Ha, de zon is terug op post. Toch wel leuker om zo te vertrekken.
Montargis uitrijden is weer gekkenwerk met al die blitse, jonge chauffeurs die gehaast zijn en geen geduld hebben. De gps stuurt ons een smal weggetje op links naast het kanaal van Loing. Na zowat 2 km wordt het echt ondoenbaar : smal, keien, netels. Zo kunnen we niet verder. Gevolg : flink wat gekibbel over de te volgen route : langs links (geen denken aan, daar rij ik niet door), langs rechts (en die spoorweg dan, daar geraken we niet over), terugkeren (neen, dat is al te ver). De gps brengt raad : even langs een drukke weg, en wat verder kunnen we opnieuw op de route aansluiten langs het kanaal van Orleans, al jarenlang buiten gebruik. Het ligt er mooi bij, maar het jaagpad stelt niets voor : weer een smal steenslagstrookje, kilometers lang. We waren gewaarschuwd dat de weg slecht ging zijn, maar zo slecht ... Collega Steven en schoonzoon Kevin zouden in hun nopjes zijn met dit parcours, maar die hebben er wel de geschikte fiets voor en wij niet. De omgeving is mooi en het is hier heel, heel rustig, op enkele vissers (weeral) en wat mountainbikers na rijden we uren lang moederziel alleen.
Na de 'pont tournant' wordt het helemaal te gek : het 'fietspad' van pakweg 30 cm breed, versmalt nog wat tot een grindstreepje van hooguit 10 cm breed. Op een halve meter naast ons ligt het kanaal. Uiterst geconcentreerd om het evenwicht te bewaren, rijden we verder, elke onoplettendheid kan 'plons' betekenen, geen aangenaam vooruitzicht want in de waterlelies vallen klinkt wel romantisch, maar of het dat ook is ??? Om nog maar te zwijgen van het groene kroesdek dat we wat verderop tegenkomen. Heel vermoeiend rijden is dit en van de mooie omgeving kunnen we weinig genieten. En het schiet ook niet op : we halen slechts een gemiddelde van 14 per uur. Maar na zowat 35 km toch een enorme meevaller : in Coudroy vinden we eindelijk wat we al een hele week zoeken, nl een bar-relais waar we een eenvoudig menu krijgen. Geen kaart hier, wel enkele suggesties en voor 18 euro lekker gegeten en vriendelijk ontvangen.
Even rijden we over geasfalteerde weg om dan het woud van Orleans in te duiken over een brede grindweg. Breed, dat wel, maar vol putten en stenen door de boswerken die er plaats vinden. Ook hier zijn we alleen, nochtans een zeer mooi traject van 10 km dwars door het woud.
In Vitry-aux-Loges moeten we weer verder langs het kanaal. Het is de bedoeling dit kanaal met zijn 27 sluizen terug bevaarbaar te maken voor de pleziervaart, of dit zal lukken betwijfelen we want dat zal zeer grote investeringen vergen.
In Donnery bereiken we eindelijk de Loire. Dat werd tijd, want hoewel ik zeer graag langs het water rij, en zeker als dat door bossen gaat, werd het me toch wat teveel. Hier is het enorm druk : wandelaars, fietsers, jong en oud, en allemaal verstrooid en onoplettend zodat ik constant moet bellen om voorbij te kunnen.
Orleans zelf binnenrijden valt gelukkig mee : we rijden via het autovrije oude stadsdeel recht naar ons hotel.
Dit was een echte off-road trip : van de 81 km reden we geen 5 km over asfalt, de rest was zandweg, grind en steenslag. Vermoeiend en gevaarlijk met een zwaar beladen fiets. Een alternatieve route voorzien zou geen overbodige luxe zijn.
Trip : 81 km, 144 hm. Totaal : 689 km,
2973 hm
Ps: speciaal voor Anne en Marc : vandaag verschillende reigers gezien. Prachtig hoe ze over het kanaal voor ons uit zweefden.
Reacties op bericht (1)
07-09-2015
reigers
Blij dat jullie zo ook weer aan ons denken. We volgen vol ongeduld de blog.
voordeel van alleen te zijn : niet steeds moeten bellen en afremmen, geniet van de kleine dingen, altijd 2 keuzes : je ergeren of erom lachen, kies het leukste.
07-09-2015 om 16:06
geschreven door anne
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
