Vandaag hebben we een lekker lange buitenrit gemaakt! Er werd namelijk van onze ruiterclub uit een kampioenenwandeling georganiseerd. Wie gedurende het hele jaar alle evenementen heeft bijgewoond, krijgt de titel "Clubkampioen" en moet een rit in elkaar steken. Het was inmiddels dik 2 maand geleden dat ik nog op Tinkerbell gereden had en toen ze me naar buiten zag komen met zadel en hoofdstel én in rode clubsweater, zag ik al aan haar gezicht dat ze me doorhad...én dat ze er geen zin in had :) Al met al ging het opzadelen en optomen erg goed (ze kan soms erg koppig en lastig zijn): de buikriem spande al wat meer dan twee maand geleden omwille van het groeiende veulentje en ze hield haar hoofd mooi laag, nam het bit goed aan,...
Het werd een lekker lange rit en hoewel we erop gekleed waren, heeft het niet geregend (gelukkig!). Natuurlijk heb ik rekening gehouden met de toestand van mijn paardje, hoewel die een erg goede basisconditie heeft, waardoor je eigenlijk niet merkte dat het inmiddels al een tijdje geleden was. Het grootste gedeelte van de rit deden we in stap (de wegeltjes lagen door de regen niet erg goed om met 20 paarden door te denderen), hier en daar een stukje draf en één heel lange galop door de dreef. Normaal ga ik ook steeds mee met de kleinere groepjes die op een akker galopperen en racejes houden, maar daar heb ik deze keer van afgezien.
Nadien Tinkerbells sokken nog behandeld. Normaal gezien doe ik dat in de winter niet, want dan zou ze mok kunnen krijgen doordat ik dan telkens eerst de sokken moet wassen. Maar nu leek het me wel nodig, want ze had zichzelf hoger op haar been twee kleine wondjes toegebracht... Op het einde van de wandeling waren we door enkele diepe plassen gewaad en zo was alle modder en vuil uit haar sokken gespoeld, dus het wassen kon ik achterwege laten! Tinkerbell was er absoluut niet mee ingenomen dat ik haar wou gaan behandelen. Normaal blijft ze netjes staan, zeker als ze wat te knabbelen heeft, maar nu wou ze niet ophouden met rondtrampelen in haar stal. Dus ik haar buiten vastgebonden (hoewel het op dat moment wel aan het regenen was) en daar geprobeerd. Wou ze me gewoon tegen de muur drummen!!! Nu ken ik dit gedoe wel al na vier jaar met haar om te gaan: ze kan op sommige momenten zó dwaas reageren! Ik heb me flink kwaad gemaakt en heb staan roepen, schelden en tieren... Weet dat het niet erg netjes is :) maar op zo'n moment is dat het enige dat enigszins tot haar doordringt. Uiteindelijk, toen mijn keel ontzettend pijn deed en mijn stem allang schor klonk, gaf ze op en berustte ze erin dat ik gewonnen had... Triomf!!! Dit is de eerste keer dat ze zo klaarblijkelijk toegeeft!!! Meestal eindigt het na zo'n titanenstrijd op een gelijkspel (zij geeft op, ik geef op, of we blijven allebei stoer doorgaan tot één erbij neervalt), maar deze keer merkte ik echt dat ik tot op de kern doorgedrongen ben. Plotseling was ik door haar betonnen muur heen en kon ik doen wat ik wou zonder tegenstand.
Ik twijfelde al een tijdje: zou ik of zou ik niet? In een goed onderhouden weblog kruipt immers wel wat tijd...en die heb ik niet altijd even overvloedig... Nu is het eindelijk zover: de beslissing is genomen en mijn blog "Paardenperikelen" staat op poten (of liever: benen)!!!
Misschien zal ik mezelf best even voorstellen:
Ik ben inmiddels de kaap van de 21 gepasseerd (ontdek ik daar al enkele kraaienpootjes?) en bij ons thuis hebben we 3 paarden rondhobbelen. Twee ervan zijn van mij, de derde behoort mijn moeder toe. Haar smaak ligt bij de volbloeden en dergelijke ranke paarden en zo heeft ze er dan ook één. De voskleurige merrie heet One For All van Germania en is door ons zelfgefokt. Mijn voorkeur gaat uit naar het grovere paardenspul: lekker breed en robuust, harig,... Na mijn rondbuikige haflinger, koos ik ruim 4 jaar geleden voor een zwartbonte Irish Cobmerrie: Tinkerbell. Inmiddels is ze opgenomen bij de ICS en daar heet ze voluit Tinkerbell Snorremans van Germania. Sinds vorig jaar zijn we met haar aan het fokken gegaan, haar eerste stamboekveulen behaalde een eerste veulenpremie en Tinkerbell zelf is inmiddels ook STER. In Augustus dit jaar kwam er een tweede tinkertje bij. Zij heet Angel Snorremans van Germania en zoogde dit jaar een tweeling. We willen ook met haar gaan fokken, maar dit jaar heeft ze een jaartje rust verdient. Momenteel zijn we bezig haar in te rijden.
Dat was het in het kort...
Veel plezier met lezen! Enne...een leuk berichtje nalaten mag altijd ;)
