Afgelopen weekend hebben we overduidelijk genoten van de quality-time van ons gezinnetje. Lekker lang slapen, als Fien wakker was haar bij ons in bed genomen, samen boodschappen doen, samen niets doen, samen op restaurant, samen Fien wassen, samen shoppen voor Fien,... 't Is overduidelijk zeker, dat ik terug ga werken?!
Het mysterie van m'n dikke buik in de zwangerschap is opgelost!!! Blijkt dat ik niet één baby maar wel drie baby's in de buik had, althans als ik de foto mag geloven
Toen ik Fien deze middag ging ophalen viel het me onmiddellijk op dat er weer uitslag op haar gezichtje staat. Het is enorm rood rond haar ogen en de mond. Geen idee, van wat het afkomstig is, het is niet de eerste keer, alleen is het nu veel erger. Oma heeft me zalf meegegeven waardoor het zou moeten beteren. Het ziet er zo pijnlijk uit. Het arme schaap. Op de foto toont het wel zo rood ni als in de werkelijkheid.
Deze middag kreeg ik het langverwachte ( ) telefoontje van de thuiszorgwinkel. M'n draagdoek was binnengekomen. Ik ben toen snel naar oma gereden, Fien opgepikt, Fien eten gegeven, Fien in bedje gestopt, wat opgeruimd in huis en een douche genomen. Omstreeks 15u30 waren we op weg naar de thuiszorgwinkel. Het scheelde serieus wat in prijs -in m'n voordeel- dan dat je de draagdoek via internet ofzo aankoopt. Thuisgekomen, hebben we de draagdoek onmiddellijk uitgetest en hij is goedgekeurd door Fien als door mezelf. Het is een serieuse verbetering ten opzichte van de tricot slen.
Vandaag was m'n eerste werkdag na zo'n 10 maanden thuis te zijn. Ik
ging met een dubbelgevoel gaan werken; enerzijds was ik blij om
eindelijk terug te kunnen werken (hele dagen thuis zijn, zou toch niks
voor mij zijn), anderzijds liet ik m'n meisje niet zo graag achter. Ook al was ze in goede handen bij de papa, het was de eerste keer dat we zolang gescheiden zouden zijn. De
eerste werkdag is goed meegevallen, het was leuk om nog eens onder de
collega's te zijn. Natuurlijk werd er tussen het werken door hier en
daar wel een babbeltje gedaan hoe ofwat met ons kleine meid.
Het weerzien met m'n spookje was super! Ik kreeg een mooie glimlach toen ik haar ging ophalen bij oma. Dat doet toch iets met ne mens, m'n dag was direct volmaakt ;) In de namiddag was ze wel wat lastig en was ze enorm hangerig. Ik denk dat het een combinatie was van:
haar dag verwerken
laatste beetje van haar sprongetje
vermoeidheid
(want normaal doet ze een middagdutje als ik haar ophaal, maar dat
moeten we wat noodgedwongen proberen te verzetten )
Het arme schaap. Op de foto toont het wel zo rood ni als in de werkelijkheid. 
