Het is duidelijk te merken dat het kerstvakantie is, want we zijn druk bezig in het huis. Vandaag kwam Cassie meehelpen. We zijn met ons gedrieënd in de slaapkamer gevlogen. Je merkt direct dat je met een persoon meer veel meer bereikt. De 2 muren die deze maand bezet worden zijn afgekapt (enkel nog een klein stukje van de haard). Een van de muren is al volledig afgeschuurd. Cassie liet zich gaan. Op een gegeven moment zag ze niets meer door haar veiligheidsbril en ging ze op de goed geluk overal wat schuren, maar het is gelukt. Met een derde man (of beter gezegd: vrouw) hebben we ineens de zakken naar beneden gedaan. Terwijl Cassie bovenaan de trap stond om alles te regelen heb ik samen met Shana en de kruiwagen (zeer grote hulp!) de zakken in de fietsengang gezet. Op een gegeven moment zagen Shana en ik het even niet meer zitten, maar toen we hoorden van Cassie dat er nog maar 6 zakken waren, konden we er ineens weer tegenaan.
We hebben ons vandaag voor het eerst buitengesloten. We waren naar de Okay gegaan en toen we terug kwamen, wilde ik de sleutel nemen. Bleek dat ik de sleutels van ons appartement bijhad ipv de huissleutels. Gelukkig heeft Shana met haar brute kracht de fietsdeur kunnen open krijgen. Morgen gaan we een nieuw slot halen voor de fietsdeur. We moesten ze zowiezo eens vervangen, omdat het nog een oud slot is. Dus: "we gaan dat ooit eens doen", gaat nu eindelijk gebeuren. Een geluk bij een ongeluk?!
