- Na het ontbijt vrachtwagen laden met valiezen
- Aankopen doen voor die dag, in soms enorm grote warenhuizen die Frankrijk
rijk is
en met een grote keus
- Na afspraak met Jean naar het dorp waar we willen lunchen
- Een mooie plek zoeken waar we rustig konden eten, liefst in de buurt van
openbare toiletten
- Onmiddellijk tafels, stoelen, keukengerei, gasvuren, bestek enz. afladen en
klaar zetten.
- 6 liter soep opwaaremen, koffie maken, 4 Franse broden snijden, sla, tomaten
en augurken klaar maken, tafels dekken, toespijs en andere zaken verdelen enz.
- Als de fietsers aankwamen vielen ze snel aan want ze waren echt uitgehongerd
- Nadien werd op sommige dagen de afwas gedaan door de fietsers, anders was ook
die taak voor ons.
- Alles opruimen en de camion terug veilig laden vroeg heel wat tijd.
- Soms moesten we al terug gaan winkelen want die fietsers aten ±5kg bananen
per dag en namen ±20 liter water mee. Daarbij nog de nodige Cola en Ice-tea.
- Nadien reden we naar het volgende hotel om daar te zorgen voor de
kamerverdeling, valiezen aangeven en allerlei kleine problemen op te lossen.
- s Avonds konden we dan samen met de anderen gaan eten en ons ontspannen.
Maar als slot hebben we genoten van de mooie wegen de grote velden en prachtige
panoramas en al het moois van de natuur langs de kleine wegen.
We vonden ook dat de ganse groep goed kon eten en echt met alles tevreden
waren.
Bedankt voor het vertrouwen in ons.
Met 19 fietsers vertrokken we om 8u30 voor onze laatste en korste rit van 120km. Iedereen werd verzocht zijn OKRA truitje, minstens mee te nemen.
We waren ruim op tijd voor onze middagstop, waar we te horen kregen dat het restjes-dag was en alles moest op. Dine er Rik hadden weer een mooi plaatsje gevonden, ruim halfweg te Lascazères. Na het eten trommelde Frank (de grote) iedereen bijeen om enkele mensen in de bloemetjes te zetten voor hun onbaatzuchtig vrijwilligerswerk. Ons rijdend hotel, de volgwagen en de duw- en trekploegen. Op ± 5km van het heiligdom hadden we afspraak te Loubajac. Van daaruit reden we in groep naar de hoofdingang van het heiligdom. Daar, rond 16:00u viel ons n hele ontvangst te beurt. Met veel toeters en bellen en kussen van geliefden was het voor sommigen n zeer emotioneel weerzien. BEDANKT supporters, jullie waren ons zeker niet vergeten!
Dus vandaag de koninginnenrit. Awel we hebben het geweten 210 km door de bergen.
Was het de warmte, was het de schrik voor de grote afstand, was het de onbekende weg, ik weet het niet maar er heerste spanning in de groep. Gelukkig hebben we die kunnen gebruiken om ons in te zetten tot het bittere eind, want rijden tot acht uur s avonds, t is niet niks.
Die 210 km was dus 25 km extra (zowat de gewoonte van iedere dag om er 20 bij te doen). Ik zal het maar beschouwen als extra boetedoening (wat wel nodig is J) om op bedevaart te gaan, of was het extra waar voor ons geld, lange en mooiere stukken gezien van Frankrijk.
Ondertussen wil ik het ook eens hebben over een nobele onbekende: diegene die instond voor de kamerverdeling. Blijkbaar heeft die persoon bijzondere gaven. Hoe er is in gelukt om die mensen te koppelen is ongelooflijk. Het lijkt wel of er in die week koppeltjes zijn gevormd die al jaren BFF zijn. Voor de rit van morgen 111 km, als ik dit 3 maanden terug zou plannen keek ik er tegen op, nu lijkt het mij klein bier, het kan verkeren, zei Bredero. <!--[if !supportLineBreakNewLine]--> <!--[endif]-->
We zitten hier nu met een man/vrouw of 22, en het valt op hoe divers we zijn. De een is in de fleur van zijn/haar leven de andere in een dubbele fleur, jongens, meisjes, ros, blond, lang, ( al heeft grijs wel de boventoon) alles onder elkaar. Toch valt op dat we meer en meer evolueren naar een echte/hechte groep. Nu we stilletjes aan iedereen bij naam kennen, lopen de gesprekken nog gemakkelijker. Die gesprekken worden naargelang de dag in de avond vordert steeds stoerder. Alles komt aan bod, werk van vroeger, mijne hof die veel werk vraagt, de club waar we mee trainen enz.. één onderwerp steekt er echter met kop en schouder boven dat zijn de dierbaren die we achter gelaten hebben. Ik weet ondertussen alles over de verjaardag van Senne, mijne man die de was niet goed kan opvouwen, mijn vrouw die ervoor zorgt dat mijn kleren bij elkaar passen, onze kinderen die nu perfect voor de zaak zorgen, de kat Musti die zijn baasje mist zou heimwee dan toch ook bestaan voor ouwe knarren? Ik begin er meer en meer in te geloven dat onder al die stoere praat een klein hartje schuilt dat nog veel denkt aan die nu nog in België zitten. Maar goed dat de afreisdatum van onze achterkomertjes nu wel heel dichtbij komt. Ik zou zeggen een goede en voorspoedige reis met de trein of het vliegtuig.
Wij komen dus iets later aan in Lourdes maar we verwachten op zijn minst een warm onthaal (liefst met spandoeken en vlaggen en al, alléé een gemeend applausje en enkele kussen doen het ook al goed.
Over de rit van vandaag kan ik kort zijn : mooi maar zwaar, ook veel te warm op de fiets (we kregen zelfs een klapband op de koop toe door de hitte) de tubes zonnecrème waren zeker nodig.
Ik moet hier stoppen want morgen hebben we een monsterrit van 185 km, maar rekening houdend met onze dagelijkse foutmarge van meer dan 15% komen we dik over de 200 km. Maar ik moet eigenlijk positief blijven denken dus niet monsterrit maar koninginnenrit.
Nog vele dikke kussen voor onze dierbaren in België.
Groeten vanuit la douceFrance of moet ik spreken van la France dure. Eigenlijk wel want we rijden door Frankrijk bijna zoals de profs in de ronde. Zoals de echte rijden we gewoonlijk in peloton, maar ondertussen kennen we alle vormen, gesloten peloton, gebroken peloton , met de bus naar boven, we trekken zelfs al waaiers, strijden voor de beste positie in het treintje, en als klap op de vuurpijl durven we zelfs het peloton door het hoge tempo op een lint te trekken.(topsnelheid van boven de 62, alléé wel wind- en bergaf, maar dat moet niet iedereen weten) We lijken wel echt. Alle gekheid op een stokje, we zijn sportief bezig, maar we amuseren ons en de ontspanning/gezelligheid wordt niet vergeten.
Ook over het verwennen van de inwendige mens mogen we zeker en vast niet klagen. Eerder werd reeds geschreven over de verwennerij door onze okra vrijwilligers. Maar ook over de hotels niets dan lof, en die rode limonade van Frankrijk helpt zeker om de sfeer tijdens de maaltijden nog hoger op te trekken. ( tot het brengen van zangstondes toe)
Omtrent de rit van vandaag is het simpel te melden : het was eigenlijk een kleine wandeling met het plukken van bloemetjes in de wei incluis. Het was zelfs zo saai dat Louis E. besloot om persoonlijk de spanning binnen de groep wat te verhogen. Stress, stress stress . maar eind goed al goed.
De rit gaat vandaag van Chartres naar Tours met een nieuwe wegkapitein want Jean heeft Willy komen aflossen.
Na een frisse start vertrokken we stipt om 8.30u, praktisch de hele dag met de wind van achter. Het was zalig fietsen over een mooi, niet te lastig parcours.
De twee pechvogels met een lekke band waren vandaag Willy G. en Frank F. Roger zorgde zoals de vorige dagen voor 2 tussenstops met bananen, koeken en drank. Ook de middagpauze was weer goed verzorgd door Dine en Rik. Na 166km bereikten we Tours rond 17.30u met een gemiddelde snelheid van 25km/u.
Nog 4 dagen en we komen aan in Lourdes en de weersvoorspellingen zien er zeer goed uit voor de volgende dagen.
Goede morgen, morgen, goede dag. Om 06.10u blauwe lucht en de zon was al aanwezig. Na de dagelijkse morgen-bezigheden zijn we 3 min. te laat vertrokken omdat Felix zijn fiets nog moest hersteld worden. De rit van heden is voorspoedig verlopen op een klein incidentje na met de fiets van Frank F., wat snel was opgelost. Lowieke van Lommel is ook gelukkig hersteld van zijn zieke maag. Alles is er langs boven terug uitgekomen, gelukkig als het langs de andere kant was, wat hadden we dan meegemaakt. Er zijn hier lieden die hopen 2 à 3 kg minder te wegen als ze thuis komen, maar dat is dan zonder Dine, Rik en Roger gerekend. Wat die drie presteren om ons fit te houden! Ongezien wat we elke dag voorgeschoteld krijgen, het kan niet op. Onze beste dank hiervoor aan alle drie! Willy zijn 3de rit zit er op. Bij aankomst in Chartres stond Jean, onze verdere gids, ons al op te wachten. De afgelegde afstand vandaag bedroeg 135km aan een gemiddelde van 22,2 km/u. Dank u Willy, en behouden thuiskomst.
Na een verdiende nachtrust en een lekker ontbijt,een nieuwe start voor de tweede rit.
Na 3 moeilijke rotondes geraakten we toch in Arras. Daar hebben we een heuse sightseeing gedaan en altijd gezocht naar de D1.Na vele nutteloze kilometers bereikten we toch eindelijk rond 1.30 u en op de teller 94 km de bevoorrading, vermoeid en uitgehongerd weliswaar. Welverdiende warme soep en een smakelijk buffet stonden ons op te wachten.
Bij het herstarten volgde een serieuze klim zo dat alles vlug verteerd was. Gelukkig dachten we althans , nu 5 km dalen, helaas bolden we snel de juiste afslag voorbij met als gevolg dat we terug 2 km mochten klimmen. Overname van G.P.S. waaraan volgens ons hoge nood is!
Heel wat steile beklimmingen volgden waar onze jongste fietser, de oudste dame met een duwtje in de rug en een aanmoedigende blik haar steeds naar de top bracht. Niets anders dan lof voor Roger met de volgwagen,die ons veilig loodst en ons voorziet van de nodige krachtvoer en drank. Vandaag reden we door een prachtig landschap met grote velden vol koolzaad en ongelooflijke vergezichten. Na 162 km met een gemiddelde van 22 km per uur geraakten we toch met zon en wind op onze bestemming. Oef !!!
Iedereen goed op tijd, zodat alles geladen was om 8u. Enkele tientallen supporters kwamen ons uitwuiven waarvoor dank. Het OKRA-bestuur, de schepen van Mechelen en ook de pers waren aanwezig. Na de zegening en het opspelden van een medaille van O.L.Vrouw vertrokken we, begeleid door de politie, stipt om 8.30u. Na 55km in Appelterre was de eerste stop met als versterking een lekkere verse koffiekoek. Na 88km kwamen we aan in Ronse Marie-Louise in de Savoiestraat waar een lekkere lunch reeds klaarstond. Na Pecq, net nog in België, was de eerste bandbreuk, dit na 119km. In de voormiddag was er veel mist en koude wind, gelukkig in onze rug. In de namiddag kwam de zon erdoor. Na 130km kregen we nog een lekker rijsttaartje om ons nog te versterken. Na 170km om 17.45u kwamen we aan in Lens, ons Campanile-hotel, moe en tevreden over de 1ste rit. Het ritgemiddelde was 23km/u. De 3-gangenmaaltijd heeft dan ook goed gesmaakt en de sfeer in de groep was opperbest.
Vrijdag 31 mei om 6.45 u: Het is een kille ochtend, maar het is droog. En dat is toch al belangrijk. Hopelijk blijft het de ganse dag over. Onze groep fietsers vertrekt vandaag naar Lourdes. Het OKRA-tentje is klaargezet en onze beachvlaggen zijn geinstalleerd. De eerste supporters staan al klaar
6.50 u: De eerste fietsers komen al toe. De vrachtwagen wordt ingeladen. De stoelen voor de picknick, de thermossen, en nog enkele zaken erin. Eén voor één arriveren ze nu met de auto. Hop, de fiets uit de wagen, de bagage bij Rik in de vrachtwagen en de handbagage bij Roger in de volgwagen. De partners steken een handje toe en zijn bekommerd om het wel en wee van hun fietsers.
In totaal zijn we met 19 fietsers, waarvan 4 moedige vrouwen. Vandaag doen ze een etappe van ongeveer 155 km. Een dame vanuit Beveren durft het aan om er nog een extra etappe bij te doen. Vanuit Beveren fietste ze onder begeleiding van haar wielerploegje naar de Grote Markt in Mechelen. Ze had er al 42 km op zitten bij het vertrek.
7.30 u: De pers arriveert. Er is een ruime belangstelling voor het vertrek van onze OKRA-fietsers.
8.00 u: Tijd om de groepsfoto te maken. De proost van OKRA regio Mechelen, Elie Saye, heeft een aangepaste versie gemaakt van het gekende lied "te Lourdes op de bergen". Iedereen zingt uit volle borst mee. Nadien zegent hij ook de fietsers. Het is nog altijd even fris, maar de sfeer zit er in. Dat is wel belangrijk. De hoofdverantwoordelijke en tevens fietskapitein Jean Van Heirstraeten spreekt iedereen aan met bemoedigende woorden.
8.30 u: Tijd om afscheid te nemen, nog een laatste kusje of knuffel en het fluitsignaal wordt gegeven. Onder begeleiding van de politie vertrekt de groep. Iedereen wuift hen uit.
EEN GOEDE REIS, WEINIG LEKKE BANDEN EN EEN HARTELIJKE SFFER IN DE GEEST VAN HET HET LOURDESTHEMA VAN 2013 "OP VERTROUWEN KAN JE BOUWEN!"
Negentien sportievelingen tussen de 43 en 78 jaar zullen op 8 dagen 1200 kilometer tussen Mechelen en Lourdes overbruggen. Dit is een initiatief van OKRA-SPORT en OKRA. De senioren fietsen in groep met in totaal drie begeleiders. Gemiddeld leggen ze 150 kilometer per dag af, aan een gemiddelde snelheid van 22 kilometer per uur. Ze zullen in totaal 53 uur en 52 minuten op de fiets zitten. Opmerkelijk: er fietsen ook vijf vrouwen mee.
Hendrik Neyens uit Houthalen is de oudste van de bende. Hij wordt een dag na aankomst 78 jaar. Hij ziet niet op tegen het bergachtige parcours, wel integendeel. Gaby Cant fietst het hele traject vertrekkende vanuit Beveren. Ze zal al een vijftig kilometer in de benen hebben vooraleer ze in Mechelen vertrekt.
De fietsers komen in Lourdes toe op 7 juni, rond 16 uur. Daar ontmoeten ze hun partners die met de trein reisden. In Lourdes sluiten de fietsers aan bij de bedevaart van OKRA waar 800 mensen gedurende vijf dagen zich bezinnen.
De negentien fietsers beginnen vrijdag 31 mei om 8 uur aan hun tocht met een zendingsviering. Familie en supporters zwaaien de fietsers uit. De start van de tocht begint om 8.30 uur. Plaats van afspraak: Grote Markt, Mechelen.
Een groep kranige OKRA-fietsers neemt ook dit jaar de uitdaging aan om met de fiets naar Lourdes te rijden. We vertrekken op vrijdag 31 mei op de Grote Markt in Mechelen omstreeks 8.15 u. Supporters mogen alvast komen om hen uit te wuiven.
Na het laatste avondmaal van gisteren volgt, na een verkwikkende nachtrust, ons laatste ontbijt te Lourdes. Om 9u vertrok onze bus om de tweede Okra trein te halen die vertrok om 10u10. Af en toe bad men nog een een tientje en onmiddellijk na het vertrek konden we nog even een blik werpen op het Maria-heiligdom. Tussen Dax en Bordeaux kregen we een overvloedig luchpakket voorgeschoteld. Rond 16u waren we ter hoogte van Parijs. Ons eindstation Tourcoing bereikten we na ruim 7 uur sporen rond 17u30. Tussenin werd er ook de uitslag van een kwis gegeven. De regio Kempen en Turnhout bekwamen de beste resultaten. En van onze 23 fietsers is er ook één in de prijzen gevallen: Jan kreeg wat pleisters en een rol WC papier waarop stond : prijs van de meeste platte banden ( 10 ? ). Zeg maar de prijs van de grootste pechvogel. Hij kon er mee lachen en zong het liedje "el banditos". Om 18u stonden de bussen ons op te wachten en de eersten waren vanaf 20u al op hun afstapplaats. Wat leerde we uit deze tocht ? Hoe meer zuiderlijker we reden hoe slechter het weer werd en hoe meer regen we te verwerken kregen. Vooral in Lourdes was het koud en regende het veel. De deelnemers kwamen uit verschillende regio's zowal uit het uiterste oosten als het uitterste westen en toch vormden we een hecht team. Vooral de dag dat Rik gerepatrieerd werd naar Hasselt voelden we dat met zijn allen zeer goed aan. Ook de soms slechte weersomstandigheden konden daar niks aan veranderen, integendeel zelfs. Het redactie team vond het een hele uitdaging om deze blog te verwezelijken in soms moeilijke omstandigheden (vb. verslag schrijven op de rand van het bad omdat dat de enige plaats was waar we voldoende licht hadden ) Vaak waren er ook problemen in sommige hotels om op internet te geraken. Het team bestond uit twee deelnemers die nog nooit een blog hadden aangemaakt. Een snelcursus bij Okra Mechelen en veel geduld brachten dit resultaat. Bedankt aan de meer dan 3000 lezers en uw reacties. We hopen met zijn allen dat we innerlijk sterker geworden zijn door deze fietstocht en bedevaart naar Lourdes.
Na een klets natte aankomst en verwelkoming gisteren was iedereen vrij voor het grootste deel van de dag. Iedereen deed zijn goesting zoals de kamer installeren, rusten, de grot bezoeken, kaarsjes branden, winkelen, H.Mis en sacraments processie volgen die in de enorme basiliek van Pius X basiliek eindigde. Enkele sportievelingen beklommen onder de leiding van Rik de Pic du Jer.Andere die nog niet voldoen de gefiets hadden deed een fiesttocht in de buurt van Lourdes vermits de Tourmalet gesloten was wegens sneeuw. We maakten ook tijd om het fietsgebeuren even op een rij te zetten: -1264,5 km gefiets -8024 hoogte meters overwonnen -61 u 28 min in het zadel gezeten - 20,62 km gemiddeld per uur -70 jaar is de gemiddelde leeftijd : dus vond onze begeleider dit een uitstekende prestatie, ook gezien de slechte weeromstandigheden Om 18 u verzamelden we voor een receptie die gisteren letterlijk en figuurlijk in het water was gevallen. Buiten al onze moedige fietsers zijn er ook anderen in de bloemetjes gezet. Denk maar aan de logistieke steun.Staf die ons trouw volgde met een wagen gesponserd door de firma Henderickx van de Seat garage uit Battel, die zijn wagen gratis ter beschikking stelde en zo reden de Dijlespurters ook mee met ons. De vrachtwagen deed het uitstekend met Rik aan het stuur en de medebegeleider Dine die samen voor een uitstekende veldkeuken zorgde tijdens onze tiendaagse rit. Gilbert verving 30 bandjes die 's avonds door de Jos werden geplakt. De Karel en Willy met hun helpers zorgden voor een vlotte begeleiding. De aangeboden receptie werd door gewaardeerd en er was een toffe sfeer, een weerspiegeling van de gehele bedevaart. Om 21 u namen we deel aan de kaarsjesprocessie onder leiding van Okra ( meer dan 1000) Onze Vlaamse taal was dan ook regelmatig te horen naast vele andere talen van de duizenden deelnemers uit vele landen. Na meerdere Ave Maria's en andere liedjes was het tijd om onze kelen te smeren. En hoog tijd om te gaan slapen.
Slotdag van het fietsen.Bij de start liep het al mis: Karel moest snel terug naar de kamer want hij had zijn wanten vergeten en die zou hij die dag heel erg nodig hebben. Maar rondom het hotel was er markt en zo konden we toch niet snel vertrekken. Dan deed Rik een onaangename vaststelling of wilde hij ook graag eens plat rijden!! De linker band van de kamion stond plat. Maar hier kon Gilbert geen hulp bieden. Dus zo snel mogelijk naar de dichts bijzijnde garage. Daar kregen ze de vijzen van de band niet los en Rik kroop dan maar mee onder de camion om te helpen. Na een uur konden we vertekken zodat wij ons moesten haasten.De fietsers reden ondertussen langs een makkelijk parcours tussen de onmetelijke wijngaarden van de Gasconge en de streek van deArmagnac.Na 97 km kwamen we aan voor de lunch op een mooi grasplein met zoals gewoonlijk kastanjes en onder de hoede van een watertoren. De keuken was pas aangekomen dus even wachten. Gelukkig stonden daar reeds tafels met banken.De maaltijd was dus vlug gereed en iedereen hielp mee want wat doet ge als ge honger hebt. Nog 26 km scheiden ons nu nog van Lourdes. Maar die hebben lang geduurd want na 106 km moesten we weer gaan schuilen gedurende een uur. We hebben ons daar niet verveeld want Eric zorgde voor ambiance. Hij begon een slaapliedje te zingen en prompt reageerde Karel door een dutje te doen. Nu nog 15 km naar Lourdes maar in de regen zodat we als natte kiekens aankwamen aan het Hotel Alba. Karel had zich zo verheugd op een foto en een drankje aan het begin van Lourdes maar dit viel letterlijk in het water.Als we aankwamen kregen we een denderend en deugddoend applaus maar omdat we allen zo nat waren en kou hadden verlangden we allen naar een zalig warm bad. Een bad en een diner later kwamen de verhalen van die dag los vooraleer we konden gaan slapen.
Dit word onze laatste dag in Lourdes met weer regelmatig regenbuien. Gans de voormiddag moesten we denken aan inpakken want om 13 uur werden de wagens terug geladen. Fietsen, materiaal en alle andere bagage ging op vracht- of volgwagen. Gelukkig was de zendingsviering verlaat tot 15u30 zodat we die konden meevieren. De kerk zat afgeladen vol met leden van Okra waaronder velen gekenden. Ook Jan Anthonis, één van onze fietsers, was medecelebrant. Zeer hartverwarmend was het feit dat Jan Van de Casteele de Okra bedevaarders toesprak en voor de fietsers een spontaan applaus ontlokte. Ons laatste avondmaal in hotel Alba was fijn verzorgd.Spijtig dat de dagen tien en elf niet op de Blog waren geland want daardoor moesten uw verslaggevers herbeginnen. Liever hadden we nog een glas gedronken op de goede afloop van deze bedevaart. Wat wij allemaal moeten doen om onze hemel te verdienen!!! Dit was ons laatste verslag uit Lourdes vermits we morgen met de TGV naar huis komen. Bedankt voor het lezen en de vele vriendelijke reacties!!!
Vandaag begon de dag weer met zware bewolking. Dit duurde de hele dag afgewisseld met lichte of zware regenbuien en nu en dan eens even de zon. Twee derde van de voormiddag was er regen.Precies om 12u toen we het departement van de Dordogne binnen kwamen scheen de zon even, wat ferm deugd deed. Toch waren de weergoden met ons want op het moment dat we gingen eten scheen de zon. Vandaag had de keuken ploeg geen geluk want een plaats vinden was heel moeilijk zodat ze net terplaatse waren als de fietsers al aan kwamen. En vermits die allemaal heel grote honger hebben moesten zij zich heel erg haasten. Maar gelukkig helpen was voor hen geen probleem. Het eten had zo goed gesmaakt dat onze wegkapitein wegdommelde en er deugd van had.Na de middag nog meer buien zodat we weer moesten gaan schuilen. Maar we al droog als we in het hotel kwamen. Samenvatting : nat en koud, de zon zelden gezien maar lekke banden genoeg nl. zeven. Deze bedroeg 126 kmen gaf een hoogte verschil van 1200m. Tijdens het avondmaal eerst briefing door Willy en Karel gevolgd door het verslag van twee vorige dagen door Felix en Eric zong het liedje van : " 't is moeilijk bescheiden te blijven" waar hij het had op de prestaties van de vorige week avn de fietsers. Nog tweemaal slapen en dan bereiken we ons doel Lourdes.
Dit word onze laatste dag in Lourdes met weer regelmatig regenbuien.
