Als onze kindjes braaf zijn, krijgen ze een beloning. Zo gaat dat hier Als papa Dimi braaf is,... Neen, dat ga ik niet aan jullie neus hangen!
We gingen op woensdagnamiddag naar de speeltuin... Axelle heeft er nog niet zoveel aan, hoewel... Justine daarentegen vindt het ronduit geweldig! Ze is wel een beetje trager als haar leeftijdgenootjes en taffelt een beetje harder om ergens op te kruipen. Maar op haar eigen maniertje maakt ze het toch naar haar zin. De beloning om naar Circus Bruul in Geel te gaan is trouwens te danken aan mijn collega's op het werk. Bij de geboorte van Axelle kregen we een zeer mooi spaarcentje voor kleine zus én ook grote zus werd niet vergeten met een gratis inkomticket voor de binnenspeeltuin! Bij deze nogmaals dank aan de lieve collega's van AO-ZO!!
Het werd extra fijn voor Justine omdat haar vriendinnetje van haar klas Dewi ook daar was met haar zusje. Zo maakten ze er samen een fijne namiddag van!
Axelletje bekeek alles grondig en was vermoedelijk al aan het denken waar ze binnen een jaar overal zou opklefferen Intussen speelde ze met een balletje van het ballenbad.
Kindjes braaf en pompaf na zo'n namiddag denk je dan. Niets van aan! Voor Justine ging het nog. Zij at thuis goed en kroop flink in bed. Ze was wel iets vroeger wakker dan anders en vond het nodig om hardop te dromen, maar tot daar aan toe. De kleine zus was absoluut niet zo flink... Na haar flesje in bed, 10 keer trappenlopen voor de tut (wanneer is trouwens dat WK trappenlopen???), om het om 1u 's nachts al voor bekeken te houden Van 1 tot 3 had zij dolle pret in bed. Niet wenen ofzo, maar wakker zijn en tegen haar knuffel uitleggen. Ten einde raad om 3u een flesje gegeven om haar wat moet te krijgen en hopelijk te doen slapen hielp ook niet. Uiteindelijk heeft ze de strijd gestaakt om 4u30 (geloof ik) om dan om 7u weer zeer vrolijk en blij voor de dag te komen. Doodmoe en om eerlijk te zijn eigenlijk ook wat slechtgezind denk je dan weleens 'ambetant kind', maar als je ze dan uit bed gaat halen en ze lacht heel lief naar jou... Tja, wat moet je dan doen?! Ach ja, ze rust nu wat bij en hopelijk heeft ze de komende nacht een betere slaap te pakken...
Nog enkele dagen en buiten het feit dat Axelle niet goed slaapt 's nachts zijn beide kindjes nog altijd heel flink... Axelle heeft het als baby goed naar haar zin, heeft minder de hoest en geraakt er dus weer door... Ik heb de indruk dat de nauw opgevolgde medicatie heel goed helpt. Intussen blijft Axelle de speelpop van Justine... Eerder moest ze al dicht genoeg liggen om de poppenkast van Justine te zien. Tegenwoordig moet ze ook mee naar TV kijken. Ze mag zelfs mee onder Justine haar dekentje van Mickey Mouse. Ook moet ze de zieke baby spelen, terwijl Justine dan de dokter is die haar wel zal genezen. Axelle laat het haar allemaal welgevallen Echt grappig om zien die 2 samen. Ik mag hopen dat dat in de toekomst zo mag blijven!
Om te dansen op de muziekmat van K3 zegt Justine tegen haar kleine zus: 'als jij kan staan Axelle, dan mij jij ook één keertje op mijn dansmat spelen', om dat te zeggen tegen mij: 'kijk papa Dimi, ze vindt goed als ze maar één keertje mag, want ze lacht' Of dàt dan weer zo blijft in de toekomst, dààr heb ik mijn twijfels over ;-)
Na de diagnose van astmatische longen en haar ontsteking van de bovenste luchtwegen, is Axelle opnieuw aan het hoesten geslagen. Omdat een mens met een baby van goed 5 maanden niet voorzichtig genoeg kan zijn, hebben we maar besloten nogeens een bezoekje aan de dokter te brengen. Zowel Els als ik hebben vroeger ook een zwakke opstart van onze longen gehad, dus de kans kan weleens groot zijn dat dat bij Axelle niet anders is.
De dokter bevestigde ons vermoeden. Wanneer Justine thuis komt met snottebellen en een hoestje van de school, slaat dat onmiddellijk op Axelle haar longetjes. Zij zou daar zeer gevoelig aan zijn en moet hieruit groeien. De dokter zegt dat er niet meer aan te doen is dan regelmatig goed te puffen en nu toch voor de zekerheid nog maar eens een antibioticaweekje in te lassen. Het is haar eerste winter en we kunnen niet voorzichtig genoeg zijn. Kleine baby zit dus weer aan de fles en snuift geregeld een fris luchtje. Als het daarbij blijft is het goed Hopelijk is ze volgende dinsdag toch gezond genoeg om sterk naar de opvang te kunnen gaan...
Verder is, waarschijnlijk mede door haar hoesten, eten niet wat het moet zijn. Vooral de fles 's morgens en 's avonds is een probleem. Dat is echt wringen om die binnen te krijgen. Het is in mindere mate de hoest die haar stoort hoor. Eigenlijk is het vooral 'onwil'. We hebben de indruk dat zij liever vaste voeding heeft dan een flesje melk. Ook dat heeft ze van geen vreemden Volgende maand is ze 6 maanden en blijkbaar mogen we vanaf dan 7-granenpap geven. Net zoals fruitpap kijk ik ook daar naar uit! Toen ik zelf klein was at ik dat bij wijze van spreken met de kilo Gisteren vertelde mijn moeder nog dat ik dat héél lang heb gegeten als ontbijt. En als ik er zo aan terug denk was ik al ruim voorbij de 20 jaar als ik regelmatig nog een 7-granenpapje als ontbijt naar binnen sloeg. Een dag goed beginnen heet dat! We zullen dat ontbijt vanaf volgende maand dan nog maar eens oprakelen, want ik herinner me dat dat héél lekker was.
We leggen deze week baby dus extra in de watten en dan komt dat allemaal wel goed!
Na een weekendje zonder grote zus is de laatste week aangebroken. Volgende dinsdag moet papa Dimi weer vol aan de bak.
Het zal een hele verandering zijn. En vooral een nieuwe organisatie thuis. Het werk zal terug iets meer verdeeld moeten worden maar Els en ik hebben daar al goede afspraken rond gemaakt. En de ervaring leert ons dat hier meestal alles wel goed losloopt. Dus om eerlijk te zijn zie ik er niet tegenop... Het zal terug drukker zijn maar dat wisten we voor we aan Axelle begonnen ookal. Dus de voorbereidingstijd daarvoor was lang genoeg
Straks mogen we grote zus weer van de bus gaan halen en die zal blij zijn met de pureepatatjes die voor haar geserveerd zullen worden vanavond...
Ik heb me voorgenomen deze week nog flink te genieten van de kindjes. Zo kan ik er volgende week weer stevig tegenaan op het werk!
Vrijdag ging Axelle dus een half dagje testen op de opvang. Alles in reuzegoed meegevallen!
Voor een eerste keer onze kleine mie in 'het onbekende' achterlaten gaf toch een vreemd gevoel. Dus wij waren heel blij als ze van de opvang belden dat haar middagdutje gedaan was en we ze mochten gaan halen. Opmerkingen waren bijvoorbeeld: 'amai, die eet wel veel he' en 'het is zo'n lieve baby'. Wat doet het plezier om positieve commentaar van je kind te horen!! Het stemt zeer hoopvol voor 4 februari, wanneer ze meer en voltijds naar de opvang zal moeten gaan.
Haar afzetten was al geen probleem. Allez, toch niet voor haar Voor ons daarentegen was het toch maar een beetje jaar... En ja, voor de ramptoeristen, ik heb toch een traantje moeten verbijten, ik geef het toe.
Verder heeft ze leuk op de speelmat gespeeld en vooral in de relax (hoe kan het ook anders) alles een beetje afgekeken. Ze was de hele tijd vrolijk aan het kirren in haar zeteltje terwijl haar nieuwe vriendjes al rondstapten en vrolijk speelden en anderen ook in een zeteltje of het parkje zaten... Ze had het dus zeker naar haar zin!
Toen we ze gingen ophalen lag Axelle te spelen in het parkje en bekeek ze ons niet eens... Toen ze door had dat wij er waren keek ze eens met een blik van 'ah, jullie zijn er, tof!'. Maar dan ook zonder meer Ze had daar gerust nog de rest van de namiddag willen blijven leek ons.
Axelle, onze kleine baby, zal dus volgende week een iets grotere baby worden en haar eerste vriendjes beginnen maken, waaronder het buurmeisje van 15 maanden, Lotte
Als papa Dimi braaf is,... Neen, dat ga ik niet aan jullie neus hangen! 
Van 1 tot 3 had zij dolle pret in bed. Niet wenen ofzo, maar wakker zijn en tegen haar knuffel uitleggen. Ten einde raad om 3u een flesje gegeven om haar wat moet te krijgen en hopelijk te doen slapen hielp ook niet. Uiteindelijk heeft ze de strijd gestaakt om 4u30 (geloof ik) om dan om 7u weer zeer vrolijk en blij voor de dag te komen. Doodmoe en om eerlijk te zijn eigenlijk ook wat slechtgezind denk je dan weleens 'ambetant kind', maar als je ze dan uit bed gaat halen en ze lacht heel lief naar jou... Tja, wat moet je dan doen?! Ach ja, ze rust nu wat bij en hopelijk heeft ze de komende nacht een betere slaap te pakken...
