Dit wordt een dag in het teken van : 'als het tegen kan zitten, dan zal het ook tegen zitten!'
Na weer een karig ontbijt vertrekken we met de Nederlander in ons kielzog via een klein weggetje dat de gastheer ons aangewezen heeft. Zo moeten we dat drukke extra stuk langs de baan niet opnieuw doen. Maar dat is buiten de eigenaar van de grote manege ernaast gerekend : dit is hier privé, allemaal van hem, we mogen niet door. De Nederlander probeert nog met zijn 3 woorden Frans en 2 woorden Engels iets te forceren, maar het is duidelijk dat er met deze man niet te praten valt. Dus toch maar die extra km langs de weg.
Eens op de route kunnen we afscheid nemen van de Nederlander, wij rijden wat te snel voor hem (hij dacht nochtans eerst dat hij ons makkelijk ging kloppen, haha). Tweede obstakel : route barrée, gelukkig pas volledig op het punt waar wij moeten afslaan, maar de wegomlegging loopt langs dit kleine weggetje en de gehaaste Fransen rijden ons net niet van de baan. Er hangt veel regen in de lucht, voorlopig rijden we net langs de rand van het regenfront, die enkele druppels deren ons niet. Maar al snel gaat de kw aan, en weer uit, een scenario voor de rest van de morgen. En het is weer behoorlijk klimmen, weer veel meer dan aangegeven in ons roadbook.
We rijden met een grote boog rond de grote stad Angoûlème, goed dat we daar niet door moeten. Terug klimmen door de wijngaarden van de cognac, zowel de naam van de streek, een rivier en de heerlijke drank die hier nog aan de wijnranken hangt te rijpen. In Chateuneuf-sur-Charente houden we even halt bij de grote kerk. Door de felle regenbuien van de laatste week was ze weer onder water gelopen, alles is nog nat.
Vanaf Barbezieu-St.-Hilaire wordt het zalig fietsen over een volgende voie verte, een oude spoorweg. Het lijkt wel een beetje op een behendigheidsparcours, want bij elke weg die we oversteken moeten we eerst door twee slagbomen, dan tussen paaltjes door en aan de overkant hetzelfde. Het heeft hier ook flink gewaaid, want de weg ligt bezaaid met eikels (die knetteren onder de banden) en kastanjebolsters, waartussen we laveren want van platte banden houden we niet!
In Baignes-St.-Radegonde beginnen we om halfdrie al een slaapplaats te zoeken. Vanmorgen vertelde de gastvrouw immers dat door grote werken aan een TGV-lijn in Clerac, alle hotels en B&B in de wijde omgeving volgeboekt zijn. Niet moeilijk dat we nog niets vonden! We rijden het dorp in, volgen de verschillende wegwijzers naar B&B en gîtes. Een uur, 10 km en een pintje later staan we voor de deur van een grote chambre d'hôte (op aanraden van de café-bazin), maar niemand te zien. Deur open, honden blaffen dat het een lieve lust is, maar niemand komt kijken, we hadden de hele keet kunnen leeghalen. Terug de spoorweg op en in het volgende dorp proberen. Vlakbij die spoorweg vinden we direct een gîte op een wijndomein. Maar aan de deur hangt een briefje met 'Appelez ' gevolgd door een onleesbaar want uitgeregend nr. Geen nood, Chevanceaux is groter, wel even van de route af, maar daar vinden we zeker iets. Niet dus. Een piepkleine camping, meer niet. We zien een wegwijzer naar een volgend nog wat groter dorp, Paul stelt voor de grote weg te volgen in de veronderstelling dat we dan gemakkelijker een hotel of zo zullen tegen komen. Weer fout, we sparen een 2-tal km uit maar maken flink wat extra hoogtemeters. In dit dorp, Montguyon, is zelfs een hotel. De hotelbaas bekijkt me vanuit de hoogte, werpt een blik op zijn reserveringen, kijkt nog eens rond, en zegt dan pas : 'complet'. Dat wist hij al voor hij naar zijn blad keek natuurlijk, maar meneer gaf zich graag het air van een belangrijk persoon. Op mijn vraag of er misschien chambre d'hôte zijn, antwoordt hij enkel : c'est possible. En dan wenst hij mij nog wel 'bon courage' met een smile van oor tot oor, hij schaterlacht nog net niet van leedvermaak. Degoutante vent, misschien al goed dat hij geen plaats heeft, ik gun hem ons geld niet. Even proberen in het office de tourisme, nog net voor sluitingstijd, behalve op maandag dan, want dat is sluitingsdag! Er hangt wel een overzicht van logies, er is een gîte aan de andere invalsweg. Maar de vriendelijke heer daar meldt ons dat deze al een jaar dicht is. Hij wijst ons de weg naar de gîte de taillant, een groot complex in een oud kasteel annex maneges. Niemand aan de receptie, we moeten even wachten, ze zullen iemand bellen. Een half uur later willen we net vertrekken als er eindelijk iemand de grote oprit oprijdt. Ook haar kamers zijn allemaal volzet, we krijgen het verhaal van de grote werf nog eens te horen. Ze heeft wel nog bedden vrij op een grote slaapzaal, maar het vooruitzicht de nacht te moeten doorbrengen in een zaal vol wegarbeiders klinkt niet erg aanlokkelijk. De dame vindt dat ook niet zo geschikt voor ons, ze belt een B&B op, krijgt er geen gehoor, en geeft ons dan een plannetje mee om er heen te gaan. Wat een verschil met de hotelbaas! Weer een paar km om, en weer niemand thuis. En ondertussen is het bijna 6u.
Terug de voie verte op, rustig rijden tussen de kastanjebolsters, ondertussen piekeren over wat we moeten gaan doen, en tegen beter weten in toch maar het hotel in Clerac binnen gestapt. Hier geen degoutanterik maar wel een lieve jongen die me aanraadt 6 km verderop in Cercioux te proberen. Dat ligt wel volledig uit de richting, maar we wagen het erop. Maar als er bijna 100 km op de teller staan, je niet hebt gegeten en het drinken op is, gaat bergje op en bergje af heel moeizaam. Eindelijk het dorp bereikt, is hier een hotel ??? Eerst niet te vinden, ik krijg al visioenen van een nacht in de regen in het bos of het kerkportaal, maar in de laatste straat toch iets dat op een hotel lijkt. En wonder boven wonder : er is nog een kamer vrij! Heel primitief, maar proper, het is meer een pension, zeer vriendelijke gastvrouw. De fietsen mogen de gang in, en om halfacht krijgen we eten.
Bijna 5u hebben we dus naar een bed gezocht, we reden ruim 30 km extra. Dat hoort bij het avontuur, maar het werd me stilaan wat te avontuurlijk, we hebben brute pech dat die werf hier nu is.
Men had me gewaarschuwd dat ik op deze tocht mezelf zou tegenkomen, en vandaag was het zover. Maar ik ben heel beleefd geweest, heb vriendelijk goedendag gezegd en verder gefietst. Zodat ik om halftien al met een vrij gemoed in slaap val, en pas ruim 9u later wakker word.
Trip : 104 km, 773 hm. Totaal : 1226 km, 6166 hm
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
