KRACHTPATSER...

De     A P P E L V I N K . . .

 Op zijn identiteitskaart staat:     Latijnse benaming:  Cocothrauster-cocothrauster 

                                                                  Orde:  Zangvogel

                                                               Familie:  Vinkachtige

Een zeer eigenaardige kerel, deze Appelvink, je ziet hem heel zelden maar je hoort hem overal. Voor de ornithologische waarnemer is hij een ware nachtmerrie. Ook voor de wetenschappers is hij een raar individu. Waar moeten we deze krachtpatser onderbrengen?  Is het een trekvogel of een standvogel, wie zal het ons komen vertelen?. Afgaande op diverse waarnemingen zouden we geneigd zijn om hem als standvogel te klasseren. Wat echter met zekerheid kan gezegd worden is, dat hij het ganse jaar door wel ergens te bespeuren valt, wel niet in grote getallen, maar toch... ze zijn er. Sommige jaren kennen we in onze streken, in de maanden oktober en november, een ware invasie van deze kernbijters. Dit gedrag zou ons dan wer kunnen doen geloven dat het een trekvogel is. Zijn ware thuishaven  zijn  echter wel de Oost-Europese landen, meer en meer worden ze toch in onze lage landen als standvogel waargenomen.

Waarschijnlijk kunnen wij het fenomeen van de, om de zoveel jaar, massale invasie toeschrijven aan de ongunstige weersomstandigheden in de Oostbloklanden. Van nature uit is de Appelvink een erg schuwe vogel, vandaar ook, dat we ze zelden te zien krijgen. Bij de minste onraad gaan ze verstoppertje spelen en dagen ze alles en iedereen uit door zich toch te laten horen. Wij noemen hem wel de Appelvink, maar deze 18 cm grote vogel heeft door de jaren heen, heel wat kleurrijke naampjes op zijn visitekaartje laten zetten. Zo kennen we hem in sommige streken beter als: de Dikbek, de Koningsvink, de Kersevink, de Kernbijter of de Appelfreter.

Wanneer we de kop van de Appelvink even nader bekijken, dan merken we duidelijk de ongeproportioneerde snavel op en de versterkte bouw van de schedel met zijn dikke wangen eronder en een forse nek. Dit profiel straalt in elk geval macht en kracht uit. Door zijn sterk ontwikkelde kaak- en nekspieren kan hij in enkele seconden een steenharde kersenpit splijten, zelfs  de nog sterkere pit van de olijf is een makkie voor hem.

Een Engelse wetenschapper, dhr RW Sims, berekende in 1955 de kracht die de Appelvink kan uitoefenen met zijn bek en kaakspieren en kwam tot de verbijsterende vaststelling dat 75 kg niet zeldzaam is. Dus, blijf je best met je vingers uit zijn buurt. Wat het biothoop  van deze krachtpatser betreft kunnen we hem zowat overal aantreffen waar hij maar enigszins beschutting en veiligheid heeft voor zijn belagers. In hoofdzaak zit hij op de grond in een veilige omgeving rond te scharrelen naar afgevallen vruchten of nootjes.  Wanneer ze in een groepje samen zijn dan moet je ze niet zien om te weten dat ze in de buurt zijn. Van op ruime afstand kan je dan horen hoe ze de pitten aan 't kraken zijn. Voor de rest zijn Appelvinken geheimzinnige en stille vogels. Ze kunnen uren op de loer zitten in de kruinen van het hoger struikgewas of boompjes vooraleer ze het wagen om zich naar de grond te begeven.

Behoudens zijn struis voorkomen  kunnen we de Appelvink omschrijven als een clownachtige vogel. In de paartijd kleurt zijn snavel donker blauw, buiten deze periode is deze vleeskleurig met een licht blauw tintje. Boven de snavel loopt een fijn zwart streepje dat eindigt in een zwarte zone tussen de snavel en het oog.

Ook het oog is weer omzoomd door een gelijkaardig zwart streepje dat doorloopt tot in de pekzwarte bef. In zijn vleugels vallen de opmerkelijke blauwe sikkelvormige inkepingen sterk op. Ook opvallend is de witte band in de vleugelpennen, ook de uiteinden van de staartpennen zijn wit gekleurd.  Het geslachtsverschil tussen man en pop is duidelijk te merken. De tekening is bij beide vogels wel identiek maar de kleur van de pop is veel bruiner en doffer dan bij de man. In de natuur broedt de Appelvink van april tot eind juni. Het slordige, en voor een vinkensoort erg platte nest, bouwen ze hoog in de kruinen van hoog struikgewas of boompjes en dan zo dicht mogelijk tegen de stam aan. Een Appelvinkbroedsel bestaat uit 3 à 5 blauwachtige eieren en zijn bezaaid met grijs-bruine stippen.  De broedzorg is uitsluitend het werk van de pop die er 2 weken over doet vooraleer de eieren kippen. De jonge Appelvinken bezitten vrij veel witte dons en de snavelranden zijn fel geel gekleurd.

Beide ouders staan borg voor het voeren der jongen en dit doen ze vanuit de krop. De voeding voor de jonge vogels bestaat in hoofdzaak uit dierlijke eiwitten. Na 2 weken maken de jongen aanstalten om het ouderlijke nest te verlaten. Na het uitvliegen worden ze zeker nog een tweetal weken gevoerd door de ouders. Men mag aannemen dat de jongen zeker 4 weken nodig hebben om zelfstandig door het leven te kunnen gaan. Het is n.l. nogal logisch dat ze de tijd nodig hebben om hun kaak- en bekspieren te laten ontwikkelen, zodat ze zelf de pitten kunnen kraken en als dusdanig zelf kunnen instaan voor hun dagelijkse portie voedsel.

Om de Appelvink optimaal in gevangenschap ook in goede conditie te houden zal een eerste vereiste zeker zijn om ze de juiste voeding voor te schotelen. Wanneer we dit aspect niet uit het oog verliezen zullen ze ook vrij vlug tot broeden aangezet worden in een ruime volière. Hun voeding in gevangenschap kan men best houden bij onze gewone kanariemengeling, aangevuld met zonnepitten, cardy, hennep en boekweit.  Als supplement hier bovenop is het aan te bevelen om ze regelmatig te voorzien van verschillende vruchten en noten. Ook dierlijke eiwitten mogen niet ontbreken op hun menu. Deze eiwitten bezorgen wij ze in de vorm van levende meelwormen, rupsen, slakken, buffalowormen enz...

Indien wij onze Appelvinken hun zinnetje geven wat betreft hun voeding en verzorging zullen zij er zeker dankbaar voor zijn tijdens de komende periode van tentoonstellingen. Vergeet bovendien niet dat onze Appelvinken toch nog steeds doorgaan als zijnde een blikvanger op iedere tentoonstelling. Voor vele kwekers is immers, succes behalen in de wedstrijden, een prioriteit om hun bekendheid te profileren.

                                                                                Succes  met uw  MACHO's