Toen ik Fien deze middag ging ophalen viel het me onmiddellijk op dat er weer uitslag op haar gezichtje staat. Het is enorm rood rond haar ogen en de mond. Geen idee, van wat het afkomstig is, het is niet de eerste keer, alleen is het nu veel erger. Oma heeft me zalf meegegeven waardoor het zou moeten beteren. Het ziet er zo pijnlijk uit. Het arme schaap. Op de foto toont het wel zo rood ni als in de werkelijkheid.
Deze middag kreeg ik het langverwachte ( ) telefoontje van de thuiszorgwinkel. M'n draagdoek was binnengekomen. Ik ben toen snel naar oma gereden, Fien opgepikt, Fien eten gegeven, Fien in bedje gestopt, wat opgeruimd in huis en een douche genomen. Omstreeks 15u30 waren we op weg naar de thuiszorgwinkel. Het scheelde serieus wat in prijs -in m'n voordeel- dan dat je de draagdoek via internet ofzo aankoopt. Thuisgekomen, hebben we de draagdoek onmiddellijk uitgetest en hij is goedgekeurd door Fien als door mezelf. Het is een serieuse verbetering ten opzichte van de tricot slen.
Vandaag was m'n eerste werkdag na zo'n 10 maanden thuis te zijn. Ik
ging met een dubbelgevoel gaan werken; enerzijds was ik blij om
eindelijk terug te kunnen werken (hele dagen thuis zijn, zou toch niks
voor mij zijn), anderzijds liet ik m'n meisje niet zo graag achter. Ook al was ze in goede handen bij de papa, het was de eerste keer dat we zolang gescheiden zouden zijn. De
eerste werkdag is goed meegevallen, het was leuk om nog eens onder de
collega's te zijn. Natuurlijk werd er tussen het werken door hier en
daar wel een babbeltje gedaan hoe ofwat met ons kleine meid.
Het weerzien met m'n spookje was super! Ik kreeg een mooie glimlach toen ik haar ging ophalen bij oma. Dat doet toch iets met ne mens, m'n dag was direct volmaakt ;) In de namiddag was ze wel wat lastig en was ze enorm hangerig. Ik denk dat het een combinatie was van:
haar dag verwerken
laatste beetje van haar sprongetje
vermoeidheid
(want normaal doet ze een middagdutje als ik haar ophaal, maar dat
moeten we wat noodgedwongen proberen te verzetten )
Het is reeds een week nu, dat Fien, haar handjes ontdekt heeft. En wat een plezier beleeft ze daar aan! En maar sabbelen, precies er bestaat niets lekkerder. Ze verkiest haar handen boven haar tut. Ergens wel vervelend... vooral als ze wakker wordt naar de ochtend toe, we worden als het ware getrakteerd op een waar smek-concert Verder begint ze toch haar handjes wat onder controle te krijgen, af en toe 'betrappen' we haar in haar park, als ze een speeltje vast heeft. Ons meisje wordt groot. *snif*
Aangezien dat ik bijna terug aan de slag moet en we in verschillende ploeg gaan werken, hebben we er deze namiddag maar eens van geprofiteerd. We zijn met ons drietjes naar Waasland shopping center getrokken. Vooral met de bedoeling om een paar nieuwe pulls aan te kopen, voor mezelf. Alleen... is het maar bij één pull gebleven voor mezelf (lichtjes onder dwang van David ) en drie stuks voor Fien. Ohja... er zullen nog wel gelegenheden zijn om m'n kleerkast uit te breiden... (of die van Fien )
Precies 2 maand geleden is onze kleine meid geboren. Het is ongelooflijk hoe snel de tijd passeert. Het lijkt pas gisteren dat ik bevallen ben. Ik ga aanstaande maandag met een dubbel gevoel terug aan het werk. Ik ben blij dat ik terug onder de collega's kom, terug meer beweging heb. Maar anderzijds heb ik het er moeilijk mee om m'n kleine meid 'los te laten'.
Fien heeft vandaag en gisteren toch wel wat last gehad van haar prikjes. Ze had niet echt koorts, maar eerder een temperatuursverhoging. Ze was vooral hangerig, zeurend, klagend,... Op aanraden van K&G heb ik haar dan wat perdolan siroop gegeven. En dat maakte toch een serieus verschil! We hadden zowat onmiddellijk (lees: na een klein uurtje) een weer aangename en lachende meid in huis. Het is niet leuk om je kindje zo uit z'n normaal doen te zien. Gelukkig heeft ze toch een goeie nacht achter de rug, want ik had er eerlijk gezegd wel wat voor gevreesd.
De eerste prikjes! Dat stond vandaag voornamelijk op de agenda. Stipt om 10u30 stond ik met ons klein spookje bij K&G en maar best! Zoveel kindjes en vooral het gehuil vulden het veel te kleine consultatiebureau. Na mij kwamen al snel nog een hoop mensen toe. Het was echt aanschuiven. En warm was het er ook al niet. Ik kreeg al snel medelijden met al die kleine kindjes, die in hun blootje op de weegschaal werden gelegd.
Na een goed kwartier wachten was het onze beurt, ik mocht Fien uitkleden en vervolgens op de weegschaal leggen. 5kg140 gaf de weegschaal aan! "Niet slecht voor een kindje die BV krijgt." ,zei één van de vrijwilligers. Natuurlijk begon ik al te groeien. Het doet altijd deugd als de mensen een compliment geven als je BV geeft. Nadien werd Fien in een houten bak gelegd om haar grootte te meten. Hierbij had ik wel m'n twijfels over de nauwkeurigheid. (Naar m'n weten was haar beentje niet volledig gestrekt) Volgens de vrijwilligster is Fien 57 cm. Ook niet slecht! Al zeker niet voor een meisje van net geen 2 maand.
Na nog een beetje wachten -gelukkig in de buurt van een radiator-
mochten we langsgaan bij de dokter. Het was een heel vriendelijke vrouw
die Fien allerlei testjes liet doen. Ze was serieus onder de indruk hoe stevig ze wel was. Fien heeft namelijk al een voorkeur om op de beentjes te staan. (weliswaar ondersteund door mama of papa ) Toen Fien op de buik werd gelegd, kon ze zonder problemen het hoofd opheffen en keek ze van links naar rechts. Ze moest en zou het volledige kabinet te zien krijgen. De curieusekeneuze!
Wat nadien volgde, dat vond ons kleine meid helemaal niet leuk. En mama eigenlijk ook niet! Ze kreeg tot tweemaal toe een prik in de bil. Al heel snel zette Fien haar keel open en was ze niet onmiddellijk te troosten, 't was eerder van het verschot dan van de pijn. Die stoute dokter toch! Toen ik haar opnam en wat rondliep was het verdriet al snel vergeten en kreeg ik alweer een glimlach te zien. Oef!
Nu maar hopen dat ze er niet ziek van wordt. Al merk ik toch al op dat ze wat aan de stillere kant is, haar temperatuur is nog normaal. En ze slaapt momenteel in haar parkwieg en dit overdag!
Binnenkort zijn Fien en ik te bewonderen met een nieuwe draagdoek! Ik had nog de geboortebonnen liggen van de CM en ben dan ook maar eens naar de thuiszorgwinkel getrokken. Ik had al wat rondgekeken op internet en wist dus heel goed wat ik wou. De verkoopster daarentegen, die wist precies niet goed wat voor een soorten er op de markt waren. Ze heeft er uiteindelijk de catalogus bijgenomen. Ik heb dan maar getoond welke ik wou en kort uitgelegd waar het verschil zat met de rest. Helaas moest ze de doek bestellen en zal ik hem ten laatste eind volgende week hebben.
Overdag slaapt onze kleine meid niet veel. Een uurtje in de voormiddag, een uurtje over de middag en soms (zelden eigenlijk) een uurtje in de vooravond. Het is zo dat ze haar uurtje in de voormiddag, in haar parkwieg slaapt, na wat te spelen. (als je haar in haar bedje probeert te leggen dan is ze alweer klaarwakker ) Over de middag, na het drinken van een portie mamamelk is ze echt versuft en leg ik haar te slapen in haar bedje boven. Dit slaapje zal echter nooit langer dan een uur duren. Dan roept/brult ze bijna de volledige buurt samen om toch maar kenbaar te maken dat ze wakker is. Ik heb al meermaals geprobeerd om haar langer te laten slapen, maar 't is toch iedere keer tevergeefs. Als je haar dan uit haar bedje vist dan kijkt ze je aan met haar grootste en mooiste glimlach. *héhé mama, ik heb gewonnen!*
Het avondritueel, dat begint ze toch al goed te kennen. Een heerlijk badje, wat aandacht van mama en/of papa en een portie mamamelk waarvan ze in een diepe slaap sukkelt. Maar ja wat wil je, als je overdag niet veel wenst te slapen.
Gelukkig slaapt ze 's nachts dan goed door en heeft ze toch een grote portie slaap gehad.
Het is nu al ruim twee weken dat Fien echt doorslaapt. Voordien had ze ook nachten waar ze gemakkelijk 6 uur aan een stuk sliep, maar nu slaapt ze zo'n 8 à 11 uur per nacht. We zijn natuurlijk in de wolken dat ons meisje al zo braaf doorslaapt, alhoewel dat ik er soms niet gerust in ben en toch eens stiekem ga kijken 's nachts als ik wakker schiet. Het is sterker dan mezelf. Maar dat zal wel iets zijn, wat de meeste mama's doen, zeker?!
Zo kan ik bijvoorbeeld niet met een gerust hart gaan slapen zonder nog eens te gaan kijken op haar kamertje. Ik controleer of het niet te warm of te koud is, leg haar tut aan de kant, die ze ondertussen uitgeduwd heeft. En uiteindelijk stop ik haar dan voorzichtig nog wat toe en geef heel stiekem een kusje op haar voorhoofd. Als die dagelijkse routine gebeurd is, zal ik gerust slapen.
Vandaag is het zaterdag, dat betekent geen badje noch shantala maar, douchen! Dit keer was het aan papa z'n beurt om samen met Fien onder de douche te staan. Jaja er wordt net niet gevochten, wie wel of niet samen met Fien mag douchen. Wie nu eigenlijk het grootste plezier heeft, da's ook alweer een andere vraag. Maar als je het mij vraagt; beleven zowel dochter-lief als papa een zalige tijd onder de douche.
De reden waarom ik een blog ben opgestart is eigenlijk vrij simpel. Ik volg een aantal blogs en het leek me wel leuk om aan de buitenwereld te laten weten hoe ons klein spookje evolueert. Aangezien ik haar ontwikkelingen nauwgezet opschreef zullen er in de toekomst wel berichtjes toegevoegd worden vanuit het verleden. Ik ben geen al te grote schrijver, maar zal toch proberen om hier regelmatig iets te posten (al zijn het maar een paar foto's)
Het is officieel, maat 56 moet plaats maken voor 62. Oohh wat wordt ons meisje groot, ergens zou je de tijd willen stilzetten, maar het blijft fantastisch om te zien hoe ons meisje nieuwe dingen ontdekt en leert. Nu maat 62 uitgepakt is en 56 ingepakt, mocht papa eindelijk zijn favoriete pyjama voor Fien uit de kast halen.
Fien is vandaag 7 weken! Het is ongelooflijk hoe een kleine baby in een paar weken zo kan veranderen. Het platte geraakt er stilletjes aan vanaf. Fien is een heel actieve en vooral stevige baby. We hebben al een paar leeftijdsgenootjes gezien en daartegenover lijkt ons meisje een stuk ouder.
Fien heeft helemaal geen nood aan duur speelgoed. Dat bewijst ze genoeg op de verzorgingstafel waar haar fles bodylotion staat. Telkens als ik haar verzorg moet de fles eraan geloven, ze vindt het enorm plezant om de fles neer te meppen. Ze kraait van plezier als ze er telkens in slaagt. Maar die vrolijke Fien kan nogal snel omslaan naar een kwade Fien. Vooral als je de fles niet snel genoeg rechtzet
Toen ik vandaag Fien haar pyjama aandeed en haar op buik legde, viel het me op hoe goed ze haar hoofd al kan rechthouden. Het was al ons al eerder opgevallen maar nu hield ze het toch wel héél lang omhoog. Dat moest natuurlijk op de gevoelige plaat worden vastgelegd. Helaas was papa nergens te bespeuren dus moest mama het maar met de pocket-camera vastleggen. (mama heeft geen kaas gegeten van spiegelreflexen, er staan net iets teveel knopjes op )
Het arme schaap. Op de foto toont het wel zo rood ni als in de werkelijkheid. 
) telefoontje van de thuiszorgwinkel. M'n draagdoek was binnengekomen.
Een heerlijk badje, wat aandacht van mama en/of papa en een portie mamamelk waarvan ze in een diepe slaap sukkelt. Maar ja wat wil je, als je overdag niet veel wenst te slapen. 
){kind=link}