...Het leven van dag tot dag in de basisschool van Woesten... Op deze blog zullen kinderen en leerkrachten u meer vertellen over belevenissen op Onze Ark.
Zo kan u als ouder mee genieten van wat wij elke dag mogen beleven.
12-09-2007
bijna vergeten
Op de terugweg van de rappel was er nog een uurtje over. Het was ondertussen zalig zonnig geworden en iedereen liep in t shirt. We zouden op de terugweg alvast eens kennismaken met de hindernissen van het hindernissenparcours. De populairste hindernis was het slingeren aan een tarzantouw naar de overkant van een bak vol vies water. Thalita was de eerste die de hindernis miste en daarna volgde een hele rij waaghalzen die een voor een plonsden in het water. sommigen tot aan de knieën, sommigen tot aan de gordel, sommigen tot aan de nek. Samen met het zwemmen van vandaag, de kajak van gisteren en nog wat natte activiteiten hebben we hier dus een groot probleem... een gebrek aan waslijnen om de was aan te drogen.
Op de terugweg van de rappel was er nog een uurtje over. Het was ondertussen zalig zonnig geworden en iedereen liep in t shirt. We zouden op de terugweg alvast eens kennismaken met de hindernissen van het hindernissenparcours. De populairste hindernis was het slingeren aan een tarzantouw naar de overkant van een bak vol vies water. Thalita was de eerste die de hindernis miste en daarna volgde een hele rij waaghalzen die een voor een plonsden in het water. sommigen tot aan de knieën, sommigen tot aan de gordel, sommigen tot aan de nek. Samen met het zwemmen van vandaag, de kajak van gisteren en nog wat natte activiteiten hebben we hier dus een groot probleem... een gebrek aan waslijnen om de was aan te drogen.
De namiddag begon waar de voormiddag eindigde aan de voet van de deathride. Daar werden we opgewacht door Bartel en Chris. Zijn legden ons uit hoe je diezelfde 'string' deze keer moest gebruiken... Chris gaf ook een showtje en toonde ons alles wat je in de rappel zeker niet mag doen. Wist je dat er witte puntjes zijn op de rots van de rappel van alle kindertjes die er stukjes tand verloren zijn (dat was een grapje hoor, eentje van Chris). Daarna verdeelden we ons in drie groepen. Groep 1 begon boven aan de apenbrug waar meester Wim en juf Mia de assistenten van dienst waren. Daarna schoven ze door naar de rappel waar je met hulp van Chris en Bartel naar beneden kon komen en uitiendelijk door naar het rotsklimmen waar Tim en Ludovik voor tegengewicht mochten zorgen (elk zijn talent hé). En na de eerste opdracht doorschuiven. Bijna iedereen heeft alle opdrachten tot een goed einde gebracht... We konden meteen weer groot APPLAUS geven voor ONSZELF... Het avondeten kwam vroeg vanavond. We zaten al om kwart over vijf aan tafel voor rijst met currysaus en kip. Om zes uur stond de bus immers op ons te wachten voor de laatste activiteit van de sportdag. Bartel kwam ons oppikken om naar het zwembad te gaan. Iedereen stapte vrolijk en vol plezier de bus op, we zongen zelfs tot meester Wim plots zei STOP! Niemand van de leerkrachten had immers zijn portefeuille mee om het zwembad te betalen, daarom renden we nog vlug vlug terug naar binnen om de centen op te halen en van daaruit toet toet naar het zwembad. We zwommen speelden en dolden in het zwembad en in het bubbelbad en in het kinderbadje tot half acht en daarna terug met dezelfde Bartel naar La Renardière. Daar wacht ons nog een drankje, een zakje chips.. een spelletje. Drie jongens schrijven verder aan de tekst van het liedje, een tiental kinderen maken samen met juf Mia vriendschapsbandjes. Straks krijgen de kinderen nog het verhaal te horen van de Gouden Geit, het verhaal van de burcht van Logne, meteen een goede voorbereiding voor wat komen zal morgen...
De wekker liep vroeg af deze morgen... we waren nog niet helemaal wakker. Maar om acht uur zat iedereen toch met een fris gewassen snoet aan de ontbijttafel. Na het eten zongen we ons Durbuy-lied. De trainingspakken werden aangetrokken en we konden weer vertrekken via de Indiana Jones brug naar het terrein waar Bartel ons opnieuw opwachtte. Iedereen kreeg er een "string" om rond de poep te doen en een touw om aan de "string" vast te doen. Samen vertrokken we langs de Ourthe via een oude rivierbedding (die nu gelukkig droog stond) naar de eerste proef van de avonturentocht. Een touwladder was horizontaal gespannen over een kloof van wel vijftien meter diep. Iedereen maakte zijn beukels en zijn touwen vast en gezwind trokken we een voor een naar de overkant. Terugkeren deed je via een andere brug in de vorm van een v waar je links en recht de touwen kon vastmaken. Daarna ging de tocht verder door de bossen en tussen de bomen. Na heel wat klimmen en dalen kwamen we bij een oude steengroeve uit waar we vastgemaakt werden aan een touw en waarna we onze deathride naar beneden "vlogen"... Een na een kwamen alle kinderen gezwind naar beneden en toen iedereen klaar was hebben we een fantastisch applaus gegeven voor onszelf, want we hebben het toch allemaal gedaan en gedurfd. Zouden onze mama's en papa's dat ook allemaal durven... wij gokken van niet!
Het programma van woensdag is licht gewijzigd. Het bezoek aan de burcht van Logne van woensdagnamiddag werd verplaatst naar donderdagnamiddag. Morgen maken we er dus een echte sportdag van. Voormiddag doen we het avonturenparcours, de apenbrug, ... In de namiddag gaan we bergklimmen, berg afdalen (rappel), deathride... 's Avonds eten we iets vroeger zodat er nog voldoende tijd is om het zwembad in te duiken. Je merkt een superleuke, supergevulde dag.
Kenneth Keith: we zijn in de grot geweest, het was niet zo lang, daarvoor het kajakken. En het was heel leuk. Na de grot moesten we in het donker te voet terugkeren. Het was leuk
Macy: Mama en Papa, hebben jullie nog geweend toen ik weg was? We zijn zojuist in de grotten geweest en dat vond ik tof. Daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag
Jennefer: Het is leuk, maar nu begin ik een beetje verlangen naar huis. We zijn juist in de grot geweest, het was moelijk maar leuk.
Thibeau: We hebben speleo gedaan. Dat was in een grot. Er waren diepe gaten, ik durfde het niet zo goed, maar ik heb het toch gedaan. Salu.
Niel: Hey mama en papa, hoe is t me junder Hier is t stief sjiek.
Meester Wim zegt dat het hier allemaal in orde is.
Het meeste gevreesde moment van de juffen en meesters... ook voor sommige kinderen het moment van de week waarop ze het niet zouden durven... maar iedereen is heelhuids de grot in geraakt en iedereen is ook heelhuids de grot terug uit geraakt. Onderweg waren er hier en daar traantjes, maar die droogden al vlug op als iedereen zag wat het eigenlijk werd. Een nauwe rotsige gang leidde tot een eerste zaaltje waarin het verhaal van de grot verteld werd, hoe ze bij toeval ontdekt werd door een herder die een schaapje verloren was en hoe een speleoloog de grot verder verkende. Na het verhaal mochten we langs een glijbaantje een meter of twee lager van waaruit we door een nauw gaatje terug omhoog klommen en langs een nauwe doorgang terug naar de uitgang van de grot. In totaal waren we drie kwartier in de buik van de aarde... Nu genieten alle kinderen nog na met een cola of limonade en met een zakje chips. Straks gaat iedereen slapen.
Net voor de middag trok iedereen nog over de INDIANA JONES brug over de Ourthe... (foto's op de site) Dampende spaghetti stond op ons te wachten over de middag
We zijn net terug van de kajak. Eerst bracht het busje van lpm ons tot in Grandhan aan de oevers van de Ourthe waar Bartel ons de nodige uitleg gaf over kajakken... hoe moet je draaien, sturen, vooruit gaan, achteruit gaan en dan twee per twee het water in...
En dan iedereen het bootje in... Bartel gaf ons letterlijk een duwtje in de rug en we dreven op het water. Voor sommigen bleef het de hele tijd op het water, voor sommigen eindigde de tocht in het water. Sommigen kwamen in het water terecht omdat ze zin hadden in een duik, anderen waren nat door een samenloop van omstandigheden...
Uiteindelijk kwam iedereen aan op het eindpunt. Sommigen bibberend van de kou, anderen lachend van plezier.
Ter plaatse was het tijd voor drogen van kleren, een douche en het schrijven van kaartjes...
De geschiedeniswandeling was een groot succes dankzij Bartel, onze gids door Durbuy. Hij liet de kinderen de rol spelen van de graaf en de gravin en van het knappe boerinnetje... allemaal figuren uit de geschiedenis van Durbuy. We kwamen tot helemaal boven bij de weiden van de koeien van de graaf en zo terug tot in het centrum. Vraag maar eens wat de koeienoorlog was aan je zoon of dochter... Weet jij trouwens wat een bellenman was, wij wel, Niel mocht onze belleman spelen. Bekijk ook de filmpjes op de pagina van de site...
(keith) we klommen de hoge berg naar omhoog van waaruit we Durbuy helemaal konden zien. De graaf woonde in het kasteel en hij had een zoon. De graven waren heel rijk.
(Bartel) Durbuy is zo klein dat als je in Durbuy een prot laat, dat iedereen in het dorp het kan ruiken.
De geschiedeniswandeling was een groot succes dankzij Bartel, onze gids door Durbuy. Hij liet de kinderen de rol spelen van de graaf en de gravin en van het knappe boerinnetje... allemaal figuren uit de geschiedenis van Durbuy. We kwamen tot helemaal boven bij de weiden van de koeien van de graaf en zo terug tot in het centrum. Vraag maar eens wat de koeienoorlog was aan je zoon of dochter... Weet jij trouwens wat een bellenman was, wij wel, Niel mocht onze belleman spelen. Bekijk ook de filmpjes op de pagina van de site...
(keith) we klommen de hoge berg naar omhoog van waaruit we Durbuy helemaal konden zien. De graaf woonde in het kasteel en hij had een zoon. De graven waren heel rijk.
na een rustige nacht en een vroege ochtend zijn we weer klaar voor een nieuwe dag... Iedereen vult nu zijn dagboek in... Daarna vertrekken we naar Durbuy voor de geschiedeniswandeling. Deze namiddag staat kajak op het programma en deze avond (als het een beetje meevalt de grotten).
wist je dat... een jongen van het vijfde zijn (verse) slipjes herkent aan de geur iemand van de kinderen in het museum met opgezette dieren wilde weten of die dieren wel echt dood waren. iemand bij het kijken naar zijn voeten dacht dat er een knoop in zijn benen lag dat de jongens van het vijfde bij elke onverwachte gebeurtenis zeggen 'RITA IS IN SHOCK"
Valerie: hebben vroeg moeten opstaan, dat is zeer vermoeiend. De wandeling was wel leuk aan de ene kant, maar mijn benen doen nu pijn en het museum was heel leuk. En straks ga ik slaaaaaaaaaaaaaaaaapen.
Imelie: Het wandelen was wel lastig, maar nu is het hier heel tof. Ik ga straks slapen!
Celie: Hoe is het met je elleboog, papa? Stellen jullie het goed ik stel het goed! Vele kusjes xxxxxxxxxxxxxxxxxxx celie
Gille: t is hier heel leuk, we hebben veel gewandeld. We zitten nu gezelschapsspelletjes te spelen.
Jens: Het is hier heel leuk, ik dacht niet dat het allemaal zo prachtig zou zijn. Groetjes allemaal
Damy: t is hier leuk, we hebben veel gespeeld op de trein en hier ook. Bij onze bedden is het heel gezellig en het eten is hier ook lekker (vooral mijn laatste bord) en mijn stripverhaal ligt op het dak xxx Damy reageren kan op info@onzeark.be
Kenneth: We zijn aan gekomen in Durbuy, we hebben een lange wandeling gemaakt, we verblijven nu in hotel la Renardière.
Tibo: We hebben al een grote wandeling gedaan, we zijn niet naar de grotten kunnen gaan, dat is jammer, maar dat komt wel de volgende dagen maar het is hier ook leuk.
Keith: We hebben tien kilometer gestapt voor we hier aan kwamen ik mis jullie!!
Ryan: De eerste dag was al heel zwaar en we zijn goed aangekomen. En ik heb helemaal zelf alleen mijn bed gemaakt (applaus!) en ik hou van jullie
Ruben: we hebben eerst in de ochtend op de trein moeten zitten (lang) tot in Barvaux. En dan hebben we nog een hele lange wandeling moeten maken en dan kwamen we aan in La Renardière. reageren? info@onzeark.be
Thibeau: Hoe goat dat doa? Is Wiske brave? k goan morgen wel een brief schrieven. Toen we hier aankwamen vond ik het een mooi gebouw. Met veel deuren, met strenge meesters, (vooral meester Ludovik) en de douches zijn heel warm.. en dat is het. Doe de groeten aan Simon en Martijn.
Niel: Hey mama en papa hoe ist
Justin: Hey mama, papa, t is ier bèresjiek zoender junder
Jonas: Is Floris braaf?
Matthieu: Hey mama en papa, het was lang wandelen, het is hier leuk, we zijn er geraakt.
Davino: Ik ben juist in de douche geweest, het is hier een mooi huis, het is wel lang wandelen om hier te geraken. Ik mis jullie.
Gauthier: Dag mama en papa, stiefmama en stiefpapa, Yoppe en Thibaut hoe is het?
Net na het avondeten van onze eerste dag in Durbuy zijn de jongens onder de douche gesprongen en de meisjes spelen nu gezelschapsspelletjes. Het was een vroege ochtend en deze laat zich bij velen wat gevoelen nu vanavond. De treinreis verliep voorspoedig... alle treinen zo goed of op tijd, voldoende tijd om over te stappen, geen kinderen verloren, geen aansluitingen gemist... In het station van Barveau stond meester Ludovik met Tim de kinderen op te wachten, van daaruit vertrok het te voet naar het domein van Hottome... Onderweg langs de spoorweg kregen we een niet alledaags plaatje te zien, een vos had geprobeerd om de spoorlijnen over te steken, blijkbaar net op het moment dat de trein voorbij kwam... De vos was mooi in twee gesneden. Aan de ene kant van het spoor de kop met het bovenlijf, aan de andere kant van het spoor het achterlijf met de staart. Netjes in twee gesneden. Daarna naar Hotteme waar we eerst onze picnick voorgeschoteld kregen, smosbroodjes met kaas of salami... We namen de kwis en gingen op zoek naar de merle a plastron, het damhert, ... die konden we zien in allerlei kijkkasten met opgezette dieren van de Ardennen. Via het park van Hotteme kwamen we terug in Barvaux waar we de wandeling vervolledigden... eerst via een helling naar omhoog tot in het bos... en dan de helling langs de andere kant terug naar beneden. Dan via het pad langs de Ourthe doorheen Durbuy en zo naar Petit Han waar pijnlijke voetjes aankwamen omstreeks vier uur. De beloning voor zo een lastige wandeling was de tocht met de valies naar het tweede verdiep van la Renardiere... Daar aangekomen werden de kamers verdeeld en dan de moeilijkste opdracht van de dag voor sommigen. Het leggen van een laken op een bed en het in pakken van je kussen in een kussensloop blijkt voor de meesten moeilijker dan gedacht... Daarna hebben we de kinderen het lied van de avonturenklassen aangeleerd. J'aime J'aime Durbuy... 18 uur was er nog een speech vanwege Pol van La Renardière, wat mag wel, wat mag niet, wie doet wat en wie doet wat niet, kortom alle afspraken van het huis. Het avondeten... frietjes met mayonaise en stoofvlees met groentjes... mmmm.. na een lastige dag viel alles duidelijk in de smaak. Ondertussen was het buiten beginnen regenen en daarom onder andere werd de avondactiviteit verplaatst naar verder deze week. Nu zijn de jongens van het vijfde aan het douchen en komen straks de meisjes aan hun wasbeurt. De rest die l gewassen is zit in pyama te genieten van een spelleke...
Op de terugweg van de rappel was er nog een uurtje over. Het was ondertussen zalig zonnig geworden en iedereen liep in t shirt. 
De namiddag begon waar de voormiddag eindigde aan de voet van de deathride. Daar werden we opgewacht door Bartel en Chris. Zijn legden ons uit hoe je diezelfde 'string' deze keer moest gebruiken... 
Het programma van woensdag is licht gewijzigd. Het bezoek aan de burcht van Logne van woensdagnamiddag werd verplaatst naar donderdagnamiddag. 
Net na het avondeten van onze eerste dag in Durbuy zijn de jongens onder de douche gesprongen en de meisjes spelen nu gezelschapsspelletjes. 
