Ik ben Marianne
Ik ben een vrouw en woon in Perth (Australie) en mijn beroep is tijdelijk huisvrouw.
Ik ben geboren op 31/01/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, schilderen, lezen, fietsen. shoppen en rondneuzen.
Dit blogje beschrijft gewoon mijn dagelijkse leven hier in Perth.
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
03-11-2010
Hoog tijd !!!!!
Hoog tijd om bij te bloggen. De tijd vliegt zo snel. Het wordt zomer, de vliegen hangen hier al rond je nek, ze kruipen in je mond en in je neus en oren, echt waar. We hebben twee uitstappen gedaan. Een lang week-end naar het noorden. We hebben zo een vijf uur gereden tot het kuststadje Geraldton. Je moet niet zo ver rijden, het is hier hetzelfde, ook strand en zee. Maar onderweg was er Pinnacle Desert. Een grote vlakte met zand, wit en geel en daarop vele versteende torentjes, grote en kleine, heel mooi. Dat hou ik er aan over. Het week-endje op zich duurde veel te lang want in dat stadje was niets maar dan ook niets te beleven. Een andere zondag zijn we naar Rottnest Island gevaren met JP zijne kameraad, Marc Roper en zijn gezin. Hij is chief instructor in de school. Hij heeft drie dochtertjes, Chloe, Shannon en Celeste. Daar aangekomen hebben we fietsen gehuurd, want je mag er niet met de wagen rijden. Het was mooi weer en er was een fris zeebriesje, de vliegen rijden wel mee, dat is echt wel lastig. Hier onze eerste brown snake gezien.... zo een anderhalve meter lang en ze gleed gewoon voor onze ogen over de baan, dan stop je wel effekes hoor. Het eiland is klein en je kan er gewoon rond fietsen in een halve dag. Er is wel een hotel en wat restaurantjes en vakantiewoningen. 's Avonds zijn we met de super jet teruggevaren, heel snel en we waren allemaal nat. Echt leuk. Dan hebben we ook onze eerste Barbie (BBQ) gedaan thuis, met Marc (alweer) tja we kennen hier nog niet zoveel volk. Als je volk verwacht dan moet je de garagepoort openzetten, en opeens staan je bezoekers in je tuin. Niemand heeft hier een deurbel, die heb je dus ook niet nodig. Ze hebben eten, drinken (veel) en van alles bij. Geen grote sier, blote voeten, shorts, gewoon wat borden op tafel en geen glazen. Hun drank brengen ze mee omdat alcohol hier zeer duur is. In de restaurants kan je ook je eigen wijn meebrengen. Morgen heb ik een afspraak met een paar dames om te lunchen in Perth, Raffles met Riverview.
De vakantie is voorbij......we zijn terug in Perth van de 19 de september. Het is voorbijgevlogen ! Iets meer dan een maand ben ik bij de kinderen geweest en ik ben nu weer wat opgeladen. Nu moet ik er het beste van maken. Werk genoeg, het huis is heel groot en moet onderhouden worden. Toen we terugkwamen was de tuin een beetje verwilderd wegens het slechte weer dat ze hier gehad hebben met veel wind. Daar komt nu verandering in, het wordt steeds mooier weer, lente en dan zomer. Hebben we eigenlijk wel verdiend want we zijn in Amerika vertrokken na de winter naar Perth weer in de winter. Ondertussen heb ik Marian opgebeld, die werkte in de bank in Fremantle en ze had me haar telefoonnummer gegeven om eens samen te lunchen. Ze is zes weken op reis geweest naar Europa om haar prepensioen te vieren. We zijn gaan lunchen en ze had dus heel wat te vertellen. Vanaf nu zullen we elke week een dag afspreken om iets te bezoeken of gewoon wat te kletsen. Ik heb dat nodig, je moet mensen ontmoeten , anders raak je helemaal geisoleerd in dat huis. JP heeft zijn werk, dat ligt heel anders. De buren hebben we ook leren kennen, eindelijk, we zullen samen iets drinken. Ik ben ook mijn boek gaan halen in de franse boekenwinkel om brood te bakken. Ik had toch een kneedmachine gekregen van JP en moet dat nu ook gebruiken he. Dit week-end is een lang week-end, maandag verlof want dat is een nationale feestdag. Ik ga iets plannen, een uitstapje. Tot later.
Het wordt tijd om eens wat bij te babbelen. Het is al weer van de 5 de augustus dat we hier wonen, want de container is op woensdag 5 augustus geleverd. Het is heel snel gegaan, die verhuis. We hebben wel een lijstje gemaakt met klachten. De kleren bijvoorbeeld hebben ze in Arizona zo opgefrommeld in de dozen gestoken dat ze verschrikkelijk verkreukt waren, ze zijn nu al naar de droogkuis. Ook het bureel hebben de mannen niet in elkaar gestoken, te veel werk zeker. Ze waren hier al na drie uur weg. Het moet allemaal snel gaan he, en dat kost dan zoveel geld, heel veel. De eerste nacht was zeer rustig, je hoort hier geen lawaai van auto's want het is een rustige buurt. Alles staat ondertussen op zijn plaats en is uitgepakt, afgewassen. Zo gezellig. Tijdens de dag kan je al genieten buiten, het is warm, alleen 's morgens en 's avonds is het echt koud, winter hier he. Ook hebben we nu onze fietsen die we in Amerika gekocht hadden, we zijn de buurt al gaan verkennen zondag, zoveel leuker dan met de wagen, je ziet veel meer, kan overal doorrijden, en je heb soms kontakt met de mensen. Het huis dat we eerst wilde huren is in dezelfde straat. Het is bewoond door een franse voetballer die nu in Perth speelt. Hij dacht een kontrakt te hebben in Nieuw Zeeland, maar dat gaat nu niet door. Hij blijft hier dus nog wat wonen. Zijn vrouw is een franse Jazz zangeres, maar nu dus niet meer, ze hebben ook een klein jongetje Paco. Fijne buren al meteen om eens een glaasje te drinken op onze patio. Die hebben ook al op veel ander plaatsen gewoond door de voetbal. Nu ga ik nog wat poetsen, want zaterdag vertrek ik naar Belgie op vakantie. De kindjes knuffelen en de familie en kameraden zien. Cheers !
Vanmorgen hebben we de sleutels van het huurhuis gekregen. De property manager heeft eerst foto's gemaakt van de toestand van het huis binnen en buiten. Het was echt proper, de vorige bewoners zijn ook de eigenaaars van het huis en dat maakt een enorm verschil. Bovendien is het huis nog maar twee jaar oud. Het is goed in orde. Er zijn vele grote muren en daarom hebben ze grote schilderijen en spiegels laten hangen. We hebben veel geluk. Het is een paradijs. Een mooie overdekte patio of ontbijt terras, nog een tweede terras niet overdekt en tenslotte het zwembad. Het is een lap-pool, juist breed genoeg om baantjes te trekken. Dus lang en smal, ge ziet ze bij ons nog niet veel. Ik heb de hele dag maagpijn gehad van het excitement, niet te geloven. Ik had poetsgerief meegenomen voor in geval van, maar eigenlijk heb ik niet veel moeten poetsen, het was allemaal al gedaan. Na de middag zou de frigo en de wasmachine geleverd worden, we hebben de man niet gehoord, er is geen bel ( niet de gewoonte hier, er wordt geklopt op de deur) hij heeft me opgebeld, maar mijn kaart was pas vervallen. Ongelofelijke pech, hij is weg gereden. Ik geef altijd mijn GSM nummer op voor de huis aangelegenheden, en juist nu, geen kaart, en ik had er niet meer aan gedacht. Morgen nemen we nog vanalles mee uit het appartement, en woensdag komt de verhuizer met de kontainer. Wordt vervolgd.
Eindelijk, we hebben een huis gehuurd vanaf 2 augustus. En, de container komt vrij op 9 augustus. Dan heb ik een week de tijd om het helemaal naar mijn goesting te kuisen, vooraleer de meubels komen. Het is niet aan het strand zoals ik het gedroomd had. Maar hier staan er geen huizen aan het strand. Ze staan achter de duinen ofwel is er nog een weg tussen, ofwel industrie, meestal boten hangars of ateliers, zoals zeilmakers enz. Maar ons huis is in een suburb die langs de snelweg ligt naar het zuiden, en slechts een paar afritten verwijderd van Jandakot, het vliegveld waar JP werkt. Niet ver van Perth, niet ver van Fremantle, de vissershaven, en ook niet ver van het strand. Geweldig, alleen, het is veel ruimer dan ons huis in Mesa, en ik zal al dus veel werk hebben, er zijn veel ramen. Maar zo kunnen er wel mensen op bezoek komen bij ons. Foto's komen later.
De mode hier in Australie is van eigen bodem. En ook nogal British van stijl. elke dag op TV is er een stylist die mode toont , vergelijkbaar met Trinny en Suzanna, stijve bedoening, vind ik. Nu is er echter groot nieuws ! Zara, Gap en Victoria Secret zijn onderweg. Misschien eerst in Sydney en andere steden aan de oostkust. Ondertussen zijn er Myers en David Jones, zowat de enige concept stores, maar daar is er toch wel wat te vinden.
Dan mis ik de States toch wel hoor, daar kan je zoveel shoppen , alles , en goedkoop ook nog. Gelukkig heb ik mijn garderobe goed aangevuld vooraleer ik naar hier kwam, het zit nog in de container, die onderweg is.
Nog geen huis gevonden. Er is er wel een waarop we een optie genomen hebben, gezellig en ok, maar er zijn geen "white goods" bij. Dit wil zeggen : frigo, afwasmachine, microwave en dan ook wasmachine en droogkast. In de States heet dat "appliances". Dus zijn we vandaag eens gaan rondrijden naar de voornaamste gespecialiseerde winkels, om te zien wat ons dat nog zou kosten. Meestal zit er dat in de huurhuizen bij, maar dit huis heeft een heel mooie keuken, zonder. De huurprijs is dan ook lager. De grootste winkels konkureren elkaar en geven ongeveer dezelfde prijzen aan, maar je kan er ook nog onderhandelen en een korting afdingen.
Als je een beetje uitkijkt kan je dus echt gouden zaakjes doen. Na drie jaar kunnen we die hier nog verkopen of eventueel mee naar huis nemen. Het is te overwegen. Ondertussen hebben we nog een heel mooie cottage gezien, echt oud met een mooi tuintje bij, binnenin helemaal gerenoveerd. Prachtig ! Morgen eerste werk, bellen en vragen om te bezichtigen. Daarna gaan we echt de knoop doorhakken en een beslissing nemen, de tijd begint te dringen.
Nu voetbal, finale Fifa World Cup ! Je ziet her en der de Nederlandse vlag uithangen. Begint om half drie deze nacht.
De container met inboedel komt eind juli aan en hij wordt gelost 9 augustus omdat hij eerst door de douane moet...dat is nog lang. Ons voorlopig appartement is bemeubeld en ik kan koken, dat is goed, maar we zoeken toch een huis. De huurprijzen zijn hoog, alles is duur. Een modaal huis kost al vlug AUS $ 500 per week, dus maal vier is dat een hoop geld he. (de AUS dollar is 0.7 euro) Ik zoek elke dag op de sites van immo kantoren, maar heb nog niets gevonden, dat ons aanstaat. De meeste huizen hebben geen tuin, enkel een overdekt terras. De huizen zijn eigenlijk zo groot als het stuk grond waarop ze staan.... en zijn ommuurd met golfplaat. Er is ook golfplaat op de meeste daken, een heel lelijk aanzicht als je in zo een wijk rondrijdt, allemaal die zelfde gegolfde platen, nieuw en mooi afgewerkt, maar toch.
Het is hier winter nu. De bladeren zijn van de bomen gevallen en het regent regelmatig, niet zoals thuis, maar een halve dag of enkele uurtjes en dan is de zon er weer. Perth en omgeving is redelijk groen. Ook als je vanuit het vliegtuig kijkt zie je tot diep in het binnenland beboste gebieden. De inheemse planten zijn schraal, ze hebben niet veel water nodig, want in de zomer is het kurkdroog. De ondergrond is zand, of kalksteen. Men is als de dood voor bosbranden. JP zal dus zijn gewoonte om zijn sigaretten peukjes weg te smijten, moeten veranderen. Als ze je betrappen, dan is de boete zeer hoog. De aanplantingen hier aan de kust : palmbomen en ook dennebomen, platanen, past niet zo goed bij elkaar vind ik.
Beesten ? JP zegt mij dat het allemaal stoere verhalen zijn.... want ik ben heel bang voor spinnen en slangen. Dus voor ik naar hier kwam heb ik al alles opgezocht om toch te weten wat er hier allemaal rondkruipt. En ja, natuurlijk zijn er spinnen en slangen en nog ander fraais. Australie huisvest de 10 dodelijkste creaturen van de wereld ! En als je hier bush hebt in de omgeving van je huis, of een golfterrein, dan zijn er slangen, en die komen soms in de huizen, al is dat zelden.........zegt men. Een slang is bang voor ons en blijft liever weg.
De Red Back spin is hier heel zeker ! In de garage of in de tuin, ze verstopt zich in de rommel. Maar ik heb er nog geen gezien en ook geen slang (maar ik ben hier nog maar pas en ik woon in een appartement ) Het is ook winter, dan komen die niet buiten. Aan zee heb je ook de duinen, die men heel goed tracht te conserveren, er wordt niet gebouwd zoals bij ons, enkel daarachter. In de duinen (wel zoals bij ons, zand en helmgrassen) zijn wandelpaden en ga er niet af want dan stoor je de omgeving. Er staan borden, pas op voor slangen !
De vogels. Ik heb nog maar drie soorten gezien hier in Fremantle ! De meeuwen, de duiven en dan zwarte kraaien, lawaai dat die maken, echt heel luid om je te verschrikken, precies schreiende babies ! Heel ongewoon voor ons. Zwart, groot en elegant. Ze zijn overal. Er wordt hier veel buiten gegeten op de terrasjes, ook in de vissershaven, de meeuwen komen al de restjes uit je bord eten. Ze zijn wel beleefd en blijven mooi wachten tot je weg bent.
Wat kan ik hier de ganse dag doen ? Behalve poetsen en koken, ga ik een keertje naar Perth met de trein of ga ik in Fremantle shoppen. Verder geraak ik niet want ik heb ook geen wagen.... mijn Hyundai van in de States mis ik heel fel. Ik zou eigenlijk een job willen want alles is hier zo duur , dat is meegenomen, toch ? Ben al gaan kijken in interimbureaus en ook in de kranten, maar er is het probleem dat ik de aussies nog niet zo goed versta. Eerst heb ik het Amerikaanse accent moeten gewoon worden, en nu is dit weer echt Engels, maar met een aussie accent. De oplossing leek me in afwachting een volunteer job te doen, zo heb ik de kans om te converseren en leer ik de taal goed. Volunteer jobs zijn er genoeg natuurlijk, meer dan betalende jobs he. Ik ben dan vandaag voor de eerste keer gaan "werken" !!! In het West Australia Army Museum, leuk hoor of wat dacht je ? Dochter van een gewezen officier en JP gewezen piloot. Mijn eerste werkdag heb ik dan doorgebracht in de galerij over de Boer War. Alle prentjes gelezen, ze hebben een grote collectie kostuums, geschriften, foto's, artillerie ..... interessant. Toen de Engelsen hier tweehonderd jaar geleden gearriveerd zijn, is hun leger hier een tijd geweest om alles in goeie banen te leiden, want ze brachten al hun convicts naar hier. Die convicts hebben hier de eerste gebouwen gemaakt en waren alzo de eerste settlers. Het WA Army Museum hier in Fremantle is het best gedokumenteerde museum van Australie in zijn soort en werkt alleen op volunteering. Tot later !
Zoals ik al eerder zei is het openbaar vervoer gratis binnen de stad in Perth en ook in Fremantle. Ik ben met de trein van Fremantle naar Perth gereden. Om de 10 min heb je er een. Hij stopt wel in alle suburbs langs de lijn. Het zijn precies metrostellen, hier ook heel toegankelijk voor rolstoelen en buggies. De zetels staan allemaal naast elkaar tegen de buitenwand, dus in het midden kan iedereen goed circuleren, breed genoeg. Voor minder validen is er plaats voorzien en er wordt ook vriendelijk gevraagd dat de jongeren hun plaats afstaan aan ouderen, minder validen of moeders met kindjes. Priority Seats. Het was een hele belevenis, het station in Perth is midden in de stad aan de shopping mall en de grote straten. Toen ik weer naar huis ging zaten er in de trein vele schoolkinderen. Ze hebben allemaal een uniform aan, de jongens met wit hemd en das, lange broek, de meisjes ook een wit hemd met een plooirokje. Allen een pull met het kenteken van de school erop en een vest met ecusson. De meisjes zwarte collants. De ene school in het navy blauw, de andere groen, ook bordeaux en grijs gezien.... ze hebben allen een rugzak in dezelfde kleur als hun uniform, met daarop ook weer het kenteken van de school. Echt mooi ! Je kan je eigenlijk beter met het openbaar vervoer verplaatsen, want ik de stad moet je de parking duur betalen. Er is momenteel een mooie tentoonstelling over Pompei, ik kan dus beter maar eens teruggaan. vele groetjes uit Australie !
Mijn eerste indruk over Perth was dat er weinig voedingswinkels waren. En in de city is dat ook zo. In de suburbs waar de meeste mensen wonen zijn er echter vele shoppingcentra waar echt alles te vinden is. Alles. Er zijn ook vele markten met verse groenten en fruit, vis, vlees, gevogelte. Het aanbod is groot. In Arizona was er ook veel maar toch, de typisch Belgische produkten vond ik niet altijd. Maar hier zijn er in de winkel rekken waar enkel Belgische produkten staan, zoals speculoos, chocolade, bokkenpootjes, muizenstrontjes, marsepein, confituur van Bonne Maman, Valee de l"Ourthe. Ongelooflijk he. Ook natuurlijk Stella Artois, Duvel, Leffe...... maar dat zal wel overal in de wereld te verkrijgen zijn.
Mode. In Perth is er Kings Street waar je Louis Vuiton, Bally, Gucci enz. vind. Maar niet zo erg veel als in Sydney en andere steden aan de andere kant. In de shoppings buiten Perth hebben de winkels meer de gewone keding ( made in China) goedkoop, en de schoenen en handtassen in kunstleder, goedkoop en van mindere kwaliteit, vind ik persoonlijk. Dat zegt toch iets over het koopgedrag van de gemiddelde inwoner...... ze besteden inderdaad minder geld aan hun uiterlijk. Ze gaan liever uit en doen barbies (BBQ) met vrienden, eten en drinken. Maar hoe kan het ook anders ? Het leven is zo duur, de huurprijzen torenhoog..... De kappers en de schoonheidssalons zijn ook duur. In de US hebben wij Belgen veel meer waar voor ons geld, of hadden, want dat is nu aan het veranderen, de euro gaat omlaag versus de dollar.
Voor we naar hier verhuisden zijn we al een week in Perth geweest om te zien of het ons aanstond. Een week is niet lang maar toch hebben we beslist om de uitdaging te aanvaarden. Als je overzee naar hier komt, dan heb je eerst de haven Fremantle, en Perth ligt dan verder stroomopwaarts aan de Swan River. Twee honderd jaar geleden zijn de Engelsen hier aangemeerd en hebben zich in Fremantle gevestigd. Perth is in 1829 opgericht. Voor die datum woonden hier alleen Aborigines. Nu is Perth de hoofdstad van West Australie en heeft 1.659.000 inwoners. Behalve Europeanen ook veel Chinezen, Aziaten, Zuid-Afrikanen, en nu ook nog twee Belgen !!! Maar toch is Perth very British. Het is een moderne stad, veel moderne hoge gebouwen, maar evengoed oude colleges en kerken, mooie parken zoals in Engeland. Je kan je overal verplaatsen met de gratis Cat-bussen of Trans-Perth bussen, hop on, hop off. De bussen zijn heel toegankelijk voor moeders met buggies of gehandicapten in een rolstoel. Men rijdt er links. Dat is even wennen. Opgepast als je de straat oversteekt, eerst rechts kijken. Wat me toch opvalt is dat het in Perth niet zo druk is als in andere grote steden. Toch wel wat relaxer. De winkels gaan dicht om 5 pm ! Wel is er een shopping avond in de week, donderdag. De Aussies werken 7,5 uur per dag en hebben ook een behoorlijk aantal dagen vakantie per jaar. Zij werken om te leven en leven niet om te werken. En er is in Perth heel wat te doen.... veel concerten en tentoonstellingen, Red Bull race, Cirque du Soleil is hier geweest. Sport, waar ze heel graag over praten. Aantrekkelijk he ? Maar aan dat alles hangt een prijskaartje natuurlijk. Het is hier heeel duur ! Voor een pintje betaal je hier 10 dollar. Uit eten is ook duur. Je mag wel je eigen wijn of bier meenemen in sommige restaurants, die geen drankvergunning hebben (die heel duur is om te verkrijgen) Wordt vervolgd....... doei
Wie zijn wij ? Marianne en Jean-Pierre Wij wonen in Jeuk, Limburg. Maar nu dus in Perth. Ik werk al heel lang in de pharmaceutische sector en heb vanaf februari 2009 tijdskrediet opgenomen voor de duur van 3 jaar. JP is piloot en hoopt nog jaren te werken in het vliegwezen, als manager van een flight training center, met tucht en fatsoen.
Wij hebben kinderen, samen vier ! Vincent 34, Christian 32, Joke 30, William 24. Onze kleinkindjes zijn Victor 7, Aline 5, Lore 3 en Lukas bijna 1 jaar.
Natuurlijk missen we al dat moois !!!!!! Daarom gaan we drie keer per jaar naar huis voor kids quality time.
Gelukkig is er Skype, dan kunnen we elkaar zien en dat is fantastisch natuurlijk. Het is hier wel 6 uur later dan in Belgie en dat is wel wat moeilijker dan vroeger in Arizona, want als de kinderen terugkomen van hun werk rond 18 uur bv. dan is het hier middernacht. Dus nu Skypen we vooral in de week-ends.
Het is al weer een maand geleden dat we toegekomen zijn in Perth, West Australie. Ik was al van plan om een dagboek te schrijven maar dat is dus nu een blog geworden. Redenen genoeg. Er zijn (denk ik) weinig mensen die op latere leeftijd, als de kinderen uit huis zijn, zulke avonturen beleven. Want ik had nooit gedacht dat ik nog naar Australie zou verhuizen. Het is ook niet voor altijd hoor, voorlopig blijven we drie jaar hier, zolang als JP zijn werkkontrakt loopt. Hij runt hier een vliegschool, vanaf begin juni, hetgeen hij voordien ook al deed in Phoenix, Arizona. Dat is nog een ander verhaal.
Wij komen dus nu van Arizona, en zijn dan gevlogen van LA naar Sydney en zo naar Perth, helemaal aan de andere kant. Wat een lange reis ! JP is direkt beginnen werken en ik kon dan op adem komen, de emoties verwerken. Perth is een geisoleerde stad, een grootstad, modern, de city althans. Je hebt vele suburbs, en langs de kust kan je dus zowel naar het noorden reizen als naar het zuiden, maar eigenlijk bevinden alle andere steden van Australie zich aan de andere kant.
En water, veel water, want Perth ligt aan de Indische Oceaan, en ook langs de Swan River. De haven is Fremantle, een leuk stadje, universiteitstad van de Notre Dame universiteit.
Voorlopig wonen we nu in Fremantle, fully furnished unit, tot onze container met inboedel aankomt uit LA, dat duurt nog wel even hoor. Die komt aan eind juli ! Tegen dan moeten we iets anders gevonden hebben om alles te verhuizen. Spannend. Zo, dat was het voor vandaag, ik hoop dat ik nog veel kan ontdekken ! Tot later.
Hoog tijd om bij te bloggen. De tijd vliegt zo snel. 
Het is hier winter nu. De bladeren zijn van de bomen gevallen en het regent regelmatig, niet zoals thuis, maar een halve dag of enkele uurtjes en dan is de zon er weer. Perth en omgeving is redelijk groen. Ook als je vanuit het vliegtuig kijkt zie je tot diep in het binnenland beboste gebieden. De inheemse planten zijn schraal, ze hebben niet veel water nodig, want in de zomer is het kurkdroog. De ondergrond is zand, of kalksteen. Men is als de dood voor bosbranden. JP zal dus zijn gewoonte om zijn sigaretten peukjes weg te smijten, moeten veranderen. Als ze je betrappen, dan is de boete zeer hoog. De aanplantingen hier aan de kust : palmbomen en ook dennebomen, platanen, past niet zo goed bij elkaar vind ik.
Zoals ik al eerder zei is het openbaar vervoer gratis binnen de stad in Perth en ook in Fremantle. 
Voor we naar hier verhuisden zijn we al een week in Perth geweest om te zien of het ons aanstond. Een week is niet lang maar toch hebben we beslist om de uitdaging te aanvaarden.
Wie zijn wij ? Marianne en Jean-Pierre
Het is al weer een maand geleden dat we toegekomen zijn in Perth, West Australie. Ik was al van plan om een dagboek te schrijven maar dat is dus nu een blog geworden. Redenen genoeg. Er zijn (denk ik) weinig mensen die op latere leeftijd, als de kinderen uit huis zijn, zulke avonturen beleven. Want ik had nooit gedacht dat ik nog naar Australie zou verhuizen. 
