Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
D-days
Hoe twee fantastische vrouwen overleven in tijden van crisis
05-02-2009
De ziekenboeg
Deze middag hebben we grapjes zitten maken aan tafel. Over de gezondheidstoestand van XXX (= ons bedrijf). Ligt XXX op de intensive care ? Ligt XXX in coma of is XXX toe aan palliatieve zorgen ? Eén ding weten we zeker, de mensen die bij XXX werken zijn toe aan communicatie. Oh ja, tuurlijk, er wordt genoeg gecommuniceerd, tussen het personeel onderling, iedereen heeft zijn eigen idee over de oorzaak en de oplossing. Er zullen meerdere zuchten geslaakt worden als het doek valt. Vergeef ons het grapjes maken, het is een manier om de hel hier te doorstaan. Eigenlijk gelooft niemand er nog in, behalve DOVAM. Die is nog steeds op zoek naar een zot of een bank die zuurstof kan toedienen aan het comateuze XXX. Ondertussen sterft zijn personeel elke dag een beetje meer. Gegroet, Hereid.
Elk departement is serieus uitgedund. Zoals er in de loop van vorig jaar wekelijks enkele nieuwe mensen enthousiast startten, haken er nu dagelijks enkelen gedemotiveerd af. Alleen het verkoopsdepartement lijkt nog voltallig, op de afdankingen eind vorig jaar na. Zou dit departement als lemmingen blind de leider volgen om zich dan in groep van de afgrond te storten? Hoewel, dit hardnekkige gerucht is door biologen afgedaan als romantisch (?) gewauwel. Ook lemmingen gaan samen de dieperik in omdat ze achterna gezeten worden door een roofdier.
Beetje pijnlijk: ergens in 2007 werden er fact sheets gedrukt. Ik geloof dat we toen met een 120-tal collegas waren maar dat werden er op bevel van DOVAM op dit feitenblad 196. Hoewel afgeraden door de toenmalige Vice President Marketing (we zijn nooit zuinig geweest, ook niet met ronkende titels) werd er zelfs een estimate voor 2008 opgenomen: 450 personen. Alstublieft. Om het gepolijste verhaaltje helemaal compleet te maken werd er serieus overdreven in huidige en toekomstige kantoren. Nu het kaartenhuisje in elkaar valt ligt zo een fact sheet me hard uit te lachen. Van het toen 10-koppige topmanagement dat op bovengenoemd blad met foto staat, zijn er nog 4 actief. Vijf werden als golden boy met hallucinante financiële regeling langs de rode loper binnengehaald, vielen in ongena en konden, in het beste geval zonder schadeclaim, oprotten. Negertje nummer tien is partner in het advocatenkantoor dat reeds jaren voor ons werkt en met ons is meegegroeid. Ik vermoed dat zij ook ergens liggen af te brokkelen. Als er mij iemand zal vragen waaraan we zijn kapot gegaan dan zal ik "uiterlijk vertoon" antwoorden. Dat is zo, als de doos belangrijker is dan de inhoud.
Heb de goesting bij elkaar geraapt om snel nog wat te bloggen. Ik voel me niet super vandaag, beetje grieperig, hoestje en aanverwante. Sinds een paar dagen lukt het niet meer. De onzekerheid vreet enorm aan me, fysiek en mentaal. Het is een situatie die niet lang uit te houden is. Het positieve is dat de lonen dan toch betaald zijn door het verkopen van één of ander grondstuk in het verre Polen, terug aan de boeren waar wij het van gekocht hadden, in een periode van grootheidswaanzin van DOVAM. Maar dat is het enige positieve. Het blijft ontslagen regenen, zelfs van mensen die nog niets anders hebben. Ik ben van plan de rit uit te zitten, nadien neem ik even tijd om op mijn positieven te komen. Gisteren heeft het bedrijf waar we onze gebouwen van huren het huurcontract verbroken, we moeten eruit. Ik kan ze geen ongelijk geven, we betalen geen huur meer, of toch niet op tijd en de geruchten van een nakende faling zullen hen ook bereikt hebben. Want naken doet ze zeker de faling, nog een weekje, misschien nog 2 ? Ik ga ervan uit geen verlofaanvraag te moeten in dienen voor de krokusvakantie. Langer zal het niet meer duren, tenzij er een mirakel gebeurt. En zoals jullie allemaal wel weten zijn mirakels de wereld nog niet uit....DOVAM en de kabouter zijn naar Londen vandaag, geld gaan zoeken....vraag me niet welke kleur het geld heeft, als ze het überhaupt vinden. . Straks de (voor)laatste keer genieten van een warme maaltijd in het bedrijfsrestaurant want wij hebben een in-house kok zoals dat heet. Echt lekkere maaltijden. Maar niet lang meer want de firma die de kok bij ons plaatst vraagt om dringende betaling van hun facturen, en laat dat net het probleem zijn want er is geen rotte euro meer. Kokje weg volgende week, daar dreigen ze mee. Boterhammekes meebrengen ? Hereid
Ik ben thuis, nog altijd ziek. Ik heb deze ochtend een dappere poging ondernomen om mijn kameraden schouder-aan-schouder te vervoegen op onze denkbeeldige barricades maar ik raak van hoest noch koorts af. Vandaar dat de stekker de komende dagen niet uit ons bedrijf kán getrokken worden wegens te belachelijke timing. Ik wil later, als Het Bedrijf I uit A, the musical wordt voorgesteld aan pers en overlevenden, niet de geschiedenis ingaan als "zij die de roemloze laatste dag na maanden van zwalpen toch miste wegens fluimen" (gespeeld door een rochelende Antje De Boeck). Ik kan verdorie alle ooit opgenomen ziektedagen op één hand tellen. Desastreuze timing is anderzijds wel mijn trouwe levensgezel. Ah ja, het loon zou gestort zijn wat meteen ook de laatste doodsreutel van een wegkwijnend finance departement lijkt te zijn. Zij die nu een beetje sterft maar er vrijdag voor de fuif weer bovenop is groet u. Onzeek!
