"ELKE 15 SECONDEN STERFT ER EEN KIND DOOR GEBREK AAN DRINKBAAR WATER"
"Elke 15 seconden sterft er een kind door gebrek aan drinkbaar water"
Het Rode Kruis en Studio Brussel bundelen voor de tweede keer hun krachten voor Music For Life, dat dit jaar in het teken staat van de waterproblematiek. Initiatieven, ten voordele van deze inzamelingsactie, van bekende en minder bekende Vlamingen schieten als paddenstoelen uit de grond.
In Kunene, een geïsoleerde streek in Noordwest-Nambië, beheerst de waterschaarste het leven van mens, dier en plant. Tijdens het regenseizoen zorgen de rivieren voor heel wat wateroverlast, maar voor de rest van het jaar staan ze helemaal droog. In deze gebieden leven de Himba, een seminomadisch herdersvolk. Traditioneel graven de Himba naar grondwater dat eigenlijk niet geschikt is voor menselijke consumptie. Dikwijls drinken de mensen en hun vee er van hetzelfde water, wat ziektes zoals cholera en worminfecties met zich meebrengt. Samen met HIV en AIDS zijn watergerelateerde ziektes dan ook de voornaamste doodsoorzaak in de regio., vertelt Linde Mues, medewerkster van het Rode Kruis Vlaanderen. Ongeveer 1,1 miljard mensen heeft geen toegang tot zuiver drinkwater. Met de campagne Music For Life willen Studio Brussel en het Rode Kruis Vlaanderen deze vergeten crisis onder de aandacht brengen.
Van 19 tot 24 december sluiten Tomas De Soete, Siska Schoeters en Peter Van De Veire, drie radiopresentatoren van Studio Brussel, zich op in het glazen huis op het Martelarenplein in Leuven. De campagnes van Music For Life zijn een concept van het Nederlandse radiostation 3FM. Het centrale thema voor de Music For Life campagnes is vergeten crisissen. Na Darfour, kinderen in Congo en landmijnen werd het thema water door het Rode Kruis voorgesteld, omdat dit een vergeten crisis van grote omvang is, aldus Mues. Vorig jaar werd bij de eerste editie van Music For Life het astronomische bedrag van 2.705.156 euro ingezameld. Hordes bekende en massas minder bekende Vlamingen schieten in actie om, ter bestrijding van de waterproblematiek, zoveel mogelijk geld in te zamelen.
BVS stromen toe
Ik heb een geheim plan dat ik nu bekend ga maken, waardoor het geen geheim plan meer zal zijn., kondigt Wouter Deprez aan op Studio Brussel. Mijn technicus en ik willen graag op zondag 23 december om 15 uur een extra matinee brengen. Normaal verdien ik veel poen met mijn voorstellingen, maar de opbrengst van die show schenk ik aan Music For Life. Dit is echter een kleine moeite als ik kijk naar de tomeloze inzet van de mensen die weken aan een stuk zonder eten, zonder drinken, zonder kleren, zonder hygiëne, maar wel met komkommersap in een glazen huis kruipen. Vanaf de bekendmaking dat op 19 december de tweede editie van Music For Life van start gaat onder het thema waterproblematiek, stromen de bekende Vlamingen met hun initiatieven toe bij de radiopresentatoren van Studio Brussel.
De aankondigingen van speciale acties door bekende Vlamingen volgen zich in hoogtempo op. Otto Jan Ham, de globetrotter die bij de vorige editie van Music For Life te voet van het glazen huis in Nederland naar Leuven trok, wil dit jaar iedereen van zijn sokken blazen met een nog straffere prestatie. Hij trekt namelijk met een emmer vol water, maar zonder geld, van het glazen huis in Genève naar het huis in Den Haag om zijn tocht te beëindigen in Leuven. Hij zal dus vooral moeten rekenen op de goodwill van de mensen die hij onderweg tegenkomt om het tot in Leuven te maken. Radiopresentatoren Sofie Lemaire en Stijn Van de Voorde skeeleren een elfstedentocht langs tien verschillende Vlaamse steden om bij elke halte geld in te zamelen voor Music For Life.
VEILEN LOONT
De radiopresentatoren hopen om, in hun aquarium op het Martelarenplein, veel geld binnen te rijven door de meest uiteenlopende zaken te veilen. Hooverphonic biedt via eBay een avondje bowlen aan, zelfs de drank is inbegrepen. Het enige wat je moet doen is het hoogste bod uitbrengen en dan kan je samen met zeven van je vrienden op 20 december een hele avond bowlen in het gezelschap van Geike Arnaert, Alex Callier en Raymond Geerts. Sven Nijs schenkt Music For Life een gesigneerde wielertrui. Supporters van de kannibaal uit Baal moeten hun goed hart en portefeuille laten zien als ze de wielertrui willen bemachtigen.
Oude voetbalgloriën zoals Marc Degryse en Franky Van der Elst halen voor Music For Life de voetbalschoenen terug van de haak. Samen met Tom Coninx en Lieven Van Gils laten ze het balletje nog eens rollen in een zaalvoetbalmatch. De hoogste bieder mag met hen de strijd aanbinden in het TC De Mol in Leuven. Stef Kamil Carlens, bandleider van Zita Swoon en ex- basgitarist van de rockformatie dEUS, brengt een geheel exclusief concert in jouw huiskamer. Als je het hoogste bod uitbrengt dan staan Carlens en zijn bandleden op 20 december bij jouw thuis. De Amerikaanse rockband Foo Fighters scheerden hoge toppen met hun album In Your Honor. Dave Grohl en de zijnen signeerden de gouden plaat die dit album opbracht en schonken hem aan Studio Brussel.Bieden op dit collectoritem kan op eBay tot 22 december.
Solidariteit
De meest aangrijpende anekdote is niet bepaald een vrolijke, maar wel zeer typerend voor de solidariteit die er heerst binnen het Rode Kruis. Toen onze actie nog in zijn kinderschoenen stond maakte Jan,die omwille van persoonlijke redenen alleen zijn voornaam bekend wil maken, bekend dat hij tijdelijk op non-actief ging. De persoon die eigenlijk de spilfiguur was in onze actie had net vernomen dat zijn moeder terminaal ziek was geworden. Zonder aarzelen nam een groep medewerkers de fakkel over, om te vermijden dat het hele opzet zou doodbloeden.Guy Clemminck, provinciaal teamlid van het Rode Kruis, vertelt wat er voorafging aan de totstandkoming van Rode Kruistocht voor water, een actie van het Rode Kruis in Moerbeke. Wij wandelen in vier etappes van Wachtebeke naar Leuven. Dat komt neer op een tocht van ongeveer 100 kilometer., klinkt het bij Clemminck. We vertrekken op 19 december en we hopen met zoveel mogelijk sympathisanten aan te komen op 23 december aan het glazen huis in Leuven.
Op de Music For Life-kalender staan een hele reeks evenementen ten voordele van Music For Life, die door het Rode Kruis en Studio Brussel erkend zijn. Vorig jaar was ik zo geraakt door de warmte die Studio Brussel mij gaf tijdens de vorige editie van Music For Life dat ik dagenlang aan de radio gekluisterd zat., vermeldt Dieter Imbrechts, professioneel feestneus. Deze actie komt recht uit ons hart. Ik wilde absoluut iets organiseren voor deze inzamelactie. Daarom organiseren we Party For Life, een feest waar o.a. DJ 4T4 en DJ Zaki een geweldige set komen spelen. Op 15 december is iedereen welkom in zaal t Zand in Diegem. Party For Life en nog andere fuiven prijken allemaal op de kalender van Music For Life.
Terwijl u deze zin leest sterft er ergens ter wereld een kind wegens gebrek aan drinkbaar water. Elke vijftien seconden sterft er een kind, omdat het geen toegang heeft tot drinkbaar water. Dat zijn cijfers die ons meer doen duizelen dan de technische fiche van eender welke motorfiets., aldus Pieter Ryckaert, redacteur van Motorrijder Magazine. Dit magazine organiseert op 23 december een motorrit langsheen het glazen huis in Leuven. Het traject, dat ongeveer 75 kilometer lang is,bieden we aan op roadbook of GPS tracklog en hiervoor vragen we vijf euro. Daarnaast kan u ook deelnemen, onder leiding van een professionele instructeur, aan een initiatie in de edele kunst van trial. De opbrengst geven we aan Music For Life. Deze en nog vele andere acties laten zien dat veel Vlamingen geven om de mensen in probleemgebieden.
Sensibiliseren
Door 114 waterputten weer in orde te brengen, zorgt het Namibische Rode Kruis ervoor dat tegen eind 2007 ongeveer de helft van de bevolking van Kunene toegang heeft tot drinkbaar water. Uit een evaluatie bleek dat we de impact van de verbeterde watersituatie enorm kunnen verhogen door een intensief programma van gezondheidseducatie. In dialoog met de Himba ontwikkelen we didactisch materiaal en voeren we toneelstukken op met plaatselijke acteurs. Deze woorden van mevr. Mues tonen aan dat het niet alleen draait om de verbetering van de watersituatie, maar ook om gezondheidseducatie en het sensibiliseren van de mensen.
Als al het beschikbaar water op onze planeet gelijk verdeeld zou zijn, dan zou elke persoon jaarlijks over 5.000 tot 6.000 kubieke meter beschikken. Er is dus geen tekort aan water op onze aarde. Desalniettemin sterven jaarlijks 4 miljoen mensen omdat ze geen toegang hebben tot zuiver drinkwater., vertelt Mues. Als we de mensen die kampen met waterschaarste willen helpen kunnen we acties zoals Music For Life steunen. Het volstaat echter niet om zulke acties te steunen. Zorgvuldig omspringen met water en mensen bewust maken van deze problematiek, maakt voor de mensen in probleemgebieden een wereld van verschil.Het is dus duidelijk dat Studio Brussel en het Rode Kruis met Music For Live geen water naar de zee dragen.
âNiets kan je voorbereiden op het moment dat je een mens ziet stervenâ
Niets kan je voorbereiden op het moment dat je een mens ziet sterven
Lieze Van Aerschot is een derdejaars studente aan de Katholieke Hogeschool Leuven (KHL). Via haar opleiding komt ze in contact met de dood.
Een gure wind waait door de Kapucijnenvoer in Leuven. Ik wandel naar het departement gezondheidszorg en technologie van de KHL. In de warme inkomhal wacht Lieze Van Aerschot mij op. De 20-jarige Van Aerschot is volop bezig met haar derde jaar verpleegkunde. Later zou ze graag in de kinderverpleegkunde terecht komen.
Verpleegkundige is een beroep dat zeker niet onderschat mag worden. Op onderbemande afdelingen zijn verpleegkundigen druk in de weer om mensenlevens te redden. Aspirant-verpleegkundigen, zoals Van Aerschot, staan aan het begin van hun loopbaan en komen, vaak voor het eerst, in contact met de dood. De dood die zich in vele verschillende vormen toont.
Euthanasie is een vorm van sterven die in het verleden voor controversen heeft gezorgd.
Lieze Van Aerschot: Onder bepaalde omstandigheden moet euthanasie kunnen. Als mensen terminaal ziek zijn en helse lichamelijke of psychische pijn hebben die niet meer te controleren is, vind ik dat euthanasie toegepast mag worden. Omdat het die patiënten een menswaardiger einde geeft. Een euthanasie maakt de lijdensweg voor de familie van deze mensen ook draaglijker. Ze weten dat hun familielid minder pijn heeft moeten lijden. Tijdens een stage in het rusthuis vroeg één van de bewoners om euthanasie. Deze vrouw had kanker en leed erg veel pijn. Het is naar mijn mening volledig terecht dat zij die euthanasie heeft gekregen. Een andere situatie is als mensen in een langdurige coma liggen. Als de familie erin toestemt, denk ik dat euthanasie zeker toelaatbaar moet zijn. Met de middelen die dan vrijkomen kunnen andere mensen geholpen worden.
België is een multicultureel land. Speelt de aanwezigheid van verschillende culturen een rol in het ziekenhuis?
Van Aerschot: Ja, dat is zeker het geval. We krijgen in de opleiding informatie over culturele verschillen die een invloed hebben op verpleegkunde. Zo mogen joodse mannen hun vrouw niet aanraken als zij haar menstruatie heeft. Zij kunnen dan niet helpen bij de ochtendverzorging, terwijl dit wel gebruikelijk is. Dit voorbeeld heb ik trouwens zelf meegemaakt in één van mijn stages. Ik vind dat we voor deze culturele verschillen respect moeten opbrengen. Maar andere culturele verschillen hebben soms ernstige gevolgen. Er is het voorbeeld van de getuigen van jehova. Deze mensen nemen van niemand anders bloed aan. Ik moet niet uitleggen dat dit wel eens serieuze problemen kan opleveren.
Abortus is sinds een geruime tijd algemeen aanvaard in onze samenleving.
Van Aerschot: In bepaalde situaties vind ik dat abortus moet kunnen. Er zijn echter veel factoren die hier een rol spelen. Via een vruchtwaterpunctie en echografieën kunnen artsen al voor de geboorte vaststellen of er iets scheelt met een ongeboren kind. Ik ben van mening dat kinderen waarvan we weten dat ze zwaar gehandicapt geboren zullen worden en eigenlijk geen echte kans op leven hebben, geaborteerd mogen worden. Ik denk dat je die kinderen meer pijn doet door ze te laten leven, dan door ze te laten sterven. Een ander voorbeeld waarbij ik abortus goedkeur, is als een vrouw verkracht wordt. Ik ben van mening dat een vrouw die verkracht is, mag beslissen of ze dat kind gaat houden of niet. Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat er voldoende anticonceptiemiddelen bestaan. Je krijgt ook seksuele voorlichting op school. Daarom vind ik dat mensen in vele gevallen hun verantwoordelijkheid moeten opnemen. Ik ben dus zeker niet in elke situatie een voorstander van abortus.
Mensen die niet in de verzorgende sector werken kunnen ook hun steentje bijdragen.
Van Aerschot: Zeker. Ik ga bijvoorbeeld elke week plasma geven in het bloedtransfusiecentrum in Leuven. Ik merkte in ziekenhuizen op dat er een constante, grote vraag is naar bloed, plasma en andere bloedbestanddelen. Je kan zelf best wat plasma of bloed missen en door jouw kleine inspanning red je mensenlevens. Met 500 milliliter van je eigen plasma kan je een mensenleven redden.
Moeten artsen die een medische fout begaan zwaar bestraft worden?
Van Aerschot:Het hangt er van af hoe de medische fout gebeurd is. Personen die onbewust een fout hebben gemaakt hoeven niet te worden ontslagen. Zeker niet als deze mensen al jaren hun werk goed uitoefenen en dus vaak al heel wat mensenlevens gered hebben. Ik vind niet dat ze vervolgd moeten worden, want een fout gebeurt meestal niet met opzet. Wij hebben een beroep dat zowel mensenlevens redt als mensenlevens kan doen eindigen. Als je een medische fout met opzet maakt, is het in mijn ogen een misdaad en dan hoor je uiteraard niet thuis in een hospitaal.
In Sint-Niklaas heeft een stagiaire een patiënte een dodelijke dosis kaliumchloride toegediend.
Van Aerschot: We hebben het erover gehad in een praatsessie op school. De studente in kwestie is niet vervolgd, maar ik vraag mij dan af: Kan je als student na zo een grote misstap nog verder verpleegkundig werk doen? Hoe je het ook draait of keert, die studente heeft iemand van het leven ontnomen, al was het waarschijnlijk niet de bedoeling. Ik weet niet of ik, moest ik in haar plaats zijn, dat snel zou kunnen verwerken.
Zorgt de school voor een degelijke voorbereiding op het verwerken van sterfgevallen tijdens uw loopbaan?
Van Aerschot: In het tweede jaar van onze opleiding kregen we de cursussen chronische zorg en terminale zorg. Bovendien ben je verplicht voor elke stage een grondige voorbereiding te maken. Tijdens je stage is er een stagebegeleidster dieje zo goed mogelijk begeleidt. Maar uiteindelijk kan niets je voorbereiden op het moment dat je een mens ziet sterven.
Is er extra hulp of begeleiding voor de mensen die regelmatig in contact komen met mensen die overlijden?
Van Aerschot: Op de dienst palliatieven zijn een aantal mensen gestorven tijdens de zes weken dat ik er stage deed. Er zijn maar zes patiënten op een afdeling, dus is het contact met de patiënten zeer nauw. Je leert deze mensen goed kennen en vele van hen gaan je als een deel van hun familie beschouwen. Het is dan zeer moeilijk als ze overlijden. Er is voor de verpleegkundigen een psychologe die voor hen klaar staat, mochten ze dat nodig hebben. Maar de meeste verpleegkundigen hebben genoeg aan een goed gesprek met hun collegas. Deze verpleegkundigen vormen een zeer hecht team en als ze het dan even moeilijk krijgen, kunnen ze op elkaar rekenen. Tijdens mijn stage kon ik dan ook op hun steun vertrouwen.
Traag en breed stroomde de rivier, helder en met een indrukwekkende schoonheid. Met een vreemde elegantie sleepte de rivier zich door het heuvelachtige landschap. De stroom die zich al eeuwen door het land een weg zocht naar de zee had ook iets somber. Alsof ze toeschouwer was geweest van de trieste geschiedenis van het omringende land, dat met bomen en andere planten was bezet, en stroomde nu zoals een traan naar beneden over het gezicht van de aarde naar de vrijheid in zee. Deze mysterieuze rivier verzachte langzaam de littekens van oudere tijden, een moeder die de wonde van haar kind verzorgt. Na zich lange tijd, licht naar het westen draaiend door het landschap te hebben getrokken, kwam ze uit in een groot meer. Omgeven door een beboste bergflanken. Een mysterieuze sliert mist hing over het meer alsof het expres door iemand over het meer was geslingerd, om iets te verbergen, of iets te vergeten. Zo hing het er, als een waas van vergetelheid. In het midden van het water ligt een eilandje, een zachte aarden helling die zoomloos overgaat in rotsformatie, met op de top van de rots een groot landhuis. Het huis, dat met klimop en mos was begroeid leek verwaarloosd. Verlaten door de vorige eigenaars jaren geleden? Het huis scheen een soort van sombere gloed uit te stralen alsof het om iets rouwde.
Achter het huis lag een tuin. Een fantasie van kleuren vervat in bloemen en wilde planten die zoete geuren door de wind lieten meenemen in een bries als een compositie van geuren. De vlucht van zachte geuren werden door de bloemen afgegeven aan de lucht als een vrolijk geschenk voor de zachte zonnestralen die de zon liet zakken op de gezichten van vele bloemen en andere planten, die vergezeld waren van een verzameling aan onkruid. Het gras dat wild groeide lag bezaaid met druppels dauw die fonkelden in de eerste zonnestralen, die door de mist heen braken. De druppels leken haast tranen door de hemel gehuild op het zachte gazon. Achter in de tuin stond een kleiner huisje, met witte muren die verscholen waren achter een kluwen van klimop. Een verzameling rode dakpannen, die in de loop der tijden het gezelschap hadden gekregen van een hoop mos, vormde het dak onder de schaduw van een grote eikenboom. De schaduw van deze grote eiken boom straalde rust en kalmte uit, de plaats onder de boom scheen er vredig uit te zien om redenen die niemand kon verklaren. Een eenvoudige bruine, houten deur stond in de muur. Niets leek er op te wijzen dat het huisje bewoond was. Het was zeer duidelijk dat het landhuis al jaren leegstond en ook de tuin leek verwilderd, maar toch woonde er iemand in het huisje dat in de tuin stond achter het landhuis Archwald
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
