Eerst zijn we met elk een paard aan de hand en ik met een volgepropte rugzak te voet over straat naar de manege gegaan. Voor Angel routine, voor Tinkerbell nogal problematisch, want ze huivert van die kleine rioolroostertjes en drumt je dan met haar volle gewicht het andere rijvak op, meestal net als er een auto aankomt... (en raad eens wie Tinkerbell aan de hand had ) Een paar tikken en een erg boze blik konden haar gelukkig terechtwijzen.
Dan hebben we eerst Tinkerbell gelongeerd. Gewoon gestoord ! Zo braaf en gehoorzaam dat ze was! En dat terwijl het volgens mij zo'n goeie 2 jaar geleden is dat ze nog eens aan de longe gelopen heeft!!! Netjes in ritme en keurig luisteren naar de commando's. Ik stond echt paf! even was er een kritisch moment toen ze de andere kant op moest: namelijk haar rechtse kant en dat is dus niet zo simpel voor haar. Na wat koppig en angstig gedoe van haar kant en overredingskracht van onze kant, besloot ze toch netjes te gaan draven en eens het eerste rondje gelopen was, zag je duidelijk hoe de spanning van haar af viel en het weer goed en vlot ging. Ik was echt verbijsterd over haar goede gedrag! Daarna ben ik opgestegen, mij voorbereidend op een halfuur zwaarste arbeid terwijl mama lekker makkelijk Angel kon gaan longeren...en ik viel van de ene verbazing in de andere, want ze luisterde bijna perfect. Links wenden ging als een fluitje van een cent, rechts wat stroever, maar ook erg vlot en soepeler dan verwacht. Ze is geen enkele keer weggestormd in een vlaag van koppigheid en wilde zelfs voor me werken: in plaats van een ongewild sukkeldrafje, kreeg ik haar in een mooie vlotte arbeidsdraf! ze stoorde zich er ook helemaal niet aan dat Angel ook in de piste was, maar luisterde meteen naar wat ik van haar vroeg. Voorbééldig!!! Uiteraard heb ik uitvoerig beloond
Ook bij mijn moeder en Angel ging het weer erg goed. Tijdens het longeren had ze wel meer aandacht voor Tinkerbell dan eergisteren voor de vreemde Ijslander, maar ze bleef toch ook opletten wat er van haar gevraagd werd. Het werd ook de eerstepoging om zonder begeleiding op te stappen (anders houdt er haar steeds iemand vast) en meteen zonder begeleiding te gaan rijden: deed ze prima! Ze bleef keurig staan tijdens en na het opstijgen en reageerde meteen op het stapcommando. Dan is mijn moeder met Angel eerst apart gaan rijden, vervolgens een stukje mij en Tinkerbell volgen en daarna weer de andere kant op. Angel was uiterst gehoorzaam. Ze wilde wel graag achter Tinky aan, maar dat hoefde niet. Nadien even proberen galopperen, maar daar voelde ze zich duidelijk nog niet klaar voor. Op het einde ben ik even met Tinky langs gegaloppeert om Angels reactie te testen, maar die keek gewoon even, voelde zich nie opgejut of achtergelaten ofzo.
Tot slot is mijn moeder weer afgestapt, hekkens opengedaan en dan te voet tot in het eerste landwegeltje. Daar weer opgestapt en in stap achter Tinkerbell aan, het baantje naar beneden. Vooral met evenwicht zoeken heeft ze nog veel problemen. Van daar zijn we in een volgend baantje gegaan, waar we normaal een lekkere klettergalop doen, maar dat had natuurlijk geen zin met Angel op sleeptouw (en Tinkerbell zelf had ook geen zin ;)) Dus zijn we in een vlot drafje naar boven gereden en dan in stap via de rijweg naar huis toe.
Gisteren weer met Angel gaan rijden, ondanks dichte mist. Ze doet het ontzettend goed! Longeren ging ronduit prima met onmiddelllijke reactie op wat er gevraagd werd. En het rijden ging ook ontzettend goed! Voor het eerst ook even geprobeerd in galop te gaan, maar verder dan uittesten hoe hard ze kon met ruiter, durfde Angel niet. Toen hebben we het ook maar zo gelaten, als ze zich er nog niet klaar voor voelt, hoeft het niet. Het was op zich al een vooruitgang dat ze nu met ruiter al vlotter doordraaft, ze begint steeds meer evenwichtsgevoel te krijgen. Nadien ben ik op haar via de straat naar huis gereden, mijn moeder hield haar voor alle zekerheid nog wel aan het touw vast.
Vandaag gaan we waarschijnlijk zowel Angel als Tinkerbell meenemen en beiden longeren en daarna samen in de piste rondrijden en samen naar huis al rijdend...ben benieuwd hoe dikke, ronde Tinky gaat reageren...(om Angel maak ik me niet al te veel zorgen )
Nog een anekdote: Toen we aankwamen had een dame met een witte ijslander de piste ingepalmd. We dus daarheen. Krijg ik, nadat ik gevraagd had of het probleem was dat ik erbij kwam, de opmerking: "Oh een tinkerkruising" Grrrr...ik ben niet rap op mn teentjes getrapt hoor, maar tegen die opmerking kon ik dus echt niet tegen (niets tegen kruisingen hoor!) Ik: "Nee hoor, gewoon een tinker, geen kruising (ja ik weet ook wel dat tinkers kruisingen zijn, maar ik bedoel dus geen eerste of tweedegraadskruising ) Zij: "Oh maar hij heeft zo'n fijn hoofdje... Volgens mij is het toch een kruising met een arabier hoor (komaan seg!!!! blind? en tis trouwens geen hij maar een zij...) Ik: "Nee hoor, echt een tinker, alleen eentje die wat minder zwaar is, er zit waarschijnlijk wat meer welsh cob-bloed in haar voorouders. Toen Angel bij de ijslandermerrie wou snuffelen, kon ik het gewoon niet laten en zei ik: "Sjjjt Angel toch, laat die PONY met rust..." (niet slecht bedoeld van mijn kant (waarom zouden pony's minder leuk zijn ), maar ik had wel gedacht dat de eigenaresse er niet gelukkig mee zou zijn ) Kreeg ik meteen: "'t Is wel een PAARD hoor! Een ijslander!" , met zo'n hautain toontje, naar mijn hoofd Nadien is mevrouw met haar ijslander (ook niks tegen ijslanders hoor, gave beestjes!) er gauw vandoor gegaan...toen ze zag dat mijn nauwelijks zadelmak paard beter bleek te gehoorzamen dan haar getrainde paardje...(het leek meer alsof zij gelongeerd werd ipv haar paardje...) Hoezo, Leedvermaak???
Tinkerbells uier was minder gezwollen 's avonds, na een dag rondhobbelen op de blubberwei maar daarvoor heeft ze in de plaats haar hele stal omgewoeld! Al het stro was weggekrabt en op hoopjes gegooid... Vanmorgen was de uier weer wat gezwollen, maar niet meer zo erg als gisteren.
Vanmorgen toch even geschrokken en ik maakte me ook eerst wat zorgen, maar toen heb ik de kleine dreumes wilde en woeste gebaren zien maken waardoor Tinkerbells hele buik trilde en bobbelde! Primeur voor mij, want ik heb al tig veulens voelen bewegen, maar ik had het nog nooit gezien Ik vond het echt SCHITTEREND!!! En erg geruststellend want nu weet ik dat nog steeds alles kids is met de kleine
Wat me zorgen baart is dit: (zie foto) Haar uier is echt megagroot voor het aantal dagen dat ze nog dragen moet! Nu is Tinkerbell wat betreft uiers altijd al wat abnormaal geweest (wat betreft grootte en duur van melkgift), maar dit jaar begint ze er echt extreem vroeg aan! Daarom dat ik ook zo tevree ben dat ik de kleine nog eens een teken van leven gaf!!! Ter vergelijking met vorig jaar: 27 maart uitgerekend - 10 februari ongeveer dit soort uier Nu is ze dus wel een halve maand later uitgerekend, maar begint ze dik een maand vroeger met uier krijgen! Raak daar maar wijs uit!!! Ik ben ook erg gerustgesteld door het feit dat ze gescand en opgevoeld is en bij beide werd geen tweelingdracht vastgesteld, dus kan het ook niet zijn dat ze nu tijdelijk uiers krijgt omdat één van de twee gestorven is... Wat me ook geruststelt, is de vorm van de spenen. Die zijn anders altijd volledig groot, vlezig en dik, en vlak voor de geboorte pral gevuld. Nu zijn de voorste stukjes echter mini, dus dat betekent dat de bevalling nog niet voor direct is, maar dat de uier zich gewoon klaarmaakt voor wat komen gaat... Ik kijk het nog wel even aan en ga me denk ik (hoop ik!) pas echt zorgen maken als ze te vroeg zou kegelen...
Gisteren was Angel tijdens het werken in een erg gekke bui! Dat kwam omdat ze al twee dagen op stal heeft gestaan. Zaterdag was het nog wel mee gevallen, na wat gekke galop- en bokrondjes liep ze weer lekker aan de longe. Maar gisteren was er helemaal niks mee aan te vangen! We begonnen nog maar net en ze ging er als een gek galopperend en bokkend vandoor :s Wel op een nette wijze hoor ;) ze trok niet aan de longe enzo, maar aangezien ze zo toch niet echt lekker uitgelaten kon rennen en het eigenlijk ook niet de bedoeling van longeren is, hebben we ze dan maar even losgelaten om stoom af te blazen ;) Nadien ging het wel weer erg lekker om te longeren: ze reageerde goed op alle commando's en ook van draf naar stap teruggaan gaat steeds vlotter. Rijden ging gewoonweg super!!! Heel attent, soms nog wat evenwichtsproblemen, maar ook dat betert! Verder luisterde ze ook heel goed op gewichts-, been- en stemhulpen voor het halthouden, stappen, draven en wenden! Ze heeft ook steeds minder de persoon op de grond nodig als zekerheid, alleen in het begin heeft ze dat nog nodig. Al met al lekker gewerkt dus ;)
Ik wou alleen dat ze zich op een keuring ook zo zou showen :s Nu had ze maar 7 op draf, dat is gewoon niet te geloven als je ziet hoe zij beweegt!!! Ik denk dat ik maar eens ga vragen volgende keer of ze geen uitzondering op de regel willen maken en ik Angel even los mag laten om haar gangen te tonen ;) Zou het mogen???
Mijn goddelijke engeltje maakt me natuurlijk erg trots :) zeker als al die warmbloed, sping en sportmensen langs de zijlijn staan met wijd open mond staan te gapen en hun mening moeten wijzigen wat tinkers betreft ;) Wat heb ik namelijk gisteren weer lekker veel complimentjes gekregen over haar gangen en haar karakter! Vooral: "ze is zo braaf en leert zo vlot!" passeerde vaak de revue. Hehe :)
Ik ging dit eerst de "Final Countdown" noemen, maar daarvoor vond ik het nog wat vroeg. Vandaar de Almost Final Countdown: nog 100 dagen!!! Dat betekent dat het echte aftelwerk nu echt wel begint en dat het tijd wordt om kriebels in de buik te voelen als je aan het veulen denkt. Dat betekent ook dat de uier stilaan met argusogen in de gaten gehouden wordt en dat ik me moet inhouden om de eerste voorbereidingen te treffen...
Tinkerbell is nu dus zowat 240 dagen drachtig! Haar veulentje is nu zo groot als een lam: 61cm groot en 21kg zwaar!!! Binnen 30 dagen zal het niet zo erg veel groter zijn, maar wel bijna dubbel zo zwaar en vergelijkbaar met een Herdershond! Dat betekent ook dat het veulen inmiddels tastharen, wimpers, beginnende manenkam en staart heeft. In de loop van de volgende 30 dagen ontwikkelt zich nu de verdere lichaamsbeharing. Dan zal het echter nog steeds niet levensvatbaar zijn...
Vannacht heeft onze volbloedmerrie One For All (van Germania) ons aardig op de been gehouden...voor de zoveelste keer :s Deze zomer heeft ze ons dat ook al eens gelapt (en daarvoor ook al ;)) door door de elektrische afspanning heen te galopperen. Toen moesten we in het holst van de nacht de draad opnieuw maken zodat ze toch weer buiten konden. Zijn we net klaar, rent ze er weer doorheen...
Vannacht hoorden we plots e,nkele enorme bonken uit de richting van de stallen, dus wij met zn allen erheen (nuja: eerst ik natuurlijk ;)). Ik dacht dat er wat gebeurt was met één van mn tinkies (vast liggen, weeën,...), bleek het Oni te zijn die doorheen de tussenwand van de stal had gemept (en dat wel 3 keer!). Ter verduidelijking: tussen de stallen van Tinkerbell en One For All zat oorspronkelijk een ijzeren rooster zodat de paarden elkaar konden bekijken en besnuffelen. In de tijd dat Mango (de moeder van Oni) in één van de stallen stond, is de miserie daarmee begonnen. Mango ging steeds met haar tanden langs het rooster, beet erin,... ten einde het andere paard te intimideren...maar bleef op een keer erin vasthaken. Toen hebben we het rooster aan haar kant helemaal bedekt met houten planken en is de rust weergekeerd... Toen One For All in die stal ging, hebben we het houtwerk er weer af gehaald, maar we waren genoodzaakt het er weer op te zetten, want One For All mepte er zodanig tegen dat ze het ijzerwerk helemaal boog. Dat was natuurlijk erg gevaarlijk, want het ijzerwerk is uitzonderlijk sterk, maar als ze er doorheen zit en vast komt zitten, zou ze zich de benen kunnen aftrekken! Nu is dat een tijd erg goed gegaan zo met die planken ervoor, maar vannacht heeft ze zodanig gemept dat ze erdoorheen zat en zelfs zodanig dat ze het ijzerwerk aan de andere kant nog verder heeft gebogen. Gelukkig mankeert ze niet echt wat, ze heeft enkel 2 grote kappen in het harde bovenoppervlak van haar hoef... One For All mept trouwens zonder enige reden...nooit naar mensen of dieren, maar wel haar hele stal aan diggelen. Soms staat ze gewoon wat te maffen en ter gelijker tijd mept ze systematisch op haar muren... Je kan je voorstellen dat de muren inmiddels aan alle kanten afbrokkelingen vertonen :s
Als Tinkerbell en Angel komend voorjaar naar de hengst zijn, gaan we de hele tussenwand opnieuw opmetselen.
) Een paar tikken en een erg boze blik konden haar gelukkig terechtwijzen.
! Zo braaf en gehoorzaam dat ze was! En dat terwijl het volgens mij zo'n goeie 2 jaar geleden is dat ze nog eens aan de longe gelopen heeft!!! Netjes in ritme en keurig luisteren naar de commando's. Ik stond echt paf! even was er een kritisch moment toen ze de andere kant op moest: namelijk haar rechtse kant en dat is dus niet zo simpel voor haar. Na wat koppig en angstig gedoe van haar kant en overredingskracht van onze kant, besloot ze toch netjes te gaan draven en eens het eerste rondje gelopen was, zag je duidelijk hoe de spanning van haar af viel en het weer goed en vlot ging. Ik was echt verbijsterd over haar goede gedrag!
)
(niets tegen kruisingen hoor!)
(komaan seg!!!! blind? en tis trouwens geen hij maar een zij...)
Ik ging dit eerst de "Final Countdown" noemen, maar daarvoor vond ik het nog wat vroeg. Vandaar de Almost Final Countdown: nog 100 dagen!!!
Voor de gelegenheid van "The Almost Final Countdown": een teller!!!
