Nu Axelle aan de beterhand is met de ontsteking van bovenste luchtwegen heeft ze besloten een zoveelste groeispurtje in te zetten. De slaap vatten is nooit haar sterkste kant geweest en dat wordt er nu niet beter op. Als ze in haar parkje of bedje ligt begint het gevecht. Met handen en voeten wordt de slaap zolang mogelijk bij haar weggehouden. De linkse, de rechtse en vooral de uppercut doen goed hun werk... Meestal lukt het haar nog ook om het zandmannetje zeer lang weg te houden. Hij kan gewoon niet bij haar oogjes om er wat slaapzand in te strooien
Ze heeft intussen ook haar stem gevonden... En als het zo doorgaat zal het een heel schel stemmetje worden. Wanneer ze speelt, in haar parkje ligt en uiteraard als ze moet slapen, vindt ze niets leuker dan te liggen gillen. Als dat in de namiddag is, laten we ze even doen. Als we er dan geen aandacht aan geven, stopt ze vanzelf wel. Alleen is het 's nachts een beetje minder als ze haar keel open zet. Van zodra we in haar kamer komen begint ze dan te lachen. Ze trekt dan zo'n gezichtje van 'haha papa, het is weer gelukt u uit uwe nest te krijgen he vriend'. Waarop ik haar tut terug in haar mond stop zonder iets te zeggen. Nét op het moment dat ik mijn tweede been dan terug in bed trek hoor je door de babyfoon (die op 30cm van mijn oren staat - misschien is wat verder weg zetten) dat fijne stemmetje 'eeeeeeeeeeeeeejj' zeggen There we go again... Na een keertje of 5-6 opstaan en na een vloek of 10 tussen de tanden te fluisteren, vindt ze wel de slaap en houdt ze dat meestal vol tot 's ochtends.
Eten is tijdens zo'n groeispurtje blijkbaar ook niet zo funny voor Axelle. Twee hapjes, even gillen, tuttemie, terug twee hapjes, even gillen, tuttemie,... Met als gevolg dat zowel zij, haar stoel én de papa vol hangt met groeten- of fruitpap. En als ze echt een goede dag heeft gooit ze er nog een hoest of niesje bij zodat ook nog de tafel en de grond vol hangt.
Maar goed, halfweg en so far so good. De kinderen lachen nog, zijn mijn gedacht niet vermagerd en buiten een verkoudheid zo nu en dan gezond. Ik krijg ook geen klachten van mama Els (die trouwens nog steeds haar uiterste best doet het mij zo 'comfi' mogelijk te maken), dus ik ga ervan uit dat ik dat nog goed doe als huisvader...
Naast 3 à 4 keer per week buiten een loopje te gaan maken kan ook de indoor sport beginnen!
Axelle heeft sinds gisteren het rollen ontdekt Ik legde haar gisteren op de speelmat en als ik even later terug kwam van de keuken lag ze op haar buikje... Na eventjes wachten bleek dat ze zelfs ook terug kon rollen, toch wel een mijlpaaltje voor onze kleine prinses!
Vanmorgen ook weer geoefend. Na een kort toiletbezoek lag Axelle plots helemaal nààst de speelmat... Dat wordt dus stilaan dikke fun. Ze kan geen 2 seconden stil zitten dus het zal stilaan gaan beginnen dat we haar een kwijt zijn achter een doos blokken of de zetel... Helemaal niet erg, als ze zich maar amuseert!
Kleuterpuberteit zeggen ze weleens. Ja, dat zal wel, zeggen ze ook weleens. Ik zeg: 'kleuterpuberteit bestaat echt!'
Man man man, wat er allemaal uit een 3-jarig kind komt Dikwijls herken je er dingen in die je zelf zegt maar dat je eigenlijk niet weet... Of die je toch eigenlijk beter niets zegt Zo beleeft Justine, dikwijls in haar leefwereldje uiteraard, de wildste avonturen. Vooral haar fantasie is geweldig.
Sinds vorige week gaat Justine met de bus naar school. Omdat ze nu in de week altijd bij ons is en omdat de halte op de parking van de opvang van Axelle is (dat is vanaf volgende maand 2 vliegen in één klap) maakt dat ons gemakkelijk. Justine vindt met de bus naar school gaan trouwens geweldig! Zo gaat ze altijd vanachter op de bus zitten, waarop ik vraag: 'Justine, waarom ga jij vanachter op de bus zitten', waarop zij zegt: ''erachter' op de bus zitten is wel echt cool he maatie' Maatie zegt ze trouwens tegen mij sinds ik eens zei dat ze mijn maat is. Een kind van 3 maakt daar dan al gauw 'maatie' van zeker?
Vanmorgen ging ik haar naar de bus brengen en toen we uit de auto stapten zetten ze haar boekentas voor haar neer op de stoep. Ze kruiste haar armen, zakte een beetje door één knie en zei toen: 'voila, ik wacht op de bus, laat hem maar komen'. Ik vraag haar waarom ze zo gaat staan. Waarop zei zegt: 'papa Dimi, als ik mijn boekentasje zo op de grond zet en ik ga er zo naast staan, ben ik wel keistoer he' Ok Justine, wacht jij maar stoer op de bus en zet je maar cool op de achterbank seves. Ik sta als de bus vertrekt als een halve debiel naar de bus te wuiven, maar Justine heeft veel te veel werk met zichzelf een coole pose aan te meten op de achterbank...
Foto's heb ik er nog niet van gemaakt, maar ik hoop haar stoere houdingen toch eens voor de eeuwigheid vast te leggen. Al is het om er binnen een jaar of 10 - 12 eens samen met haar goed mee te lachen... Al twijfel ik eraan of zij dat dan nog zo leuk gaat vinden
Axelle blijft na ons bezoek aan de dokter een tiental dagen geleden toch nog steeds hoesten en haar longetjes blijven maar ratelen. Ondanks dat we consequent 4 keer per dag 5 à 10 minuten met haar aerosollen lijkt het alsof er geen verbetering in zit. Vanmorgen dan maar terug naar de dokter (jaja, weer in Scherpenheuvel maar zonder friet deze keer - 10u is nét iets te vroeg )
Door de aerosol zijn haar longetjes heel goed vrij gekomen. Het probleem heeft zich nu alleen wat hoger verstopt. Nu heeft ze een ontsteking van de bovenste luchtwegen. Het zal uiteraard ook wel wat 'de tijd van het jaar' zijn. Jammer genoeg komt het er wel op neer dat ik weer met een halve apotheek thuis gekomen ben. Intussen kreeg ik zelfs 7 euro korting, want 'je hebt hier al wat punten gespaard he meneer' Ik moet eerlijk zeggen dat ik vroeger liever de punten van Artis-Historia (wat is dat nostalgie zeg!!) verzamelde dan die van de apotheek. Maar wat moet, moet...
Onze lieve schelm heeft doordat ook alles in en rond haar neusje vast zit, oogdruppels nodig omdat het snot ook langs daar haar weg lijkt te zoeken. 's Morgens plakken haar oogjes letterlijk toe. Bij Justine zeggen we weleens dat het zandmannetje er slaapzand heeft ingestrooid. Maar bij Axelle lijkt er wel een heuse zandstorm te passeren 's nachts!
Conclusie: nieuwe 'genezingsactie': 2 x aerosol, 6 x 2 verschillende pufjes, oogdruppels, 2 soorten neusdruppels waarvan eentje met antibiotica. Ik hoop dat onze pop tegen het einde van de week weer 'de oude' is. Ach ja, daar worden ze ook hard van zeker he. Het moet in elk geval geen 'suikermannetje' worden maar nu mag het wel eventjes stoppen met snot, hoest en slechte slaapjes...
De voorbije dagen waren qua slaap niet schitterend. Als een naast familielid overlijdt is het maar normaal dat je wat tijd nodig hebt hiervan te bekomen. Verdriet, veel steun bij elkaar en de familie zoeken en slapeloze nachten zijn hier jammer genoeg ook onderdeel van. Een baby die momenteel (uitgezonderd voorbije nacht) niet haar slaapje vindt en haar rust niet neemt zoals het hoort, maakt de vermoeidheid er niet beter op.
Vrijdagnacht heb ik écht elk uur zien passeren. Het was net of Axelle verloor telkens 5 minuten voor klokslag haar tuttemie... Elke keer kon iemand van ons er dus uit om de tut terug in haar mondje te stoppen, waarna ze zonder verpinken (zo leek het toch telkens) terug indommelde. Om na een uur terug te horen dat ons madammeke haar grootste troost weer eens kwijt was. We zijn de nacht doorgekomen maar om 8u 's ochtends waren we toch vrij tot zeer geradbraakt om aan onze zaterdag (die tegenwoordig op 1-2-3 voorbij is) te beginnen. Iedereen klaarstomen voor vertrek, boodschappen, grootvader een laatste groet brengen, grootmoeder bezoeken in het rusthuis (gelukkig beseft ze door haar dementie na 55 jaar getrouwd te zijn niet al te hard wat er allemaal gebeurt momenteel - ze weet het wel en reageert er voorlopig goed op) en intussen zorgen dat onze kindjes niets tekort komen. Naast werken is het leven als jong koppel met kleine kindjes toch bijna 24 op 24 'werkendag' lijkt het soms wel
Zaterdagavond is Justine zeer flink gaan slapen. Axelle had er wederom niet veel zin in, dus hebben we tegen al onze principes in (en om zelf ook eens wat te kunnen doorslapen) onze baby gewoon bij ons in bed genomen en tussen ons in gelegd. Zowel zij als wij hebben na enkele slapeloze nachten toch wat slaap kunnen inhalen... Van zondag op maandag heeft Axelle het zeer flink gedaan. Rond 4u tuttemie even uit het oog (in de geval uit de mond) verloren en lekker zacht verder geslapen tot 8u30. Wij blij
Voor Justine is Axelle bij momenten een echte levende pop! Ze zegt ook dikwijls tegen Axelle: 'dag lieve poppie' of 'mijn lieve poppemie'
Zo liggen ze het voorbije weekend samen TV te kijken... Axelle lacht zichzelf te pletter terwijl Justine haar knuffels en kussen geeft à volonté. Als Els of ik dan vragen of we ook een zoen krijgen zegt ze dat al haar zoenen en knuffels op zijn. Pech!
Naast TV kijken speelde Justine ook poppenkast voor haar zusje. Op een onbewaakt moment maakte ze er handig gebruik van de speelmat waar Axelle op lag tot recht voor haar poppenkast te trekken Op de vraag van Els waarom ze dat had gedaan antwoordde ze heel verontwaardigd: 'mama, Axelle wil wel iets kunnen zien van mijn poppenkast he!' Het verhaal dat Justine daarna vertelde moet de moeite geweest zijn, want Axelle hoorden we kirren tot in de keuken.
Benieuwd of ze altijd zo overeen blijven komen ;-)
