Het valt steeds meer op dat Fien dingen in haar mondje probeert te steken. En als het haar dan lukt dan trekt ze soms de gekste gezichten. Zo bevalt haar pluchen paardje haar niet echt. De bijtring aan haar kubus bezorgt haar dan weer binnenpretjes. Het kriebelt waarschijnlijk haar tandvlees.
Dag mama! Oh-ow betrapt! Mmmm... Dat smaakt naar meer
Fien heeft zich voor het eerst gedraaid van buik naar rugligging! Ik was bezig met haar pyjama aan te doen op de verzorgingstafel en ik legde haar op haar buikje om de knopjes op haar rug dicht te doen. Ze was heel hevig aan het stampen met de voetjes, zoals ze altijd doet. Ze kwam zo half op haar zij te liggen en doordat ze bleef wrikkelen lag ze opeens op haar rug. Ze keek me eerst verwonderd aan, zo van: "hé, hoe kan dat nu?!" en toen begon ze terug te lachen. Ik heb haar daarna nog eens op haar buikje gelegd in haar park, maar ik denk dat ik teveel verwacht In ieder geval, toeval of niet, ik ben héél trots op m'n kleine meid.
Als papa Fien een verse pamper aandoet of gewoon aankleedt, dan mag je al gauw op een kwartier rekenen. En nee, 't is niet dat hij niet handig is, integendeel... hij neemt er echt de tijd voor en dit vooral om wat te spelen of onnozel te doen. En hoe zotter, hoe liever ze het heeft. Vandaag mocht Fien karate-kid spelen
Tegenwoordig is het echt leuk om wat tegen Fien te 'babbelen', ze brabbelt dan terug of begint gewoon te lachen! Echt super! Je zou er gewoon tegen blijven babbelen om haar zo bezig te zien. Met gevolg dat ik er een filmpje van gemaakt heb.
Grrrr! Precies of ze doen erom.... Ze mogen eens stoppen hierboven met hun kussengevecht! Ik heb er nu al een hekel aan, als ik aan deze avond denk. Dat wordt weer gezellig op de parking van m'n werk. Of gewoon, de wegen, alle grote wegen zullen wel open liggen, maar de kleintjes... Bah! Geef mij maar zomer! Nah!
Alsof we er de laatste weken nog ni genoeg gezien hebben, zo moest het vandaag ook weer sneeuwen. Gelukkig bleven wij van alle grote ellende gespaard, maar toch zou ik liever op zo'n dagen thuis blijven hoor! Ik ben geen held om met de auto daar doorheen te rijden. Vooral, toen ik deze middag vertrok naar m'n werk en ik iemand met de auto, in de straat achter ons, tegen een boompje heb zien glijden.
Als ik de namiddag heb, dan is het pure chaos in de voormiddag! Het schema ziet er als volgt uit: Fien eten geven, Fien wassen/aankleden, mezefl wassen/aankleden, wat opruimen in huis, Fien entertainen, boterhammetjes voor het werk klaarmaken, was insteken, was opplooien, koken, afwassen, Fien terug eten geven, Fien klaarmaken om naar oma te gaan, buggy in de auto, Fien in de auto, vertrekken naar oma, Fien afzetten samen met de buggy, kleine babbel met oma over Fien haar voormiddag, vertrekken naar m'n werk.
En liefst van al komt er wel iets tussen, waardoor héél m'n schema in de war ligt.
Afgelopen weekend hebben we overduidelijk genoten van de quality-time van ons gezinnetje. Lekker lang slapen, als Fien wakker was haar bij ons in bed genomen, samen boodschappen doen, samen niets doen, samen op restaurant, samen Fien wassen, samen shoppen voor Fien,... 't Is overduidelijk zeker, dat ik terug ga werken?!
Het mysterie van m'n dikke buik in de zwangerschap is opgelost!!! Blijkt dat ik niet één baby maar wel drie baby's in de buik had, althans als ik de foto mag geloven
Toen ik Fien deze middag ging ophalen viel het me onmiddellijk op dat er weer uitslag op haar gezichtje staat. Het is enorm rood rond haar ogen en de mond. Geen idee, van wat het afkomstig is, het is niet de eerste keer, alleen is het nu veel erger. Oma heeft me zalf meegegeven waardoor het zou moeten beteren. Het ziet er zo pijnlijk uit. Het arme schaap. Op de foto toont het wel zo rood ni als in de werkelijkheid.
Deze middag kreeg ik het langverwachte ( ) telefoontje van de thuiszorgwinkel. M'n draagdoek was binnengekomen. Ik ben toen snel naar oma gereden, Fien opgepikt, Fien eten gegeven, Fien in bedje gestopt, wat opgeruimd in huis en een douche genomen. Omstreeks 15u30 waren we op weg naar de thuiszorgwinkel. Het scheelde serieus wat in prijs -in m'n voordeel- dan dat je de draagdoek via internet ofzo aankoopt. Thuisgekomen, hebben we de draagdoek onmiddellijk uitgetest en hij is goedgekeurd door Fien als door mezelf. Het is een serieuse verbetering ten opzichte van de tricot slen.
Vandaag was m'n eerste werkdag na zo'n 10 maanden thuis te zijn. Ik
ging met een dubbelgevoel gaan werken; enerzijds was ik blij om
eindelijk terug te kunnen werken (hele dagen thuis zijn, zou toch niks
voor mij zijn), anderzijds liet ik m'n meisje niet zo graag achter. Ook al was ze in goede handen bij de papa, het was de eerste keer dat we zolang gescheiden zouden zijn. De
eerste werkdag is goed meegevallen, het was leuk om nog eens onder de
collega's te zijn. Natuurlijk werd er tussen het werken door hier en
daar wel een babbeltje gedaan hoe ofwat met ons kleine meid.
Het weerzien met m'n spookje was super! Ik kreeg een mooie glimlach toen ik haar ging ophalen bij oma. Dat doet toch iets met ne mens, m'n dag was direct volmaakt ;) In de namiddag was ze wel wat lastig en was ze enorm hangerig. Ik denk dat het een combinatie was van:
haar dag verwerken
laatste beetje van haar sprongetje
vermoeidheid
(want normaal doet ze een middagdutje als ik haar ophaal, maar dat
moeten we wat noodgedwongen proberen te verzetten )
Het is reeds een week nu, dat Fien, haar handjes ontdekt heeft. En wat een plezier beleeft ze daar aan! En maar sabbelen, precies er bestaat niets lekkerder. Ze verkiest haar handen boven haar tut. Ergens wel vervelend... vooral als ze wakker wordt naar de ochtend toe, we worden als het ware getrakteerd op een waar smek-concert Verder begint ze toch haar handjes wat onder controle te krijgen, af en toe 'betrappen' we haar in haar park, als ze een speeltje vast heeft. Ons meisje wordt groot. *snif*
Aangezien dat ik bijna terug aan de slag moet en we in verschillende ploeg gaan werken, hebben we er deze namiddag maar eens van geprofiteerd. We zijn met ons drietjes naar Waasland shopping center getrokken. Vooral met de bedoeling om een paar nieuwe pulls aan te kopen, voor mezelf. Alleen... is het maar bij één pull gebleven voor mezelf (lichtjes onder dwang van David ) en drie stuks voor Fien. Ohja... er zullen nog wel gelegenheden zijn om m'n kleerkast uit te breiden... (of die van Fien )
Precies 2 maand geleden is onze kleine meid geboren. Het is ongelooflijk hoe snel de tijd passeert. Het lijkt pas gisteren dat ik bevallen ben. Ik ga aanstaande maandag met een dubbel gevoel terug aan het werk. Ik ben blij dat ik terug onder de collega's kom, terug meer beweging heb. Maar anderzijds heb ik het er moeilijk mee om m'n kleine meid 'los te laten'.
Fien heeft vandaag en gisteren toch wel wat last gehad van haar prikjes. Ze had niet echt koorts, maar eerder een temperatuursverhoging. Ze was vooral hangerig, zeurend, klagend,... Op aanraden van K&G heb ik haar dan wat perdolan siroop gegeven. En dat maakte toch een serieus verschil! We hadden zowat onmiddellijk (lees: na een klein uurtje) een weer aangename en lachende meid in huis. Het is niet leuk om je kindje zo uit z'n normaal doen te zien. Gelukkig heeft ze toch een goeie nacht achter de rug, want ik had er eerlijk gezegd wel wat voor gevreesd.
De eerste prikjes! Dat stond vandaag voornamelijk op de agenda. Stipt om 10u30 stond ik met ons klein spookje bij K&G en maar best! Zoveel kindjes en vooral het gehuil vulden het veel te kleine consultatiebureau. Na mij kwamen al snel nog een hoop mensen toe. Het was echt aanschuiven. En warm was het er ook al niet. Ik kreeg al snel medelijden met al die kleine kindjes, die in hun blootje op de weegschaal werden gelegd.
Na een goed kwartier wachten was het onze beurt, ik mocht Fien uitkleden en vervolgens op de weegschaal leggen. 5kg140 gaf de weegschaal aan! "Niet slecht voor een kindje die BV krijgt." ,zei één van de vrijwilligers. Natuurlijk begon ik al te groeien. Het doet altijd deugd als de mensen een compliment geven als je BV geeft. Nadien werd Fien in een houten bak gelegd om haar grootte te meten. Hierbij had ik wel m'n twijfels over de nauwkeurigheid. (Naar m'n weten was haar beentje niet volledig gestrekt) Volgens de vrijwilligster is Fien 57 cm. Ook niet slecht! Al zeker niet voor een meisje van net geen 2 maand.
Na nog een beetje wachten -gelukkig in de buurt van een radiator-
mochten we langsgaan bij de dokter. Het was een heel vriendelijke vrouw
die Fien allerlei testjes liet doen. Ze was serieus onder de indruk hoe stevig ze wel was. Fien heeft namelijk al een voorkeur om op de beentjes te staan. (weliswaar ondersteund door mama of papa ) Toen Fien op de buik werd gelegd, kon ze zonder problemen het hoofd opheffen en keek ze van links naar rechts. Ze moest en zou het volledige kabinet te zien krijgen. De curieusekeneuze!
Wat nadien volgde, dat vond ons kleine meid helemaal niet leuk. En mama eigenlijk ook niet! Ze kreeg tot tweemaal toe een prik in de bil. Al heel snel zette Fien haar keel open en was ze niet onmiddellijk te troosten, 't was eerder van het verschot dan van de pijn. Die stoute dokter toch! Toen ik haar opnam en wat rondliep was het verdriet al snel vergeten en kreeg ik alweer een glimlach te zien. Oef!
Nu maar hopen dat ze er niet ziek van wordt. Al merk ik toch al op dat ze wat aan de stillere kant is, haar temperatuur is nog normaal. En ze slaapt momenteel in haar parkwieg en dit overdag!
Binnenkort zijn Fien en ik te bewonderen met een nieuwe draagdoek! Ik had nog de geboortebonnen liggen van de CM en ben dan ook maar eens naar de thuiszorgwinkel getrokken. Ik had al wat rondgekeken op internet en wist dus heel goed wat ik wou. De verkoopster daarentegen, die wist precies niet goed wat voor een soorten er op de markt waren. Ze heeft er uiteindelijk de catalogus bijgenomen. Ik heb dan maar getoond welke ik wou en kort uitgelegd waar het verschil zat met de rest. Helaas moest ze de doek bestellen en zal ik hem ten laatste eind volgende week hebben.
Overdag slaapt onze kleine meid niet veel. Een uurtje in de voormiddag, een uurtje over de middag en soms (zelden eigenlijk) een uurtje in de vooravond. Het is zo dat ze haar uurtje in de voormiddag, in haar parkwieg slaapt, na wat te spelen. (als je haar in haar bedje probeert te leggen dan is ze alweer klaarwakker ) Over de middag, na het drinken van een portie mamamelk is ze echt versuft en leg ik haar te slapen in haar bedje boven. Dit slaapje zal echter nooit langer dan een uur duren. Dan roept/brult ze bijna de volledige buurt samen om toch maar kenbaar te maken dat ze wakker is. Ik heb al meermaals geprobeerd om haar langer te laten slapen, maar 't is toch iedere keer tevergeefs. Als je haar dan uit haar bedje vist dan kijkt ze je aan met haar grootste en mooiste glimlach. *héhé mama, ik heb gewonnen!*
Het avondritueel, dat begint ze toch al goed te kennen. Een heerlijk badje, wat aandacht van mama en/of papa en een portie mamamelk waarvan ze in een diepe slaap sukkelt. Maar ja wat wil je, als je overdag niet veel wenst te slapen.
Gelukkig slaapt ze 's nachts dan goed door en heeft ze toch een grote portie slaap gehad.
Vooral, toen ik deze middag vertrok naar m'n werk en ik iemand met de auto, in de straat achter ons, tegen een boompje heb zien glijden. 
Het arme schaap. Op de foto toont het wel zo rood ni als in de werkelijkheid. 
