Om halfnegen komt de babbeltante (voor de Keerbergenaren : ze lijkt wat op zuster Greet, even vinnig en kordaat, maar wel veel vriendelijker) in paniek binnen vallen : we vertrekken toch niet zonder ontbijt? Zeker niet, ik heb al 2u schrijven achter de rug en mijn maag rammelt van de honger. Groter assortiment vandaag, alhoewel, een sneetje kaas of hesp zou me nu wel smaken. Zij vertelt nog dat er nog één zuster is van 84 jaar oud, ze verblijft in het bejaardenhome, gevestigd in het oude klooster, is fitter dan vele jongere bejaarden daar, en verzorgt nog de organisatie van de 21(!) parochies die de enige priester hier moet bedienen.
Korte rit vandaag, tenminste als de afstandentabel klopt, en we hebben al ondervonden dat dat niet het geval is. Net voor Coirac pikken we de route terug op, en we kiezen voor de 'vlakke' variant die rond Castelviel gaat. Vlak is weer met een korrel zout te nemen, we rijden immers nog steeds door de wijngaarden. Het plukken is hier nog niet gestart, en dat wordt wel dringend want de zware druiventrossen vallen al van de wijnranken af, liters lekkere wijn ligt hier al op de grond. Langs deze weg zien we ook de molen van Gornac, en in dit dorpje hebben we ook een prachtig uitzicht over de omgeving en het hoger gelegen Castelviel.
Net tijdens een stevige klim loopt er een grote hond los op straat. En ik weet wel dat blaffende honden niet bijten, maar als ze al springend voor mijn wiel opdoemen, slaat de schrik me wel om het hart! Paul beweert dat ik nog nooit zo snel een berg ben opgereden. (Even een anekdote : volgens een familie-verhaal kon ik dankzij mijn doodsangst voor honden op mijn 3 jaar al fietsen. Mijn 1 jaar oudere broer Marc kon net zonder zijsteunen fietsen, en naar goede gewoonte wou ik niet voor hem onderdoen. Natuurlijk bracht ik er niet veel van terecht. Tot ik Bobbie, de grote scheper van een buurvrouw, op me af zag komen. Ik had een hemelse schrik van dat beest, het was dan ook bijna zo groot als ik. Ik sprong op het fietsje, koerste de 100 m naar huis, en toen ik besefte dat ik alleen gereden had, viel ik pardoes op de grond. Mijn oudere broers hadden een lachkramp, maar ik kon toch maar mooi al fietsen, en ben blijven fietsen. )
De honden voorbij geraakt, en dan onze dagelijkse portie off-road. Het wordt heel steil, en mijn voorwiel schuift weg in het mulle zand. Ik zet mijn trots opzij en stap de eerste keer deze tocht van de fiets om te voet verder te gaan. Liever 200 m de fiets naar boven duwen, dan net voor de eindmeet een fatale uitschuiver te maken. Boven aangekomen zien we dat we eigenlijk op een privé-weg rijden, waar stuurt Guy ons toch allemaal door. Er staat ook een grote vijgenboom, de vijgen zijn al rijp en we kunnen niet aan de verleiding weerstaan er enkele op te eten. Lekker!
We passeren vele kleine dorpjes, een voorschoot groot, maar allemaal met een mooi Romaans kerkje, en daarrond het kerkhof met monumentale graven. Hele families worden hier al 100 tot 200 jaar op dezelfde plaats begraven. Je kan aan het graf zien of er recent een dode te betreuren viel, want dan is de steen mooi opgekuist.
In Castets-en-Dorthe steken we de Garonne over. Door de onweders is ook deze rivier, net als de Charente en Dordogne, vuilbruin geworden door het vele slijk dat meegesleurd wordt. Het waterpeil is ook heel hoog.
En dan een langgerekt vals plat tot Bazas, zeer venijnig vals en zeer weinig plat. De wind blaast keihard en staat pal op kop, zo erg dat we in de weinige afdalingen behoorlijk moeten trappen om niet stil te vallen. Nog even een ommetje langs de abdij van Rivet, gelegen in een groot park.
De mooie wolkenluchten maken plaats voor zeer korte regenbuien, we kunnen telkens enkele minuten onder een boom schuilen en rijden dan verder in het zonnetje. Net als gisteren zien we weer enkele hertjes door de weiden lopen.
We komen wat te vroeg aan onze chambre d'hôte maar mogen al binnen. Het is een kasteel uit 1850 dat opgeknapt wordt door een wat ouder koppel. Statige trap tot de tweede verdieping, vele prullaria alom en antiek meubilair in de kamers. We zijn nog maar net binnen of er barst weer een onweer los, oef, daar zijn we net aan ontsnapt. Het blijft 2u lang gieten, pas dan kunnen we even de stad in.
We maken gebruik van de formule table d'hôte en schuiven mee aan tafel in de grote keuken. Er is ook nog een Brusselaar, op weg naar Compostella, en een familielid van de eigenaars aanwezig. Het gesprek gaat over oosterse geneeswijzen en mediteren, niet echt ons ding dus. Het eten is eenvoudig, niets speciaals, eigenlijk hadden we meer verwacht, zowel van de maaltijd als van het gesprek. Het kan niet allemaal meevallen vandaag: gespaard gebleven van de regen, de confrontatie met de hond overleefd, lekkere vijgen gesnoept, en het was inderdaad een korte rit. Dus nemen we deze minder geslaagde maaltijd er maar bij.
Trip : 43 km, 361 hm. Totaal : 1341 km, 7031 hm
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
