Opel Antwerpen, Nyrstar, Philips,… al maanden zijn er onrusten en sluiten bedrijven al dan niet tijdelijk de deuren of stuurt men arbeiders tijdelijk naar huis. Voor de banken was de federale overheid het aangewezen mechanisme om de knopen te ontwarren en  de werkgelegenheid te redden. Na een verkoop van onze trots die nog steeds getuigt van veel bekwaamheid en bestuursmoed en 15 miljard aan steun was de federale kas leeg. De burger stond erbij en gromde dat het niet mocht maar goed, hij ploegde voort.

De Vlaamse regering moest nu maar eens laten zien dat ze meer kon dan alleen een goed varend schip besturen. Opel Antwerpen, DAF Westerlo,… en enkele andere ondernemingen kwamen, al dan niet door ook slecht beleid van de leiders in binnen en buitenland, ook in slechte papieren. Vooral Opel liep een groot risico een sociaal drama te worden. De Vlaamse regering moest naar het hoofdkantoor in de USA en met Bondskanselier Merkel werden afspraken gemaakt voor een eventuele Europese Opel Holding met privé kapitaal.

Het leven liep zijn ‘gewone’ gangetje tot… maandag 6 april opeens het bericht kwam dat de ‘goudmijn’ Arcelor Mittal in Luik ook in financiële problemen kwam. Wie had dit nu toch kunnen voorspellen? Op dinsdag was er al een communiqué van Mevrouw Onckelinx dat er dringend acties nodig waren om een banenverlies in de Luikse regio te stoppen. De Federale regering moest snel werk maken van noodmaatregelen. De ‘Non’ van madame Onckelinx en de vakbonden tegen de tijdelijke werkloosheid voor bedienden werd overnacht een mogelijke ‘Oui’. Een federale Deus ex Machina lijkt in de maak. Luik ligt, in tegenstelling tot de Antwerpse provincie blijkbaar, ten slotte in België en dan moet de federale overheid bijspringen waar nodig. Geld lijkt nu geen optie want dringende acties moeten genomen worden.

De Waalse regering houdt zich stil want er moet dringend aan ‘damage control’ gedaan worden omdat er een paar bijna gepensioneerden van de senaat voor 150 000 euro op kosten van de belastingbetaler op reis kunnen gaan naar de Verenigde Staten. Een studiereis waarvan de resultaten duidelijk afgelijnd zijn en naar buiten gebracht zullen worden, natuurlijk. Vlak voor de verkiezingen moeten immers eerst de dringende problemen aangepakt worden. Eens te meer omdat Premier Van Rompuy reeds gesteld heeft om geen federale dossiers meer te stemmen of te behandelen tot na de verkiezingen zodat geen enkele partij bevoordeeld of benadeeld zou kunnen worden. Het feit dat het regionale en Europese verkiezingen zijn en de federale pas binnen 2 jaren plaats vinden lijkt geen enkel probleem. Ook het feit dat de crisis geen pauze neemt voor de verkiezingen lijkt ook bijzaak.

Noodmaatregelen lijken er te komen doch het probleem van hoe deze te betalen lijkt ook een zaak voor de toekomst. De schuldafbouw zit goed, we hoeven geen eenmalige maatregelen te nemen, ons zilverfonds puilt uit van de prachtige zilveren schittering van munten die de kist goed vullen tot ver over de rand. Ook het begrotingstekort voor dit jaar tussen 10 en 15 miljard is louter een faits divers. Ja, als er geld is moet het uitgegeven worden.

Ook het feit dat er in Vlaanderen en Wallonië op dezelfde manier structureel nagedacht wordt over een paar kleine kostenplaatsen, zoals de nog steeds onbeperkte werkloosheidsuitkering in de tijd, het stelsel van brugpensioen, tijdelijke werkloosheid te herschikken, geen verhoging van de pensioenleeftijd, de OCMW bijdragen en nog andere communautaire futiliteiten, doen vermoeden dat de toekomst van ons 2 koppig draakje België genaamd ons gegarandeerd toelacht.  

Noene

10-04-2009, 23:12 geschreven door Noene  

Sinds juni 2007 is er niet veel veranderd op ons kleine stukje grond. Op het eerste zicht lijkt niet veel veranderd maar toch leven we nu in een totaal andere wereld, alleen lijkt het besef soms ver weg. Tuurlijk spreek ik over de federale verkiezingen die ons met veel beloftes opgezadeld heeft, harde uithalen naar het recente verleden alsof het verleden zich beperkte tot de realiteit na de dioxine crisis aan het einde van de 20ste eeuw. 
Iedereen zal het erover eens zijn dat er nog niet veel beloften ingevuld zijn en iedereen heeft hier zijn eigen visie op. Alhoewel het eigenlijk niet zou mogen omdat het nu geen federale verkiezingen zijn, zal toch juni 2009 ons misschien al iets meer duidelijk maken hoe wij in Vlaanderen over de huidige situatie denken.  Iedereen heeft zijn visie over politiek en zowel het absolute Liberalisme van Hume en Keynes als het Marxistisch Socialisme van Marx en Engels zijn prachtige theorieën maar hebben bewezen niet absoluut te zijn of te vervallen in onrecht dat misbruiken ontoelaatbare proposrties aanneemt. Buiten de politiekers die zich soms boven de wet verheffen en arresten van de rechtbanken naast zich neerleggen of uitblinken in hun onbekwaamheid, dat ons grootmoeder er uit empahtie en zelfs uit medelijden op wilt stemmen, is er nog een partij die een verpletterende verantwoordelijkheid draagt maar deze tot nu toe niet in consequent wilt opnemen: namelijk de media.
Zowel geschreven als gesproken pers beroepen zich op vrijheid van informatie maar doen hier zeer weinig mee. Buiten de lijntjes kleuren ligt blijkbaar nog altijd moeilijk. Ja men zegt dat er nog eens iets fout gelopen is of dat er nog een belofte niet nagekomen wordt. Ja, men heeft gedachten en fora in de geschreven pers. Echter naast het recht op vrijheid van meningsuiting en vrijheid van informatie heeft men ook plichten. Men heeft de plicht de burger goede en juiste informatie te geven en ook eventueel aan te zetten tot actie. Via de verkeizingen wordt er vaak voor de burger gesproken zonder dat deze zich hierin herkent maar de media kan een pltform creeëren dat mogelijkheden biedt waarop we verder kunnen bouwen en druk uitoefenen die zij zelf blijkbaar niet aandurft. Petities maar ook hardere, duidelijkere acties zoals in het ergste geval betogen met een goede en duidelijke boodschap zijn nodig. Niet het seperatisme moet of hoeft winnen maar in informatisme en niet het voortdurend immobilisme. Naast de politiek moet ook de Media ten dienste staan van de burger. Het maakt niet uit hoe het komt dat de problemen van vandaag er gekomen zijn of wie ze uiteindelijk oplost. Het belangrijkste is dat ze opgelost geraken zodat de burger terug een toekomst heeft waar hij in kan geloven. Wie kent de standpunten van de verschillende partijen nog? wie weet wie liegt en de waarheid spreekt? De media zou dit moeten weten en ook willen meedelen. Echter op dit moment weet de burger alleen dat het recht van de sterkste niet altijd in zijn handen ligt maar in diegene die hem vertegewoordigen en inlichten en hij ook het gevoel heeft dat de garantie op de waarheid nog nooit zo ver van hem weg lag lag als vandaag.

10-04-2009, 01:04 geschreven door Noene  

10-04-2009, 00:41 geschreven door Noene