...Het leven van dag tot dag in de basisschool van Woesten... Op deze blog zullen kinderen en leerkrachten u meer vertellen over belevenissen op Onze Ark.
Zo kan u als ouder mee genieten van wat wij elke dag mogen beleven.
15-09-2007
dankuwel kinderen
dankuwel tenslotte ook aan alle kinderen! Toen we maandag achter de rug hadden, dachten we nog dat het een moeilijke week zou worden. Ze luisteren toch niet altijd even goed, soms kleine ruzietjes, hebben ze wel respect voor elkaar, moet ik me nu weer boos maken??? Maar in de loop van de week hebben we jullie zien veranderen. Eigenlijk zijn jullie allemaal een beetje zoals het weer geweest. Maandag was het nog herfst, regen... Echt winter is het nooit geworden en al vlug zagen we lente komen en tegen donderdag was het volop zomer. Jullie waren ook zo... aarzelend aan de start maar tegen donderdag de beste groep ter wereld. Langzaam aan begonnen jullie meer als één echte en hechte groep te gedragen. Jullie hebben het R... woord geleerd! En niet alleen kennen jullie het R woord, in de loop van de week hebben jullie het ook leren toepassen! (weet je niet wat het r woord is, vraag het eens aan zoon of dochter!) Jullie zijn in de loop van de week een fantastische groep geworden en we hebben ieder van jullie beter leren kennen. Jullie zullen nog lang nagenieten van deze fantastische week!
Mia en Wim, jullie directeur had eens een zot idee, moesten we eens met de kinderen naar Durbuy gaan om er een week allerlei avonturen te beleven... en meteen zijn jullie meegestapt in dat idee, meteen waren jullie ook enthousiast. Ik heb grandioos genoten van de week en ik heb aan jullie gemerkt dat jullie ook genoten hebben. Ik heb trouwens zeer genoten van het gezelschap. We hebben echt veel lol gemaakt samen... als de kinderen gaan slapen waren en we konden genieten van een vijfde maaltijd (waarvoor ook dank aan Pol) en als we elkaar de verhalen konden vertellen van de dag. Maar niet alleen hebben we veel lol gemaakt. Veel afspreken onder elkaar moesten we niet doen. Iedereen stond meteen klaar... ik vond het grandioos om zo samen te werken. En zijn de kinderen in deze week dichter bij elkaar gekomen, wij ook hoor, wij zijn ook dichtere collega's geworden... Dank voor de samenwerking en voor het samen lachen... Dankuwel trouwens ook aan Anja, Martijn, Marlien en Stien... aan Sonja, Bente en Dille... aan Stefaan, Bram, Tom, Jan, Kim... Jullie hebben het een weekje alleen moeten runnen... zonder je man of vrouw, zonder je papa of mama... bedankt dat wij er een weekje tussen uit mochten
Dankuwel papa's en mama's... Je zal het maar beleven, de directie en de meesters en juffen van de school waar je kind naartoe gaat vertellen dat ze aan touwen willen gaan bengelen in de Ardennen, dat ze in nauwe grotten willen kruipen en dat ze in een bootje op de Ourthe willen dobberen... en ze willen het niet alleen doen... ze willen je kind voor die hele week meenemen. Wij willen jullie danken voor het vertrouwen, dankuwel dat wij uw kinderen een week lang mochten meenemen en oog in oog brengen voor nieuwe avonturen en grandioze momenten. We danken jullie ook voor de vele toffe reacties, voor het reageren op de berichtjes, voor het meeleven, voor het steunen, voor het betalen van een deel van de onkosten... Jullie zijn echt fantastische ouders!
Dankuwel Tim... . Tim was net klaar met zijn examens en binnen een paar weken moet hij terug naar school, hij had kunnen genieten van een lekkere luie vakantie maar in plaats daarvan wilde hij mee met ons op avontuur. Dank je Tim... Wist je dat Tim een paar meisjes-hartjes sneller deed kloppen tijdens onze avonturenklassen...
Dankuwel Stefaan en Mia, Wij mochten gedurende een week jullie camionette gebruiken... Zo konden alle valiezen en al het materiaal ter plaatse raken... Als dat niet grandioos is. Merci Merci Merci! Zonder deze hulp was het vast veel lastiger geweest, stel je voor, met je valies op de trein... Ik mag er niet aan denken!
DANK U WEL DANK U WEL DANK U WEL DANK U WEL De week is voorbij, tijd om achterom te kijken en vooral dank u wel te zeggen... Dankuwel aan La Petite Merveille en aan La Renardière...Jullie hebben de week voor ons schitterend gemaakt. Dankuwel Pol voor het lekkere eten en het onthaal, dankuwel gidsen Bartel, Chris, Simon, Christelle, ... en nog een paar gasten wiens naam we niet kennen. Dankuwel aan de man die ons met het busje vervoerde... Dankuwel aan de mevrouw die elke keer ons ontbijt klaar zette, dankuwel aan de mevrouw die hielp bij het middageten, dankuwel aan de school van Dendermonde (onze buren in het huis), dankuwel voor de samenwerking... Dankuwel gidsen in Hotton en Logne, dankuwel machinist en treinbestuurder, DANKUWEL... Jullie zijn grandioze mensen...
het is weer voorbij die mooie week... Het is nu zaterdagmorgen, het was stil ontbijten deze morgen. Het is weer wennen om thuis te zijn, al is het natuurlijk altijd fijn om terug thuis te komen. Ik ben ondertussen bezig om de website van de week af te maken. Ik voeg nog foto's toe van de laatste dag, ook foto's van het fototoestel van Mia. Verder staan er nog een paar filmpjes bij op de site: eentje van het bezoek aan Logne, eentje waarin we net voor het vertrek vrijdag het lied van J aime Durbuy zingen uit volle borst en nog wat filmpjes van hele gekke kindjes op de pyamafuif. Waarschuwing... sommige filmpjes kunnen op je lachspieren werken...
De kindjes liggen allemaal in hun beddeke. Ondertussen al een grote drie kwartier. Het was volle ambiance daar in onze pyama fuif... kijk maar eens naar de filmkes die ik nu nog ga opladen. Meteen groeit ook het besef dat het voorbij is... Morgen valieskes maken en dan een lange treinreis terug naar het vlakke land van Woesten. Wij vonden het grandioos, de kinderen vonden het net zo grandioos als wij. Wat wij hier op een week hebben meegemaakt, wat een ervaringen, wat een plezier. Dit vergeten wij en ook de kinderen nooit meer. De kinderen zouden het liefst maandag opnieuw de trein nemen en terug keren naar hier. Maar of alle mama's en papa's daarmee akkoord zijn, dat weten we nog niet.
Bij het thuiskomen kwam de geur van de barbecue ons al tegemoet.... mmmm we smolten... Bovendien hadden we het geluk dat het zo zonnig was dat we ons laatste avondmaal konden opeten buiten op het terras. Zo werd het een fantastisch feest.
Nu zijn de kinderen nog een laatste keer de hindernissenloop gaan uittesten, ondertussen zette ik samen met juf Mia alles klaar voor het feest van vanavond. We zullen nog lekker dansen en feesten en dan niet te laat gaan slapen zodat we morgen nog wakker genoeg zijn voor de afsluitende verrassing... we mogen het nu al verklappen denk ik, maar niets doorzeggen aan de kinderne hé... (hoe zou je dat kunnen doen he) Morgen komt de valkenier van het kasteel van Logne naar La petite merveille voor een super roofvogelshow....
De middag was heerlijk, kinderen konden op het terras van La Renardière schaken of andere spelletjes spelen, vriendschapsbandjes afwerken. We verloren zelfs de tijd uit het oog. Plots stond de buschauffeur naast ons om te vragen of we nog mee wilden vandaag... Vlug vlug werd alles opgeruimd, iedereen aan boord van de bus en toet toet naar Logne. De wandeling naar de burcht trok door het bos. Bij het kasteel stond de gids ons op te wachten. In haar beste Vlaams (en dat was niet zo goed, heette ze ons welkom). Eerst kregen we een rondleiding in het kasteel, de gids had ons goed gezegd dat we goed aandachtig moesten luisteren want alle antwoorden van de schattenzoektocht kon je weten als je goed oplette Daarna verdween onze gids een keer terwijl wij vier groepjes maakten. Dan kregen we de opdracht. Zes zinnen brachten ons op zes plaatsen in de burcht die je kon terugvinden als je goed opgelet had tijdens de rondleiding. Op elke plaats was een stuk van een zin te vinden. Helemaal op het einde kon je met deze zin het eindpunt van de schattenzoektocht vinden, en natuurlijk de schat zelf. In het volgende half uur vlogen kinderen heen en weer van de muur naar de kelder van het kastje naar de muur. De eindrush voor de schat was super spannend. Johannes van Catrysen, ridder van de eerste groep en Josephinus van Wulfjes, jonkvrouwe bij groep 2 zorgden voor een spannende eindrush die gewonnen werd door de jonkvrouwe met amper een paar seconden voorsprong op de koene ridder die meteen zijn nederlaag ridderlijk toegaf en de jonkvrouwe alle lof toe gooide. Ook de andere twee groepen volgden al vlug en toen was het aan jonkvrouwe Josephinus om te beslissen wat met de schat moest gebeuren. Als edele jonkvrouwe besliste zij al gauw om haar schat te delen met alle andere deelnemers en elk kon twee gouden snoepen laten smelten op de tong. Daarna moesten we rushen om dan toch nog tien minuten te laat bij de bus aan te komen.
Iedereen werd wakker met hier en daar wat spierpijn, de een van te hangen, de ander van te springen, de ander van te klimmen, dat komt ervan als je de hele woensdag aapje wilt spelen. Deze ochtend waren sommigen fris en monter en meteen uit bed... anderen waren meer niet fris en monster ... en niet uit bed te krijgen. Met een kleine vertraging konden we dan toch ontbijten. De warme chocomelk maakte iedereen wakker en daarna voegden we de derde strofe toe aan het lied van de bosklassen. Er is ondertussen al een heel eigen versie van het lied ontstaan met veel ie ie ie en dan ie aa en dan oooooooo.... Het busje stond klaar tegen half negen, na wat uitleg over aardbevingen, rotsen, spleten en grotten konden we vertrekken naar HOTTON. Om kwart over tien verdwenen we onder de grond van Hotton op zoek naar stalagmieten, stalagtieten, zuilen,... Onze gids legde in haar beste Nederlands uit hoe de grot ontstaan is, hoe mensen de grot hebben ontdekt, waar we sporen konden zien van aardbevingen... Zeventig meter onder de grond liep de rivier. We kwamen terug boven de grond. Ondertussen was de zomerzon ook wakker geworden... Ideaal om nog even op het speelplein te verblijven.
Op de terugweg van de rappel was er nog een uurtje over. Het was ondertussen zalig zonnig geworden en iedereen liep in t shirt. We zouden op de terugweg alvast eens kennismaken met de hindernissen van het hindernissenparcours. De populairste hindernis was het slingeren aan een tarzantouw naar de overkant van een bak vol vies water. Thalita was de eerste die de hindernis miste en daarna volgde een hele rij waaghalzen die een voor een plonsden in het water. sommigen tot aan de knieën, sommigen tot aan de gordel, sommigen tot aan de nek. Samen met het zwemmen van vandaag, de kajak van gisteren en nog wat natte activiteiten hebben we hier dus een groot probleem... een gebrek aan waslijnen om de was aan te drogen.
Op de terugweg van de rappel was er nog een uurtje over. Het was ondertussen zalig zonnig geworden en iedereen liep in t shirt. We zouden op de terugweg alvast eens kennismaken met de hindernissen van het hindernissenparcours. De populairste hindernis was het slingeren aan een tarzantouw naar de overkant van een bak vol vies water. Thalita was de eerste die de hindernis miste en daarna volgde een hele rij waaghalzen die een voor een plonsden in het water. sommigen tot aan de knieën, sommigen tot aan de gordel, sommigen tot aan de nek. Samen met het zwemmen van vandaag, de kajak van gisteren en nog wat natte activiteiten hebben we hier dus een groot probleem... een gebrek aan waslijnen om de was aan te drogen.
De namiddag begon waar de voormiddag eindigde aan de voet van de deathride. Daar werden we opgewacht door Bartel en Chris. Zijn legden ons uit hoe je diezelfde 'string' deze keer moest gebruiken... Chris gaf ook een showtje en toonde ons alles wat je in de rappel zeker niet mag doen. Wist je dat er witte puntjes zijn op de rots van de rappel van alle kindertjes die er stukjes tand verloren zijn (dat was een grapje hoor, eentje van Chris). Daarna verdeelden we ons in drie groepen. Groep 1 begon boven aan de apenbrug waar meester Wim en juf Mia de assistenten van dienst waren. Daarna schoven ze door naar de rappel waar je met hulp van Chris en Bartel naar beneden kon komen en uitiendelijk door naar het rotsklimmen waar Tim en Ludovik voor tegengewicht mochten zorgen (elk zijn talent hé). En na de eerste opdracht doorschuiven. Bijna iedereen heeft alle opdrachten tot een goed einde gebracht... We konden meteen weer groot APPLAUS geven voor ONSZELF... Het avondeten kwam vroeg vanavond. We zaten al om kwart over vijf aan tafel voor rijst met currysaus en kip. Om zes uur stond de bus immers op ons te wachten voor de laatste activiteit van de sportdag. Bartel kwam ons oppikken om naar het zwembad te gaan. Iedereen stapte vrolijk en vol plezier de bus op, we zongen zelfs tot meester Wim plots zei STOP! Niemand van de leerkrachten had immers zijn portefeuille mee om het zwembad te betalen, daarom renden we nog vlug vlug terug naar binnen om de centen op te halen en van daaruit toet toet naar het zwembad. We zwommen speelden en dolden in het zwembad en in het bubbelbad en in het kinderbadje tot half acht en daarna terug met dezelfde Bartel naar La Renardière. Daar wacht ons nog een drankje, een zakje chips.. een spelletje. Drie jongens schrijven verder aan de tekst van het liedje, een tiental kinderen maken samen met juf Mia vriendschapsbandjes. Straks krijgen de kinderen nog het verhaal te horen van de Gouden Geit, het verhaal van de burcht van Logne, meteen een goede voorbereiding voor wat komen zal morgen...
De wekker liep vroeg af deze morgen... we waren nog niet helemaal wakker. Maar om acht uur zat iedereen toch met een fris gewassen snoet aan de ontbijttafel. Na het eten zongen we ons Durbuy-lied. De trainingspakken werden aangetrokken en we konden weer vertrekken via de Indiana Jones brug naar het terrein waar Bartel ons opnieuw opwachtte. Iedereen kreeg er een "string" om rond de poep te doen en een touw om aan de "string" vast te doen. Samen vertrokken we langs de Ourthe via een oude rivierbedding (die nu gelukkig droog stond) naar de eerste proef van de avonturentocht. Een touwladder was horizontaal gespannen over een kloof van wel vijftien meter diep. Iedereen maakte zijn beukels en zijn touwen vast en gezwind trokken we een voor een naar de overkant. Terugkeren deed je via een andere brug in de vorm van een v waar je links en recht de touwen kon vastmaken. Daarna ging de tocht verder door de bossen en tussen de bomen. Na heel wat klimmen en dalen kwamen we bij een oude steengroeve uit waar we vastgemaakt werden aan een touw en waarna we onze deathride naar beneden "vlogen"... Een na een kwamen alle kinderen gezwind naar beneden en toen iedereen klaar was hebben we een fantastisch applaus gegeven voor onszelf, want we hebben het toch allemaal gedaan en gedurfd. Zouden onze mama's en papa's dat ook allemaal durven... wij gokken van niet!
Het programma van woensdag is licht gewijzigd. Het bezoek aan de burcht van Logne van woensdagnamiddag werd verplaatst naar donderdagnamiddag. Morgen maken we er dus een echte sportdag van. Voormiddag doen we het avonturenparcours, de apenbrug, ... In de namiddag gaan we bergklimmen, berg afdalen (rappel), deathride... 's Avonds eten we iets vroeger zodat er nog voldoende tijd is om het zwembad in te duiken. Je merkt een superleuke, supergevulde dag.
Maar in de loop van de week hebben we jullie zien veranderen. 
Jullie zullen nog lang nagenieten van deze fantastische week! 
Mia en Wim, jullie directeur had eens een zot idee, moesten we eens met de kinderen naar Durbuy gaan om er een week allerlei avonturen te beleven... en meteen zijn jullie meegestapt in dat idee, meteen waren jullie ook enthousiast. 
Ik heb grandioos genoten van de week en ik heb aan jullie gemerkt dat jullie ook genoten hebben. Ik heb trouwens zeer genoten van het gezelschap. We hebben echt veel lol gemaakt samen... als de kinderen gaan slapen waren en we konden genieten van een vijfde maaltijd (waarvoor ook dank aan Pol) en als we elkaar de verhalen konden vertellen van de dag. Maar niet alleen hebben we veel lol gemaakt. Veel afspreken onder elkaar moesten we niet doen. Iedereen stond meteen klaar... ik vond het grandioos om zo samen te werken. En zijn de kinderen in deze week dichter bij elkaar gekomen, wij ook hoor, wij zijn ook dichtere collega's geworden... Dank voor de samenwerking en voor het samen lachen... 
Wij willen jullie danken voor het vertrouwen, dankuwel dat wij uw kinderen een week lang mochten meenemen en oog in oog brengen voor nieuwe avonturen en grandioze momenten. We danken jullie ook voor de vele toffe reacties, voor het reageren op de berichtjes, voor het meeleven, voor het steunen, voor het betalen van een deel van de onkosten... Jullie zijn echt fantastische ouders! 
. Tim was net klaar met zijn examens en binnen een paar weken moet hij terug naar school, hij had kunnen genieten van een lekkere luie vakantie maar in plaats daarvan wilde hij mee met ons op avontuur. Dank je Tim... 
tijdens onze avonturenklassen...
Wij mochten gedurende een week jullie camionette gebruiken...
het is weer voorbij die mooie week...
De middag was heerlijk, kinderen konden op het terras van La Renardière schaken of andere spelletjes spelen, vriendschapsbandjes afwerken. 
Iedereen werd wakker met hier en daar wat spierpijn, de een van te hangen, de ander van te springen, de ander van te klimmen, dat komt ervan als je de hele woensdag aapje wilt spelen. 
en meteen uit bed... anderen waren meer niet fris en monster
... en niet uit bed te krijgen. Met een kleine vertraging konden we dan toch ontbijten. 
