’t Hazegras is een wijk opgericht nadat de regering, op aanduidingen van het stadsbestuur, in 1865, Oostende geschrapt had als militair bolwerk. In 1865 werden de vestingwerken gesloopt en lag niets meer in de weg om een nieuwe wijk te vormen. Momenteel is ’t Hazegras in volle expansie alhoewel enkele oude gebouwen ons nog doen dromen van een tijd die reeds enkele jaren achter de rug ligt. In die tijd waren de talrijke herbergen aldaar een toevluchtsoord voor de militairen, na hun vermoeiende oefeningen in de Kazerne Generaal Mahieu. De meisjes van plezier zorgden er voor de nodige ontspanning. Wij herinneren ons nog Café ’t Vuurschip, samen met de ernaast gelegen café van de familie Neyrinck, die beiden serieuze herbergen werden genoemd en de pleisterplaatsen waren van werklieden en bedienden werkzaam in het station, alsmede van de “porteurs” en de trein reizigers. De Café Moerdijk, gelegen inde Fregatstraat, samenkomst van de handelaars van buiten Oostende en waar ook veel Hazegrasnaren een kaartje kwamen leggen. Café “ De warme bolle” ( thans Cafe Den Haring) waar nogal wat sportlui samen  kwamen en waar de Flandria Boxing Club een training zaaltje bezat. De talrijke cafétjes met één of meerdere dienstertjes, vaak ook soldatenliefjes genoemd, zoals Het Hollands Huis ( waar Col en Manchet  een tijdlang een kamertje op de tweede verdieping bezette), de Café Au Nouveau Coin en anderen waar de soldaten zowat thuis waren.

Maar de wijk bezat ook enkele danszalen die druk werden bezocht, ook door mensen van stad, waarmede wij bedoelen lui die de Kapellebrug moesten dwarsen om zich naar de nieuwe wijk te begeven.

 Een der oudste dancings op de wijk Hazegras is wel “ Boelings”, de danszaal in de Oesterbankstraat, waar de jong vissers, dansend op klompen,   verbroederden met de jonge rekruten uit de kazerne “ Generaal Mahieu “. De grote dubbele deur was voorzien van twee grote vensters voorzien van dubbel glas, wat een unicum was in deze tijd. Later werd de zaal overgenomen door de familie Hoornaert en moest het draaiorgel plaats maken voor een orkestje samengesteld uit leden uit het gezin. Vader, August Hoornaert, speelde trompet, zoals hij trouwens deed in het orkest van “ Zanders en his Boys”, dochter Hoornaert speelde sax en haar echtgenoot Donald  was de drummer van dienst. Af en toe kwam een accordeonist het drietal vervoegen. De inrichting kreeg dan tevens een andere naam, n.l. “ Petit Casino”, maar de meeste mensen hielden het op het vroegere “ Boelings”. Het was een aangenaam zaaltje waar het prettig was te vertoeven en waar er geen geluidsoverlast was., eenieder kwam er graag terug .

“ ‘t  Zwaantje”, in de Brigantijnestraat, die haar naam dankte aan een wit geschilderde zwaan op een kleine draaiorgel was in feite maar klein, doch had toch een publiek, onder de rekruten, die er vaak terugkwam. Hier voerde de baas, Thiersone, de scepter terwijl zijn echtgenote Clothilde de toonbank voor haar rekening nam en haar zuster vaak de klanten bediende. Als er een viertal koppeltjes op de dansvloer stonden was deze overbevolkt. Ook hier waren de jonge rekruten zeer welkom.

“ De zaale van Lecomte” werd meer dan eens “Apekot” genoemd en lag eveneens in de Brigantijnestraat. Deze was ietwat groter dan voorgaande zaal maar vanuit het café moest men enkele trappen op om de dansvloer te bereiken. Ook hier kon men slechts met een vijftal paren rustig dansen op de muziek van een draaiorgel. Het was in feite de vroegere werkplaats van de huisbaas Lecomte, die vroeger de stiel van schoenmaker uitoefende en naderhand cafébaas werd. De meeste bezoekers waren, uiteraard, ook rekruten die er een meisje kwamen zoeken.

“ De Zonnebloem”, waar Colette Faict de plak zwaaide, was een grotere zaal die druk bezocht werd door militairen en dokwerkers die er een liefje kwamen zoeken Hier stond het eerste orkestorgel, voorzien van 18 toetsen en gebouwd door de firma Leon Hooghuis uit Geraardsbergen. Maar het orgel werd er enkel geplaatst nadat Colette de zaal had overgelaten aan een zekere Paul Beauprez, die niet meer gediend was met zijn bezoekers en de zaal dan liet verkrotten. Het orgel werd, in 1919, verkocht aan dhr. Versyp uitbater van de zaal Eldorado aan de Vismarkt te Brugge.

Maurice Ferier

09-11-2008 om 10:12 geschreven door Maurice  

Oostende bestaat, zoals in vele andere steden en gemeenten, uit wijken. Bij de meeste van deze wijken is de juiste begrenzing niet gekend, zodat men vaak niet weet tot welke wijk men behoort.  Alle wijken dragen namen, de ene duidt op een bepaald herkenningspunt, de andere verwijst naar een bepaald gebouw of bouwwerk.

Zo is er de wijk Vuurtoren  - de Kaai -  Het Westerkwartier -de Vogelmarkt - enz.  Anderen hebben namen waarvan de herkomst niet altijd te achterhalen valt.

Bij die eersten is er ook nog de wijk ‘t Peird, doch ook hiervan zijn de juiste grenzen niet helemaal bepaald.

Aanvankelijk werd het plein gedoopt met de naam “ Place de la Commune”, maar de Oostendenaren hielden het reeds vrij vlug op “ ‘t Peird”, naam waaronder het nog steeds het best bekend is.

                               EEN  BEETJE  GESCHIEDENIS.

Na de val van het Franse keizerrijk werd, in 1814, tijdens het Congres van  Wenen, besloten België en Nederland te verenigen. Dit verwekte spoedig het misnoegen van de Belgen en was meteen een der oorzaken van de omwenteling van 1830. Op 26 september 1830 werd een Voorlopig Bewind aangesteld en werd ons land onafhankelijk. In januari 1831 werd deze onafhankelijkheid door de grote mogendheden erkend. Het Nationaal Congres stelde Prins Leopold van Saksen Coburg Gotha voor koning van ons land te worden wat door betrokkene aanvaard werd. Prins Leopold, die in Londen vertoefde, kwam via Calais en De Panne en deed zijn intrede in ons land op 17 juli 1831.

Op 21 juli ( dag die naderhand de Nationale feestdag werd)

kwam hij te Brussel aan alwaar hij de eed van trouw aan de Grondwet en de wetten van het Belgische Volk aflegde en aldus de eerste Koning der Belgen werd onder de naam Leopold I.

Op 9 augustus 1832 trad hij in het huwelijk met Louise Marie van Orleans, oudste dochter van Louis Philippe, Koning der Fransen. Deze stierf te Oostende in 1850 nadat zij onze Koning vier kinderen had geschonken, te weten :

Lodewijk - Filip - Leopold die op éénjarige leeftijd overleed ; Leopold - Lodewijk - Filip - Marie - Victor, die zijn vader zou opvolgen als Leopold II ; Filips, Graaf van Vlaanderen, de vader van de latere Koning Albert I en Charlotte die huwde met Aartshertog Maximiliaan van Oostenrijk.

Oostende was toentertijd een klein provinciestadje omsloten door een enge vesting, doch vrij spoedig geliefd bij onze Vorst, die er naderhand regelmatig op verlof kwam. Het was dan ook door zijn toedoen dat in 1865 de vestingen werden gesloopt nadat enkele notabelen van de stad door hem te Brussel in audiëntie waren ontvangen. Door deze ontmanteling kon de stad denken aan uitbreiding.

Spijtig genoeg kon onze Vorst ons niet langer van dienst zijn, daar hij op 10 december 1865 te Brussel overleed.

Om zijn wijsheid en zijn aanzien werd hij overal geroemd en verhoogde hij het aanzien van ons land. De wereldpers betitelde hem als “ Orakel van Europa” en “ Nestor van de Wereld”.

Niets stond nu nog de uitbreiding van Oostende in de weg.

Bij Koninklijk Besluit van 18 juli 1877 moest Mariakerke, toen een meer landelijke gemeente met ongeveer 2.100 inwoners, een groot gedeelte van het grondgebied afstaan, namelijk een stuk begrensd door de huidige Parijsstraat, de Torhoutse steenweg tot aan Petit Paris, de Nieuwpoortse steenweg tot aan de Northlaan.

Maar Oostende wou nog meer en bij Koninklijk Besluit van 1 juli 1899 werd de zelfstandigheid van Mariakerke opgeheven en werd deze gemeente verdeeld tussen Oostende en  Stene. Onze stad was op weg een mondaine badstad te worden, talrijke nieuwe, prachtige , gebouwen werden opgericht,terwijl oudere werden afgebroken, zoals bvb. het voorlopig kerkje St.Joseph, dat plaats moest maken voor een modern Atheneum.

                                               HET  MONUMENT.

Onmiddellijk na de dood van onze geliefde Vorst besloot het stadsbestuur een standbeeld op te richten voor deze Illustere weldoener, maar tegenkantingen en een niet meewerkende administratie waren oorzaak dat het nog vele jaren zou duren alvorens deze wens werkelijkheid werd.

Tijdens de gemeenteraadszitting van 11 december 1865 stelde gemeenteraadslid A. Termote voor een standbeeld op te richten voor de overleden vorst. Als standplaats verkoos hij het Wapenplein.  Schepen Van Cuyl liet opmerken dat deze motie niet op de dagorde voorkwam zodat het niet mocht behandeld worden.

Bij de volgende zitting, op 14 december, verklaarde de burgemeester dat het momenteel niet gewenst was om een dergelijk standbeeld op te richten, gezien de stad nog in volle ontplooiïng was en dat er eerst moest gewacht worden op de ontmanteling van de vestingen.Hij was wel bereid in de stadsscholen een borstbeeld van de overleden Vorst te plaatsen en een portret te laten aanmaken voor de  gemeenteraadszaal.

Op de zitting van 30 december kwam Termote opnieuw opdagen met zijn voorstel. Voorstel dat gesteund werd door kollega De Jume, die eraan herinnerde wat Leopold I voor onze stad had betekend en hoe dikwijls onze Vorst Oostende had bezocht. De Jume verklaarde verder dat Oostende zijn grootheid te danken had aan onze weldoener en dat reeds veel andere steden ons waren voorgegaan. Hij wou tevens dat het standbeeld op een of ander plein zou worden opgesteld.

Termote was spreker dan ook zeer dankbaar voor zijn tussenkomst, doch het mocht niet baten. Alles verdween in de doofpot.

Slechts dertig jaar later zou raadslid D. Fermon in de zitting van 17 september 1895 dit voorstel opnieuw op tafel werpen.

Hij meende dat het eindelijk de tijd was om deze zaak tot een goed einde te brengen en een goede plaats aan te duiden waar het monument zou opgesteld worden. Het werd hoog tijd, vervolgde spreker, om de grote weldoener van de stad te eren en hij verzocht de burgemeester de technische diensten opdracht te geven waar en wat er zoals dient te worden gedaan. Burgemeester Alphonse Pieters verklaarde zich akkoord mits de gemeenteraad een definitieve beslissing zou nemen.

Maar nog was de lijdensweg niet ten einde. Pas drie jaar later zou burgemeester Pieters een projekt voorleggen dat erin bestond een openbare wedstrijd uit te schrijven onder de Belgische kunstenaars   waarbij een model van ruiterstandbeeld met voetstuk diende ontworpen te worden. De plaats van inplanting werd voorzien op de Graaf de Smet de Naeyerlaan, terwijl de kostprijs de 135.000 frank niet mocht overschrijden. Een intekenlijst zou de Oostendenaren worden voorgelegd opdat deze aldus hun erkentelijkheid zouden kunnen tonen.

Meteen kwam een discussie op gang voornamelijk met betrekking tot de gekozen plaats, doch burgemeester Pieters verklaarde dat deze plaats niet definitief was.

Een fel debat ontwikkelde zich waarbij schepen Van Imschoot zich niet akkoord verklaarde met het ruiterstandbeeld en evenmin met de plaats van inplanting.  Schepen Liebaert was niet te spreken over de inschrijvingslijst, terwijl schepen Fermon wel het nut van dergelijke lijst inzag om aldus de stadsuitgaven te verminderen. Uiteindelijk werd het voorstel van de burgemeester aangenomen. Tijdens de zitting van 11 april 1899 verzekerde schepen Fermon dat Koning Leopold II zich akkoord had verklaard met het oprichten van het voorziene standbeeld op de “ Place de la Commune” ( het huidige Leopold I plein).

Maar nog waren de problemen niet van de baan. De ontwerper van het standbeeld, Graaf Jacques de Lalaing,die ook het beeld gemaakt had voor het graf van onze overleden koningin Louise - Marie ( dat heden nog steeds te bezichtigen is in de Sint Petrus en Pauluskerk), verklaarde zich niet akkoord met de plaats van inplanting en stelde het Leopoldpark voor, tegenover het Kursaal. De Gemeenteraad bleef evenwel bij haar beslissing zodat de “ Place de la Commune” de uiteindelijke inplantingsplaats zou blijven. De kunstenaar had het werk af tegen eind juli 1901. De plechtige inhuldiging was voorzien op maandag 5 augustus 1901.

De kostprijs bedroeg 85.000 fr, waarvan 21.250 fr. voor rekening kwam van de Belgische Staat, 10.000 fr. betaald werd door de Provincie en 53.750 fr.uit de stadskas diende gehaald.

Op het ogenblik van de inhuldiging ware de beide zijpanelen nog niet aangebracht, die zouden slechts later hun eindbestemming bereiken. Het ene paneel stelt een vrouw voor, gezeten op een paard, terwijl twee kleine Engeltjes  haar beschermen en een derde het paard bij de toom houdt.In de rechterbovenhoek is het jaar 1830 te zien lichtjes bedekt door een lint. Aan de zeekant is een tweede paneel aangebracht waarin een jonge vrouw zich aan boord van een vissersvaartuig bevindt. Het standbeeld in zijn geheel is een der prachtigste en meest gelukte die in ons land werd gemaakt.

De inhuldiging greep plaats, zoals hoger gezegd op 5 augustus 1901 en begon om 08 uur met een beiaardconcert, terwijl de klokken van alle kerken hun klanken over de stad uitzonden. Om 11 uur stipt kwam Zijne Majesteit Leopold II,vergezeld van Prinses Clementine en Prins Albert, op het plein toe, alwaar Burgemeester Pieters hen verwelkomde. Deze laatste betoogde zijn dank ten overstaan van Leopold I aan wie de stad Oostende veel te danken had. Hij verklaarde tevens zeer verheugd te zijn de Koninklijke Familie regelmatig te Oostende te mogen begroeten en hoopte dat zulks aldus zou blijven in de toekomst. Hij besloot met te wijzen op de onthulling van het standbeeld dat ons de edele en fiere houding van een groot vorst zal aantonen.

                            H E T   P L E I N .

Beginnend vanaf de Warschaustraat was op de hoek een herberg gevestigd, “De Stad Gent”met daarnaast een atelier voor soldeerwerk. Naderhand werd die herberg en het atelier omgebouwd tot een grotere zaak genoemd “ Café Au Nouveau Auto Garage” gehouden door een zekere Vanderjeugd. Nog later werd dat omgevormd tot een moderner geheel het “ Hotel Piccadilly “, dat plaats heeft gemaakt voor een modern flatgebouw. In dit gebouw is de elektriciteitszaak Eldi ondergebracht.        

Naast dit gebouw was aanvankelijk een lege ruimte waar later het Politiebureel werd gebouwd, dat naderhand werd ingepalmd door de Garage St. Christophe. Daarnaast was een prachtig herenhuis ( thans ingenomen door een bloemenbinderij Peel) en een haarkapperszaak ( waar momenteel de kledingszaak Péché Mignon is ondergebracht)

Zo kwamen wij aan de Wenenstraat ( huidige Kemmelbergstraat). Aan de overzijde van deze straat troffen wij twee patriciërswoningen ( de eerste ingenomen dor een flatgeblouw waar tandarts Delaeter een kabinet heeft en Taverne Leopold I ) en op de hoek van de Van Iseghemlaan een deftige apothekerszaak ( waar het verhuurkantoor Axymo is gevestigd).

De hoek Van Iseghemlaan - Karel Janssenslaan werd gevormd door het Hotel Bristol

De andere hoek was een herenhuis ( thans een handelshuis waar de firma Cocoon zetels aan de man brengt),  met ernaast Café Leopold Premier (thans Café Melrose), vervolgens een kruidenierszaak  (nu Resto ‘t Peerd) en een beenhouwerij ( momenteel uitgebaat door een zekere Burggraeve).  Op de hoek een prachtig herenhuis (thans bewoond door een antiquair die er een zaak heeft geopend) . Aan de overzijde van de Rogierlaan het Hotel de La Commune, dat naderhand bewoond werd door de familie Daled ( vader Daled was secretaris van de voetbalclub A.S.O.), maar dan onder de naam Hotel de Flandre ( nu is er een flatgebouw met op de benedenverdieping een handel in keukens). Aan de overzijde , waar thans de handelszaak Deweert Sport gevestigd is, was de Brasserie du Lion d’Or later vervangen door de Brouwerij Calder. In dit huis, doch langs de kant van de Torhoutse steenweg was de fietswinkel en herstelplaats van vader Deweert.

                                                                       Maurice  Ferier.

09-11-2008 om 10:09 geschreven door Maurice  

Weinig Oostendenaren zullen zich nog het aquarium herinneren dat zich bevond aan de Van Iseghemlaan en dat, in 1928, definitief voor het publiek werd gesloten.

Het sluiten van dit aquarium werd door velen betreurd , zowel stadsgenoten als vreemde toeristen, gezien het als eerste werd gesticht in ons land. Het idee van een aquarium ontsproot uit de geest van de Oostendenaar Eduard Lancsweert, die vrij spoedig de hulp kreeg van drie stadsgenoten die evenwel niet hier geboren waren. Het betrof de heren Le Bon, Cobbaert en Salomé. Dit viertal sloeg de handen in elkaar om onze stad te voorzien van een wetenschappelijke inrichting die moest uitgroeien tot een nieuwe aantrekkelijkheid voor onze stad.

Ten einde zich degelijk voor te bereiden bezocht dit viertal tal van reeds bestaande aquaria waardoor zij een enorme ondervinding opdeden en besloten te Oostende het eerste Belgische aquarium op te richten.

Gezien de woning van fotograaf Lebon, een der medewerkers, grote kelders omvatte, uitgehold onder oude vestingwerken uit het Spaanse tijdperk, besliste men daar het aquarium te vestigen.

Twee van die grote kelders werden omgewerkt tot aquaria en geschikt gemaakt om publiek te ontvangen. Achttien reservoirs, alk twee kubieke meter water bevattend, werden erin ondergebracht, alsook twee grote reservoirs, van elk zes kubieke meter water, alwaar bruinvissen zouden terecht komen.

Een inrichting om rechtstreeks water vanuit zee te halen werd aangebracht aan de Louisaramp.

Een afdeling werd ingericht op tot labo voor de heer Gilson, die naderhand een nieuw laboratorium zou bekomen aan de Oosteroever."

 In de eerste jaren van het bestaan ontvingen de inrichters een rijke keus aan vissen, dank aan de waterbakken die aan boord  van de vissersschepen waren aangebracht om de v is te bewaren. De vis bleef levend in die bakken tot zij te koop werd aangeboden. Met de invoering van ijs tot bewaren van de vis, werd het aanvoeren fel verminderd en kende het aquarium moeilijkheden tot bevoorrading. Tot aan de eerste wereldoorlog werd het aquarium druk bezocht, zowel door Oostendenaren als door vreemden, zonder de schoolkinderen te vergeten . De bijval was bijzonder groot. De regering en het stadsbestuur, ziende dat het succes zo groot was, steunden de inrichters met elk een jaarlijkse tussenkomst van 1.500 frank. De oorlog 1914-1918 bracht de sluiting van het aquarium met zich mee. Na de oorlog werden de kelders verhuurd aan de dierentuin van Antwerpen die de grotten volledig herinrichtten en de zalen , voor het publiek, open hielden tot 1928.

In 1928 werd het aquarium, dat in de lente van, 1894 plechtig was geopend, voor goed gesloten.

                                                                                              Maurice Ferier

09-11-2008 om 10:05 geschreven door Maurice  

Nog slechts enkele jaren scheiden ons van de 150^e verjaring van het ontstaan van het Leopoldpark, bij ons beter gekend als “den hof”. Inderdaad dateert dit mooie stadsgedeelte van 1861 en was opgetrokken in het militair domein.

Toen was onze geliefde stad nog omringd door wallen en was het terrein gelegen buiten de westmuur. Na land parabelen werd aan het Stadsbestuur, in 1860, de toelating gegeven een park in te richten buiten de stadswallen in het militair domein. Park dat verwezenlijkt werd in 1861 en het daaropvolgende jaar toegankelijk werd gesteld voor het publiek . Dit publiek was meteen aangenaam verrast en verrukt door de prachtige groene inrichting voorzien van vijvertjes,bruggetjes en mooie wandelpaden.  Alle bezoekers waren vol lof en bewondering voor die prachtige creatie van architect Fuchs die zich had laten inspireren door die prachtige engelse tuinen  van weleer.

Om iets van de kosten te recupereren besloot het gemeentebestuur een toegangsprijs te vragen, doch enkel aan de Oostendse bezoekers, terwijl de vreemdelingen gratis toegang kregen. Dit viel evenwel niet in de smaak van onze stadsgenoten die meteen hun ontevredenheid openbaarden en talrijke klachtbrieven zonden naar de overheid, die bakzeil haalde en snel tot opheffing van de toegangsgelden overging. Dit bracht met zich mee dat het park meteen zeer druk werd bezocht. Dit kon, tijdens de zomermaanden, tot 22 uur en tijdens de winter tot 16 uur, gezien dan de stadspoorten gesloten werden.

Niettegenstaande het Park eenieders bewondering meedroeg werden regelmatig veranderingen aangebracht. In 1863 werd een houten kiosk met strooien dak geplaatst waar regelmatig concerten werden gegeven en waar de stedelijke harmonie geregeld optrad.

In  1865 werden de vestingmuren gesloopt en werd het park langer opengesteld waardoor het een nog grotere belangstelling genoot. De banken, die her en der werden opgesteld zaten dan ook bestendig vol en dit was meteen oorzaak dat liedjesschrijvers dit ten gehore brachten door volgende zinnen in hun liedje aan te brengen :

“Wil je van de frissche lucht genieten,         

 kom naar het park van Leopold, van Leopold

maar je moet daar niet van verschieten

want alle bankjes zitten vol…..    en zo ging het verder, maar dan in het Oostendse dialect.

In 1877 werd op het hoogste gedeelte van het  park een bron aangeboord  waar naderhand een gebouwtje werd neergezet en waar men het oostends water kon drinken en dat de naam Trinkhall met meekreeg. Naderhand werden er ook nog douches aangebracht waar vele stadsgenoten dankbaar gebruik van maakten.

In 1878 sloeg het noodlot toe want, tijdens een vuurwerk, kwam een verdwaalde genster terecht op het strooien dak van de kiosk die volledig in  de vlammen opging.

Het duurde tot  april 1885 alvorens het stadsbestuur overging tot de vervanging van de opgebrande kiosk en wel door een kiosk aangekocht in Frankrijk. In juni van het zelfde jaar werd de nieuwe kiosk feestelijk ingehuldigd, later werden er hovingen rondom aangebracht.

Ter gelegenheid van een internationale tentoonstelling werden, in 1888, twee prachtige stenen beelden in het park aangebracht,n.l. een  leeuw en een hert. Nog meerdere wijzigingen werden aangebracht waardoor het park meer op een museum begon te lijken, maar dan een museum tussen de bomen. Na lange omzwervingen kwam het bootje waarmede Stanley de Congostroom opvaarde om de Engelsman Livingstone te ontmoeten eveneens in  ons park terecht en wel onder een degelijk afdak. Dit bootje konden wij vinden tegenover de Jozef II straat.

Later werden nog beelden aangebracht van beroemde Oostendenaren zoals Edmond Lapon, musicus – James Ensor, onze beroemdste schilder en  Jules Maelfait , ex-gouverneur-generaal van Belgisch Congo.

Het bootje van  Stanley werd  , in 1932, overgebracht naar het terrein aan de sluizen Demey en vandaar, in 1932, naar het Koloniaal Museum te Tervuren .Ook de borstbeelden kregen  andere bestemmingen : Lapon vond een nieuwe thuishaven in het museum De Plate, terwijl Ensor naar het Kursaal overgebracht werd.

In 1933 werd een bloemenuurwerk opgericht op de helling tegenover de Leopoldlaan,.  Het werd meteen een zeer groot succes en met een het meest gefotografeerd hoekje van onze stad. In 1963, door de verbinding van de autosnelweg met het Kursaal diende het bloemenuurwerk te verdwijnen, doch kwam terug op zijn huidige plaats. (zie afzonderlijk artikel over het bloemenuurwerk)

Door de aanleg van deze nieuwe aansluitingsweg werd een gedeelte van het park opgeofferd om plaats te maken, aan de kant van de Hendrik Serruyslaan, voor een grote parking. Op de plaats waar het bloemenuurwerk lag werd een kleine plas aangelegd en middenin troont het mooie beeld “ d e zee” gemaakt door beeldhouwer Georges Grard die van aan het Kursaal afgekomen was en dit gebouw in ogen houdt. Bij ons is het beeld beter gekende onder de populaire naam “ Dikke Matille”.

De laatste aanwinsten aan beeldhouwwerken zijn zeker de vier bronzen koppen van kunstenaar Leo Coppens die onderscheidenlijk verbeelden : Geschiedenis – Rechtspraak – Rechtvaardigheid en Welsprekendheid. Deze koppen die amper boven water komen kijken zijn te vinden  in het meer naast het bloemenuurwerk en dichtbij de E Beernaertstraat.

Daarmede besluiten wij ons artikel evenwel hopend dat onze groendienst nog vele variaties zal aanbieden om ons aldus te verrassen.

                                                                                                                                                                                                                   Maurice  Ferier.

09-11-2008 om 10:02 geschreven door Maurice  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

09-11-2008 om 09:52 geschreven door