Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
D-days
Hoe twee fantastische vrouwen overleven in tijden van crisis
31-01-2009
Mijn lief klein zoeteken...
Lieve lieve Hereid. Je zit er helemaal door hé. Ik heb twee dagen door griep geveld thuis plat gelegen (op dagen dat ik vakantie had genomen én waardoor ik mijn strohalm sollicitatiegesprek heb moeten afbellen) maar het heeft mij deugd gedaan! De grootste ongerustheid heeft met nachtelijk koortszweet mijn lijf verlaten. 'T is simpel. Van niets weten wil ook zeggen dat alle pistes open liggen. Voor het zelfde geld is Dovam dit weekend aan een zeer lange retraite bij de broeders van liefde begonnen en wordt ons maandag een nieuwe baas voorgesteld. Hij is very goodlooking (als we dan toch mogen kiezen), charmant, grappig, ongecomplexeerd, verstandig, beleefd, respectvol, dynamisch, vrolijk én alles wat hij aanraakt veranderd in goud. Of beter nog, het is een vrouw (dat very good looking hoeft dan niet zo, slecht voor ons zelfvertrouwen). En we veranderen van branche. We gaan de fashion in. Jij en ik Hereid schuimen de wereld af op zoek naar nieuwe trends en stoffen. We worden uitgenodigd op elke fashion week en zijn eregasten op de daaropvolgende decadente feestjes. Tijdens de weekends shoppen we op 5th met een legertje bodyguard/model/pakjesdragers in ons kielzog. Zie je wel dat alles goed komt! Ciao bella, Onzeek.
Zouden jullie het mij kunnen vergeven als ik bij mijn dokter een beetje fake om een weekje thuis te kunnen blijven ? Mijn verhaal zou zijn dat ik lijd aan slapeloosheid, dat ik hartkloppingen heb, totaal uitgeput. Overdreven dat geef ik toe maar mentaal heb ik niet veel overschot meer. Je kan je niet inbeelden wat het is om een ganse dag door te brengen in onzekerheid, in een bedrijf dat gonst van negatieve roddels en geruchten met zero communicatie van directie naar personeel toe over de toestand. Ook al heb je een ganse dag geen poot uitgestoken (wegens geen werk), toch kom je 's avonds totaal uitgeput thuis. Je huisgenoten mijden je als de pest want al wie je pad kruist krijgt er duchtig van langs omdat je supergefrustreerd loopt.. En wie is er een beter slachtoffer dan je partner en je kinderen, ocharme de dutskes. Beter dat ik even thuis blijf om me op te laden, om me los te maken van de negativiteit hier. Ik wil er wel even aan toevoegen dat ik mijn ziektedagen op mijn 1 hand kan tellen (buiten een kleine ingreep) en het dus niet mijn gewoonte is om ziek zijn te "faken". Maar nu ben ik geneigd het te doen want ik heb rust nodig, mijn geest wil RUST. Tot later, Hereid.
Voor wie het aanbelangt: de hygiëne van de toiletten op 't schoon verdiep is bedenkelijk in vergelijking met beneden (test van de WC's: weer 48 minuten voorbij). Aangezien de externe poetsdienst door achterstallige betalingen niet meer komt is dat volledig te wijten aan de gebruikers.
De prijs voor de meest belachelijke Nederlandstalige muziek gaat naar De Vliegende Panters die een dusdanig leeg bestaan leiden dat ze besloten hebben om een metalversie te maken van Annie MG Schmidt's kinderliedjes: http://www.youtube.com/watch?v=8xlBHITgsfI (zoektocht naar deze kanjer: 1u12)
En nu had ik graag nog een beetje gesurft maar helaas is de hele boite zodanig aan het internetten dat het systeem onwaarschijnlijk traag is.
De neerslachtigheid van Hereid heeft me voorlopig nog niet bereikt maar raakt me wel. Ik ben nog vechtlustig en geloof zelfs in een afloop die onze stoutste wensen zal overtreffen. Toegegeven, sinds ongeveer september worden leveranciers niet meer betaald en we weten dat het geld dat op korte termijn kan binnenkomen de noden niet zal dekken. Toegegeven, sinds medio december hebben een dertigtal collegas ons al dan niet gedwongen verlaten en dan moet er in het buitenland nog gesnoeid worden. Toegegeven, komen werken heeft momenteel meer weg van komen hangen, zeveren, bloggen, huilen, kankeren, lachen, zagen en aftellen. Toegegeven, zolang DOVAM aan de macht blijft is onze reputatie bedenkelijk. Toegegeven, we hebben hier sinds deze ochtend het flauwe vermoeden dat onze ethisch onverantwoorde baas in verre streken zijn eigen hachje aan het redden is. Toegegeven, ik kan nog een twaalftal keer toegegeven schrijven maar ik doe het niet! Lang leve de positivo's. Ik ga nu heerlijk eten en morgen en overmorgen ben ik thuis (op een sollicitatiegesprek na). Onzeek.
Ondergetekende vraagt zich inderdaad vandaag af waarom ik hier nog zit. Gelieve dit bericht met de nodige objectiviteit te lezen want ik heb vandaag een ontzettende baaldag. De reden hiervan is enkel en alleen te wijten aan de situatie waar ik me op professioneel vlak in bevind. Ik hunker naar een bedrijf waar je de dynamiek voelt, waar de uitdagingen legio zijn, waar er een frisse bries waait en waar respect hoog in het vaandel gedragen wordt. Ik ben ervan overtuigd dat er zo'n bedrijven bestaan, ik voel ook dat ze mij nodig hebben (gelieve mij via het gastenboek onmiddellijk te contacteren). Maar de tweestrijd blijft bestaan : hier blijven en de totale teloorgang meemaken of solliciteren ? Het lijkt wel of iederen vergroeit is met dit bedrijf, weinigen vertrekken. Alhoewel één van mijn favoriete collega's vanmorgen heeft aangekondigd zijn ontslag te zullen geven. Hij heeft iets anders gevonden, de gelukzak. Waarom blijf ik hier dan verder weg kwijnen, waarom ? Hereid.
De taalkunde van DOVAM is een onuitputtelijke bron van inspiratie. Ten opzichte van deze man is George W. Bush een taalvirtuoos. Zo zei hij tijdens een meeting, toen het aan hem was om te speechen: It is on me!. De teleurstelling was groot toen bleek dat de toehoorders geen drank maar een met hell en fucking doorspekte presentatie in de maag kregen gesplitst.
Intermezzo over hoe het vandaag met me gaat: gisterenavond in bed - na berichtgeving over recessie, schuldeisers aan de telefoon en een hoogzwangere collega die thuis zit te piekeren of ze haar loon wel zal krijgen - sloeg de paniek toch weer toe. Ver weg van de blog-ambiance kon ik alleen maar denken aan die twee kindjes die een verdiep hoger lagen te slapen. Deze ochtend aankondiging van de Werchter affiche en hoppa wég wanhoop! Er kómt een lente, en een zomer!
Voor de kritische lezer die zich afvraagt of Onzeek en Hereid zich in een dusdanig perfecte toestand bevinden dat het hen gepermitteerd is om een verbaal gehandicapte man genadeloos neer te sabelen: 1. prima opgemerkt: op wat pretentie na benaderen wij vrij aardig de perfectie, 2. om met de eerder geschreven term neersabelen in de duelsfeer te blijven: DOVAMs handschoen brandt nog in mijn gezicht.
Voor de kritische lezer die zich afvraagt waarom Onzeek en Hereid niet op een ander werk vertoeven: 1. de collegas zijn echt fantastisch, 2. het betaalt niet slecht, 3. het is dicht bij huis, 4. de gebeurtenissen hier overtreffen dagelijks de verwachtingen. Gegroet, Onzeek
Hilarische mails circuleren hier. Nee nee, geen mopjes of gekke filmpjes. Mails van personen uit het HSM, met de vraag je leider ( ) te erkennen en indien je niet weet wie je leider is moet je het even navragen. De structuur verandert hier elk seizoen, elk seizoen een nieuwe collectie, dus soms is het echt moeilijk om te volgen en te weten wie je "leider" is. Daarom stuurt deze man een uiterst grappige maar zeer verwarde email, alhoewel ik vrees dat dat zijn bedoeling niet was. (Trouwens ik hoorde geruchten dat DOVAM ondertussen met de Ruski's bezig is aan de lentecollectiestructuur, tot wanhoop van de PP (nog steeds een echte believer) "Forwarding e-mails do not always guarantee solutions to problems" stelt de brave man, hijzelf die waarschijnlijk door alle mails de bomen niet meer ziet, of is het het bos dat niet meer te zien is ? Hij managet namelijk een afdeling die in een crisis zit en door een diep dal gaat. Nochtans zijn er voor deze afdeling 4 leiders aangesteld om alles weer op het spoor te krijgen. Helaas zal het met het sturen van zo'n mails niet lukken. Nog steeds druk op zoek naar de trein om op het spoor te zetten. Groetjes Hereid
Halleluja, ik heb het probleem gevonden. Mijn kantoor/Booking-office bleef koud, ik kreeg de temperatuur niet omhoog naar 24°C wat mijn normale omgevingstemperatuur is, ondanks mijn verwoed drukken op de + knop. Ik kan totaal niet functioneren in een koud kantoor, het is ook geen zicht met mijn dikke H&M jas voor mijn scherm. Ik had mijn collega al lastig gevallen met de vraag haar verwarming uit te schakelen zodat ik wat meer kon "aftappen". Ik zit verder in de gang dan haar. Compleet belachelijk idee ik weet het maar beter een dom idee uitvoeren dan er geen hebben. Zou de gas afgesloten zijn wegens factuur niet betaald ? Toen kwam de reddende engel mijn booking office binnen, de blonde nimf van de personeelsdienst. Ze kwam haar laatste munstukken inzetten op de weddenschap die nog volop loopt, en zij ontdekte een maantje op de display van mijn verwarming. Maantje weg gewerkt, ikke weer warm, ikke weer lach op gezicht. Groetjes van Hereid
Het is heel bizar maar een deel van de lijm die al die fantastische collegaatjes zo stevig bindt wordt geproduceerd in de gifklieren van het beest. Ik heb nog nooit zo een sterk staaltje van allen-tegen-een gezien. Beetje saai feestje: dan halen we toch gewoon de blunders van deze week boven. Gieren, lachen, brullen. Een pijnlijke sessie 'ordinair verweten worden en public' achter de rug? Geen nood, iedereen heeft zo zijn eigen speciale ervaringen te delen, gezellig. Ik mag er niet te veel bij stilstaan, 'k zou bitter worden. Gelijk heb je Hereid, uitkijken naar de volgende fuif! Yihaaaaa! En in tussentijd verder practical jokes uithalen met de airco's... Bees, Onzeek
We tellen af naar het einde of naar een nieuw begin (vrij voor interpretatie) maar wat ik het meeste zal missen hier zijn de collega's. We hebben hier een paar unieke exemplaren onder één dak zitten. Allemaal intelligente mensen, de één al wat meer dan de ander, maar al bij al een team waar je een bedrijf mee kan recht houden. Ware het niet dat DOVAM en KMSF roet in het eten gooiden, grote zakken tot de rand gevuld met roet, van zwarte piet zelf gekregen. Dat superteam blaast regelmatig wat stoom af onder het mom van een "drink". U kent dat wel die zogenaamde drinks die onschuldig starten om 17 uur en en die dan TOTAAL uit de hand lopen. Die drinks scheppen een sfeer onder collega's waar we ons nu kunnen aan recht houden figuurlijk. Op die drinks is dat meestal letterlijk aan elkaar dan. Natuurlijk zijn DOVAM en KMSF nooit gevraagd op die drinks, hun uitnodiging verdwijnt steeds op mysterieuze (of is het beter miraculeuze) wijze uit hun postvakje. Dit geldt voor nog een paar mensen uit het HSM (Hogere Sfeer Management). Zeg nu zelf, hoe kan je een band creëen onder collega's of je vol laten lopen (zoals een ex-collega het vaak zeer mooi uitdrukte) met Big Brother in de buurt ? Een volgende drink is aantocht, ik zet me alvast schrap. Cheers, Hereid.
Het is waar, lieve collega Hereid (en lieve lezers). Het is mij wel eens verweten dat ik geen twee woorden naast elkaar kan zetten. Nu ga ik hier niet beweren het grootste literaire talent na onze Louis te zijn maar "I am not agreed" (dixit DOVAM) met die uitspraak. Ik mag volgens het sujet in kwestie geen "talenkwabbel" hebben, dat gaat mij hier niet tegenhouden om hem en zijn gepruts met mijn beperkte woordenschat aan de schandpaal te spijkeren. Zo een schoon bedrijf koppig tot de afgrond brengen, dat vreet. Inderdaad, zoals DOVAM zelf ooit zei: It is there up or there under. Kusjes, Onzeek.
Daarnet tijdens de lunch, waar de schone verdieping en de benedenverdieping formaly known as de funfloor vredig verenigd worden werd de gehanteerde taal door DOVAM verder uitgediept. Van this is very clear tot vreemde spraakverwarringen (I want our office not in Shangai, not in Peking but in Bejing) passeerden de revue. Een actueel door DOVAM veel gebruikte uitdrukking is dat ze allemaal mijn kloten kussen. Dit komt over als grof taalgebruik in een bedrijfssfeer, maar we zijn veel meer gewoon, geloof me. De fijnzinnige uitdrukking betreffende de kloten kan te wijten zijn aan de penibele situatie waarin het bedrijf zich bevindt. Deurwaarders lopen de deur plat, advocaten hangen aan de bel .is dit een teken aan de wand ? Of zal operatie W. nog de meubelen (en de projecten en het personeel) kunnen redden. U begrijpt het, het zijn zeer spannende tijden voor mijn collegas en mezelf. Logisch dat mijn collega Onzeek en mezelf onze ervaringen wilden vereeuwigen in een blog. Ondanks het feit dat mijn collega Onzeek geen goede pen heeft volgens DOVAM, wilden we het er toch op wagen. Jullie steun en bevestiging over haar pen zal haar deugd doen. Wij kunnen alle steun gebruiken hier momenteel. Moreel maar ook in natura. Dank u. Hereid.
Miserie miserie, het leven van een blozende blogger is hard. Ik zit achter mijn struikgewas beurtelings grijnzend te typen en giechelend Hereids kolder te lezen. Helaas bieden de planten rondom mij niet de nodige beschutting en is inkijk uit den boze willen we onze blog nog wat geheim houden. Der zijn er immers al voor minder buitengevlogen... De flora was uiteraard een idee van DOVAM. Dankzij deze groene fantast moet ik me dagelijks machette-gewijs een weg banen naar mijn computer en word ik dagelijks geconfronteerd met geheime sociale controle. Dat komt omdat de mede-apen uit mijn jungle me eerst goeiemorgen-gewijs vantussen de stengels bespringen om me dan een hele dag (of zo stel ik me dat toch voor) vantussen t gebladerte stiekem te begluren zoals ik hen begluur. Ik zie hier soms de bomen tussen het bos niet, zoals DOVAM zou zeggen. Nu gebiedt eerlijkheid mij te zeggen dat dit folieke verbleekt naast de champagne-extravaganza, decadent met sushi, sponsorblunders, eigen vleugels, annexatiedrang,.... Het wordt zeer moeilijk om het gat dicht te fietsen zo. Smeuïge details volgen. Heil van Onzeek.
Ik kreeg net telefoon van DOVAM vanuit het land met de Vodka en hete blonde vampen. Blijkbaar was hij even aan het uitrusten en had hij tijd me te bellen met zaken die van "moordend belang" zijn. Zijn eigen woorden, ik zou deze woorden niet durven gebruiken met de gebeurtenissen in Dendermonde in gedachten. Enfin, zaken die ik "State of the Art" moet afwerken... weer zijn eigen woorden. Wat ik zeker heb uitgebreid tijdens mijn carrière (behalve mijn gewicht en mijn vriendenkring) hier is mijn woordenschat. DOVAM heeft een zeer kleurijke woordenschat en een zeer eigen taalgebruik. Wat vinden jullie van het woord JEWEELSTE ? Nee nee, niet opzoeken en ook niet googlen, het is onvindbaar want DOVAM heeft een patent op het gebruik ervan. Zoals jullie al begrepen hebben is er eindelijk "werk aan de winkel" en moet ik jullie laten. Dit is een gangbare uitdrukking van mij, ik ben namelijk niet zo creatief met taal als DOVAM. Tata for now, Hereid
Mijn zeer scherp staande collega Hereid heeft er me op gewezen dat ik mijn teksten dien te ondertekenen. Bij deze neem ik de verantwoordelijkheid voor de tekst "Hoe de dagen invulling geven, tip 2" helemaal op mij (Onzeek). Ik schep er een gigantisch genoegen in dat zij haar dagen nu weet te vullen als bookie. Misschien moet ik ook met iets vindingrijks voor de dag komen. Mijn mogelijkheden zijn echter beperkt. Terwijl zij grote casino-zwier houdt in een eigen kantoor op 't schoon verdiep zit ik met het andere plebs op de apathische vlakte (formaly known as the fun floor). Het weze duidelijk dat lucratieve zaakjes als webcamstriptease wat moeilijk liggen, en dat terwijl ik de zekerheid van inkomsten serieus kan gebruiken. Maar wat mocht ik me door de collega's laten betalen voor informatie? Sinds september of zo vrezen we voor de toekomst van ons bedrijf en vanaf dat moment is er ons amper iets officieels verteld. Mails over hoeveel we nu 's middags moeten bijdragen voor eten (alsof dát de put delft), over hoe elke uitgave eerst dient te worden goedgekeurd en dit op straffe van eerloos buitengezwierd te worden (wat we al braafjes deden), over hoe we toch gediciplineerd dienen verder te krochten,... kunnen wél, iets concreets (eerlijks) vertellen over wat er gaande is lukt niet. Voor enkele euro's zal ik de interne communicatie op mij nemen. Uiteindelijk weten we allemaal wat er fout is gegaan (hoogmoed, mis-management en een gat in de hand zo groot als Europe inclusief Turkije) en weten we dat het onze fout niet is (hoewel de schaarse communicatie het tegendeel laat vermoeden). Ik hoef dus niet veel zelf uit te vinden. Abonnees van mijn informatiekanaal zullen van mij bovendien vette schuldbekentenissen van DOVAM ontvangen, mea culpa's van KMSF, sorry-passen waarmee we kunnen gaan dineren om de jaren van terreur goed te maken, bonnen om met de veel te dikke slee van de grote jongens het circuit van Zolder onveilig te maken,... Ik zie het al helemaal zitten. Hoopvolle kussen van Onzeek.
Wat ons hier allen vooral bezig houdt is ook of we ons loon zullen krijgen of niet. Het einde van de maand kruipt langzaam dichterbij en de verwachtingen zijn hoog gespannen, bij het personeel altans. Het is moeilijk in te schatten of de DOVAM en de KMSF (Kabouter met Snor van de Finance) er zwaar aan tillen. Nochtans moet noeste arbeid beloond worden met euro's, (te)veel euro's voor sommigen onder ons. Wat er me doet aan denken; nu het hier roze is en ik slank en blond ben, kan mijn loon wat hoger aub ? Pretty please ? Ondertussen heb ik in mijn kantoor een bookingskantoor geïnstalleerd. Ik zal tenminste brood en melk kunnen kopen volgende maand met het kleine percentage dat ik neem op de weddenschappen. Wie nog wil inzetten : ik ben open van 8 tot 12 en van 13 tot 17 uur. Geen minuut langer want dan moet ik me haasten naar de prikklok en maken dat ik hier weg kom.... Een mens wordt niet betaald na 17 uur, een mens wordt misschien in het geheel niet meer betaald ? Zet zo snel mogelijk in want de weddenschap loopt af op 31 januari. Groetjes van "Bookie Herheid"
Ik moet eveneens bekennen dat mijn up-dag een gevolg is van een fantastische droom. Onze dikke baas, we zullen hem gemakkelijkheidshalve De Oorzaak Van Alle Miserie (DOVAM) noemen, was in mijn droom verbannen naar een land ver weg van hier waar de ijskoningen regeren. En zoals in een Barbie-sprookje streek toen een glitterwolk over het werk, alles oogverblindend roze kleurend. De trollen verschrompelden, de rozen bloeiden en de brave goede mensen, waaronder Onzeek en Hereid, veranderden in de meest elegante prinsessen met lange blonde krullen. Het laatste wat ik me herinner is hoe de aan mijn lijf getoverde baljurk subtiel ruist tegen mijn slanke lange benen.
Hoe laad je jezelf elke ochtend op om een dag op kantoor door te brengen in onzekerheid met niets om handen ? Is het de laatse dag, is het de laatste week ? En dan heb ik het niet alleen over mijn job maar over ieders job hier. Opladen lukt dus niet. Wachten tot een bacterie passeert dan maar zodat we rechtmatig ziek kunnen thuis blijven waar we gretig van de gelegenheid gebruik maken om wat was en strijk bij te werken (het was maar een kleine bacterie). Niets frustrerender dan aan je bureau te zitten epibreren (de moeite om even in Van Dale op te zoeken) terwijl je thuis zoveel werk zou kunnen verzetten. Hoe vullen we de dagen hier dan ? Facebook, tetris, interne roddeltelefoontjes, lunchplannen plannen, op de server rondneuzen in foto's van feestjes uit de glorietijd, veel koffie slurpen en rond wandelen. Mijn dierbare collega Onzeek had het fantastisch idee om te bloggen, kwestie van onze creativiteit aan te scherpen, jullie te informeren (misschien zelfs inspirerenn mocht je in dezelfde situatie belanden) maar vooral tijd te verdrijven want dat is toch onze voornaamste bezigheid in deze onzekere tijden. Groetjes van Hereid.
Wat doe je wanneer je niet goed weet of je morgen nog werk hebt? En wat doe je als je op dat werk niet echt veel werk hebt? Je kan bezwaarlijk een hele dag tetrissen op facebook. Begrijp me niet verkeerd. Ik héb rondgezeurd om werk en was dolgelukkig met gaatjesmaken en labeltjes kleven. Ik héb een marktverkennende studie uitgevoerd over Roemenië en op het scherm Frans-ogende teksten gelezen tot de letters dansten. Deze ochtend gaat het beter (volgens collega DD heb ik last van moodswings). Ik heb er na een dip gisteren en vorige week weer zin in. Niet dat ik nu werkzekerheid heb, niet dat ik plots weer veel werk heb. Ik heb er zin in omdat ik, Maria Onzeek, met mijn collega Heidi Hereid een blog gaan starten in een poging de traagkruipende dagen te versnellen en onze miserie van ons af te schrijven. Benieuwd wat zij hier nu aan toe te voegen heeft. Liefs, Onzeek
) te erkennen en indien je niet weet wie je leider is moet je het even navragen. De structuur verandert hier elk seizoen, elk seizoen een nieuwe collectie, dus soms is het echt moeilijk om te volgen en te weten wie je "leider" is. Daarom stuurt deze man een uiterst grappige maar zeer verwarde email, alhoewel ik vrees dat dat zijn bedoeling niet was. (Trouwens ik hoorde geruchten dat DOVAM ondertussen met de Ruski's bezig is aan de lentecollectiestructuur, tot wanhoop van de PP (nog steeds een echte believer) 
