Een juist antwoord vinden is een moeilijke zaak, maar het is nog moeilijker om een juiste vraag te stellen.
Elk dag is een gevecht. Een gevecht met onze eigen gedachten. Met onze eigen driften. Met onze eigen verlangens. Een gevecht tussen wat WIJ willen en wat iemand ANDERS wilt. Een pijnlijke, oneerlijke gevecht. Eentje waar de kans heel groot is dat je verliest. Dat wat jij zelf wilt niet echt telt. Zo'n gevecht waarbij je er alleen voor staat. Hoe hard je ook probeert, hoe hard je het ook wilt, hoe hard je er voor wilt vechten, je verliest. En wat dan.? Wat moet je dan doen.? Het gewoon laten gaan en er geen belang aan hechten.? Er niet meer naar kijken en achter je laten.? Proficiat voor diegene die het kunnen, want ik kan het niet. Het blijft steken, het feit dat je gefaald hebt. Alles wat je deed is gewoonweg mislukt.
Nu komt de vraag hoe het is gebeurd. Hoe het gebeurd is dat je verloren hebt. Vragen die zich opstapelen over wat je verkeerd deed. Scenario's over hoe je het beter zou kunnen aangepakt hebben. Maar uiteindelijk, hoe hard je denkt en piekert. Het helpt niet. Gebeurd is gebeurd. You can't write a new beginning, but you can write a happy ending. No matter how long it will take, eveything will be alright, someday. Je moet enkel de dagen ertussen zien te overleven.
