Het begint te korten!!! Nog 115 dagen en dan wordt de kleine spruit van Tinkerbell en Zippo verwacht!!! Of ze erg stipt gaat zijn...ik denk het niet ;) maar je moet toch ergens een houvastdatum hebben he ;) en nu is het nog te vroeg om dat af te leiden aan de hand van uier,... Gisterenavond heb ik de kleine nog twee keer voelen spartelen! Dat vind ik toch altijd zo'n mooi gevoel, vooral omdat het zekerheid geeft dat het veulentje nog leeft... Daarmee wil ik merriehouders nu ook niet aan het twijfelen brengen als die hun veulen nog niet hebben gevoeld! Maar het is toch erg leuk als de kleine reageert op jouw geklop :)
Het is werkelijk heel gek, maar het gaat ontzettend goed vooruit met Tinkerbell! Waaraan het precies ligt: ik heb geen idee, maar dat maakt me niet minder gelukkig!
Terwijl de band tussen mij en Angel wat verminderd is, is Tinkerbell supervriendelijk en open naar mij toe. Ik heb de indruk dat Angel ergens boos om is, misschien dat ik door de emotionele druk die ik ondervind door de ziekte van mijn bomma, haar hinder aan haar speels zijn... Ik had eigenlijk verwacht dat het nu met Tinkerbell spaak zou lopen, omdat zij die emotionele bagage van mijn kant af zou weren, maar het is echt andersom. Angel verbergt zich achter een beschermende muur terwijl Tinkerbell heel lief voor me is, alsof ze mijn bondgenoot in moeilijke en verdrietige tijden is, alsof ze wil zeggen: kom bij mij en wees jezelf, ik weet hoe je je voelt... Wat dat paard vroeger allemaal meegemaakt heeft...god mag het weten...
Ik merk het ook aan de foto's die ik trek: terwijl ik anders zowat 90% mocht weggooien, blijkt ze nu behoorlijk fotogeniek te zijn! Dat mag gek klinken, maar op de meeste foto's heeft ze netjes de oortjes naar voren, ogen heel duidelijk open, alert en...ze straalt!!!
Ik ben er nog niet helemaal uit aan wat het nu allemaal kan gelegen zijn, maar ik denk dat het een samenloop van omstandigheden is die haar zo veranderd heeft. Bij iedere dracht lijkt ze wat meer vertrouwen te hebben en sinds Angel er is, is ze ook al enorm veranderd. Maar gezien mijn band met Angel nu wat stroever is, lijkt het mij dat Tinkerbells verandering grotendeels aan mij en mijn verandering ligt...Hoe het ook zij: ik ben blij dat ze zich eindelijk blootgeeft!
Een tijdje geleden dat ik nog wat van me heb laten horen, maar mijn grootmoeder ligt in het ziekenhuis en daar kruipt natuurlijk ontzettend veel tijd in. Na een lange lijdensweg is ze nu aan het punt aangekomen dat er niets anders meer mogelijk is dan op lange of korte termijn sterven. Zondag gaf men haar nog 48u te leven, maar kijk, vandaag leeft ze nog steeds en het gaat zelfs weer iets bergopwaarts... Vele mensen zeggen dat ik me er nu toch al lang heb op kunnen voorbereiden, maar het slechte nieuws zondag raakte me toch als een mokerslag. Zo ben ik tot de conclusie gekomen dat verdriet gewoon verdriet is, hoe je het ook draait of keert, of je je erop hebt kunnen voorbereiden of dat het plotseling komt. Alles heeft zijn voordelen en ook zijn nadelen. Zo is het waar dat ik stilaan leer wennen aan het idee dat mijn bomma er straks niet meer zal zijn, maar anderzijds is het afwachten ontzettend slopend. En de dood komt toch onverwacht...dat is niet iets waaraan je zomaar even vlotjes went. De gehele situatie werpt natuurlijk zijn schaduw op de aankomende kerstperiode. De cadeautjes staan al ingepakt en klaar, er wordt uitgekeken naar de feestdagen, ... maar wat als ze net dan sterft?
In het licht daarvan lijkt alles zo relatief: schoolprestaties willen niet vlotten en ook het andere werk (zoals deze weblog) hinkt wat achterop. En toch zijn het juist de leuke liedjes op de radio die me aanspreken. Laatst was ik loeihard aan het meejengelen met Marco Borsato's "Je zit op rozen", hoewel ik nooit zal beweren dat de dood iets onbenulligs is. En vanmorgen kreeg ik de tranen in m'n ogen van "Forever young". En dan denk ik aan datgene wat het jaar 2005 voor mij waardevol heeft gemaakt...
Ik was er in eerste zit door! Een lekker lange zomervakantie (die natuurlijk veel te snel voorbij was) waar ik heb van genoten, was het resultaat.
Tinkerbell beviel van Baileys en een droom kwam uit. Baileys is mooier dan ik ooit had durven wensen en ik mis haar zo. Vanmorgen zag ik bij het vuilnis, meerbepaald oud papier, een kartonnen doos van een geschenkpak Baileys staan, die heb ik dan maar vlug uit het vuilnis geplukt zodat ik het logo kan uitknippen en bewerken om in m'n foto-album te zetten. Een kleine, mooie herinnering op een onverwacht moment.
Tinkerbell werd STER en Baileys kreeg een eerste premie.
Ik werd verliefd op het eerste gezicht en kocht een tweede irish cobmerrie bij: Angel! Dat heb ik nog geen moment betreurd! In dezelfde koop werd de tweeling Stella en Artois van mij. Volgens mij heeft het zo moeten zijn :) het kan geen toeval zijn dat alle veulens van 2005 een drankje als naam hebben!
Op de keuring kreeg Angel een tweede premie, net als Artois, en Stella kreeg een eerste premie.
Tinkerbell werd succesvol gedekt door Zippo.
Angel werd volledig gezond verklaard en voor fokkerij goedgekeurd!
Zowel Baileys, als Stella en Artois kregen een goede nieuwe thuis.
Wat betreft stage is alles dik in orde: ik mag naar de school van mijn keuze en verder kan ik aan de slag in de paardenmelkerij en in Paradisio!!!
Sinds de aankoop van Angel bemerk ik grote vooruitgang in Tinkerbells gedrag. Ze gedraagt zich keuriger, is lang niet meer zo koppig en veel opener naar mij toe,... Toppie!!!!!!!!!!!
Wat minder goed ging: mijn bomma begon aan haar eindspurt. Begin 2005 ging ze steeds sneller achteruit, van dan af was het steeds ziekenhuis in en ziekenhuis uit... De kloof tussen ons en mijn andere grootouders is dit jaar alleen maar groter geworden...en dat terwijl Familie bij ons met een hoofdletter F geschreven wordt... Het onweerde bij de ICS en ik ben ervan overtuigd dat het ook in 2006 nog na zal rommelen, wat natuurlijk niet goed is voor het stamboek, maar ik heb hoop voor de toekomst!!!
Naast een hele lijst positiefs (en ik ben vast nog wat vergeten) staan dus 3 negatieve puntjes (die niet te onderschatten zijn!)...DAT KAN TELLEN!!!
