(Deze checkpoint was in 2005 nog niet af. Toen gebeurden de controles een beetje verder op de straat. Er was veel meer rechtstreeks contact met de soldaten. Nu staan er overal cameras, metaaldetectoren en draaideuren, zitten de soldaten in hokjes zoals je die ook in luchthavens vindt, Het is allemaal veel systematischer en properder en daardoor nog veel angstaanjagender. Bovendien wordt niet meer gesproken over checkpoint, maar over terminal, net als in de luchthavens )
- checkpoint Betlehem
- checkpoint Betlehem
- checkpoint Betlehem
- checkpoint Betlehem
Na het ontbijt hadden we een eerder toeristische ochtend op en aan de Tempelberg en in Jerusalem (Al Aqsamoskee, Haram El Sharif, klaagmuur, Heilige Grafkerk ). Mooi zedig bedekt bij stikkende hitte, maar best wel indrukwekkend. Hier vechten ze al eeuwen voor
- tempelberg
- klaagmuur en tempelberg
Na de middag rondleiding in Oost-Jeruzalem met Gilad van ICAHD (Israeli Coalition against House Demolitions). Oost-Jeruzalem wordt sedert 1967 bezet door Israël en wordt beschouwd als volledig deel uitmakend van Jeruzalem. De inwoners betalen er dezelfde gemeentetaksen als de inwonders van West-Jeruzalem. Maar ze kunnen niet genieten van dezelfde diensten. Geen propere straten, geen huisvuilophaling, geen straten zonder gaten, geen voetpaden ICADH berekende dat de Palestijnen 34% uitmaken van de bevolking van Jeruzalem. Allemaal mensen die taksen moeten betalen. Maar er wordt maar 10% van het totale budget aan hen gespendeerd. Dat is één van de vele voorbeelden van het discriminerend beleid van Israël t.a.v. de bezette bevolking.
Maar Oost-Jeruzalem heeft niet enkel te lijden onder de verwaarlozing door het gemeentebestuur. Er is ook een systematische kolonisering aan de gang. Nieuwe wijken worden ontwikkeld op de heuvels (gepromoot als volgt: privédienst voor huisvuilophaling, veiligheidsdiensten, zwembad ). Palestijnen krijgen geen toegang tot deze nieuwe appartementen. De immokantoren sturen ze gewoon weg. Regelrechte discriminatie dus. Maar het gaat nog verder. Veel woningen van Palestijnen in Oost-Jeruzalem worden beschouwd als illegaal (zonevreemd, geen toestemming gevraagd, ) of worden onteigend (zonder compensatie) voor archeologische opgravingen, omwille van een nieuwe bestemming van de gronden, etc. Deze woningen worden zonder boe of ba afgebroken. In deze druk bevolkte Palestijnse wijken bouwen ook Israëlische joden illegale woningen en deze mogen blijven staan. Op plaatsen waar Palestijnse woningen werden afgebroken, worden afgesloten woonwijken gebouwd voor de Israëli. En dat mag blijkbaar.
- vernielde woning van Palestijnen in Oost-Jeruzalem
- Nov Zion luxeappartementen voor Joden in Oost-Jeruzalem, waar de Palestijnen niets meer mogen bijbouwen
Buiten Jeruzalem, in de woestijn tussen Ramallah, Betlehem en Jericho, bouwt Israël almaar meer nieuwe (illegale, want op bezette gronden) nederzettingen. Zo ook Maale Adummim, waar 35.000 mensen wonen en die nog moet verdubbelen van grootte. Om deze nederzetting aantrekkelijk te maken wordt ook massaal veel water van de regio van het meer van Tiberias versluisd, om de bloemetjes en boompjes rond de huizen water te geven. Het is dus niet wonderlijk dat de waterconsumptie in de nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever dubbel zo hoog ligt dan in Israël! Nog een weetje over deze kolonie: het past in de strategie om zogenaamde industriële nederzettingen te plaatsen, waar de Palestijnen net als in een vrijhandelszone elders ter wereld voor een hongersloontje en zonder arbeidsrechten zullen worden tewerkgesteld. In naam van de vrede!!!
- Kolonie Maale Adummim.
s Avonds nog een ontmoeting gehad met een lokale vertegenwoordiger van Fatah in Betlehem. Het was meteen onze laatste nacht nabij deze al bij al rustige stad.
Ochtend: Jeruzalem (Olijfberg te voet afdalen via Gethsemane tot aan Leeuwenpoort). Sint-Annakerk (geboorteplaats heilige maagd maria) en Bethesda: ontmoeting met Frans Bauwens (witte pater uit Vlaanderen) over situatie Israël-Palestina.
Middag: falafel in Jericho, gevolgd door rondleiding in de Jordaanvallei. Jericho ligt op bijna 600 meter onder de zeespiegel, is de oudste staat ter wereld en heeft als grootste eigenschap op vandaag dat de stad volledig autonoom is. Maar de stad is wel volledig afgesloten door Israëlische checkpoints, een gevang in open lucht dus. Ten noorden van Jericho ligt de vallei van de Jordaan. Hier zijn 23 dorpen, maar slechts 5 ervan worden erkend door Israël (de 18 anderen hebben dus geen bestaansrecht, en kunnen dus ook helemaal geen aanspraak maken op elementaire zaken zoals wegen, water, elektriciteit, scholen, huisvuilophaling...). Van die 5 dorpen heeft er eentje een A-status, wat betekent dat ze valt onder de Palestijnse Nationale Autoriteit, de anderen staan onder gemengde (B) of Israëlische (C) toezicht. De vallei wordt bovendien elke dag meer ingepalmd door Israëlische nederzettingen, die het bezet gebied gebruik maken van de rijke landbouwgrond. Via bedrijven als Carmel komen ze ook in België terecht. Zoals onze gids verklaarde: "de Israëli halen profijt uit bezet gebied, en dat mag niet volgens internationaal recht. Het is dus diefstal. Wie bewust gestolen producten koopt, is dus zelf een dief..." Hele dorpen worden verplicht te verhuizen, omdat ze niet erkend zijn en omdat de nederzettingen willen uitbreiden. Eén van de vele voorbeelden van de manier waarop Israël omgaat met de bezette gebieden. Bovendien worden de boeren ook geconfronteerd met tal van pesterijen, zoals de opsluiting van hun vee indien deze op "Israëlische" gronden grazen...
Na deze intense kennismaking met de situatie ter plekke, eindigden we in de Dode Zee. Een ervaring apart... Niet bepaald een frisse duik, maar wel eentje met een gewichtloze indruk. Of zoals we het ook nog zeiden: een absoluut dieptepunt in onze reis, althans wat betrof de zeeniveau (600 meter onder de zeespiegel!).
Toegekomen om 3 uur 's nachts in het hotel in Beit Sahour, nabij Betlehem, in de bezette gebieden. volgens de overlevering is het hier dat de herders van de engels hoorden dat er een kindeke geboren was in een grotje in Betlehem. Geslapen.
Bezoek van de geboortekerk in Betlehem en ontmoeting met Fatah-gemeenteraadslid die erbij was in april 2002 toen de kerk aangevallen werd bij een inval van het Israëlisch leger. 700 mensen stonden er 39 dagen lang onder vuur.
Bezoek aan het dorpje Nahalin, nabij Betlehem. Binnenkort is dit dorpje volledig afgesloten van Betlehem door de muur (die nu bijna volledig af is). Ondertussen worden de omliggende heuveltoppen volgebouwd door illegale Israëlische nederzettingen.
Bezoek aan "Tent of Nations" in Nahalin. Tent of Nations is het project van een Palestijns gezin. Eigenlijk zijn het gewoon de landbouwvelden en de boerderij van de familie van Daher. Ze bezitten deze gronden al sinds 1916. Maar Israël heeft dit gebied "nationaal Joods gebied" verklaard, en dus worden alle middelen ingezet om deze mensen weg te pesten. Naast hun strijd in de rechtbanken, willen ze de strijd ook positief voeren, door een project waarbij ze via het contact met de aarde en met elkaar kinderen en jongeren uit de regio willen laten zien dat deze aarde van hen is, dat je de aarde kan bewerken, dat je je niet moet laten wegpesten. (zie ook http://www.tentofnations.org/).
Bezoek aan Wadi Fukhin, een dorpje achter de gekoloniseerde heuvels nabij Nahalin, tussen illegale Israëlische nederzettingen en de "groene lijn" (die het Palestijns gebied moet afbakenen, volgens VN-resoluties). De dorpelingen waren tijdens de oorlog weggevlucht, waardoor ze het volgens de Israëli hadden verlaten, maar ze zijn teruggekeerd. Het dorpje had vele bronnen, maar nu wordt het water schaarser, omdat alles wordt opgepompt door de kolonisten. De landbouwers hanteren er opnieuw eeuwenoude manieren om te irrigeren, naast modernere irrigatiesystemen met waterdruppels. In Ha'aretz (een Israëlische krant) verscheen een interessant artikel over dit dorpje: http://www.haaretz.com/hasen/pages/ShArt.jhtml?itemNo=678656.
Daarna gingen we nog op bezoek in het vluchtelingenkamp Dheisheh, nabij Betlehem. Daar wonen 11.000 personen op 1 km². Ze hopen ooit terug te mogen keren naar de plaatsen die zijzelf of hun ouders of grootouders van de ene dag op de andere hebben moeten achterlaten.
In 2005 kon ik voor de eerste keer mee op een observatiemissie in Palestina. Dat was met een delegatie van het ABVV op uitnodiging van de Israëlische vakbond Histadrout en de Palestijnse vakbond PGFTU. We bezochten een aantal plaatsen en groepen in zowel Israël als in de bezette Palestijnse gebieden op de Westelijke Jordaanoever. Een verslag van deze reis kunt u hier lezen: http://www.abvv.be/PDF/nl/documents/2005/Palestina/PalestinaNL.pdf.
Het thema bleef me boeien, en ik wilde me verdiepen in de Palestijnse kwestie. Ik was vastbesloten om opnieuw naar Palestina te gaan. En om hierover te vertellen. Vandaar deze blog.
Verwacht hier niet al te veel hoogdravende literatuur: ik schrijf in de gauwte, wanneer ik tijd en een connectie vind. Als alles goed gaat volgt er wel een meer uitgebreid verslag bij mijn terugkeer.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.