In de voorbije maanden hebben onze kinderen hard gewerkt rond het thema gezonde voeding en bewegen. Ook de gemeente gaat dit jaar weer een inspanning doen om onze kinderen te stimuleren om met de fiets of te voet naar school te komen en zo te werken naar de autoluwe schooldag. Net als vorig jaar wilden ook wij ons steentje bijdragen. Daarom hielden wij op zondag 18 mei een fiets- en wandeltocht rond Membruggen.
We kwamen om 10h00 samen aan de zaal en om 10h30 vertrokken we op wandeltocht onder begeleiding van Huub en op fietstocht met Ferdy. Na twee weken zonneschijn hadden we het weer niet echt mee. Het was koud en grijs maar het bleef gelukkig droog. Met gepaste kledij en veel beweging werd de kou getrotseerd en werd er zelfs hier en daar gezweet.
Bedankt ouders en kinderen! Fijn dat jullie er zo een gezellige tocht van maakten.
We waren met 59 wandelaars en fietsers en gezien bepaalde omstandigheden is dat best veel maar me mogen niet tevreden zijn en moeten proberen iedereen op zon dag aan het bewegen te krijgen. Dit aantal is misschien lager dan vorig jaar maar met zekerheid kunnen we dat niet zeggen want we hebben geen gegevens meer hieromtrent.
Dus iedereen maar dan ook iedereen tot volgend jaar!
De wandeltocht vertrok onder begeleiding van Huub. Via enkele verharde verkavelingswegen maakten we een tocht rond het steenfabriek van Membruggen. Gezien de regen van de laatste dagen bleven we weg van de onverharde wandelpaadjes maar kon er dus wel lekker geracet worden met de buggy's. Bedank Huub!
Dit was natuurlijk ook het ideale moment om je nieuwe fiets van je eerste communie te tonen. En te tonen hoe je conditie is!
.
Om 10h30 vertrokken we aan de zaal, via de Koekoekstraat fietsten we tot in Spouwen en dan richting Herderen. Met nochtans een aardig stukje berg op waren we in amper 20min al in Herderen. Van een strak tempo gesproken!
Het moest dus zwaarder! Terug in Membruggen fietsten we rond het wijnkasteel, onder en over de autosnelweg, berg op, berg af en weer berg op .
Zoals afgesproken met de wandelaars waren om 11h30 weer terug aan de zaal.
Na een dergelijke inspanningen werd het natuurlijk tijd om te ontspannen.
De wandelaars en fietsers verzamelden terug in de zaal waar er broodjes, croissantjes, chocobroodjes en aardbeien konden gegeten worden.
Hier de snelheidsduivels!
De voorinschrijvingen waren niet dadelijk een succes en daarom moesten we wat gokken met de aankoop van broodjes. Uiteindelijk hadden we vooral heel wat croissantjes over maar de broodjes waren wel allemaal op. Voor een volgende keer moeten we deze berekening onthouden: Het aantal deelnemers (volwassenen + kinderen) maal twee en dan dat aantal delen door de verschillende broodjes.
50 deelnemers x2 = 100 verschillende broodjes
25 croissantjes en 25 chocobroodjes
20 zachte broodjes en 30 harde broodjes
1 kistje aardbeien en 2 broden als reserve met gelei en choco
Dag beste vrienden, onze kinderen van de derde graad zijn deze morgen op bosklassen vertrokken! Samen met hun klasgenootjes van Valmeer zijn ze met de bus vertrokken naar een klein dorpje ten zuiden van Luik.
Vakantiecentrum Relaxhoris Rue de l'Eglise 2 4190 Xhoris
Er is een speciaal telefoonnummer dat u 24uur op 24uur kan bellen. Daarop zal iemand inspreken welke de activiteiten en belevenissen van die dag waren. Eerst drukt u 0900/41525, even wachten.., kiezen voor de taal en het codenr 3978 intikken.
veel succes en voor onze kinderen ...Veeeeeeeeeeeeel plezier en hou het veilig!
Afgelopen vrijdag was er de apotheose van ons project in en rond de Bond te Val-Meer. De kinderen maakten de overtocht naar Val-Meer te voet onder begeleiding van de leerkrachten en van politieagent Leon. Dankzij deze wandeling tikte de kilometerteller aan met 250 kilometer. Bij de eindafrekening zien jullie hoe belangrijk deze laatste kilometers geweest zijn voor het binnenhalen van de ster. Onze speciale gast van de dag was niemand minder dan Mega Mindy. Zij was een beetje de jury van de dag. Zij controleerde of de kinderen er in geslaagd waren de opdrachten tot een goed einde te brengen.De danspasjes, het witte t-shirt met stuk fruit, de mascotte, iedereen een placematje, iedereen een stuk fruit, 15 verschillende soorten fruit per school, een gezond ontbijt, 3000 gezonde kilometers, 2000 dopjes voor de blindengeleidehonden en de media halen. Al deze opdrachten werden door iedereen tot een goed einde gebracht. Fotomateriaal kunnen jullie bekijken op de website van de school. (kijk ook eens bij de andere afdelingen)
Hoe moet dit nu verder. Het blijft belangrijk dat we onze kinderen voorhouden dat fruit een belangrijk onderdeel van de voeding uit maakt. Als school hebben we dan ook de opvoedende taak om dit aan onze kinderen te vertellen maar ook moeten we erover waken dat dit gebeurt. Dit kan natuurlijk niet zonder de medewerking van jullie ouders. Wat betreft het fruit willen we van de woensdag de fruitdag maken. Dat betekent dat we op deze dag geen koeken en zeker geen snoep mee naar school brengen maar wel een stuk fruit. In principe stelt één dag op de week nog niets voor (3stukken fruit/dag nodig) maar het is een start. Een beklijvend moment was toen de blinde man Chris met zijn blindengeleidehond Izar de kinderen bedankte voor hun inspanningen. Het verzamelen van de dopjes blijft dan ook voor ons een uitdaging. Alle dopjes van melkkartons, van flessen worden verzameld in de school. Geen metalen dopjes, geen grote doppen van waspoeder. De organisatie krijgt voor het inzamelen 0,20 per kg. Dat lijkt niet veel maar vele kleintjes maken een hele berg. De verzameldozen blijven in school staan en de kinderen kunnen hierin steeds hun dopjes deponeren. De gezonde kilometers blijven natuurlijk ook geldig. Binnenkort hebben we weer de autoluwe schooldag. We proberen zoveel mogelijk naar school te fietsen, te steppen of te lopen. Ook onze kinderen moeten aan een 10.000 stappen per dag komen. Als we dan alles even samenvatten dan komen we voor onze school aan volgende stappen in ons gezondheidsbeleidsplan
vWat betreft voeding.
ØBoterhammen zitten in een boterhammendoos (Toos de brooddoos), geen aluminiumfolie.
ØDe drank zit in een drinkbus (Guus de drinkbus) of een flesje. (geen tetra)
ØOp woensdag een fruitdag. De gemeente biedt maandelijks een stuk fruit aan.
ØGeen snoep in de school.
vWat betreft fysieke gezondheid
ØIn de school zorgen we voor 2 uur bewegingsopvoeding.
ØKinderen komen zoveel mogelijk te voet, met de fiets of met de step naar school.
vWat betreft het geestelijke, sociale aspect van de gezondheid.
ØWij werken aan het welbevinden van de kinderen; antipestprotocol.
ØWij werken aan de sociale vaardigheden m.b.v. de axenroos.
ØWij doorbreken vaste rolpatronen en leren kinderen omgaan met iedereen. (diversiteit)
Op deze manier proberen we onze kinderen mee te geven wat er in de map gezondheid hoort. Wij bedanken jullie alvast voor de medewerking en de steun.
Het oudercomité heeft een website klaar. Het is de bedoeling dat dit een interactieve site wordt waarop kan geblogd, gedownloaded, geupgraded worden. Afbeeldingen komen via het programmaatje picassa op de website terecht. Wij horen jullie al zuchten over de woorden gebruikt hierboven. Als voorzitter van het oudercomité nodig ik jullie uit om donderdagavond vanaf 19.00 uur zeker langs te komen in de school. Wat staat er te gebeuren:
Patrick Herremans, de webmaster zal jullie uitleggen hoe dat zit met de website. Hij zal jullie leren wat een blog is en hoe we hiermee kunnen werken. De drempel is echt niet groot en juist deze avond heeft als bedoeling om jullie allen mee op de digitale kar te krijgen. We laten niemand achter. Meester Eric zal voor de ouders van de kinderen van het vierde leerjaar Val-Meer voorstellen. Hij zal het ook hebben over het uitwisselingsproject met de Waalse school Heure le Romain en hoe dit past in de nieuwe visie op Frans onderwijs in de derde graad van de basisschool. Membruggen is een kleine schoolgemeenschap en daarom is het ook belangrijk dat we mekaar kennen. Met een tas koffie of een fruitsapje is het een moment om kennis te maken met elkaar. De mogelijkheid bestaat ook om in de gang van de kleuters te gaan kijken naar de creatieve resultaten van de kleinsten.
Graag hadden we gerekend op jullie aanwezigheid.
Om het praktisch allemaal een beetje te kunnen organiseren vragen we u om vooraf in te schrijven via onderstaand strookje.
Vriendelijke groeten
Ferdy Bollen als voorzitter van het oudercomité in samenwerking met leerkrachten en directie.
Eind november 2007 organiseerden voor de 4de maal op rij een halloweenwandeling doorheen ons dorpje.Ditmaal een zeer speciale wandeling door de steegjes van Membruggen!
Een tocht met enge taferelen, een griezeltunnel en een eigen Membrugs griezelverhaal.
De avond was zeer geslaagd en nu krijgen jullie de kans om alles nog eens opnieuw te beleven: lees, ril en beef maar vooral geniet van dit prachtige verhaal geschreven door Renilde Noelmans.
Heel lang geleden, zo lang geleden dat de opa van je opa diens opa nog niet geboren was, woonden er hier in Membruggen drie zussen. Heel bijzondere zussen waren het wel, het waren namelijk heksenzussen. Heksenwie, de oudste, Heksann, de middeste zus en Heksmem de jongste. Ze waren altijd al heksen geweest en deden alles samen. Ze hadden alle drie hetzelfde huisdier, een wrattenpad, ze dronken alle drie dolgraag groene slijmsnot met een nootje van oorsmeer en hun favoriete gerecht was "Kinderen omgetoverd in een dier". Want als er één ding was dat de heksen niet konden verdragen was het wel het gelach van spelende kinderen. Om dat gelach nooit meer te moeten horen hadden ze dan ook lang geleden besloten dat kinderen beter dadelijk opgegeten konden worden. Niet dadelijk natuurlijk, want op de leeftijd tussen 7 en 10 smaakten ze op hun best. Dan konden ze zo de pot in. Maar je kon ze ook al vroeger vangen, dan kon je ze omtoveren in een lammetje of in een konijn, voor drie boze heksenzussen was dat een koud kunstje, en dan later, als ze wat ouder waren, kon je ze toch nog opdienen. Het water liep de heksen al in de mond of beter gezegd eruit, want veel manieren hadden ze natuurlijk niet.....
Kom met ons mee en laat me je het hele verhaal vertellen van de heksen die bijna een heel dorp aan kinderen opaten totdat er twee helden dapper genoeg waren om de heksen te stoppen...
Hier zie je vandaag de steenbakkerij, in het vuur van de steenbakkerij worden vandaag de bakstenen gebakken. Maar wat veel mensen misschien al vergeten zijn, maar wat nog altijd waar is, is dat dit nog altijd hetzelfde vuur is dat brandde in het huisje van Heksenwie, Heksann en Heksmem. Hetzelfde vuur waarboven hun kookpot hing te pruttelen, met een takje tijm, 4 jenerverbessen, een lepel oud zweet en een oude sok, minimum vier weken gedragen. Het vuur blijft branden alsof het wacht tot de dag dat de heksen terugkomen en er weer meer gebakken zal worden dan alleen maar bakstenen.
Maar hoe deden die heksen dat dan allemaal? hoor ik jullie al denken. Het was het fruit kan ik je zeggen, eerst waren het de wilde aardbeien die je in de zomer langs de wegen in het veld kon vinden, die vervloekt werd. Maar toen het een paar jaren na elkaar een hele zomer lang regende en de wilde aardbeien maar weinig fruit voorbrachten, dachten de heksen het grootser aan te pakken en besloten ze voor de boomgaarden te gaan. Met een spreuk van de donkerste magie betoverden ze de appelbomen zodat die iedere nacht met een volle maan zouden zingen en 13 kinderen naar hun toe zouden lokken. Eens in de appel gebeten wandelden de 13 kinderen met ogen zo groot als schoteltjes naar het huisje van de heksen. Die verdeelden ze dan volgens leeftijd in groepjes. De oudste kinderen werden ééndagsvliegen die niet konden vliegen zodat ze dadelijk gebruikt konden worden om een overheerlijke vliegenpudding met zure melk van te maken. De volgende groep werden schapen zodat ze nog even konden grazen en dan als overheerlijke schapenbout overgoten konden worden met een saus van vleermuis en rotte eieren, de kleinsten werden lammetjes en mochten nog even doorgrazen in de wei hoewel er af en toe ook wel eens lamskortelletjes met kattenogen op krokante wijze op de tafels van de heksen stonden.
Omdat de heksen al heel snel veel knoken hadden verzamelden van al het lekkers dat ze oppeuzelden en omdat ze niet wilden opvallen in Membruggen, iedereen dacht dat het 3 zussen waren die een beetje bang waren van andere mensen en erg op zichzelf gesteld waren, besloten ze al gauw de knookjes ergens anders te begraven. Later werden de knookjes teruggevonden en werd dit een kerkhof. Er zijn er meerdere maar hier zie je alvast eentje. Volgens oud bijgeloof en als je heel goed luistert hoor je de heksen hier nog altijd ergens ronddwalen bij volle maan. Ze roepen voor meer eten en denken terug aan de dagen dat konijn met etterende vinger nog altijd op hun menu stond.
Maar ach, hebben jullie dat ook en worden jullie ook een beetje moe van al dat stappen. Willen jullie ook wel eens een heksendrankje proberen en wie is er moedig genoeg om op deze spookavond en nacht waarin alles kan nog in een appel te bijten?
Kom weer mee op tocht en laten we gaan kijken, niet alleen naar de schapen in de wei maar ook verder kijken naar de andere plekken in Membruggen waar je nog de stemmetjes hoort van de kinderen die toen verdwenen zijn.
Net zoals hier, bij de vijver. Nu zie je er misschien niet zoveel aan, maar wacht maar tot het vriest. Wanneer het drie dagen en drie nachten na elkaar vriest, kan je de dikke laag ijs op het water zien. Wanneer je de vierde ochtend echter naar de vijver komt kijken zie je de sporen van de schaatsen en kindervoetjes en het spoor van een slee. De kinderen die werden opgegeten feesten dan allemaal mee de heks is er dan niet en ze spelen dan ook honderduit niemand kan ze storen. Maar als de klok, hier heel dichtbij 3 uur slaat is hun feest alweer voorbij. Dan gaan ze weer weg en wachten ze tot het weer drie dagen en drie nachten vriest.
Maar merkten de mensen het dan niet? willen jullie nu wel vragen. Iedere familie in het dorp had wel een kind dat verdwenen was door de boze toverkunst van de heksen. Maar de mensen in Membruggen waren zelf betoverd. Het was pas toen Pieter en Emma die ver van hier woonden nu naar Membruggen bij hun tante kwamen logeren dat die iets begonnen te merken. Misschien was het wel omdat ze hier niet altijd gewoond hadden of misschien hadden ze wel ergens een oma gehad die een goed heks was en die hun beschermde tegen de vloek van de heksenzusjes. Maar Pieter en Emma merkten niets van de vloek. Ze hoorden de appels wel zingen, maar ze vonden het alleen raar. Net als toen ze zagen dat er kinderen plots uit het raam aan het klimmen waren en op hun blote voeten naar de boomgaarden liepen. Ze besloten samen te gaan kijken naar wat er nu aan de hand was en volgden de kinderen. Ze zagen hoe de ogen van de kinderen zo groot werden als schoteltjes en hoe ze naar het huis van de drie heksenzusjes begonnen te lopen. Snel trok Emma Pieter achter de haag. Niet doen zei ze! Toen zagen ze hoe de kinderen werden omgetoverd in dieren. En hoe sommige ééndagsvliegen al dadelijk als vliegenpudding opgediend werden. Ze zagen de heksen smikkelen en smullen. Heel stilletjes slopen ze weg. De dag erna vertelden ze alles aan hun tante en nonkel, die hoorden van de buren dat hun buurjongen was verdwenen ze moesten dan ook iets doen.
Zo kwam het dat de pastoor van het dorp, gewapend met zijn wijwatervat, de politieagent gewapend met zijn wapenstok en alle moedige mannen en vrouwen van het dorp gewapend met al het gereedschap dat ze maar konden vinden en een kaars die gezegend was aan het kappelletje bij de kerk en die ervoor moest zorgen dat ze niet betoverd konden worden, op zoek gingen naar de heksen. En dit is de plek waar ze ze vonden Net toen de heksen op zoek waren naar de stinkdieren die vroeger hier nog leefden, zagen ze de menigte aankomen. Heksmem was op dat moment een beetje verderop nog aan het zoeken naar een paar verse paardenvijgen. Vlug zei Hekswie tegen Heksann, we maken ze bang en we vinden onze zus we vertrekken en gaan ergens anders wonen, hier is ons geheim ontdekt..
Dit alles gebeurde al heel lang geleden maar nog altijd branden er op 24 november kaarsen langs deze weg. Om te herinneren wat er toen gebeurd is om verder te zoeken naar de heksen die hier op het einde van de weg veranderden in ratten en langs het hol van een vos wegvluchtten. De heksen zijn nooit meer gezien hier in Membruggen, maar soms hoor je ze nog dan komen ze even kijken. Mijn opa vertelde me dat hij van zijn opa gehoord had dat ze het liefst van alles in Membruggen woonden en dat ze gezworen hadden ooit terug te komen. Het verhaal zegt de heksen terugkeren wanneer niemand in Membruggen zich er nog aan kan herinneren dat ze hier ooit gewoond hebben. Daarom vertel ik jou dit verhaal en is het belangrijk dat jij het verder vertelt, want wanneer de heksen ooit vergeten worden was alle moeite om ze weg te jagen voor niets en begint de verhaal weer helemaal van aan het begin met het brandende vuur dat nog altijd op hen wacht.
Het verhaal werd op een schitterende manier gebracht door studenten regentaat uit Hasselt.
. 
