Bij het ontbijt voert de Brusselaar weer het hoge woord, gelukkig kan de gastvrouw hem wat onderbreken zodat we wat meer te weten komen van dit huis. Zij wonen er al 15 jaar, en werken er ook al zolang aan. Het gebouw zelf is in goede staat, maar binnen is nog steeds veel opknapwerk dat ze zelf doen, en ze proberen zoveel mogelijk authentiek te blijven. Het resultaat mag er al zijn, maar of het ooit volledig af zal zijn, betwijfelen we toch wel. Hij is schrijnwerker, zij artistiek schilder. Ze heeft steeds veel studenten rond zich gehad, en wou ook op deze plaats omringd blijven door mensen. Vandaar de chambre d'hôte, dat gaat hen goed af. Maar voor de table d'hôte is ze toch niet keukenprinses genoeg 😔.
We verlaten Bazas via een voie verte zodat we niet door de drukke straten de stad in moeten. Het centrum bezochten we gisteren al, een grote kathedraal aan een groot plein met arcaden waaronder de gebruikelijke winkels. Enkele oudere huizen, het stadhuis is opgeknapt maar het totaalbeeld is vergane glorie.
We rijden vandaag door de bossen van de Landes, het grootste aaneengesloten bos van Europa. Geen natuurlijk bos, het is aangelegd voor de hout-en papierindustrie. We zien hier stukken bos in alle fases van de levenscyclus : jonge aanplant, dunne mastjes, stevige bomen, gerooide percelen, en braakliggend terrein overwoekerd door grote varens, klaar om terug bij fase 1 te starten. Omdat hier nauwelijks logies te vinden is, gaan we er in één keer door, 60 km lang. De eerste km zijn nog behoorlijk druk met veel verkeer. Slechts enkele dorpen, Lerm-et-Musset heeft weer een mooie kerk (prachtig Maria-beeld en icoon) en een laan met geknotte platanen. Ook in Gourade een mooi kerkje met houten erker rond de klokken. En een auberge, het ruikt er heerlijk, maar 11u is nog wat vroeg.
We verlaten de drukke weg en rijden op steeds smallere rechte wegen. In Maillas worden mijn schietgebedjes verhoord : de auberge op een kruispunt van 4 boswegen is open. De 3 stukjes stokbrood van deze ochtend zijn al lang verteerd, en het is 12u. De fietsen mogen wel niet tegen de muur staan, maar voor de rest is de gastvrouw van 'La Sarla' de vriendelijkheid zelve. 10 minuten later zit de eetzaal vol, waar al die mensen vandaan komen weten we niet, het zijn bijna allemaal vaste gasten. En gelijk hebben ze : geen kaart hier, enkel een 4-gangen menu voor slechts 13 euro, een vierde liter wijn inbegrepen. Fijn verzorgd, goede kwaliteit, zeer lekker en ruime porties, meer dan we op krijgen. Slechts 2 mensen doen hier al het werk : een kok en de lieve gastvrouw die zelfs nog tijd vindt om met iedereen - ook met ons, twee vreemdelingen - een praatje te maken. Zeer aangename ervaring.
Nog steeds dezelfde boswegen, kilometers lang rijden we er eenzaam en alleen door, enkel in het gezelschap van vele kleine vogeltjes, fazanten, roofvogels en ook vele hertjes die vrolijk over de weg huppelen. Dat is het voordeel van fietsen : die dieren horen horen je pas aankomen als je hen al ziet, en rennen/vliegen pas dan weg.
De bossen eindigen pas in Veille-Soubiran. Enkele maisvelden en ook grote ganzen-en eendenkwekerijen. Honderden beestjes bij elkaar, wel buiten maar toch triest om zien, zeker als je weet wat het droeve lot is dat hen over enkele weken te wachten staat.
De aangekondigde klim naar Parrisot is hevig na de lange redelijk vlakke bosweg. Afdalen naar Labastide d'Armagnac, een middeleeuws dorpje met groot centraal marktplein omgeven door vakwerkhuizen en arcaden. Ook de lavoir net buiten het dorp is de moeite waard. We komen opnieuw op een voie verte die Mont-de-Marsan verbindt met Gabarret. En 'verte' is nu wel letterlijk, we fietsen door het groen. De grindweg wordt weinig gebruikt, het gras en de netels komen tot kniehoogte, de blote benen weten er alles van. Maar toch wel aangenamer enkele km hier te rijden dan over de drukke baan. Wel pech : de kapel van 'Notre-Dame des Cyclistes' is weer niet open, dat kaarsje voor al onze fietsende vrienden zullen we pas in Lourdes kunnen branden.
Ons hotel, een kasteeltje, ligt aan de rand van het oude Cazoubon. We denken er kort naar toe te kunnen, maar nemen daardoor ook de steilste ingang, recht omhoog. Een man kijkt ons na en wacht tot we van de fiets af moeten, maar haha, wij halen de top! Net na ons komt er een Ferrari aan, en die heeft ongeveer evenveel beziens als wij 😉.
Trip : 78 km, 315 hm. Totaal : 1419 km, 7346 hm
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
