een dwaze mens die mij zei dwaas te wezen en ik ben het een verwarde geest die mij wijsmaakte hard te zijn en ik ben het een sonore stem die voorspelde hoe ik tenonder zou gaan en ik ging een zotte schreeuw van iemand die zich gek noemde mezelf te zijn en zo leef ik
structuur van de natuur niet van dwaze dwaashoofdige mensen niet opleggen maar voelen die structuur voelen waar ze klopt ze klopt altijd als een hart in de wilde aarde die klopt achter vergeefse deuren stenen die haar toch niet buiten kunnen houden ik denk met de structuur van de stem woorden die natuurwetten ook volgen ontsnappen uit mij gurgelen groot schreeuwen de lucht in die als een vriend is voor ware woorden woorden als bomen woorden als wind de zon en de maan taal de mens verbonden de mens verlicht wandelt easy op deze aardbol structuur van het oneindige eind centrum licht
de lucht is paars en oranje en goudkleurig de kleuren van de regenboog vermenigvuldigen zich met een nieuwe vrede binnenin een nieuw hart dat zich ontvouwt binnenin de zware dichte duisternis die patronen krijgt van kleuren beweging en duister licht structuur van omvouwen en tollen dat licht die lucht dat licht die lucht ik adem diep in en begin mijn leven
