bedden. Het word dus weer vroeg vertrekken, hoe het afloopt hoor je morgen wel.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen) Tags:eeniet kan reseover 50 neddrdar gaatveren kan
10-05-2016
Najera - Granon 27,50 k
Een zaal van 124 bedden dat vraagt om problemen nietwaar maar soms heb je heb niet voor het kiezen. Zoals verwacht een vreselijke nacht uiteraard. Na 2 uur slapen ben ik dan maar om 4 uur opgestaan en om 5 uur vertrokken met de koplamp (1e keer). Ik heb het mij niet beklaagt,het was mooi om het licht te zien worden en wat een landschap
Gewoonweg prachtig en zo op mijn eentje, geweldige beleving en er kwam maar geen eind aan. Uiteindelijk beland in Granon in een geweldige lokatie, in de toren van een kerk, prachtig en sfeervol ingericht. Vanavond eerst naar de mis daarna gezellig tafelen en daarna gezellig rond de haard met muziek van eigen kweek en met de (gedeeltelijke) groep van weleer want ik heb Claudia en Bob wee teruggevonden en blijkbaar is Joseph ook op komst. Het verslag volgt morgen.
Vandaag was het wel een dieptepunt. Van onze groep schiet er niks meer over. Mathis moest zijn vriendin gaan ophalen in Barcelona, Bob is vertrokken met de noorderzon, Claudia en Joseph zijn achtergebleven en Mette heb ik vanmorgen vergezeld naar de bus richting Denemarken. Dus moederziel alleen naar Najera onderweg bijna geen pelgrims te bespeuren tot ik in Najera aankwam, alles vol. Noodgedwongen naar de municipale om te slapen. Een zaal van 125 bedden dus weer een slapeloze nacht. Morgen ga ik vroeg vertrekken richt Calzado maar daar zijn het de gehele week feesten blijkbaar dus dat beloofd weer niet veel goeds. Zonet een ijskoude douche genomen ,een paella gegeten en nu ga ik naar mijn bed want ik ben van plan om vroeg te vertrekken in de hoop te kunnen aansluiten bij een nieuwe groep.
Vanmorgen lekker lang uitgeslapen en op het gemakje naar de koffieshop. Veel te verorberen was er niet twee bakken koffie en wat cake uit plastic en daar moeten we het mee doen voorlopig (Alles is gesloten natuurlijk tis zondag.
Daarna hebben we de stad platgelopen en het busstation voor Helle opgezocht want ze was er niet gerust in tegen morgen. Vanaf morgen gaan we dus met drie mannen verder richting Navarette (op zijn minst), op liefst nog iets verder want we mogen wel eens gaan opschieten vind ik. Maar goed in de camino neem je tijd voor je vrienden natuurlijk. Nu gaan we met zijn allen eens lekker gaan eten als afscheid aan Helle en morgen vliegen we der in.
Vanmorgen was het aan het regenen, ik ben dan maar wat blijven liggen. Gelukkig was het vlug over en heb ik me maar klaargemaakt om te vertrekken. Ik lag een heel stuk voor op de groep en besloot dan maar op ze te wachten want ik had geen zin om alleen verder te gaan. Mathis was de eerste die verscheen en hij wist te vertellen dat Helle
Al voorbij was. We zijn dan maar vertrokken naar het centrum daar vonden we Helle met Bob. Nog even naar de kerk en weg waren we richting Logrones. Gezien de korte afstand zou dat een ritje worden van 11 km. Ik zou natuurlijk kunnen verder gaan maar wou de groep blijven om reden dat Helle maandag al naar huis gaat. Ik vind dat wel een beetje vervelend , het is haar 1e camino en tegen de tijd dat je uw draai gevonden hebt moet je naar huis.
Vind ze nu zelf ook wel. Gezien de korte afstand waren we vroeg in Logrones, niet bepaald mijn stad. We zijn gezamenlijk iets gaan eten en hebben overleg gehad wat we morgen zouden doen. We gaan morgen met zijn allen een hotel boeken en de stad verkennen. Als dat maar goedkomt.
Voor de rest hebben we niks meer verricht dan gebabbeld en gedronken. Een onverwachte rustige dag dus en morgen volgt er nog een.
Gisterenavond met de familie gaan eten, gezelschap gekregen van Joseph en Bob. Lekker gegeten en gebabbeld.
De nachtrust was wel bijzonder Joseph en Mette zijn snurkers maar het heeft me niet gehinderd. Ik heb weinig geslapen maar het heeft me niet gestoord, genoten van de stilte. 's anderendaags is iedereen zowat zijn eigen weg gegaan zoals gebruikelijk in de camino. Ik ben samen met Helle tot in Tores del Rio gegaan. We hebben genoten van het prachtige landschap en veel gebabbeld. Ik ben uiteindelijk verder gegaan want ik heb nog een hele weg af te leggen en zij gaat zondag naar huis. De laatste drie km heb ik voor het eerst een beetje regen gehad wellicht de voorbode van een week regen. Aangekomen in Viana een appartementje gevonden voor mij alleen voor slechts 20 euro. Vanavond ga ik eens goed eten in een restaurant waar ik de vorige keer geweest ben. Morgen richting Logrono en waarschijnlijk ga ik weer aan sluiten bij de groep.
Vanmorgen na een goede nachtrust vrij vroeg opgestaan maar met serieuze blaren hé. Ik heb de Jos en zijn vriend maar laten vertrekken want met mijn blaren ging ik toch niet kunnen volgen. Eerst alles goed verzorgd en mijn tijd genomen en op het gemakje vertrokken. En jawel lang leve de compeed want het ging buiten verwachting behoorlijk goed. Ik ben in het gezelschap van Helle.Claudia en Mathis naar Villamayor gegaan.
Zij gingen niet verder en ik ben daar dan ook maar gebleven gezien mijn blaren, kwestie van voorzichtig zijn en het is trouwens toch een goede bende.
Zoals ik gisterenavond al vermoedde de nachtrust was een echte ramp, geen minuut maar dan ook geen minuut geslapen vanwege de snurkers en de steeds maar wroetende en bellende Koreanen. Ben dan maar om 5 uur vertrokken.
Het zou een makkelijke trip worden maar dat pakte wel even anders uit. Toen ik opstond had ik een ontsteking aan mijn vinger, op zich niet zo heel ernstig maar al toen ik Cirauqui aankwam ben ik toch maar naar de dokter gestapt. Hij vroeg naar mijn europese verzekeringskaart maar kon die niet vinden,. Ik heb hem dan maar mijn sis kaart gegeven en blijkbaar ging dat ook en moest ik niets betalen. Dan nog even naar de pharmacie en weg waren we.
Op weg naar Lorca kreeg ik indruk dat de blaren op mijn voeten hun intrede deden en die indruk werd al gauw bevestigd. Toen ik in de beoogde alberge aankwam stonden er inderdaad 2 grote blaren op mijn voeten.
In Lorca heb ik dan den Jos opgebeld want die kwam met zijn collega achter mij. Ik heb voor hen een bed gereserveerd op mijn kamer zodoende wist ik zeker dat ik geen snurkers op mijn kamer zou hebben. Een goede nachtrust was een absolute must.
Ondertussen heb ik een gezellig maar aandoenlijk gesprek gehad met Mette meisje uit Denemarken.
's avonds hebben we met zijn allen iets gegeten en zijn we na een stevig glas wijn gaan slapen want morgen rest er ons een zware dag naar Los Arcos en met die blaren ik ben benieuwd wat dat gaat worden.
De dag begon fantastisch. Nog maar net wakker en ik had een mail van een goede relatie dat hij mij voor E 100,00 ging sponsoren. Wordt zo wakker zeg bedankt hé Arnold we gaan er iets goed mee doen. Bovendien heeft mijn teen vannacht zijn verstand gekregen geloof ik, blijkbaar beseft hij dat hem geen ander lot is weggelegd. Zowat om 9.oo u vertrokken (vrij laat dus) . Na zowat 5 km ontmoette ik Ben,Mary en Nadia, jawel 3 Vlaamse landgenoten. Ze wilden me casch sponsorgeld geven maar het moet uiteraard via de officiële weg gaan. Maar hij zou het overmaken. Ik heb trouwens vernomen dat het goed gaat met de sponsoring aan iedereen bij deze alvast bedankt.
Later kwam ik Joke tegen, ze was gevallen en was gewond aan haar kin maar het viel wel mee. Haar bril was kapot en dat vond ze nog het ergste. Ik ben bij haar gebleven tot in PAMPLONA en hebben samen gezocht naar haar (gereserveerd) verblijf. Ze moest daar om half drie zijn en ze was er niet gerust is maar het is zoals altijd in orde gekomen. Uiteindelijk hebben we nog een biertje gedronken en een paar pincho s gegeten en ben ik verder gegaan.
Ik zou stoppen in CIZUR MENOR maar er was geen plaats meer zodoende moest ik nog uterga zowat 12 km verder en naar een hoogte van 770 meter. Een eerste keer noodgedwongen in een municipal slapen dat beloofd niet veel goeds maar wie weet na 36 km.
In vergelijking met gisteren was het wel een hele metamorfose, van 0 graden naar 25 graden. Vanmorgen om 7u00 de alom gekende aangebrande toast met gelei genuttigd met een appel, nog even afscheid genomen van mijn Franstalige belgen en weg waren we. Aan de overkant van de straat werd ik gelijk met mijn neus op de feiten gedrukt (Zie foto), tel daar nog een plaatselijke ronde van 200 km bij en dan weet je waar je aan toe bent. Het begon goed maar na 10 km was mijn kleine teen het al beu. Heb voortdurend aan het experimenteren geweest tot ik uiteindelijk een iets verdraagzaam toestand heb gevonden. Ondertussen was ik al aangekomen in ZUBIRI maar daar was geen bed meer beschikbaar. Dan maar een salade gegeten en alsnog zoals gepland naar larrasoana. Dit is geen lachertje geworden want ik was onderweg in de veronderstelling dat ik mij gsm had laten liggen op een vorige tussenstop. In paniek zowat 5 km terug natuurlijk. Toen ik daar aankwam geen gsm maar wel een meisje die mijn nr wilde bellen en wat bleek mijn gsm zat in mijn rugzak, ergens waar ik hem nooit steek. Een hele opluchting uiteraard maar ik kon mijn eigen wel een klap op mijn kop geven. Maar goed een km onder of boven wat maakt het uit, eind goed al goed toch. In laasaraone heb ik op het laatste nippertje nog een bed gevonden in een mooi pension. Kamer van vier met 3 Amerikaanse pelgrims en geen snurkers.
Na een goeie douche het stadje in voor wat eten en toen kwam ik den Jos tegen (een van de eerste die ik ontmoette in ST JEan). We hebben afgesproken voor morgen. In het restaurant kwam ook Michael met zijn vriendin binnen, we hebben samen meer gebabbeld dan gegeten. Om 22.u30 zijn we uiteindelijk samen naar hetzelfde pension vertrokken voor een veelbelovende nachtrust.
Voor de rest was het genieten van de natuur en hopelijk blijft het weer ons goed gezind maar naar verluidt geven ze morgen 44 graden af. Dus vroeg starten is de boodschap.
Wat een dag,wat een dag. Ik wou de camino deze keer doen in het voorjaar om het verschil eens te weten met het najaar. Welnu ik heb het wel ervaren vandaag, wat een dag wat een dag !!!
De eerste 8 km tot in orrisson (in het gezelschap van een pelgrim uit LIlle) dat ging nog. Maar van daar ging het van kwaad naar erger. Toen we echter in het hooggebergte kwamen ging het van 5 graden naar o en uiteindelijk naar min 5 graden. Dat alles in een ijzige wind en rondom in de sneeuw. Soms dacht ik ik ga de volgende keer mijn sneeuwbotten meebrengen. Ik keek echt uit naar het moment dat we konden dalen maar dat was nog erger
want hoe verder we afdaalden hoe gladder het werd, dat was aan 3 kilometer per uur denk ik. Hoe dan ook de eerste 27 km zitten erop en gelukkig geven ze de komende dagen beter weer af heb ik me laten vertellen. Ik heb een hostel genomen om zodoende mijn beslijkte kleren eens goed te kunnen wassen, me goed te verzorgen,goed te eten en goed te rusten. Absolute noodzaak denk ik na zo een dag. Aan tafel ging het er vrolijk aan toe na zo een dag (met 8 Franstalige belgen aan mijn tafel). Later op de avond hadden ik dan nog een interessant gesprek met een dame die aan het ministerie in Australië werkte afdeling welzijn, dat paste wel in mijn kader. Tof gesprek was dat.
Nu ga ik slapen want morgen hebben we alweer een rit met 3 cols van 2e categorie en een flinke afdaling, totaal 27 km. Ik hoop dat mijne kleine teen morgen mee wil gaan want die was vandaag nogal opstandig maar ik zal hem voor het slapen gaan nog eens goed vertroetelen wie weet helpt dat. Hoe dan ook morgen gaan we naar Lassasoana.
