Na 9 km 500 aanvang van de klim: Peurto de Ibaneta. Een klim van 15 km met een hoogte van 1057 meter boven werden onze tijden opgenomen het verschil met de eerste en laatste was één uur. De namen weet ik niet meer. Maar moest men een klassement gemaakt hebben volgens gewichtsklasse dan was ondergetekende winnaar.
Het was wel koud daarboven. Ook véél andere pelgrims onderweg. Véél met pak en zak.
Na de afdaling waren Paul en Roger vermist. Na enige tijd en dankzij de gsm techniek terug in onze rangen. Wat bij Roger de opmerking loswerkte zonder mij was Paul verloren.
De rest van de rit was heuvelachtig.
Hotel dik in orde. Maaltijd in middeleeuws kelder. Zéér fijn. Doch twee ontbraken Anne Marie en Roger. Roger had een ontsteking en was op weg naar de spoed.
Het ontbijt in Lourdes sloeg werkelijk alles. Één croissant en stokbrood (nog persoonlijk gesneden door Bernadette de Soubirou ) één potje confituur en iets zwart om te drinken.
Nu onder leiding van Marc vlug de stad uit en de Pyrenieen in. De nog besneeuwde bergtoppen zwaaieden ons al toe. In de middagpauze kregen we van een vriendelijke rijkswachter een doos pralines kado.
Lanzij de Col de Aubisque en geconfrnteerd met de Col dOsquiche 9 km lang en gemiddeld 9%.
In het mooi ouderwets stadje sliepen we in het hotel van de Burgemeester. Sommige kamers dateerden van 1828.
Zeer gemakkelijk uit de stad weg. Juist vertrokken en daar hadden we de regen opnieuw.
Bij de eerste stop bij de dagelijkse soep en koffie zag Dirck dat zijn zadel twee cm gezakt was bij het omhoog doen brak een vijsje maar handige Willy loste ook dat probleem op. Toen we wilden startten stelde Michiel een lekke band vast. Tevens zagen we dat hij zich niet goed voelde.
De middagpauze gebeurde onderdak maar toch waren we verkleumd. Michiel at niks. Hopelijk valt hij niet ziek.
Bij het naderen van Lourdes werd er een stevig tempo op nagehouden.
Eenmaal aan ons hotel aangekomen de verassing van de dag, de vrouw van Marc op bezoek.
De eetzaal deed velen denken aan hun internaat periode en de Duitse matrone hielp er goed aan mee.
s Avonds geleid bezoek van Marc en zijn vrouw naar de grot.
Start om 7H30. reeds een wegvergissing van bij de start. Wat later een omweg van 25 km zou bezorgen. Vijf lekke banden vertraagde ook de snelheid. Wat ons niet kon vertragen was onze ingesteldheid. Met goeie moed zetten we steeds onze trip verder.
6 uur stromende regen en vier uren zon maakte de dag kompleet.
Tegen de avond kregen we nog te maken met een helse regenbui en het schemerde al toen we Agen binnenreden. Normaal kon men maar eten tot 21 uur maar voor ons maakten ze graag een uitzondering.
De kip op baskische wijze smaakte dan ook geweldig.
Een verjaardagslied voor Marc besloot de moeilijke dag.
Waar iedereen naar uitgekeken had. De koninginnerit door hart van de Limousin! Drie zware beklimmingen van 7% à 9%. Daar we enkele km voor Montluçon<gelogeerd waren moesten we dwars door stad maar zonder problemen geraakten we er door.
Op het einde van de rit enige verwarring en werd de gps gevolgd.. Ja, die stuurde ons op een zeer smal weggetje. Beetje gevaarlijk maar zéér mooi zelf een vos kwam even kijken.
Het hotel lag opnieuw op een hoogte wat bij Willy Logghe de opmerking ontlokte ze leggen de hotels hier op zolder.
Zo te zien had de hotel bazin reeds overdadig van onze wijn voorgeproefd.
