...Het leven van dag tot dag in de basisschool van Woesten... Op deze blog zullen kinderen en leerkrachten u meer vertellen over belevenissen op Onze Ark.
Zo kan u als ouder mee genieten van wat wij elke dag mogen beleven.
15-09-2007
voorbij
het is weer voorbij die mooie week... Het is nu zaterdagmorgen, het was stil ontbijten deze morgen. Het is weer wennen om thuis te zijn, al is het natuurlijk altijd fijn om terug thuis te komen. Ik ben ondertussen bezig om de website van de week af te maken. Ik voeg nog foto's toe van de laatste dag, ook foto's van het fototoestel van Mia. Verder staan er nog een paar filmpjes bij op de site: eentje van het bezoek aan Logne, eentje waarin we net voor het vertrek vrijdag het lied van J aime Durbuy zingen uit volle borst en nog wat filmpjes van hele gekke kindjes op de pyamafuif. Waarschuwing... sommige filmpjes kunnen op je lachspieren werken...
De kindjes liggen allemaal in hun beddeke. Ondertussen al een grote drie kwartier. Het was volle ambiance daar in onze pyama fuif... kijk maar eens naar de filmkes die ik nu nog ga opladen. Meteen groeit ook het besef dat het voorbij is... Morgen valieskes maken en dan een lange treinreis terug naar het vlakke land van Woesten. Wij vonden het grandioos, de kinderen vonden het net zo grandioos als wij. Wat wij hier op een week hebben meegemaakt, wat een ervaringen, wat een plezier. Dit vergeten wij en ook de kinderen nooit meer. De kinderen zouden het liefst maandag opnieuw de trein nemen en terug keren naar hier. Maar of alle mama's en papa's daarmee akkoord zijn, dat weten we nog niet.
Bij het thuiskomen kwam de geur van de barbecue ons al tegemoet.... mmmm we smolten... Bovendien hadden we het geluk dat het zo zonnig was dat we ons laatste avondmaal konden opeten buiten op het terras. Zo werd het een fantastisch feest.
Nu zijn de kinderen nog een laatste keer de hindernissenloop gaan uittesten, ondertussen zette ik samen met juf Mia alles klaar voor het feest van vanavond. We zullen nog lekker dansen en feesten en dan niet te laat gaan slapen zodat we morgen nog wakker genoeg zijn voor de afsluitende verrassing... we mogen het nu al verklappen denk ik, maar niets doorzeggen aan de kinderne hé... (hoe zou je dat kunnen doen he) Morgen komt de valkenier van het kasteel van Logne naar La petite merveille voor een super roofvogelshow....
De middag was heerlijk, kinderen konden op het terras van La Renardière schaken of andere spelletjes spelen, vriendschapsbandjes afwerken. We verloren zelfs de tijd uit het oog. Plots stond de buschauffeur naast ons om te vragen of we nog mee wilden vandaag... Vlug vlug werd alles opgeruimd, iedereen aan boord van de bus en toet toet naar Logne. De wandeling naar de burcht trok door het bos. Bij het kasteel stond de gids ons op te wachten. In haar beste Vlaams (en dat was niet zo goed, heette ze ons welkom). Eerst kregen we een rondleiding in het kasteel, de gids had ons goed gezegd dat we goed aandachtig moesten luisteren want alle antwoorden van de schattenzoektocht kon je weten als je goed oplette Daarna verdween onze gids een keer terwijl wij vier groepjes maakten. Dan kregen we de opdracht. Zes zinnen brachten ons op zes plaatsen in de burcht die je kon terugvinden als je goed opgelet had tijdens de rondleiding. Op elke plaats was een stuk van een zin te vinden. Helemaal op het einde kon je met deze zin het eindpunt van de schattenzoektocht vinden, en natuurlijk de schat zelf. In het volgende half uur vlogen kinderen heen en weer van de muur naar de kelder van het kastje naar de muur. De eindrush voor de schat was super spannend. Johannes van Catrysen, ridder van de eerste groep en Josephinus van Wulfjes, jonkvrouwe bij groep 2 zorgden voor een spannende eindrush die gewonnen werd door de jonkvrouwe met amper een paar seconden voorsprong op de koene ridder die meteen zijn nederlaag ridderlijk toegaf en de jonkvrouwe alle lof toe gooide. Ook de andere twee groepen volgden al vlug en toen was het aan jonkvrouwe Josephinus om te beslissen wat met de schat moest gebeuren. Als edele jonkvrouwe besliste zij al gauw om haar schat te delen met alle andere deelnemers en elk kon twee gouden snoepen laten smelten op de tong. Daarna moesten we rushen om dan toch nog tien minuten te laat bij de bus aan te komen.
Iedereen werd wakker met hier en daar wat spierpijn, de een van te hangen, de ander van te springen, de ander van te klimmen, dat komt ervan als je de hele woensdag aapje wilt spelen. Deze ochtend waren sommigen fris en monter en meteen uit bed... anderen waren meer niet fris en monster ... en niet uit bed te krijgen. Met een kleine vertraging konden we dan toch ontbijten. De warme chocomelk maakte iedereen wakker en daarna voegden we de derde strofe toe aan het lied van de bosklassen. Er is ondertussen al een heel eigen versie van het lied ontstaan met veel ie ie ie en dan ie aa en dan oooooooo.... Het busje stond klaar tegen half negen, na wat uitleg over aardbevingen, rotsen, spleten en grotten konden we vertrekken naar HOTTON. Om kwart over tien verdwenen we onder de grond van Hotton op zoek naar stalagmieten, stalagtieten, zuilen,... Onze gids legde in haar beste Nederlands uit hoe de grot ontstaan is, hoe mensen de grot hebben ontdekt, waar we sporen konden zien van aardbevingen... Zeventig meter onder de grond liep de rivier. We kwamen terug boven de grond. Ondertussen was de zomerzon ook wakker geworden... Ideaal om nog even op het speelplein te verblijven.
Op de terugweg van de rappel was er nog een uurtje over. Het was ondertussen zalig zonnig geworden en iedereen liep in t shirt. We zouden op de terugweg alvast eens kennismaken met de hindernissen van het hindernissenparcours. De populairste hindernis was het slingeren aan een tarzantouw naar de overkant van een bak vol vies water. Thalita was de eerste die de hindernis miste en daarna volgde een hele rij waaghalzen die een voor een plonsden in het water. sommigen tot aan de knieën, sommigen tot aan de gordel, sommigen tot aan de nek. Samen met het zwemmen van vandaag, de kajak van gisteren en nog wat natte activiteiten hebben we hier dus een groot probleem... een gebrek aan waslijnen om de was aan te drogen.
Op de terugweg van de rappel was er nog een uurtje over. Het was ondertussen zalig zonnig geworden en iedereen liep in t shirt. We zouden op de terugweg alvast eens kennismaken met de hindernissen van het hindernissenparcours. De populairste hindernis was het slingeren aan een tarzantouw naar de overkant van een bak vol vies water. Thalita was de eerste die de hindernis miste en daarna volgde een hele rij waaghalzen die een voor een plonsden in het water. sommigen tot aan de knieën, sommigen tot aan de gordel, sommigen tot aan de nek. Samen met het zwemmen van vandaag, de kajak van gisteren en nog wat natte activiteiten hebben we hier dus een groot probleem... een gebrek aan waslijnen om de was aan te drogen.
De namiddag begon waar de voormiddag eindigde aan de voet van de deathride. Daar werden we opgewacht door Bartel en Chris. Zijn legden ons uit hoe je diezelfde 'string' deze keer moest gebruiken... Chris gaf ook een showtje en toonde ons alles wat je in de rappel zeker niet mag doen. Wist je dat er witte puntjes zijn op de rots van de rappel van alle kindertjes die er stukjes tand verloren zijn (dat was een grapje hoor, eentje van Chris). Daarna verdeelden we ons in drie groepen. Groep 1 begon boven aan de apenbrug waar meester Wim en juf Mia de assistenten van dienst waren. Daarna schoven ze door naar de rappel waar je met hulp van Chris en Bartel naar beneden kon komen en uitiendelijk door naar het rotsklimmen waar Tim en Ludovik voor tegengewicht mochten zorgen (elk zijn talent hé). En na de eerste opdracht doorschuiven. Bijna iedereen heeft alle opdrachten tot een goed einde gebracht... We konden meteen weer groot APPLAUS geven voor ONSZELF... Het avondeten kwam vroeg vanavond. We zaten al om kwart over vijf aan tafel voor rijst met currysaus en kip. Om zes uur stond de bus immers op ons te wachten voor de laatste activiteit van de sportdag. Bartel kwam ons oppikken om naar het zwembad te gaan. Iedereen stapte vrolijk en vol plezier de bus op, we zongen zelfs tot meester Wim plots zei STOP! Niemand van de leerkrachten had immers zijn portefeuille mee om het zwembad te betalen, daarom renden we nog vlug vlug terug naar binnen om de centen op te halen en van daaruit toet toet naar het zwembad. We zwommen speelden en dolden in het zwembad en in het bubbelbad en in het kinderbadje tot half acht en daarna terug met dezelfde Bartel naar La Renardière. Daar wacht ons nog een drankje, een zakje chips.. een spelletje. Drie jongens schrijven verder aan de tekst van het liedje, een tiental kinderen maken samen met juf Mia vriendschapsbandjes. Straks krijgen de kinderen nog het verhaal te horen van de Gouden Geit, het verhaal van de burcht van Logne, meteen een goede voorbereiding voor wat komen zal morgen...
De wekker liep vroeg af deze morgen... we waren nog niet helemaal wakker. Maar om acht uur zat iedereen toch met een fris gewassen snoet aan de ontbijttafel. Na het eten zongen we ons Durbuy-lied. De trainingspakken werden aangetrokken en we konden weer vertrekken via de Indiana Jones brug naar het terrein waar Bartel ons opnieuw opwachtte. Iedereen kreeg er een "string" om rond de poep te doen en een touw om aan de "string" vast te doen. Samen vertrokken we langs de Ourthe via een oude rivierbedding (die nu gelukkig droog stond) naar de eerste proef van de avonturentocht. Een touwladder was horizontaal gespannen over een kloof van wel vijftien meter diep. Iedereen maakte zijn beukels en zijn touwen vast en gezwind trokken we een voor een naar de overkant. Terugkeren deed je via een andere brug in de vorm van een v waar je links en recht de touwen kon vastmaken. Daarna ging de tocht verder door de bossen en tussen de bomen. Na heel wat klimmen en dalen kwamen we bij een oude steengroeve uit waar we vastgemaakt werden aan een touw en waarna we onze deathride naar beneden "vlogen"... Een na een kwamen alle kinderen gezwind naar beneden en toen iedereen klaar was hebben we een fantastisch applaus gegeven voor onszelf, want we hebben het toch allemaal gedaan en gedurfd. Zouden onze mama's en papa's dat ook allemaal durven... wij gokken van niet!
Het programma van woensdag is licht gewijzigd. Het bezoek aan de burcht van Logne van woensdagnamiddag werd verplaatst naar donderdagnamiddag. Morgen maken we er dus een echte sportdag van. Voormiddag doen we het avonturenparcours, de apenbrug, ... In de namiddag gaan we bergklimmen, berg afdalen (rappel), deathride... 's Avonds eten we iets vroeger zodat er nog voldoende tijd is om het zwembad in te duiken. Je merkt een superleuke, supergevulde dag.
Kenneth Keith: we zijn in de grot geweest, het was niet zo lang, daarvoor het kajakken. En het was heel leuk. Na de grot moesten we in het donker te voet terugkeren. Het was leuk
Macy: Mama en Papa, hebben jullie nog geweend toen ik weg was? We zijn zojuist in de grotten geweest en dat vond ik tof. Daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag
Jennefer: Het is leuk, maar nu begin ik een beetje verlangen naar huis. We zijn juist in de grot geweest, het was moelijk maar leuk.
Thibeau: We hebben speleo gedaan. Dat was in een grot. Er waren diepe gaten, ik durfde het niet zo goed, maar ik heb het toch gedaan. Salu.
Niel: Hey mama en papa, hoe is t me junder Hier is t stief sjiek.
Meester Wim zegt dat het hier allemaal in orde is.
Het meeste gevreesde moment van de juffen en meesters... ook voor sommige kinderen het moment van de week waarop ze het niet zouden durven... maar iedereen is heelhuids de grot in geraakt en iedereen is ook heelhuids de grot terug uit geraakt. Onderweg waren er hier en daar traantjes, maar die droogden al vlug op als iedereen zag wat het eigenlijk werd. Een nauwe rotsige gang leidde tot een eerste zaaltje waarin het verhaal van de grot verteld werd, hoe ze bij toeval ontdekt werd door een herder die een schaapje verloren was en hoe een speleoloog de grot verder verkende. Na het verhaal mochten we langs een glijbaantje een meter of twee lager van waaruit we door een nauw gaatje terug omhoog klommen en langs een nauwe doorgang terug naar de uitgang van de grot. In totaal waren we drie kwartier in de buik van de aarde... Nu genieten alle kinderen nog na met een cola of limonade en met een zakje chips. Straks gaat iedereen slapen.
Net voor de middag trok iedereen nog over de INDIANA JONES brug over de Ourthe... (foto's op de site) Dampende spaghetti stond op ons te wachten over de middag
We zijn net terug van de kajak. Eerst bracht het busje van lpm ons tot in Grandhan aan de oevers van de Ourthe waar Bartel ons de nodige uitleg gaf over kajakken... hoe moet je draaien, sturen, vooruit gaan, achteruit gaan en dan twee per twee het water in...
En dan iedereen het bootje in... Bartel gaf ons letterlijk een duwtje in de rug en we dreven op het water. Voor sommigen bleef het de hele tijd op het water, voor sommigen eindigde de tocht in het water. Sommigen kwamen in het water terecht omdat ze zin hadden in een duik, anderen waren nat door een samenloop van omstandigheden...
Uiteindelijk kwam iedereen aan op het eindpunt. Sommigen bibberend van de kou, anderen lachend van plezier.
Ter plaatse was het tijd voor drogen van kleren, een douche en het schrijven van kaartjes...
De geschiedeniswandeling was een groot succes dankzij Bartel, onze gids door Durbuy. Hij liet de kinderen de rol spelen van de graaf en de gravin en van het knappe boerinnetje... allemaal figuren uit de geschiedenis van Durbuy. We kwamen tot helemaal boven bij de weiden van de koeien van de graaf en zo terug tot in het centrum. Vraag maar eens wat de koeienoorlog was aan je zoon of dochter... Weet jij trouwens wat een bellenman was, wij wel, Niel mocht onze belleman spelen. Bekijk ook de filmpjes op de pagina van de site...
(keith) we klommen de hoge berg naar omhoog van waaruit we Durbuy helemaal konden zien. De graaf woonde in het kasteel en hij had een zoon. De graven waren heel rijk.
(Bartel) Durbuy is zo klein dat als je in Durbuy een prot laat, dat iedereen in het dorp het kan ruiken.
het is weer voorbij die mooie week...
De middag was heerlijk, kinderen konden op het terras van La Renardière schaken of andere spelletjes spelen, vriendschapsbandjes afwerken. 
Deze strofe werd gecomponeerd door Gilles Lermyte, Damy Dehaene en Tibo Degrijse
Iedereen werd wakker met hier en daar wat spierpijn, de een van te hangen, de ander van te springen, de ander van te klimmen, dat komt ervan als je de hele woensdag aapje wilt spelen. 
en meteen uit bed... anderen waren meer niet fris en monster
... en niet uit bed te krijgen. Met een kleine vertraging konden we dan toch ontbijten. 
De namiddag begon waar de voormiddag eindigde aan de voet van de deathride. Daar werden we opgewacht door Bartel en Chris. Zijn legden ons uit hoe je diezelfde 'string' deze keer moest gebruiken... 
Het programma van woensdag is licht gewijzigd. Het bezoek aan de burcht van Logne van woensdagnamiddag werd verplaatst naar donderdagnamiddag. 
