|
Ziezo, met uitzondering vd allerkleinsten en de meisjes in
het internaat (geen sprake dat ze hier elk week-end naar huis mogen), zijn alle
kids op uitstap geweest. Vorige zaterdag en zondag zijn we, mama Donata en
ikzelf, met de 8 oudste kids op safari geweest naar Tarangire National Park . Hoe
de kids het hebben ervaren laat ik hen zelf vertellen, dat verslag post ik
zodra het beschikbaar is. Ze werken er met enkelen aan. Elk had van Father
Josephat de opdracht gekregen om de antwoorden op 20 door hen zelf opgestelde
vragen mee te brengen. En wees ervan overtuigd dat ze nogal wat vragen gesteld
hebben !
Gisteren, woensdag 16/10 (dat weet ik omdat het op mn gsm verschijnt J) zijn we, mama Agnes,
mama Goodie, mama Ulla (de jonge volunteer v 70), Huruma (chauffeur) en ikzelf
met 13 kids tussen 3 en 9 naar Lake Duluti getrokken op aanraden van F Josephat
. Een dagje aan het meer, bootje varen, picknick, drankje
En tochm alles is hier anders, het werd me
nog maar es duidelijk gemaakt. Stel je er maar geen Europese toestanden bij,
alles is hier zeer basic. Net als bij de safari begon de dag geweldig. Het
busje stond nog maar klaar of ze hadden zich allen een plaatsje uitgezocht,
bijna een half uur voor het vertrek J.
Ze waren echt wel gebrand om op stap te gaan en ze hadden zich dan ook navenant
uitgedost ! Hun mooiste kleren hadden ze bovengehaald, Ibrahim, 5 jaar, stond
me op te wachten in glanzend kostuum met bijpassend glimmend hemd. Enkel
manchetknopen ontbraken eraan J.
GEWELDIG ! Ook andere jongens hadden hun beste hemd uit de kast gehaald, de
meisjes hun mooiste kleedje/rokje. Op de safari was het niet minder: Jackson
leek wel de president in zn zwarte pak met koperen knopen en piekfijn wit
hemd! Jacqueline en Esther, beiden in
lang kleed/rok leken wel naar een huwelijksfeest te gaan. Ik stond er in mn
shortje maar petieterig bij J.
Na het bootje varen waar ze met volle teugen van genoten, en
de picknick (pastasalade met verse groentjes waar ze van gesmuld hebben) waren
er nog verse muffins en appels die Ulla had meegebracht. Nadien hebben we nog
wat gespeeld en gedanst (een DJ was zijn muziek voor het feestje van die avond
aan t voorbereiden) en nadien een wandeling gemaakt. De terugrit was heel
rustig
heel wat slapende kindjes na een hele dag buiten spelen J.
Tijdens de wandeling waren we getuige van een bizar religieus
ritueel waarbij 2 mannen in kostuum (geen adams-) in het water stonden en een
jongen (adolescent of ouder) tussen hen beiden af en toe kopje onder duwden.
Een soortement inwijding in
? Gelijktijdig stonden, hingen, lagen enkele
vrouwen op het droge te wenen, te kermen en te janken (alsof ze de duivel aan
t baren waren) terwijl andere iets verder dan weer vrolijk stonden te
zingen. Tja, die religies
ze doen iets met een mens (hier althans).
Zowel de safaritrip als het uitstapje naar Lake Duluti werd
door jullie gulle bijdragen/donaties betaald, waarvoor nogmaals oprechte dank.
Ik ben ervan overtuigd dat de kids ervan genoten hebben. Dagen hebben ze ernaar
uitgekeken, elke dag vroegen enkelen hoeveel dagen nog te gaan tot de uitstap,
en ze hebben het intens beleefd en echt genoten. Ik ben blij dat ik hen,
dankzij jullie, iets heb kunnen bieden wat andere kinderen met hun ouders/gezin
kunnen beleven.
Ik kan jullie nog vertellen dat pole pole, hakuna matata en
carpe diem hier echt geen loze woorden zijn, wat ik vandaag ga doen of beleven
wist ik gisteren nog niet, en dat is heel oke. Inmiddels weet ik het wel, ik
vertrek morgen voor enkele dagen naar Udzungwa (busrit v 11 h) op vraag van een
local (Patrick K) om mee te denken over de aanpak van de vele orphans die daar
zijn en niet op de opvang kunnen rekenen zoals ze in een stad als Arusha wel
kunnen.
Veel lieve en warme groeten
Els
17-10-2013, 12:04 geschreven door Els 
|
