Ik werk op dit ogenblik aan een boek over mijn jeugd en andere "ervaringen" ... Ik ben bij psychiater Mieke Gordts in analyse ... Ik ben een typische geval van dominante moeder en afwezige vader... Soms doet dat nog altijd pijn zoals nu, ik loop te vloeken en te tieren zowel op mijn moeder ( die vervelend kritisch doet) als mijn soms geniale, maar soms krengetjes van kinderen.. Soms wil ik echt zeggen : en allemaal ne welgemeende fuck you, ik ben ook maar een mens. Zoals nu dus. Maar de stad Leuven glimlacht dan wijs, en neemt mijn nog een poosje langer onder haar vleugels... Leuven je warse straten.. Ik voel mij geherbergd maar ik blijf een vreemde... Soms denk ik dat ik zelfs voor Moeder Aarde een vreemde ben geworden.. Help mij vrienden .. Ik Ben niet manisch of psychotisch of depressief.. Ik ben een ontwortelde mens die al 33 jaar naar haar werkelijke thuis zoekt... Ik ben een reiziger op weg.. En soms ontmoet ik andere reizigers op weg.. En die kruising der wegen leidt tot een beetje kortstondige warmte.. En dan kan ik weer verder.. Eigenlijk, ik zou dolgraag varen .. ik zou een lichtmatroos willen zijn... ben dat ongetwijfeld ook geweest in vorige ervaring op aarde Ik kan niet tot een conclusie komen er is geen besluit..
Dit als overweging. Het is natuurlijk niet als kritiek op mijn lieve en slimme vriendinnen bedoeld. Ik ben dan maar op mijn eentje naar " Zwartboek" gaan kijken. Of niet helemaal waar, mijn vriendin-en-zuster-op-hadewych Lien is zaterdag even langsgekomen. Lien is een fantastische soort Reuzin/Godin, en in onze gesprekken kwamen we elkaar zo vaak tegen, ik bedoel dat we met exact dezelfde moeilijkheden worstelen, of dat in ieder geval in het verleden gedaan hebben, we waren verbaasd over de herkenbaarheid van elkaars problemen, en dezelfde oplossingen ook vaak hadden gevonden. Ik hoop dat we daart de basis hebben gelegd van het volgende vrouwen weekend, hopelijk ergens in Maart 2007. Welkom aan alle knappe vrouwen, geniale vrouwen, vrouwen-met-een-hoofddoek, lesbische vrouwen, enzovoort.
In de psychiatrie heb ik eindelijk de medestanders gevonden die ik wilde. Er is sprake van een vakbond, er is sprake van rebellie, verzet, en opkomen voor onze rechten. We beginnen eindelijk samen te komen om het vuur van de emancipatie te doen branden. We zijn trots op het etiket " schizofreen" . We zijn trots op de benaming " manisch" . We dragen met trots de kleuren van het "anders-zijn" . En de krachten van het goede zullen overwinnen, zo helpe ons Kali, zo helpe ons Lilith , Bom Bom Shiva, Shakti Ki jai ! Ho! Ik heb gezegd.