Rare titel, niet? Eerlijk gezegd weet ik niet eens wat hij betekend... maar ik weet wel dat het een boek van Amélie Nothomb is. Een vrij goed boek zelfs! Nu ja het lijkt nogal eentonig, wat er gebeurd is steeds hetzelfde maar het heeft toch een verrassende climax. Je kan op z'n minst zeggen dat het speciaal is, een man komt élke dag tussen 16 uur om dan 2 uur later terug te vertrekken zonder maar één woord gezegd te hebben. Rare man, een beetje achterlijk misschien? En zijn vrouw dan, zij lijkt (in mijn gedachten, we moeten onze verbeelding gebruiken!) op een dikke vette kwal met het gezicht van een ... ik weet niet wat maar het is le-lijk.
DOOD, OPLUCHTING EN GEMOEDSRUST zijn de laatste laatste gevoelens en veronderstellingen die we in dit -korte- verhaal tegenkomen...
Mijn smaak qua boeken is niet echt veranderd. Alle boeken zijn mijn smaak maar laat die oorlogsboeken en nadenkers maar uit de rekken. Een dun boek mag je ook laten staan, hoe dikker hoe liever; als ik een boek aan het lezen ben word ik er helemaal in gezogen en hoop ik dat het verhaal eeuwig blijft duren, maar aan alle goede verhalen komt een einde en dus ook aan een dik boek. Spijtig... Het graag lezen heb ik helemaal van mijn mama en haar ouders, ze verslinden allemaal meerdere boeken op een maand. Door het vele schoolwerk vind ik er bijna geen tijd meer door -deels door het verplichte lezen op school- en door een aanzienlijk groot slaaptekort :) Nogmaals spijtig. Er wachten al 5 boeken om in de zomervakantie gelezen te worden! Waar haal ik mijn boeken? Meestal komen ze uit de bibliotheek, ik voel geen drang om een boek meer dan één keer te lezen, maar soms kopen we ze ook in de standaard. Ik koop niet alleen leesboeken maar ik ben ook een fervent koper en huurder van kookboeken (I'm addicted). Historische trillers, Kate Mosse, zijn denk ik wel mijn ding. Maar ook de twilight series zijn een favoriet.
Nu is het de laatste week van de paasvakantie, de laatste vakantie voor de examens en daarmee ook de ALLERLAATSTE vakantie is ons humaniorabestaan... Griekenlandreis gedaan, waarnaar kunnen we nu nog uitkijken? De examens? :)
Parijs natuurlijk, voor wat had deze titel eigenlijk anders kunnen staan? Welja nog wat andere steden maar geen enkele zal 's avonds zo mooi geweest zijn als in Parijs. Nu zal je ook al wel geraden hebben waar ik mijn herfstvakantie heb doorgebracht :)
Niet meteen een onderwerp dat je op je 'literatuurblog' zou zetten (denk ik in mezelf) Welja Parijs verdient hier gewoonweg een plekje op omdat wanneer je 's nachts naar die o zo beroemde eifeltoren toestapt en hij is zo mooi verlicht en de lichtjes glinsteren, wat voor gedachten dat dan door je hoofd spoken... Ik wil al terug gaan.
Dat zal voor een andere keer zijn want school begint terug, ja ik zeg dit met pijn in mijn hart :) Aangezien die dag morgen al is ben ik nu mij al mentaal aan het voorbereiden op die slopende en uitputtende dagen die ons nog resten tot aan de kerstvakantie, waar we allemaal (neem ik aan) nu al zin in hebben.
Een literair wonder ben ik niet en zal ik ook nooit worden, aangezien het schrijven van mooie wonderbaarlijke teksten die hart en ziel beroeren niet mijn sterkste punt is. Verder ken ik slechts enkele moeilijke woorden die in onze Nederlands taalgebruik bestaan. Maar ik zal proberen te schrijven wat ik kan en zover het in mijn macht ligt een redelijke blog te schrijven.
Nu dat getypt, geschreven en gelezen is begin ik aan het tweede stukje van dit bericht: Ik ben net begonnen in het boek 'Schaduw van de wind' van Carlos Ruiz Zafòn en ik moet zeggen dat het tot nu toe (zit aan pagina 47) me helemaal in de ban heeft. Het is een heel mysterieus boek (voor zover ik weet :D) het boek telt 543 pagina's dus ik heb nog heel wat te lezen xp)
Adios ,
Paulienos -> om in de spaanse sferen te blijven aangezien het boek zich in Barcelona afspeelt :D
)
