Nog enkele dagen en buiten het feit dat Axelle niet goed slaapt 's nachts zijn beide kindjes nog altijd heel flink... Axelle heeft het als baby goed naar haar zin, heeft minder de hoest en geraakt er dus weer door... Ik heb de indruk dat de nauw opgevolgde medicatie heel goed helpt. Intussen blijft Axelle de speelpop van Justine... Eerder moest ze al dicht genoeg liggen om de poppenkast van Justine te zien. Tegenwoordig moet ze ook mee naar TV kijken. Ze mag zelfs mee onder Justine haar dekentje van Mickey Mouse. Ook moet ze de zieke baby spelen, terwijl Justine dan de dokter is die haar wel zal genezen. Axelle laat het haar allemaal welgevallen Echt grappig om zien die 2 samen. Ik mag hopen dat dat in de toekomst zo mag blijven!
Om te dansen op de muziekmat van K3 zegt Justine tegen haar kleine zus: 'als jij kan staan Axelle, dan mij jij ook één keertje op mijn dansmat spelen', om dat te zeggen tegen mij: 'kijk papa Dimi, ze vindt goed als ze maar één keertje mag, want ze lacht' Of dàt dan weer zo blijft in de toekomst, dààr heb ik mijn twijfels over ;-)
Na de diagnose van astmatische longen en haar ontsteking van de bovenste luchtwegen, is Axelle opnieuw aan het hoesten geslagen. Omdat een mens met een baby van goed 5 maanden niet voorzichtig genoeg kan zijn, hebben we maar besloten nogeens een bezoekje aan de dokter te brengen. Zowel Els als ik hebben vroeger ook een zwakke opstart van onze longen gehad, dus de kans kan weleens groot zijn dat dat bij Axelle niet anders is.
De dokter bevestigde ons vermoeden. Wanneer Justine thuis komt met snottebellen en een hoestje van de school, slaat dat onmiddellijk op Axelle haar longetjes. Zij zou daar zeer gevoelig aan zijn en moet hieruit groeien. De dokter zegt dat er niet meer aan te doen is dan regelmatig goed te puffen en nu toch voor de zekerheid nog maar eens een antibioticaweekje in te lassen. Het is haar eerste winter en we kunnen niet voorzichtig genoeg zijn. Kleine baby zit dus weer aan de fles en snuift geregeld een fris luchtje. Als het daarbij blijft is het goed Hopelijk is ze volgende dinsdag toch gezond genoeg om sterk naar de opvang te kunnen gaan...
Verder is, waarschijnlijk mede door haar hoesten, eten niet wat het moet zijn. Vooral de fles 's morgens en 's avonds is een probleem. Dat is echt wringen om die binnen te krijgen. Het is in mindere mate de hoest die haar stoort hoor. Eigenlijk is het vooral 'onwil'. We hebben de indruk dat zij liever vaste voeding heeft dan een flesje melk. Ook dat heeft ze van geen vreemden Volgende maand is ze 6 maanden en blijkbaar mogen we vanaf dan 7-granenpap geven. Net zoals fruitpap kijk ik ook daar naar uit! Toen ik zelf klein was at ik dat bij wijze van spreken met de kilo Gisteren vertelde mijn moeder nog dat ik dat héél lang heb gegeten als ontbijt. En als ik er zo aan terug denk was ik al ruim voorbij de 20 jaar als ik regelmatig nog een 7-granenpapje als ontbijt naar binnen sloeg. Een dag goed beginnen heet dat! We zullen dat ontbijt vanaf volgende maand dan nog maar eens oprakelen, want ik herinner me dat dat héél lekker was.
We leggen deze week baby dus extra in de watten en dan komt dat allemaal wel goed!
Na een weekendje zonder grote zus is de laatste week aangebroken. Volgende dinsdag moet papa Dimi weer vol aan de bak.
Het zal een hele verandering zijn. En vooral een nieuwe organisatie thuis. Het werk zal terug iets meer verdeeld moeten worden maar Els en ik hebben daar al goede afspraken rond gemaakt. En de ervaring leert ons dat hier meestal alles wel goed losloopt. Dus om eerlijk te zijn zie ik er niet tegenop... Het zal terug drukker zijn maar dat wisten we voor we aan Axelle begonnen ookal. Dus de voorbereidingstijd daarvoor was lang genoeg
Straks mogen we grote zus weer van de bus gaan halen en die zal blij zijn met de pureepatatjes die voor haar geserveerd zullen worden vanavond...
Ik heb me voorgenomen deze week nog flink te genieten van de kindjes. Zo kan ik er volgende week weer stevig tegenaan op het werk!
Vrijdag ging Axelle dus een half dagje testen op de opvang. Alles in reuzegoed meegevallen!
Voor een eerste keer onze kleine mie in 'het onbekende' achterlaten gaf toch een vreemd gevoel. Dus wij waren heel blij als ze van de opvang belden dat haar middagdutje gedaan was en we ze mochten gaan halen. Opmerkingen waren bijvoorbeeld: 'amai, die eet wel veel he' en 'het is zo'n lieve baby'. Wat doet het plezier om positieve commentaar van je kind te horen!! Het stemt zeer hoopvol voor 4 februari, wanneer ze meer en voltijds naar de opvang zal moeten gaan.
Haar afzetten was al geen probleem. Allez, toch niet voor haar Voor ons daarentegen was het toch maar een beetje jaar... En ja, voor de ramptoeristen, ik heb toch een traantje moeten verbijten, ik geef het toe.
Verder heeft ze leuk op de speelmat gespeeld en vooral in de relax (hoe kan het ook anders) alles een beetje afgekeken. Ze was de hele tijd vrolijk aan het kirren in haar zeteltje terwijl haar nieuwe vriendjes al rondstapten en vrolijk speelden en anderen ook in een zeteltje of het parkje zaten... Ze had het dus zeker naar haar zin!
Toen we ze gingen ophalen lag Axelle te spelen in het parkje en bekeek ze ons niet eens... Toen ze door had dat wij er waren keek ze eens met een blik van 'ah, jullie zijn er, tof!'. Maar dan ook zonder meer Ze had daar gerust nog de rest van de namiddag willen blijven leek ons.
Axelle, onze kleine baby, zal dus volgende week een iets grotere baby worden en haar eerste vriendjes beginnen maken, waaronder het buurmeisje van 15 maanden, Lotte
Woensdag waren we met Axelle al eens gaan kijken op de opvang om de regels te overlopen en te kijken hoe alles er in zijn werk ging. Zij liet het niet aan haar hart komen en lag een half uurtje vrolijk te spelen met de andere baby's van haar groepje. Maar vandaag is het voor echt! Ze mag een half dagje gaan testen...
Onmiddellijk een eerste test voor ons om ervoor te zorgen dat we allevier op tijd gewassen waren en iets hadden gegeten. Dankzij Axelle, die het nodig vond vandaag de dag om 6u al te groeten, is dat ruim gelukt! Eerst Justine op de bus gezet, dat is naast de crèche, en dan met een klein hartje onze baby kennis laten maken met haar nieuwe, eerste vriendjes... We zijn razendbenieuwd hoe haar voormiddag aan het verlopen is! Het is zo enorm stil in huis moet ik zeggen. De gewoonte hebben van 1 of 2 kindjes in huis te hebben, en dat al ruim 3 weken, en nu ineens niets is een héél raar gevoel... Het is 9u30 en ik heb al wat gepoetst en overal gestofzuigd en nu zit ik hier. Eten moet ik niet maken, want Axelle eet op de opvang en we eten straks lasagne. Op vrijdag is het hier altijd iets 'rap gereed'. We hebben dan al hard genoeg gewerkt, dat we niet nog eens een uur in de keuken hoeven te staan... Maar dat zorgt er vandaag wel voor dat ik momenteel niet echt iets om handen heb.
Dus heb ik mijn loopbroek maar aangetrokken en vertrek ik voor een gezonde ochtendtraining. Die zal me hoogstwaarschijnlijk deugd doen... Al denk ik dat het me nog véél meer deugd zal doen als ik vanmiddag onze klein spruit mag gaan ophalen!
De zorg voor de kinderen begint wonder boven wonder echt een routine te worden. Opstaan, badje geven, tandjes (van Justine dan toch) poetsen, ontbijten, naar de bus brengen,... Het gaat stilaan echt wel vlotjes
Omdat alles zo vlot begint te gaan en ik tussendoor ook niet altijd in de zetel kan liggen of zitten bloggen, verdiep ik me stilaan in het koken! Een stukske vlees bakken en een patat koken, dàt lukte me nog... Maar nu wil ik toch wel eens wat meer doen dan een wortelpuree maken. Vandaag op het menu: rode kool met spek! En of het gesmaakt heeft...
Plezante bijkomstigheid: de rode kool kostte 1 EUR, het spek 2,78 EUR en een aardappel of 5 zal niet veel meer dan 0,50 EUR. Gegeten met 3 man voor minder dan 5 EUR... EN er zijn van die ene kool nog 4 porties over, dus we kunnen nog de ganse winter tweewekelijks lekkere rode kool eten... Ik heb al duurder én slechter gegeten, mijn gedacht!
Nu Axelle aan de beterhand is met de ontsteking van bovenste luchtwegen heeft ze besloten een zoveelste groeispurtje in te zetten. De slaap vatten is nooit haar sterkste kant geweest en dat wordt er nu niet beter op. Als ze in haar parkje of bedje ligt begint het gevecht. Met handen en voeten wordt de slaap zolang mogelijk bij haar weggehouden. De linkse, de rechtse en vooral de uppercut doen goed hun werk... Meestal lukt het haar nog ook om het zandmannetje zeer lang weg te houden. Hij kan gewoon niet bij haar oogjes om er wat slaapzand in te strooien
Ze heeft intussen ook haar stem gevonden... En als het zo doorgaat zal het een heel schel stemmetje worden. Wanneer ze speelt, in haar parkje ligt en uiteraard als ze moet slapen, vindt ze niets leuker dan te liggen gillen. Als dat in de namiddag is, laten we ze even doen. Als we er dan geen aandacht aan geven, stopt ze vanzelf wel. Alleen is het 's nachts een beetje minder als ze haar keel open zet. Van zodra we in haar kamer komen begint ze dan te lachen. Ze trekt dan zo'n gezichtje van 'haha papa, het is weer gelukt u uit uwe nest te krijgen he vriend'. Waarop ik haar tut terug in haar mond stop zonder iets te zeggen. Nét op het moment dat ik mijn tweede been dan terug in bed trek hoor je door de babyfoon (die op 30cm van mijn oren staat - misschien is wat verder weg zetten) dat fijne stemmetje 'eeeeeeeeeeeeeejj' zeggen There we go again... Na een keertje of 5-6 opstaan en na een vloek of 10 tussen de tanden te fluisteren, vindt ze wel de slaap en houdt ze dat meestal vol tot 's ochtends.
Eten is tijdens zo'n groeispurtje blijkbaar ook niet zo funny voor Axelle. Twee hapjes, even gillen, tuttemie, terug twee hapjes, even gillen, tuttemie,... Met als gevolg dat zowel zij, haar stoel én de papa vol hangt met groeten- of fruitpap. En als ze echt een goede dag heeft gooit ze er nog een hoest of niesje bij zodat ook nog de tafel en de grond vol hangt.
Maar goed, halfweg en so far so good. De kinderen lachen nog, zijn mijn gedacht niet vermagerd en buiten een verkoudheid zo nu en dan gezond. Ik krijg ook geen klachten van mama Els (die trouwens nog steeds haar uiterste best doet het mij zo 'comfi' mogelijk te maken), dus ik ga ervan uit dat ik dat nog goed doe als huisvader...
Naast 3 à 4 keer per week buiten een loopje te gaan maken kan ook de indoor sport beginnen!
Axelle heeft sinds gisteren het rollen ontdekt Ik legde haar gisteren op de speelmat en als ik even later terug kwam van de keuken lag ze op haar buikje... Na eventjes wachten bleek dat ze zelfs ook terug kon rollen, toch wel een mijlpaaltje voor onze kleine prinses!
Vanmorgen ook weer geoefend. Na een kort toiletbezoek lag Axelle plots helemaal nààst de speelmat... Dat wordt dus stilaan dikke fun. Ze kan geen 2 seconden stil zitten dus het zal stilaan gaan beginnen dat we haar een kwijt zijn achter een doos blokken of de zetel... Helemaal niet erg, als ze zich maar amuseert!
Kleuterpuberteit zeggen ze weleens. Ja, dat zal wel, zeggen ze ook weleens. Ik zeg: 'kleuterpuberteit bestaat echt!'
Man man man, wat er allemaal uit een 3-jarig kind komt Dikwijls herken je er dingen in die je zelf zegt maar dat je eigenlijk niet weet... Of die je toch eigenlijk beter niets zegt Zo beleeft Justine, dikwijls in haar leefwereldje uiteraard, de wildste avonturen. Vooral haar fantasie is geweldig.
Sinds vorige week gaat Justine met de bus naar school. Omdat ze nu in de week altijd bij ons is en omdat de halte op de parking van de opvang van Axelle is (dat is vanaf volgende maand 2 vliegen in één klap) maakt dat ons gemakkelijk. Justine vindt met de bus naar school gaan trouwens geweldig! Zo gaat ze altijd vanachter op de bus zitten, waarop ik vraag: 'Justine, waarom ga jij vanachter op de bus zitten', waarop zij zegt: ''erachter' op de bus zitten is wel echt cool he maatie' Maatie zegt ze trouwens tegen mij sinds ik eens zei dat ze mijn maat is. Een kind van 3 maakt daar dan al gauw 'maatie' van zeker?
Vanmorgen ging ik haar naar de bus brengen en toen we uit de auto stapten zetten ze haar boekentas voor haar neer op de stoep. Ze kruiste haar armen, zakte een beetje door één knie en zei toen: 'voila, ik wacht op de bus, laat hem maar komen'. Ik vraag haar waarom ze zo gaat staan. Waarop zei zegt: 'papa Dimi, als ik mijn boekentasje zo op de grond zet en ik ga er zo naast staan, ben ik wel keistoer he' Ok Justine, wacht jij maar stoer op de bus en zet je maar cool op de achterbank seves. Ik sta als de bus vertrekt als een halve debiel naar de bus te wuiven, maar Justine heeft veel te veel werk met zichzelf een coole pose aan te meten op de achterbank...
Foto's heb ik er nog niet van gemaakt, maar ik hoop haar stoere houdingen toch eens voor de eeuwigheid vast te leggen. Al is het om er binnen een jaar of 10 - 12 eens samen met haar goed mee te lachen... Al twijfel ik eraan of zij dat dan nog zo leuk gaat vinden
Axelle blijft na ons bezoek aan de dokter een tiental dagen geleden toch nog steeds hoesten en haar longetjes blijven maar ratelen. Ondanks dat we consequent 4 keer per dag 5 à 10 minuten met haar aerosollen lijkt het alsof er geen verbetering in zit. Vanmorgen dan maar terug naar de dokter (jaja, weer in Scherpenheuvel maar zonder friet deze keer - 10u is nét iets te vroeg )
Door de aerosol zijn haar longetjes heel goed vrij gekomen. Het probleem heeft zich nu alleen wat hoger verstopt. Nu heeft ze een ontsteking van de bovenste luchtwegen. Het zal uiteraard ook wel wat 'de tijd van het jaar' zijn. Jammer genoeg komt het er wel op neer dat ik weer met een halve apotheek thuis gekomen ben. Intussen kreeg ik zelfs 7 euro korting, want 'je hebt hier al wat punten gespaard he meneer' Ik moet eerlijk zeggen dat ik vroeger liever de punten van Artis-Historia (wat is dat nostalgie zeg!!) verzamelde dan die van de apotheek. Maar wat moet, moet...
Onze lieve schelm heeft doordat ook alles in en rond haar neusje vast zit, oogdruppels nodig omdat het snot ook langs daar haar weg lijkt te zoeken. 's Morgens plakken haar oogjes letterlijk toe. Bij Justine zeggen we weleens dat het zandmannetje er slaapzand heeft ingestrooid. Maar bij Axelle lijkt er wel een heuse zandstorm te passeren 's nachts!
Conclusie: nieuwe 'genezingsactie': 2 x aerosol, 6 x 2 verschillende pufjes, oogdruppels, 2 soorten neusdruppels waarvan eentje met antibiotica. Ik hoop dat onze pop tegen het einde van de week weer 'de oude' is. Ach ja, daar worden ze ook hard van zeker he. Het moet in elk geval geen 'suikermannetje' worden maar nu mag het wel eventjes stoppen met snot, hoest en slechte slaapjes...
De voorbije dagen waren qua slaap niet schitterend. Als een naast familielid overlijdt is het maar normaal dat je wat tijd nodig hebt hiervan te bekomen. Verdriet, veel steun bij elkaar en de familie zoeken en slapeloze nachten zijn hier jammer genoeg ook onderdeel van. Een baby die momenteel (uitgezonderd voorbije nacht) niet haar slaapje vindt en haar rust niet neemt zoals het hoort, maakt de vermoeidheid er niet beter op.
Vrijdagnacht heb ik écht elk uur zien passeren. Het was net of Axelle verloor telkens 5 minuten voor klokslag haar tuttemie... Elke keer kon iemand van ons er dus uit om de tut terug in haar mondje te stoppen, waarna ze zonder verpinken (zo leek het toch telkens) terug indommelde. Om na een uur terug te horen dat ons madammeke haar grootste troost weer eens kwijt was. We zijn de nacht doorgekomen maar om 8u 's ochtends waren we toch vrij tot zeer geradbraakt om aan onze zaterdag (die tegenwoordig op 1-2-3 voorbij is) te beginnen. Iedereen klaarstomen voor vertrek, boodschappen, grootvader een laatste groet brengen, grootmoeder bezoeken in het rusthuis (gelukkig beseft ze door haar dementie na 55 jaar getrouwd te zijn niet al te hard wat er allemaal gebeurt momenteel - ze weet het wel en reageert er voorlopig goed op) en intussen zorgen dat onze kindjes niets tekort komen. Naast werken is het leven als jong koppel met kleine kindjes toch bijna 24 op 24 'werkendag' lijkt het soms wel
Zaterdagavond is Justine zeer flink gaan slapen. Axelle had er wederom niet veel zin in, dus hebben we tegen al onze principes in (en om zelf ook eens wat te kunnen doorslapen) onze baby gewoon bij ons in bed genomen en tussen ons in gelegd. Zowel zij als wij hebben na enkele slapeloze nachten toch wat slaap kunnen inhalen... Van zondag op maandag heeft Axelle het zeer flink gedaan. Rond 4u tuttemie even uit het oog (in de geval uit de mond) verloren en lekker zacht verder geslapen tot 8u30. Wij blij
Voor Justine is Axelle bij momenten een echte levende pop! Ze zegt ook dikwijls tegen Axelle: 'dag lieve poppie' of 'mijn lieve poppemie'
Zo liggen ze het voorbije weekend samen TV te kijken... Axelle lacht zichzelf te pletter terwijl Justine haar knuffels en kussen geeft à volonté. Als Els of ik dan vragen of we ook een zoen krijgen zegt ze dat al haar zoenen en knuffels op zijn. Pech!
Naast TV kijken speelde Justine ook poppenkast voor haar zusje. Op een onbewaakt moment maakte ze er handig gebruik van de speelmat waar Axelle op lag tot recht voor haar poppenkast te trekken Op de vraag van Els waarom ze dat had gedaan antwoordde ze heel verontwaardigd: 'mama, Axelle wil wel iets kunnen zien van mijn poppenkast he!' Het verhaal dat Justine daarna vertelde moet de moeite geweest zijn, want Axelle hoorden we kirren tot in de keuken.
Benieuwd of ze altijd zo overeen blijven komen ;-)
Het is enkele dagen geleden dat ik nog iets schreef. Maar we hebben dinsdagavond spijtig genoeg afscheid moeten nemen van Bompa. De familie is droevig over ons verlies.
Met de meisjes gaat alles intussen prima! Dankzij de inspanningen van Els, die op woensdag thuis is, kan ik mij bijna voor 100% enkel op de kinderen concentreren. Groentenpap en fruitpap maken, aerosol, spelletjes spelen, knutselen en alle andere dingen die voor het welzijn van onze dochtertjes belangrijk zijn... Els zorgde op woensdag maar liefst voor 7 wasmachines, alles gewassen en gedroogd, enkel nog wat strijk blijft over.
Ikzelf probeer zo lekker mogelijk eten te maken voor 's avonds. Dit is tot nu toe goed gelukt. In het begin van de week zelfs gestoomde vis klaargemaakt... Mama eet dat niet, maar Justine zag ik lekker smullen en hoorde ik na het eten zeggen 'bedankt voor het eten papa Dimi, het was echt heel lekker hoor'. En neen, er zat geen enkele toon ironie in haar stemmetje! Ook Axelle eet mijn mixjes met plezier (en smaak?) op: bloemkool, spinazie, broccoli, wortelen,... Alles gaat er vlot in. Zelfs het middagdutje lukt tegenwoordig met maar 1 keer de trap oplopen voor tuttemie terug in haar mondje te steken. Ook de fruitpap is lekker... Ongelofelijk eigenlijk dat er in zo'n baby een volledige banaan, een peer en een paar goede scheppen koekjesmeel gaan. Justine eet intussen ook een stukje fruit, maar dan niet gemixt. Trouwens heel grappig met Justine als ze thuis komt van de school. Dan vraag ik: 'Justine, heb je graag iets op te eten? Een snoepje of een koekje' en dan is het antwoord: 'maar neen, ik wil liever een appel of een banaan, mag dat ook?' Natuurlijk mag dat! Grote zus is een gezonde mie. Ik hoop dat ze dat doorgeeft aan Axelle. Ze moeten niet altijd en overal groenten en/of fruit eten maar ik vind het toch leuk dat ze het graag eten. De papa zelf is ook gezond. Ondanks mijn 30 jaar, ben ik zot van fruitpap. Een supergoede uitvlucht om in de namiddag voor mezelf een paar betterfoods, een banaan, een appelsien en een appel in een bord te doen, met de vork te pletten en heerlijk van te smullen
Gisterennamiddag hadden we tijd om met Justine naar de 'boedelij' te gaan. De overburen hebben een grote boerderij met melkkoeien en Justine vind het geweldig om daar te vertoeven. Ze kan uren naar de koeien kijken en er staat zelfs een speeldoos voor haar waar ze met de blokken kan spelen. Als ik zeg: 'Justine, ga je mee naar de boerderij?', springt ze een gat in de lucht! Naargelang het moment van de dag dat we op de boerderij zijn voedert ze zelfs mee de kalfjes. Schrik heeft ze niet, integendeel, ik zag eens hoe heel haar arm in de bek van zo'n kalf verdween en ze vrolijk zei: 'kijk papa Dimi, dat koetje wil mijn arm opeten!' Als we ons thuis vervelen, kunnen we dus samen altijd dolle pret beleven met de diertjes. Er zitten momenteel ook 2 varkentjes... Die vindt heel schattig al krijsen ze wel wat te hard volgens haar, dus blijft ze er liever op een afstand van staan... Wat ik haar niet vertel, is dat die varkentjes daar eigenlijk jaarlijks enkele maanden zijn om daarna heerlijk van te smullen. Dat gaan we nog enkele jaren zo houden. Als we woensdag van de boerderij terug kwamen en mama in de keuken lekkere spaghetti maakten hebben we nog een mooi knutselwerkje voor mama gemaakt! Iedereen blij dus...
Axelle begint intussen echt te spelen. Als ze iets ziet grijpt ze ernaar en als ze het vastkrijgt schud ze enorm in het rond... Wanneer ze het dan loslaat en niet onmiddellijk terug in haar handjes kan pakken, maakt ze zich enorm kwaad. Dan gilt ze en kijkt boos naar haar speelgoed. Klein karaktertje begint zich daar te ontwikkelen - zeker de mix van mama en papa
Vandaag zal onze grote zus het vermoedelijk niet laat maken... Na een ganse dag school haalt ze amper 19u. Maar het eten staat klaar, dus als mama straks thuis komt, kunnen we beginnen smullen. In elk geval, als de timing van papa goed is! Want het gelijk klaar krijgen van patatten, groenten en vlees, dààr is nog wel wat werk aan Ook kleine zus proberen we stilaan vroeger in bed te krijgen, want ze slaapt elke dag tot 8u half 9 maar vanaf februari zal ze er vroeger uit moeten als we allemaal gelijk moeten werken of naar school moeten gaan...
We hebben dus genoeg om ons bezig te houden en de dagen te vullen.
De aerosol mag de pret uiteraard niet bederven. Ook bij oma en opa blijf ik de vrolijke baby die ik altijd ben, moet Axelle gedacht hebben! Bij opa hang ik de lolbroek uit en bij meter Annelies en peter Tim krijg ik een lekker flesje en kom ik tot rust... Meer hoeft dat niet te zijn op een zaterdag Nu een rustige zondagnamiddag bij mama en papa in de zetel en vanavond komt grote zus al terug!!
En wij die dachten dat de aerosol geen pretje zou worden... Grote zus Justine moest dat vroeger ook doen en telkens was het een strijd vertelde Els me. Naar ons gevoel heeft Axelle er serieus veel genot van door te kunnen ademen. We moeten alles al maar aan het klaarmaken zijn en ze begint al met haar armpjes en voeten te slaan van plezier. Als we het toestel voor haar mond houden, zit ze te kirren en het uit te leggen. Daarbij moet ze het mondstuk zo graag zien dat ze het constant een tong wil draaien. Tja, jong geleerd is oud gedaan zeker? In elk geval, de 4 ademsessies per dag verlopen uiterst vlot! Hopelijk zet zich dat mooi verder als ik er morgen terug alleen voor sta
We zijn bij de dokter geweest en onze lieve meid blijkt astmatische longetjes te hebben Niet moeilijk dus dat ze zich te pletter hoest en puft, de lieve pop... Ze ziet er dan ook maar belabberd uit en kijkt een beetje triest. En toch lacht ze superlief als je haar aanspreekt of naar haar zit te kijken, met hele kleine en betraande oogjes wel Qua vrolijkheid gaat ze er niets op achteruit Haar flesje drinkt ze intussen bij mama in 7 keer, omdat ze niet veel lucht krijgt. Uiteindelijk is het niet echt erg maar wel (en vooral) in het oog te houden natuurlijk... De dokter zei dat het ook gewoon kan overgaan, dus zorgen moeten we ons niet direct maken. Alleen een beetje extra verzorging en Axelle zal zich binnen enkele dagen weer een pak beter voelen.
Er komt vanaf nu 4 keer per dag nog een extra taakje bij, de aerosol. De voorzetkamer die we vorige keer gingen halen blijkt niet diep genoeg in haar longetjes te gaan om alle slijmpjes los te krijgen, dat zou dus nu stilaan beter moeten gaan... De goede zorgen van mama en papa dit weekend zullen meer dan welkom zijn. Haar zo zielig en hulpeloos ze zien zitten, doet het gezicht vol groentenpap (en dat werd ook eens herhaald bij de bananen-peren-mix van de namiddag) onmiddellijk vergeten
Hopelijk slaapt onze meid dus zacht vannacht zodat we morgen met een even vrolijke baby naar het etentje bij oma en opa kunnen!
Hoe rustig het gisteren was, zo druk begon de dag vandaag... Grote zus Justine gaat terug voor een weekend naar haar papa en moest om 10u fris gewassen klaar staan. Geen evidentie als we met z'n drieën tot 8u in bed gelegen hebben, iedereen moet eten en Justine eerst nog wat tv wil kijken en wat op de 'tabbelet' wil spelen But we passed, en met 20 minuten overschot nogwel! Dus terwijl we liedjes zongen van K3 speelden we een puzzeltje op de tablet en kleine zus Axelle zong (op haar manier weliswaar) 'vrolijk' mee Toch viel ze in haar parkje in slaap, waarschijnlijk afgepeigerd van het spetterende zussenbad...
Nadat Justine vertrokken was ben ik met Axelle naar de winkel gegaan... Wat een onderneming! En dan is het 'maar' met enkel de baby. Ze was wel zeer flink. De zieke mie ocharme, sinds enkele dagen kort van adem en toch regelmatig een stevige hoestbui... Een doktersbezoek is vanavond noodzakelijk. Om 19u weten we welke medicijntjes zullen helpen voor haar... Omdat elk nadeel zijn voordeel heeft en omdat de dokter in Scherpenheuvel woont heb ik het weer makkelijk voor het eten (hier zijn ook dokters hoor, maar die in dat stadje met die kleine kerk is wel een zeer goede - én daarnaast heeft de mama liever een knappe jonge dokter die haar betast, dan een vrouw of een lelijk oud mannetje - dat zal er ook wel mee te maken hebben ) Want wat ze in Scherpenheuvel naast een klein kerkje en een goede dokter ook hebben, is een frituur waar de frieten zeer lekker zijn en je er gratis een grap en een grol bijkrijgt... Zo waren we er vorige keer en vroeg Els een berenpoot. 'De linkse of de rechtse mevrouw?' vroeg de 'garçon', waarop Els de rechtste vraagt. Die blijkt volgens de friturist uitstekend te zijn. Vanavond is testen wat hij van de linkse vindt ;-)
Dat lachen zal mogen na vandaag... Want winkelen met baby viel zeer goed mee, de helft van de tijd geslapen en dan vrolijk rondgekeken terwijl ze tegen mij weet ik veel wat vertelde. Het is toch niet van 'ik ga eventjes naar de winkel'! Net dat beetje meer gesleur... De patatjes van papa daarentegen vond Axelle vanmiddag toch niet zo OK. Het is te zeggen, ik denk dat de patatjes wel lekker genoeg waren maar dat de hoestbuien en de intussen (te?) grote honger het hem deden... Ze kan het niet zeggen, dus dat maak ik mezelf dan maar wijs ;-) Ik heb er, mede omdat ikzelf en de baby volhingen, geen foto's van gemaakt. Maar Axelle die hoest of niest met een mondje vol groene patatjes, ik garandeer het: niet leuk!! Al kan ik er achteraf wel goed mee lachen, het kind kan er ocharme niet aan doen. Na een uur (intussen koude) patatjes en zo vermoeid als iets bedje in gekropen, papa die 5 keer de trap op en af liep voor de alweer verloren tuttemie (dat is ook sportief, mijn gedacht) ligt mijn allerliefste prinses nu toch een dutje te doen. Nu kan ik zelf (om 13u30 pas :-s) ook een boke eten en de ontplofte bom (potjes, mixer, bestek, winkelwaar en noem maar op) opruimen... In samenspraak met Els, zullen we de was in het weekend (jeeej!) wel regelen Het zal volgende week druk genoeg worden als Justine terug naar school moet... Wat kijk ik nu al uit naar de 'schoolpoortroddels'
Papa Dimi strekt in de zetel even lekker de beentjes om straks klaar te zijn voor een lekker fruitpapje, voor de baby én mezelf uiteraard!
Zoals iedereen weet kan een dag vol verrassingen zitten... Wel, dat had ik ook verwacht maar het tegendeel is waarheid geworden. Nu moet ik er eerlijkheidshalve wel bij vertellen dat de minicursus van Els 'hoe maak ik papjes voor een baby??', het Chinese eten van gisteren dat over was en de hulp van onze poetsvrouw Adriana (lees: het prototype van een Poolse poetsvrouw) die elke 2 weken een handje toesteekt het huishoudelijke werk enigszins beperkte tot: zorg voor de kinderen Wat, het hoeft geen wonder te zijn, zeer goed lukte... Een goed begin is het halve werk!
Niet alleen deze zaken vergemakkelijkten het werk. Ook de kindjes waren SUPER vandaag. Justine, in vakantiemodus, sliep uit tot 8u30. En Axelle, in supervakantiemodus blijkbaar, werd om 7u20 uit haar bedje geplukt om nog wat bij papa te rusten terwijl mama al aan het werk was, om nadat grote zus wakker was nog door te slapen tot 9u30. En als ik, toch een zeer klein beetje ongerust, niet gaan kijken was op dat uur, had ze het waarschijnlijk nog wat later gemaakt... Wij met ons drietjes konden in elk geval uitgerust aan de dag beginnen. Lieve grote zus zette een flesje klaar, terwijl ik de eerste volle pamper (van de 4 - jaja, de appel valt niet ver van de boom en meer zeg ik daar niet over ) de vuilbak in gooide omdat ik dacht dat het comfortabeler zou zijn voor Axelle met een droge te drinken ;-) Flesje leeg, baby blij, grote zus nog flink, eerste horde: check!
'Dimi, die kinderen moeten ook gewassen worden', dacht ik bij mezelf. Hmm, wat leggen we klaar? Handdoeken, washandjes, olie, zeep,... Het grote bad vol en hup, grote zus erin! Op de verzorgingstafel kleine zus wassen en op de arm even in het bad houden, tot groot plezier van Justine uiteraard! 'Water mag je niet met jouw potje over het gezicht van de baby doen Justine, die kan daar nog niet tegen', zorgde voor de enige verhoging van de hartslag... Verder was het een combinatie van op voorhand zorgen dat alles klaarligt en het geluk dat Justine vrolijk speelde in bad en Axelle een 'happy baby day' had Ikke blij dat ikzelf ook nog voor de middag rap rap de douche onder kon!
Middag wil zeggen: eten. De eigen maag die knort, baby die weent om patatjes en zus die vraagt naar een sandwich... Soms vraagt een mens zich af wie beslist heeft ons maar 2 handen en 10 vingers te geven Maar na lekkere bloemkoolpatatjes die met weinig gemors van de baby maar met veel gemors van papa tijdens het mixen naar binnen gingen, een lekkere sandwich met fristi gingen beide kinderen voor (jaja, ook grote zus) voor 2 uur het bed in. Waarop ik even ging kijken of ik geen blogje kon maken voor mijn avonturen met de kids. En zo geschiede...
Doordat mama vroeg terug was van het werk, werd de fruitpap nog geen uitdaging. Maar die test heb ik al eens geprobeerd en daar heb ik dus voor de komende dag, want na morgen is het al weekend, geen bang voor. Bovendien ben ikzelf als 30-jarige ook wel fan, het mag gezegd, van een lekker vers potje fruitpap ;-)
De avond konden wij dus als gezinnetje vullen met puzzelen, lekkere opgewarmde Chinees en wat zusterliefde Bovendien heeft Els nog rustig kunnen genieten van een heerlijk badje na de eerste werkdag (op het werk waar je geld mee verdient dan toch), die toch wel hard aankwam. Als sportieveling ben ik zelfs nog een deugddoend toertje van 10km kunnen gaan lopen voor Axelle haar avondflesje, die ze heerlijk leegdronk in de armen van mama, die zij voor het eerst een ganse dag moest missen...
Zo slapen de kinderen na een leuke dag thuis met papa Dimi... Kers op de taart: Els die aan Justine vraagt: 'En meid, hoe was de dag met papa Dimi' en het volgende antwoord krijgt: 'Ja hoor mama, heel fijn' en daarnaast terloops nog eens spontaan zei: 'papa Dimi, ik zie jou graag' - dan denk ik niet dat de dag stuk kan!
Ik maak me echter geen illusies: het zal niet altijd zo vlot lopen als vandaag maar we hebben dit toch gehad!
Niet moe (maar dat komt hoogstwaarschijnlijk nog deze maand) en heel voldaan, kruip ik onder de wol...
Een mooie dag, een tof en hoopgevend begin voor de rest van de maand.
De reden van mijn blog is de volgende: 5 maanden geleden (op 14/08/2013) ben ik superfiere papa geworden van een dochtertje AXELLE... Mijn vrouw Els begon, na 5 maanden zwangerschapsverlof, vandaag terug met werken en ik neem voor 1 maand de huishoudelijke taken op mij! Tot en met 3 februari 2014 zal ik fulltime huisvader zijn voor Axelle en onze eerste dochter JUSTINE, die (met uitzondering van 1 weekend op 2) eveneens deel uitmaakt van ons gezinnetje.
Op mijn blog wil ik graag mijn ervaringen delen en ook eens laten zien dat een vader het (hopelijk toch - de toekomst zal het uitwijzen) aankan voor een tijdje alleen voor de kinderen te zorgen.
Mijn ervaringen, bedenkingen, bezorgdheden en uiteraard ook wat foto's van hetgeen ik allemaal meemaak, kunnen jullie hier (bijna) dagelijks volgen...
Echt grappig om zien die 2 samen. Ik mag hopen dat dat in de toekomst zo mag blijven! 
Of dàt dan weer zo blijft in de toekomst, dààr heb ik mijn twijfels over ;-) 
Niet moeilijk dus dat ze zich te pletter hoest en puft, de lieve pop... Ze ziet er dan ook maar belabberd uit en kijkt een beetje triest. En toch lacht ze superlief als je haar aanspreekt of naar haar zit te kijken, met hele kleine en betraande oogjes wel 
