Ook in dit chique hotel hebben we geen fatsoenlijke koffietas bij het ontbijt. Ik begrijp maar niet waarom de Fransen 's morgens koffie drinken uit een soepkom, en de rest van de dag uit een vingerhoed, ik vind geen van beiden smakelijk.
Vertrokken om 10u, en om 10u05 staan we al terug aan het hotel : ik dacht dat mijn zadel kraakte (overwerkt 😉), maar mijn achterband staat plat. Alles terug afladen en nieuwe band steken. De hotelbaas komt zeer bereidwillig vragen of hij kan helpen, maar aangezien hij er niet echt een handige Harry uitziet, bedanken we vriendelijk. Hij verdwijnt duidelijk opgelucht richting tuin. Ik vind een scherp stuk ijzer in de buitenband dat er zelfs niet zomaar uitkomt, er komt een tang aan te pas. De nieuwe band ligt er snel op (geen driemaal herbeginnen deze keer) maar voldoende oppompen lukt niet, de pomp heeft haar beste tijd gehad. (Kindjes noteer op papa's lijstje : een fatsoenlijke lichtgewicht fietspomp). Het zal met een halfplatte band moeten gaan.
We steken de 'Douze' over en rijden door de wijngaarden waar de Armagnac (lekker digestief) en Floc de Gascogne (mierzoete likeur, niets voor mij) hangen te rijpen. Hier wordt nog wel manueel geplukt. We rijden richting Nogaro, waar een race-circuit en een stieren-arena is. Volgens ons roadbook vlakke weg, maar daar is weer niets van aan, en daar zijn 3 mogelijke verklaringen voor :
1) de rode pijltjes zijn op
2) Guy heeft in Salles de Armagnac wat teveel geproefd en weet niet meer hoe de weg was
3) in dit stadium van de tocht vindt Guy het niet meer nodig een helling van 15% aan te duiden.
Het zal een combinatie van de 3 zijn, het mag raar klinken, maar als je op voorhand een idee hebt over het hoogteprofiel van de rit, is dat gemakkelijker te verteren.
In Nogaro even iets eten, en dan de stad met zijn smalle straatjes door. De tocht gaat verder langs een oude spoorweg, de wijngaarden wijken voor maisvelden. We komen in de vallei van de Adour. In Tasque bewonderen we de kerk St.Pierre uit de 8ste eeuw, ze lijkt meer op een versterkte burcht. Hier hebben we de keuze tussen twee routes : ofwel blijven we in de vallei van de Adour, ofwel gaan we via Marciac voor een veel uitdagender parcours van klimmen door meer beboste omgeving. We kiezen voor het eerste : onze fietsen zijn moe (onze benen ook) en onze uitdaging is Lourdes heelhuids bereiken, niet een maximum hoogtemeters halen over slechte boswegen. Dus volgen we nog wel tot Ladevèze-Rivière, we spotten nog enkele zeer grote roofvogels, en nemen dan een lange rechte weg richting Maubourget.
In het hotel leert Paul de lieve dame een nieuwe aperitief aan. We zien een fles picon in de bar staan, maar zelf weet ze niet hoe ze dat moet serveren, want normaal is de bar haar job niet. Hij leert haar een picon met witte wijn maken (naar het recept van Anne V.) en even later zet ze de glazen met een big smile op tafel :'voici l'apéritif maison'😀 .
Een laatste keer de route voor morgen bestuderen, de laatste rit komt er al aan.
Trip : 66 km, 455 hm. Totaal : 1485 km, 7801 hm
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
